Αυτα λοιπον τα ταμπελακια ηταν οτι ειχε απομεινει απο το γνωστο σπιτι της οδου Ακαδημιας 58Α [αυτο που ειχε τον δρακο πανω απο την εισοδο του].

Το διώροφο κτίριο της οδού Ακαδημίας αποτελεί ουσιαστικά μια ειδικά διαμορφωμένη προέκταση του κύριου οικήματος της Μαυρομιχάλη 8. Το τελευταίο αποτελούσε την οικογενειακή κατοικία του γνωστού Γερμανού αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλερ.

Το είχε σχεδιάσει ο ίδιος, και το γεγονός αυτό εξηγεί και τα -κάπως ασυνήθιστα για τη νεοκλασική Αθήνα- αρχιτεκτονικά του γνωρίσματα. Λίγο μετά το θάνατο του Τσίλερ το 1923, το κτίριο αγοράστηκε από τον τραπεζίτη Διονύσιο Π. Λοβέρδο (1878 - 1934), ο οποίος εγκαταστάθηκε εκεί με την οικογένεια του.

Ο Δ. Λοβέρδος καταγόταν από παλιά Κεφαλλονίτικη οικογένεια, αναγόμενη ως προς την εμφάνιση της στους βυζαντινούς χρόνους. Σχετικά με την προέλευση του επωνύμου "Λοβέρδος", υπάρχουν τρεις βασικές εκδοχές. Σύμφωνα με την πρώτη, το επώνυμο αυτό προέρχεται από κάποιον Aluardo, διατελέσαντα γραμματέα του τελευταίου Λατίνου Αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης, ο οποίος εγκαταστάθηκε στην Κεφαλλονιά κατά τα τελευταία έτη της ζωής του.

Σύμφωνα με τη δεύτερη εκδοχή, το επώνυμο προέρχεται από παραφθορά της εθνικής ταυτότητας κάποιου Λομβαρδού, ο οποίος υπηρέτησε στη βυζαντινή αυλή.
Κατά την τρίτη εκδοχή, τέλος, το επώνυμο "Λοβέρδος" έλκει την καταγωγή του από κάποιον Λομβαρδό υπήκοο, ο οποίος, καταδιωκόμενος στη χώρα του λόγω της διεκδίκησης εκ μέρους του τού βασιλικού στέμματος, κατέφυγε στην Κεφαλλονιά, όπου παντρεύτηκε την κόρη του τοπικού φεουδάρχη Ματσάκα και έγινε γενάρχης της οικογένειας των Λοβέρδων.

Όποια, πάντως, κι αν ήταν η πραγματική προέλευση του γένους των Λοβέρδων, η εμφάνιση του στην Κεφαλλονιά χρονολογείται κατά τον 13ο αιώνα. Η οικογένεια των Λοβέρδων ανέδειξε κατά καιρούς πολλούς Ιεράρχες, αλλά και λοιπά σημαίνοντα πρόσωπα. Μεταξύ άλλων, αναφέρονται:
 
● Ο δον Γεράσιμος, χειροτονηθείς Αρχιεπίσκοπος Κεφαλληνίας το 1450 (ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: ο Γεράσιμος Λοβέρδος γεννήθηκε το 1390 και πέθανε το 1510, απεβίωσε δηλαδή σε ηλικία 120 ετών!).
 
● Ο Νικηφόρος, Αρχιεπίσκοπος Κεφαλληνίας κατά τα έτη 1518 - 1526.
 
● Ο δον Σωφρόνιος (κοσμικό όνομα Σπυρίδων), Αρχιεπίσκοπος Κεφαλληνίας κατά τα έτη 1536 - 1550.
 
● Ο Φιλόθεος (κοσμικό όνομα Φίλιππος), Αρχιεπίσκοπος Κεφαλληνίας κατά τα έτη 1567 - 1580.
 
● Ο δον Αγάπιος, Αρχιεπίσκοπος Κεφαλληνίας το 1717.
 
(Για τα παραπάνω και για περισσότερες σχετικές με το θέμα πληροφορίες: "Νεότερο Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Ηλίου", τόμος 12, σελίδα 475)
 
Ο Διονύσιος Λοβέρδος, τώρα, συνιδρυτής μαζί με τον αδελφό του Σπυρίδωνα Λοβέρδο και διοικητής ο ίδιος της "Ιωνικής και Λαϊκής" Τράπεζας, προφανώς λόγω και της εκκλησιαστικής κλίσης πολλών από τους προγόνους του, ήταν ένθερμος συλλέκτης βυζαντινών εικόνων και λοιπών έργων τέχνης.

Μετασκεύασε λοιπόν τους δύο ορόφους του κτιρίου της οδού Ακαδημίας 58α (Ακαδημίας 53α τα χρόνια εκείνα), το οποίο, όπως είπαμε, επικοινωνούσε εσωτερικά με την κυρίως οικία του στη Μαυρομιχάλη 8 (Μαυρομιχάλη 6 τότε και οδός Παρθεναγωγείου παλαιότερα), σε ένα μικρό, αλλά πολύ αξιόλογο ιδιωτικό Μουσείο Νεοβυζαντινής Τέχνης.

Στις αίθουσες του τοποθέτησε τις 600 περίπου εικόνες της ιδιωτικής του συλλογής, βασικό πυρήνα της οποίας αποτελούσαν οι 200 πίνακες της συλλογής του φιλολόγου Αλεξίου Κολυβά, οι οποίοι αγοράστηκαν μετά το θάνατο του τελευταίου από τον Δ. Λοβέρδο.

Τα επίσημα εγκαίνια του Μουσείου Λοβέρδου έγιναν τον Οκτώβριο του 1930, κατά τη διάρκεια του τρίτου βυζαντινολογικού συνεδρίου που διοργανώθηκε τις μέρες εκείνες στην Αθήνα.

Τη διαμόρφωση του παραρτήματος αυτού της κυρίως οικίας σε Μουσείο επιμελήθηκε ο αρχιτέκτονας Αριστοτέλης Ζάχος, μετέπειτα αρχιτέκτονας και του Βυζαντινού Μουσείου. Τον καθαρισμό, συντήρηση, και λοιπή φροντίδα των εικόνων είχε αναλάβει ο ζωγράφος Δημήτριος Πελεκάσης.

Βοηθούσης της οικονομικής ευχέρειας του Δ. Λοβέρδου, ο όλος χώρος απέκτησε μια υποβλητική μεγαλοπρέπεια, ενώ τα διάφορα εκθέματα και παραστάσεις, σιωπηρά, αν και φορτωμένα με ιστορίες από αλλοτινές εποχές, προσέδιδαν σ' αυτόν μια έντονη αίσθηση θρησκευτικού μυστικισμού.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται και στον παραπάνω κατάλογο εκθεμάτων του Μουσείου: «Προς τούτοις κατεσκευάσθησαν μωσαϊκά δάπεδα και τρούλλοι μετά ψηφιδωτών επίσης παραστάσεων κατά την βυζαντιακήν τεχνοτροπίαν και άλλαι διακοσμήσεις, δι' ων προσδίδεται εις το Μουσείον τούτο βυζαντιακή όντως μεγαλοπρέπεια και θρησκευτική μυστικοπάθεια».
 
Σε αυτόν τον υποβλητικό, διακοσμημένο με ξυλόγλυπτα, ψηφιδωτά και λοιπές παραστάσεις χώρο, ο Δ. Λοβέρδος διοργάνωνε τακτικά εκθέσεις έργων τέχνης, δεξιώσεις και λοιπές συναντήσεις με μέλη της τότε «υψηλής κοινωνίας» των Αθηνών.

Οι αδελφοί Λοβέρδου διέθεταν αρκετές τέτοιες γνωριμίες και διασυνδέσεις, όχι μόνο λόγω της μεγάλης τους οικονομικής ευρωστίας, αλλά και λόγω των διαφόρων δωρεών και ευεργετημάτων τους προς το Ελληνικό Δημόσιο. Ο δε Διονύσιος Λοβέρδος φαίνεται ότι ήταν ένας άνθρωπος με πολλά και όμορφα ενδιαφέροντα.

Το 1934, τέσσερα μόλις χρόνια μετά την ίδρυση του Μουσείου του και σε ηλικία 56 ετών, ο Διονύσιος Λοβέρδος απεβίωσε. Σύμφωνα με τα όσα ορίζονταν στη διαθήκη του, η συλλογή του Μουσείου θα περιέρχονταν στη σύζυγο του 'Αρτεμη και τις κόρες του Μαρία και Ιωάννα, μετά δε τον θάνατο αυτών, στο Ελληνικό Δημόσιο. Η διαθήκη εκτελέστηκε πράγματι, όπως ακριβώς την είχε ορίσει ο εκλιπών.
 
Το Μουσείο Λοβέρδου εξακολούθησε να υφίσταται και μετά το θάνατο του ιδρυτή του, παρακμάζοντας όμως σταδιακά και χάνοντας την αίγλη του.

Μπροστά στην κατάσταση αυτή, και με τα εκθέματα αλλά και το χώρο του Μουσείου να βουλιάζουν ολοένα και περισσότερο μέσα στη σκόνη, η Ιωάννα Λοβέρδου-Βασιλειάδη, κόρη του Δ. Λοβέρδου και πληρεξούσιος και των λοιπών κληρονόμων, δώρισε το 1979 το κτίριο του Μουσείου Λοβέρδου (Ακαδημίας 58α) μαζί με το κυρίως οίκημα (Μαυρομιχάλη , καθώς και το μεγαλύτερο μέρος της συλλογής του πατέρα της (470 πίνακες και ένα ξυλόγλυπτο τέμπλο) στο Βυζαντινό Μουσείο. Εκεί μεταφέρθηκαν τα εκθέματα αυτά το 1980 προκειμένου να συντηρηθούν και να φυλαχθούν.

 Έκτοτε, κατά καιρούς, ορισμένα από αυτά εκτέθηκαν στους χώρους του Βυζαντινού Μουσείου, ενώ στις μέρες μας ετοιμάζεται και πρόκειται σύντομα να λειτουργήσει στις εγκαταστάσεις του Βυζαντινού Μουσείου ειδικός ανεξάρτητος χώρος, ώστε τα εκθέματα της συλλογής Λοβέρδου που βρίσκονται στην κατοχή του Μουσείου να στεγαστούν και να εκτεθούν στο σύνολο τους.

 Μέρος των υπολοίπων έργων τέχνης (46 πίνακες) της συλλογής Λοβέρδου, τα οποία δεν περιήλθαν στην κυριότητα του Βυζαντινού Μουσείου αλλά παρέμειναν στην κατοχή της οικογένειας, κοσμούν σήμερα τους χώρους του νεοκλασικού κτιρίου του ιδρύματος Σπυρίδωνα Λοβέρδου (αδερφού του Διονυσίου) στην οδό Κηφισίας 256.
 
Όσο για το κτίριο της οδού Μαυρομιχάλη, αυτό, λίγο μετά την παραχώρηση του το 1979 στο Βυζαντινό Μουσείο, λειτούργησε ως βεστιάριο της γειτονικής Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Μια πυρκαγιά που ξέσπασε λίγο αργότερα παραλίγο να το καταστρέψει ολοσχερώς.

Μετά και το γεγονός αυτό, το κτίριο σφραγίστηκε και μαζί με την προέκταση του που στέγαζε το Μουσείου Λοβέρδου στην Ακαδημίας 58α αφέθηκε στη μοίρα του. Έκτοτε οι χώροι αυτοί, έρημοι, σιωπηλοί και φορτωμένοι με αναμνήσεις, περιμένουν την αποκατάσταση τους.

Σύμφωνα, πάντως, με τα σχέδια του Βυζαντινού Μουσείου, τα κτίρια της Ακαδημίας 58α και Μαυρομιχάλη 8 πρόκειται κάποια στιγμή στο μέλλον να αποκατασταθούν, καθώς αυτά προορίζονται να στεγάσουν τα αρχεία του.

Σχετικά με τις «μυστικές συναθροίσεις περίεργων ομάδων ατόμων», στις οποίες αναφέρονταν οι αρχικές φήμες που μας είχαν οδηγήσει ώστε να ψάξουμε τα περί του κτιρίου της Ακαδημίας 58α, εκεί ίσως υπάρχει ένας πυρήνας αλήθειας.
 
Ο αδερφός του Διονυσίου, οικονομολόγος Σπυρίδων Λοβέρδος (1876 - 1938), διετέλεσε διαδοχικά διευθυντής της "Εθνικής" και της "Γενικής Τράπεζας". Μετά την ίδρυση της "Λαϊκής Τράπεζας", ανέλαβε πρόεδρος του διοικητικού της συμβουλίου, με γενικό διευθυντή τον αδερφό του Διονύσιο.

Ο Σπ. Λοβέρδος ήταν μανιώδης βιβλιόφιλος, συγκεντρώνοντας μια ιδιωτική βιβλιοθήκη 40.000 τόμων! Οι τόμοι της βιβλιοθήκης αυτής βρίσκονται σήμερα στο κτίριο του ιδρύματος που φέρει το όνομα του (Κηφισίας 256 και Όθωνος, γωνία), του οποίου μάλιστα μια αίθουσα έχει διαρρυθμιστεί ώστε να θυμίζει εσωτερικό εκκλησιδίου.

Παράλληλα με τις τραπεζιτικές του ασχολίες, ο Σπ. Λοβέρδος ασχολήθηκε και με ποικίλου περιεχομένου μελέτες, ενώ συνέγραψε τις πραγματείες: «Ο εθνικός πλούτος», «Η Αγία Πόλις», «Αποταμίευσις και ταμιευτήρια», «Η οικονομική επέμβασις του κράτους» και «Ο μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος».

Το 1923 εκλέχτηκε βουλευτής (γερουσιαστής τότε), ενώ από τις 10 Μαρτίου 1933 έως τις 29 Νοεμβρίου 1934, επί κυβερνήσεως Τσαλδάρη, διετέλεσε και υπουργός Οικονομικών.
 
Μέσα σε όλα αυτά, ο Σπυρίδων Λοβέρδος υπήρξε και τέκτονας, μέλος της Στοάς "Παρθενών" (το όνομα του μνημονεύεται και στα αρχεία της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδας - Grand Lodge of Greece). Το γεγονός αυτό δεν προξενεί φυσικά την παραμικρή έκπληξη.

Την εποχή εκείνη -και σε μικρότερο βαθμό και στις μέρες μας- ήταν σπάνιο να βρεθεί πολιτικός, οικονομικός παράγοντας ή υψηλόβαθμο στέλεχος δημόσιου οργανισμού που να μη συμμετείχε σε κάποια σχετιζόμενη με τον Τεκτονισμό ομάδα.
 Οι τέκτονες -τότε όπως και σήμερα- περισσότερο αποτελούσαν ένα κλειστό club ανθρώπων με οικονομική, πολιτική, δημοσιογραφική ή άλλη δύναμη, παρά οργάνωση σχετιζόμενη με τη θρησκεία.
 
Η κατοικία, τώρα, του Σπυρίδωνα Λοβέρδου βρισκόταν -με την παλιά αρίθμιση της οδού- στην οδό Ακαδημίας 65 (το 1930, οκτώ χρόνια πριν αποβιώσει, μετακόμισε στη Ζαλοκώστα 3), λίγα δηλαδή μέτρα μακρύτερα από την οικία και το Μουσείο του αδερφού του.

Είναι λοιπόν πολύ πιθανό στον υποβλητικό και ιδεώδη για συναθροίσεις χώρο του Μουσείου Λοβέρδου να συγκεντρώνονταν κατά καιρούς τέκτονες - σημαίνοντα πρόσωπα της εποχής (μια ανεπιβεβαίωτη πληροφορία αναφέρει πως το χώρο του κτιρίου της Ακαδημίας 58α επισκέπτονταν τακτικά κατά το παρελθόν αρκετοί Δήμαρχοι των Αθηνών).
Την πιθανότητα αυτή ενισχύει και η τεκτονική συμβολική την οποία ενσωματώνουν πολλά από τα εσωτερικά διακοσμητικά στοιχεία του Μουσείου, που είδαμε στις παραπάνω φωτογραφίες. Το πιθανότερο άλλωστε είναι, εκτός του Σπυρίδωνα, και ο Διονύσιος Λοβέρδος να ανήκε σε κάποια ανάλογη στοά.
 

Αυτή, εν ολίγοις, ήταν η ιστορία του πολυσυζητημένου κτιρίου της οδού Ακαδημίας 58α.
Ισως ανεβασω μερικες δικες μου φωτο απο το σπιτι αυτο το οποιο εξερευνησα δις προ 18 και 10 ετη , ομολογουμενως καταγοητευμενος απο το εσωτερικο του καλλος.
Ενας αλλος κοσμος στο κεντρο τη Αθηνας..

Το εκανα ηδη παιδια, σας ευχαριστω.
Νομιζω οτι ηταν ωρα να το βαλω προς πωληση.
Αρκετος χρονος αναλωθηκε και στοιχεια αρκετα ευρεθησαν που πιστοποιουν πλεον την υαυτοτητα του.

Ψαχνοντας τις τελευταιες μερες βρηκα απομ μια εκθεση του Γεν.Επιτελειου Σχολης Ικαρων αυτη την αναρτηση στην διευθυνση


http://home.arcor.de/ar2570306953/xatzipanag.htm

http://www.google.com/search?q=%CE%A7%CE%91%CE%A1%CE%A4%CE%95%CE%A3+%CE%92%CE%91%CE%9B%CE%9A%CE%91%CE%9D%CE%99%CE%9A%CE%A9%CE%9D+%CE%A0%CE%9F%CE%9B%CE%95%CE%9C%CE%A9%CE%9D&hl=en&gbv=2&prmd=imvns&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ei=VpxYUMj6Gaa10QWG44DIBw&ved=0CAoQ_AUoAQ&biw=1366&bih=643

Ειναι σε μορφη pdf ΟΙ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ

Εκει εχει εναν πινακα οπου και αναγραφει :

Χερσαίες δυνάμεις εμπλεκόμενων κρατών
Ελλάδα 129.000 πεζικό, 1.000 ιππικό, 180 πυροβόλα, 4 αεροσκάφη Μαυροβούνιο 35.000 πεζικό, 130 πυροβόλα Σερβία 220.000 πεζικό, 3.000 ιππικό, 500 πυροβόλα Βουλγαρία 300.000 πεζικό, 5.000 ιππικό, 720 πυροβόλα
Oθωμανική Αυτοκρατορία340.000 πεζικό, 6.000 ιππικό, 850 πεδινά πυροβόλα, 750 τοπομαχικά πυροβόλα

Ακολουθως, βρηκα και 2 φωτο αποδεικτικες για το ετος κατασκευης του ξιφους αυτου , η μια απο εκθεση οπλων των βαλκανικων πολεμμων, η δευτερη δε, εχει και ακριβη ημερομηνια.
Το ξιφος ειναι το πρωτο απο επανω






Συνημμένη φωτογραφία  Τα ξίφη των Ελλήνων αξιωματικών  επάνω το ξίφος του ιππικού μοντέλο 1887, κέντρο το ξίφος του πυροβολικού μοντέλο 1868, κάτω το ξίφος του πεζικού μοντέλο 1868




Επισης ηθελα να πω , οτι εχω φυσικα παει το ξιφος προς εκτιμιση σε 3 ειδικους, γνωστος κυριος παλαιοτατος συλλεκτης αντικερ με καταστημα εδω και 50 ετη, στην οδο Αδριανου ψηλα στο μοναστηρακι, και μου εδωσε τιμη, στα 300 ευρω.

Για να δινει αυτη την τιμη σημαινει πως εχει περιθωριο κερδους τουλαχιστο αλλα τοσα ετσι ;
Ιδιες περιπου τιμες μου εδωσαν και οι αλλοι 2' με διαφορα 20-30 ευρω..
 
Αρα εξ αρχης βγηκαν σωστες και οι εκτιμησεις του διαδυκτιου σχετικα με παρομοια ξιφη.

Το ζητημα ειναι πως δεν θελω να μεινει κρεμασμενο σε κανενα καταστημα επ`αοριστον, αλλα να το παραλαβει καποιος συλλεκτης απο εδω μεσα οπου θα το φροντισει οπως αξιζει σε ενα ξιφος το οποιο μαλιστα τελικα εχει και την ιστορια του.

Ηθελα να πω δυο τρια πραγματακια προτου σας εξιστορησω την προελευση του ξιφους που ηρθε στην κατοχη μου προ 6 μηνων περιπου.

Μαζι με το ξιφος αυτο απεκτησα απο τη θανουσα θεια μου, και μερικα αλλα αντικειμενα μερικα εκ των οποιων ειναι τα νομισματα, οι πινακες, ενα αγαλματιδιο μοναδικο επωνυμου καλλιτεχνη , και μερικα ακομη ειδη τα οποια ανηκουν πλεον στις λεγομενες «αντικες» λογω της παλαιοτητας τους.

Στο πρωτο μου μυνημα εδω στο φορουμ προ 2 μηνες περιπου ειπα οτι δεν ειμαι , και δεν σκοπευω να γινω συλλεκτης κανενος αντικειμενου.
Ο λογος ειναι οτι εχω αλλα ενδιαφεροντα και επαγγελματικη ενασχοληση, ωστε δεν εχω χρονο , αλλα και αυτον που μου μενει τον αφιερωνω στα παιδια μου.

Μια μερα που σερφαραμε στο διαδυκτιο με το γυιο μου ψαχνοντας υλικο για μια εργασια που τους ειχαν βαλει στο σχολειο, πεσαμε πανω στη σελιδα αυτην εδω του στεκιου συλλεκτων.
Ομολογω οτι με γοητευσε το γεγονος πως καποιοι ανθρωποι δεν αφηνουν να ξεχαστει το παρελθον , αλλα επιμενουν με αγαπη και μερακι να το συντηρουν επειδη απλα τους αρεσει και τους γοητευει ολο αυτο,πραγμα που εχω κι εγω με αλλα ειδη οπως η μουσικη και η φωτογραφια απο μικρος.

Περασε ο καιρος, και οταν δοθηκε το σπιτι της εντωμεταξυ θανουσης θειας μας αντιπαροχη [σε επαρχιακη πολη του βορρα] ειδοποιηθηκα να παω να παραλαβω μεταξυ συγγενων της καποια αντικειμενα αξιας οπως με ενημερωσαν.
Λογω του περιορισμενου χωρου στο σπιτι μου, προτιμησα να τα αποθηκευσω και να τα πουλησω μελλοντικα σε ανθρωπους που ξερουν να τα συντηρησουν και να τα αγαπησουν οπως προφανως και η θεια με το θειο μου, οι οποιοι δυστυχως δεν ειχαν απογονους , να τα κληρονομησουν.

Σκεφθηκα λοιπον και ενω ο χρονος που επρεπε να αδειασουμε το σπιτι τελειωνε, οτι καλο θα ηταν να κανω μια εγγραφη εδω ετσι ωστε να τα δωσω και να τελειωνω με αυτη την αναπαντεχη κληρονομια που μου ελαχε.
Στο ενδιαμεσο ηθελα να ξερω και μερικα πραγματα για αυτα τα αντικειμενα.
Για μερικα εμαθα το τι προελευση εχουν, και εαν αξιζουν, οπως για παραδειγμα για τη συλλογη νομισματων του θειου μου, η οποια σε αξια δεν ξεπερναει τα 500 ευρω απ`οτι υπολογισα βασει των καταλογων που κατεβασα απο εδω , και μου αναλωσε αρκετες ωρες να σημειωσω τις τιμες και τις καταστασεις που εχουν.

Καποια αλλα οπως αυτο το ξιφος που συζηταμε σε αυτη την αναρτηση , δεν ηταν δυσκολο τελικα να βρω την οικογενειακη προελευση και ιστορια του, υστερα απο τις προσφατες απαντησεις διαφορων μελων, που ομως δεν ηταν απαντησεις σε καμια απο τις ερωτησεις που εχω θεσει.

Θελω να πω, οτι εγω δεν εγραψα πουθενα οτι ειναι μοναδικο και σπανιο, αλλα αντιθετα ειπα πως ειναι παλαιο , χρησιμοποιημενο, και στο μνμ που εστειλα στον φιλο Ιαπωνα, εγραψα συν τοις αλλοις οτι δεν εχει χρησιμοποιηθει χημικο καθαριστικο επανω του , οπως ακριβως δεν πρεπει να χρησιμοποιει κανεις χημικα επανω  σε παλαια νομισματα διοτι καταστρεφεται η πατινα τους.

Επισης, αυτο που εγραψα ειναι οτι , ακριβως το ιδιο δηλ. στην κυρτοτητα της λαβης , στην ημερομηνια κατασκευης, στο ονομα κατασκευαστη και στο μοντελλο παραγωγης , δεν εχω βρει στο διαδυκτιο σε οσες γκαλερι και αντικερ κι αν εψαξα, και καλεσα τον φιλο που ειχε επιφυλαξεις, εαν το εχει δει καπου με η χωρις τιμη επανω να το ποσταρει να το δουμε ολοι, η τουλαχιστο να μας βαλει την ηλεκτρονικη διευθυνση οπου το βρηκε.

Ειδα οτι δεν πηρα καμια συγκεκριμενη απαντηση στα ερωτηματα που εθεσα.
Ομολογω παντως πως μου αρεσε ιδιαιτερα η ιστορικη περιγραφη του ΝΜΣ.

Οι τιμες που εχω βρει για τετοιου ειδους ξιφη, ξεκινανε ακομη και στο e-bay απο τα 200 ευρω στα μοντελλα ομως απο το 1920 και μετα.

Στα παλαιοτερα ξιφη, σε πολυ χειροτερες καταστασεις ειδα τιμες απο 300 και πανω.
Παρομοια με το δικο μου αλλα σε χειριστη κατασταση τα εχουν σε διαφορες ιστοσελιδες αντικερ η γκαλλερυς 250-300 και σε πολυ καλη κατασταση 1200-1400 ευρω.

Δε νομιζετε οτι εαν ζητουσε για παραδειγμα καποιος 500-600 θα ηταν μια καλη τιμη εκκινησης για να προχωρησει σε συμφωνια με καποιον συλλεκτη ;

Φυσικα ουδεποτε ζητησα παραλογο ποσον απο κανεναν.Εδωσα μια πρωτη τιμη ανοικτος σε παζαρεματα, επειδη γνωριζω πως οι καιροι που διανυουμε δεν ειναι και οι καλιτεροι,αλλα επισης γνωριζα εκ των προτερων το ποσο κοστιζει πραγματικα αυτο το ξιφος.

Παρατηρηστε λοιπον τη λαμα του, επειδη καποιος εγραψε πως ειναι σκουριασμενη.










Η λαβη του ενω το κρατας στο χερι, ειναι στιβαρη και το μεταλλο της λαμας ειναι ακομη ζωντανο, εχει δηλαδη αψογη ελκιμοτητα , και σταθεροτητα παραληλα.




Η ελαφρια πρασινιλα που εχει στη βαση της λαμας του, καθως και μερικα στιγματα αρχων σκουριας στην ιδια περιοχη, ειναι λογικο να υπαρχουν σε ξιφος παραγωγης του 1860 .



Αυτα τα ελαφρα λιγοστα στιγματα ξερει πολυ καλα ενας συλλεκτης τετοιων ξιφων/μεταλλων  να τα απομακρυνει με τον καταλληλο τροπο.



Η σφραγιδα του απο τη μια πλευρα δηλωνει τον οικο, τη σειρα/μοντελλο παραγωγης και την πολη προελευσης του, ενω απο την αλλη μερια υπαρχει το λογοτυπο με τον Αγιο Γεωργιο που φονευει το δρακο, κατοχυρωμενο απο την εταιρεια κατασκευης .





Αυτο λοιπον το καφε / μπρονζε ξιφος ειναι παραγωγης του 1860, Αυστριακης προελευσεως , ηρθε στην Ελλαδα γυρω στα 1880-1890 κατοπιν παραγγελιας του Ελληνικου Στρατου [περιπου 2500 τμχ αφου δεν ειχαμε περισσοτερους εφιππους συνολικα εκεινη την εποχη] και διανεμηθηκε στις εφιππες δυναμεις αξιωματικων του Πυροβολικου στο οποιο υπηρξε ανθυπολοχαγος/ανθυππιλαρχος [?] ο πατερας του θειου μου πολεμωντας σε ηλικια 32 ετων περιπου στα 1912-1913 στους Βαλκανικους Πολεμους.

Με το ξιφος αυτο αφαιρεσε ζωες Τουρκων και Βουλγαρων στα Γιαννιτσα και στη Δοιρανη.

Υπηρξαν μονο 1000 ξιφη ιππικου εκεινη την περιοδο και εχω την τιμη να κρατω ενα απο αυτα.

συνεχιζεται

Και ακομη μια ταμπελιτσα , με τις πιο παλαιες ημερομηνιες

Το ηξερα οτι θα υπηρχε και εδω καποιος με ιδιαιτερη αγαπη στην παραδοση και τη λαογραφια..
Δηλωνω θερμος οπαδος της , καθως και οποιου ασχολειται με αυτην διοτι αποτελει αναποσπαστο κομματι της ιστοριας μας που τεινει να εκλειψει, ακριβως επειδη δεν ασχολουνται αρκετοι Ελληνες με αυτην.

Και απο εμενα  ενα μπραβο για την αναζητηση και ευρεση πληροφοριων σχετικων με το καπακι του μπαουλου.
 

Ευχαριστω πολυ για την επισημανση φιλε,
Θα το ελεγξω .

Επειδη προτου ανεβασω το θεμα αυτο για την εκτιμηση και πιθανως μελλοντικη πωληση του ξιφους αυτου σε σσυλλεκτη , εψαξα πολυ το διαδυκτιο μεχρι να βρω ενα ακριβως ομοιο το οποιο το εχει ενας γονος πλουσιας οικογενειας στην Ουαλλια αν θυμαμαι καλα, και το εχει στις φωτο που ποσταρισα διπλα απο τις δικες μου, θα ηθελα κατι απλο.

Βρες το ιδιο ακριβως μοντελλο, του ιδιου κατασκευαστη [ZEITLER -WIEN VII ] της ιδιας χρονολογιας [1820-1870] , (οχι αυτα του 1930-40) με το βαθμο του στρατιωτικου επανω χρησιμοποιημενο, να ειναι στην κατασταση που το εχω.

Αυτα τα γραφω διοτι σαφως και εψαξα και στο e-bay και αλλου , σε αντικερ και σε καταστηματα παλαιων στρατιωτικων ειδων του εξωτερικου , αλλα το ιδιο ακρθβως δεν το εχει κανενας.

Θελω να δω να το ποσταρεις εδω , με τιμη επανω , καθως και την ηλεκτρονικη διευθυνση αυτων που το εχουν και φυσικα που το διαθετουν προς πωληση.

Αναμενω με ενδιαφερον...

Και ενας Κεννεντυ

Μερικα ακομη που βρηκα μαζευοντας διφορα πραγματα απο το παλιο σπιτι που θα κατεδαφιστει σε λιγες μερες  :'(

Αυτες οι ταμπελιτσες προφανως προερχονται απο πορτραιτα καποιων παλαιων γνωστων - και μη εξαιρετεων Αθηναιων .
Η προκειται για εργα ζωγραφων με την ημερομηνια του εργου .
Δεν γνωριζω αρκετα ακομη, αλλα θα ψαξω , διοτι ευρεθησαν εντος εγκαταλελλειμενης νεοκλασσικης οικιας στο κεντρο της Αθηνας, προ 10ετιας..

Φυσικα δεν υπηρχαν πορτρετα εκει η πινακες ετσι ωστε να γνωριζω σε ποια απο τις 2 κατηγοριες ανηκουν.
Ισως να υπαρχει και τριτη..
Παντως στις προσεχεις ημερες θα γραψω την ιστορια της οικιας αυτης, η οποια εχει πολυ ενδιαφερον.

Οι ταμπελιτσες ειναι αυτες :

Ευχομαι σε ολα τα μελη το 2014 να φερει πρωτα υγεια, μετα αγαπη, και τελος πιστη .
Εαν υπαρχουν αυτα , ερχεται η χαρα και η ευτυχια στα σπιτικα ολων μας.
Χρονια πολλα λοιπον παιδια , και το σημαντικοτερο....

**********************ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ**************************
απο αυτο το καθεστως της κεκαλυμμενης συνομωσιας εναντιον των Ελληνων

χαχαχαχα

Δυστυχως απο αυτο πεθανε, οχι απο καρκινο, αλλα επιδεινωθηκε λογω τσιγαρου η υγεια του.
..θεος σχωρεστον..

Δυο Ζιπακια παλαια (20ετιας ισως και περισσοτερο) απο εξωτερικο.



Εχω και μερικα καλα κομματια , αλλα που να ειναι;......

Καλησπερες σε ολους

Εχω αυτους τους παλιους αναπτηρες μαρκας, αλλα δουλευουν και δεν εχουν σκουριασει χαρη στην καλη συντηρηση τους.

Ποσα τσιγαρα αραγε να ειχε αναψει ο θειος μου με δαυτους;;