Τάληρα της συλλογής μου

[digo]

Γενικα η σειρα του davenport ειναι πανακριβη. Και δεν ειναι μονο αυτοι οι 4 τομοι. Εχει κ αλλους. Αυτα τα 4 ειναι σαν 'σετ'  ας πουμε.. Εκπληκτικα βιβλια αλλα δυστυχως δεν βρισκονται κ πολυ ευκολα. Επισης, εχω την εντυπωση οτι εχουν μεινει με δεδομενα προ πολλων ετων.. Δεν βρεθηκε κανεις να συνεχισει το εργο του?? Αν καταφερω καποια στιγμη, θα ηθελα να την εζω αυτη την σειρα.. Παντως το λινκ που ανεβασε ο dtsartsanis ειναι οτι καλυτερο υπαρχει αυτη την στιγμη διαθεσιμο στο ευρυ κοινο σχετικα με τα ταληρα..

Ο Davenport είναι η κορυφή της κορυφής. Και κάτι τρέχει στα γύφτικα τώρα αν δεν ανανεώθηκε μετά το 60, Σάμπως έχει βγει και κανα νόμισμα της προκοπής μεταπολεμικά; 😉

[digo]

Εκτός κι αν σας λείπει τόσο το 100αρικο το ασημένιο της χούντας του 1970/😂😂😂😂

[digo]

Εχουμε ελειψεις απτο σχολειο για μερικα πραγματα που συνεβησαν εκεινη την περιοδο στην ευρωπη..Και δεν μιλαω για τα παρτυ των βασιλεων η τις ιντριγκες της διαδοχης(αυτα ειναι για σαπουνοπερες)μιλαω απο το πως ενωθηκε η γερμανια πως εμεινε απεξω η αυστρια τοτε και το πιο βασικο πως τοτε ο εφηβος πια καπιταλισμος αναλαμβανε τα ηνια της εξουσιας σιγα σιγα γιατι ηταν απλα μια φυσικη εξεληξη τοτε της ανθρωποτητας..

υγ...δεν απανταω αλλο εδω γιαυτο το θεμα..

Μην απαντήσεις. Καπιταλιστές του κόσμου, ΕΝΩΘΕΙΤΕ! 😂😂😂😂🤣

[kostakis88]

Ο Davenport είναι η κορυφή της κορυφής. Και κάτι τρέχει στα γύφτικα τώρα αν δεν ανανεώθηκε μετά το 60, Σάμπως έχει βγει και κανα νόμισμα της προκοπής μεταπολεμικά; 😉

Δεν μιλαω να γραψει για μεταπολεμικα, αλλα για ιδιας περιοδου νομισματα. Αν υπαρχουν νεες μελετες, νεες πληροφοριες, πραγματα που ο davenport μπορει να αγνοουσε την εποχη που εγραφε τα βιβλια του..

[cat]

Κατ αρχας Στελιο ειναι ενα εξαιρετικο νομισμα νομιζω απ τα καλυτερα σου. Για την παρουσιαση δεν εχω λογια για αλλη μια φορα σ ευχαριστω απο καρδιας. Μεσα απο ενα νομισμα ειναι εντυπωσιακο να βλεπουμε την συγχρονη ιστορια των τραπεζων κ τις παθογενειες τους που ισχυουν κ σημερα. Ειναι συγκλονιστικο απο χρεωκοπια σε χρεωκοπια κ ο κοσμακης να πληρωνει τα σπασμενα.
Οσο για την στυψη κυριοι την χρησημοποιουσα στα πρωτα μου ξυρισματα. Εαν καποιος κανει κανενα σχολιο για την ηλικια μου θα τον κραξω

[PANAGIOTIS THESS.]

Όταν διαβάζω παρουσίαση ενός νέου ταληρου σου, θυμάμαι ξανά για πιο λόγο έγινα συλλέκτης και αγαπάω ξανά αυτό το χόμπυ!!πιστεύω κ άλλα μέλη κάτι παρόμοιο αισθάνονται...σε ευχαριστώ πολύ για αυτό που μας προσφέρεις..

++1

[thaler]

Φίλοι μου Γιώργο, Δημήτρη και Παναγιώτη ευχαριστώ πολύ. Τα σχόλιά σας μου δίνουν δύναμη και για άλλες παρουσιάσεις.

Δημήτρη κανείς δεν είπε πως είσαι μεγάαααααααααααλος. Απλά η στύψη είναι διαχρονικό προϊόν!

[thaler]

Αξίζει να δούμε την ιστορία του Γάμου του Cosimo με τη Μαργαρίτα, γιατί είναι μια σπάνια περίπτωση για εκείνη την εποχή. Θα μπορούσε να γίνει κάλλιστα σενάριο ταινίας. Απολαύστε:

Η Μαργαρίτα Λουίζα της Ορλεάνης γεννήθηκε το 1645. Ο πατέρας της ήταν ο αδελφός του Βασιλιά Λουδοβίκου XIII της Γαλλίας, κάνοντας τη Μαργαρίτα εγγονή, ανιψιά και ξαδέρφη τριών Γάλλων βασιλιάδων.

Το 1658, της έγινε πρόταση γάμου από τον Cosimo.  Στην αρχή ήταν ενθουσιασμένη στην ιδέα του γάμου, αλλά στη συνέχεια άρχισε να ενεργεί παράλογα και σκόπιμα εναντίον αυτού του γάμου. Σύναψε σχέση με τον ξάδερφό της πρίγκιπα Κάρολο της Λωρραίνης και συχνά έβγαινε μαζί του ασυνόδευτη και χωρίς άδεια. Όμως ο θείος της Βασιλιάς Λουδοβίκος της άφησε δύο εκδοχές: γάμο με τον Cosimo ή μοναστήρι.

Τελικά, τον Απρίλιο του 1661, η Μαργαρίτα και ο Cosimo παντρεύτηκαν με πληρεξούσιο (χωρίς να είναι παρόν ο γαμπρός) στο παρεκκλήσι του Λούβρου, αλλά όταν επρόκειτο να συναντηθεί με διπλωμάτες της Τοσκάνης μετά την τελετή, προσπάθησε να φύγει. Πρόλαβε να την βρει και να την επιστρέψει η μεγαλύτερη αδερφή της. Μετά από αυτό, η Μαργαρίτα έκανε το ταξίδι της στην Τοσκάνη πρώτα με έναν μεγαλοπρεπή  στόλο 18 πλοίων και μετά ταξιδεύοντας πολύ αργά στην ενδοχώρα. Συχνά έκανε εκτροπές στην πορεία της και μεγάλα διαλείμματα για να καθυστερήσει επίτηδες και να χάσει έτσι πολλές από τις εκδηλώσεις που είχαν προγραμματιστεί για την άφιξή της. Η πριγκίπισσα έφτασε τελικά στη Φλωρεντία στις 20 Ιουνίου 1661 και έλαβε μέρος στις γαμήλιες γιορτές, οι οποίες ήταν οι πιο θεαματικές που είχε δει ποτέ η Φλωρεντία.

Ο γάμος του Cosimo και της Μαργαρίτας ήταν μια καταστροφή από την αρχή. Το ζευγάρι χαιρέτησαν ο ένας τον άλλο χωρίς ενθουσιασμό και δεν θα κοιμόταν μαζί συχνά, θέτοντας σε κίνδυνο το μέλλον της δυναστείας. Παρ 'όλα αυτά, απέκτησαν τρία παιδιά.

Η Μαργαρίτα σύντομα βαρέθηκε τη ζωή στη Φλωρεντία και αποστερημένη από την αληθινή αγάπη της, τον Κάρολο της Λωρραίνης, και γρήγορα έγινε βάρος για τη νέα της οικογένεια. Φανταστείτε πως λίγες μέρες μετά το γάμο της, είχε ζητήσει από τον Cosimo να της παραδώσει τα κοσμήματα της κορώνας και όταν αυτός αρνήθηκε, τότε αυτή έκλεψε μερικούς από τους πολύτιμους λίθους και προσπάθησε να τους βγάλει λαθραία από τη Φλωρεντία. Δαπανούσε τεράστια ποσά, και δεν συνετίστηκε ακόμη και όταν ο πεθερός της, ο Μεγάλος Δούκας, παρενέβη. Όταν δεν κλειδώνονταν στα δωμάτιά της και αρνούνταν να φάει μαζί με τον Cosimo, διοργάνωνε πλούσια συμπόσια για κάθε γεύμα, τα οποία κόστιζαν δέκα φορές αυτά που ο Cosimo ξόδευε για φαγητό. Ο κόσμος της Φλωρεντίας εξοργίστηκε από τις υπερβολικές δαπάνες της και την έλλειψη σεβασμού που έδειχνε στην οικογένεια των Μεδίκων.

Η απέχθεια της Μαργαρίτας για τον Cosimo έγινε σιγά-σιγά μίσος. Ζήτησε με πολλές επιστολές προς τη Γαλλική αυλή να της επιτραπεί να επιστρέψει στη μητρική της Γαλλία, αλλά δεν της επιτράπηκε. Έμενε συχνά μακριά από τον Cosimo σε άλλα ακίνητα της οικογένειας, όπου διατηρούσε τις δικές της Γαλλικές συνήθειες, καθώς αρνήθηκε να αναμιχθεί με τους ντόπιους ή να μάθει την Ιταλική γλώσσα. Η Μαργαρίτα ήταν γνωστό ότι είχε διάφορες ερωτικές σχέσεις κατά τη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου, αλλά μετά από μια επίσκεψη από τον εραστή και ξάδερφό της Κάρολο, ο Cosimo άρχισε να υποψιάζεται κάτι και να την παρακολουθεί. Έλεγξε το ταχυδρομείο της γυναίκας του και έγραψε στον βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο XIV με την ελπίδα ότι θα μπορούσε αυτός να συνετίσει την ανιψιά του. Μιας και ο Λουδοβίκος δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα, ο Cosimo τότε έδιωξε όλο το Γαλλικό προσωπικό και τους φίλους της Μαργαρίτας.

Από τότε και στο εξής, η Μαργαρίτα με κάθε τρόπο κορόιδευε και ντρόπιαζε τον Cosimo σε κάθε ευκαιρία. Αρνιόταν να φάει φαγητό που ετοίμαζαν οι Ιταλοί μάγειρες καθώς ισχυρίζονταν ότι οι Μέδικοι προσπαθούσαν να την δηλητηριάσουν. Το 1664 η Μαργαρίτα αρνήθηκε να επιστρέψει από το Palazzo Pitti που είχε επιστεφτεί. Φοβούμενος ότι θα φύγει, ο Cosimo έθεσε τη γυναίκα του σε κατ’ οίκο περιορισμό στη Villa de Lappeggi, φρουρούμενη από 40 στρατιώτες.

Το 1670, ο πατέρας του Cosimo πέθανε και έγινε έτσι ο Μεγάλος Δούκας της Τοσκάνης. Η Μαργαρίτα συμφιλιώθηκε τότε με τον άντρα της, ελπίζοντας ότι ο νέος ρόλος της ως Μεγάλης Δούκισσας θα της έδινε περισσότερη δύναμη. Αναζήτησε απεγνωσμένα πολιτικούς ρόλους για τον εαυτό της, συναγωνιζόμενη με τη πεθερά της Vittoria. Παρά τις επιθυμίες της, ο Cosimo αρνήθηκε να επιτρέψει τη συμμετοχή της Μαργαρίτας στο Συμβούλιό του, επιτρέποντας ωστόσο τη συμμετοχή της μητέρας του. Αυτό ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Μετά τη γέννηση του τελευταίου παιδιού τους, διαφωνούσαν ατελείωτα. Όταν δεν καυγάδιζε με τον άντρα της ή όταν δεν τον απειλούσε πως θα σπάσει μπουκάλια στο κεφάλι του αν έμπαινε στο δωμάτιό της, το έκανε με την πεθερά της.

Η Μαργαρίτα ήταν αποφασισμένη να επιστρέψει στη Γαλλία με κάθε κόστος. Είπε στον θείο της Λουδοβίκο XIV ότι πίστευε ότι πάσχει από καρκίνο του μαστού και ήθελε να θεραπευτεί στη Γαλλία. Αυτό το σχέδιο απέτυχε καθώς ο Λουδοβίκος έστειλε τους δικούς του γιατρούς και διαπίστωσε ότι δεν υπήρχαν σημάδια της ασθένειας. Αφού τα σχέδιά της συνέχιζαν να αποτυγχάνουν, η Μεγάλη Δούκισσα ζήτησε να της επιτραπεί να επισκεφθεί έναν ναό στο Prato διαμένοντας σε μια βίλα των Μεδίκων εκεί. Αρνήθηκε να επιστρέψει στον Cosimo για δύο ολόκληρα χρόνια και τον παρακαλούσε με επιστολές να της επιτραπεί να επιστρέψει στη Γαλλία. Τελικά, μετά από 13 δύσκολα χρόνια γάμου, ο Cosimo συμφώνησε στην απομάκρυνσή της (δεν πήρε οριστικό διαζύγιο).

Ο Cosimo κατέληξε σε συμφωνία με τον Λουδοβίκο XIV ότι η Μαργαρίτα θα μπορούσε να επιστρέψει στη Γαλλία αρκεί να εγκατασταθεί στο μοναστήρι της Μονμάρτρης και να παραιτηθεί από το αξίωμα της Πριγκίπισσας της Γαλλίας. Της παρείχε μια ετήσια σύνταξη, πλήρωσε όλα τα χρέη της και την απελευθέρωσε από τον δυστυχισμένο γάμο της. Μετά από λίγους μήνες παραμονής στη Μονμάρτρη, φάνηκε ότι η Μαργαρίτα τελικά ασπάστηκε τη θρησκευτική ζωή, χρηματοδοτώντας μια σειρά φιλανθρωπικών οργανώσεων. Αλλά αυτό δεν θα διαρκούσε πολύ. Καθώς ο Λουδοβίκος XIV δεν την ανάγκασε να παραμείνει στο μοναστήρι, όπως είχε συμφωνήσει με τον Cosimo, η Μαργαρίτα επισκέπτονταν συχνά τη Γαλλική αυλή, περνούσε το χρόνο της ντυμένη με ακριβά ρούχα και βαρύ μακιγιάζ, έχοντας πολλούς εραστές και ξοδεύοντας τα χρήματα από την ετήσια σύνταξη που έπαιρνε.

Ακόμα και στη Γαλλία, η Μαργαρίτα συνέχισε να φέρνει τη δυστυχία στη ζωή του Cosimo. Tου έστελνε πολλές προσβλητικές επιστολές μόνο και μόνο για να τον βλάψει. Σε ένα γράμμα είπε «δεν περνάει καμία ώρα της ημέρας όπου δεν θέλω τον θάνατό σου και θέλω να σε δω κρεμασμένο» και συνέχισε να λέει ότι ακόμη και όταν πεθάνουν, αμφότεροι θα πάνε στην κόλαση και ότι το μόνο πρόβλημα με αυτό ήταν ότι θα έπρεπε να τον δει εκεί.

Ο Cosimo συνέχισε να παρακολουθεί στενά τη συμπεριφορά της αποξενωμένης συζύγου του στη Γαλλική αυλή, μέσω των εκθέσεων απεσταλμένων. Προσπάθησε πολλές φορές να ζητήσει εξηγήσεις για τους σκανδαλώδεις δεσμούς της και τη συμπεριφορά της, προτού τελικά σταματήσει κάθε προσπάθεια. Περισσότερο προσπαθούσε να ελέγξει τη συμπεριφορά της γιατί κυκλοφορούσαν φήμες γι’ αυτήν πίσω στη Φλωρεντία και τον εξέθεταν, παρά από πραγματική αγάπη για αυτήν. Η τελευταία συμφωνία μεταξύ τους έγινε όταν ο Cosimo υποχρεώθηκε να συναινέσει στη μετακίνηση της Μαργαρίτας σε άλλο μοναστήρι. αφού απείλησε να σκοτώσει την ηγουμένη της Μονμάρτρης, με τις φήμες να κυκλοφορούν ότι προσπάθησε επίσης να κάψει(!!!) το Αββαείο.

Στις αρχές του 1700, η Μαργαρίτα άρχισε τελικά να αλλάζει τρόπο ζωής στα γηρατειά της. Μετακόμισε στο Αβαείο του Saint-Mandé και έζησε μια ήσυχη ζωή. Η υγεία της άρχισε να επιδεινώνεται  από το 1712 και μετά, και είχε συχνές επιθέσεις αποπληξίας. Έχασε την ικανότητα να μιλάει και επίσης έχασε τη χρήση του αριστερού της βραχίονα. Έζησε τις υπόλοιπες μέρες της σε ένα μικρό σπίτι στο Παρίσι που είχε αγοράσει για τον εαυτό της και πέθανε το 1721 σε ηλικία 76 ετών. Τα παιδιά της ήταν τα τελευταία της μεγάλης δυναστείας των Μεδίκων καθώς πέθαναν όλοι, χωρίς να αφήνουν κληρονόμους.

Αυτή η γυναίκα θα μπορούσε κάλλιστα να συμπεριλαμβάνεται στα πρωτοπόρα στελέχη του φεμινιστικού κινήματος!

[cat]

Μια δυστυχησμενη γυναικα ηταν Στελιο που εκανε κ τους γυρω της δυστυχησμενους βεβαια τα εξοδα της τα πληρωναν οι φτωχοι

[ΚΑΡΑΜΑΝΙΚΟΣ]

Αυτή η γυναίκα θα μπορούσε κάλλιστα να συμπεριλαμβάνεται στα πρωτοπόρα στελέχη του φεμινιστικού κινήματος!



εχεις πει χιλαδες πραγματα ΤΗΑΛΕΡ στο θεμα αυτο σωστα κατα 100% ολα..αλλα σε αυτο δεν εχεις δικιο..αυτη ηταν τρελη για δεσιμο πραγματικα..εγω αν ημουν βασιλιας κ ειχα αυτο το πραμα για γυναικα θα την ειχα στειλει περιπατο  στις 100 οριες στην μεσογειο

[ouzaki]

Αυτή η γυναίκα θα μπορούσε κάλλιστα να συμπεριλαμβάνεται στα πρωτοπόρα στελέχη του φεμινιστικού κινήματος!

δεν  πιστεύω γυναίκες που ασχολούνται με το φεμινιστικό κίνημα να συμφωνουνε με την θέση αυτή.
κεράτωμα και ασυνέπεια σε συζυγικές υποχρεώσεις δεν είναι πολιτικοί στόχοι φεμινιστικού κινήματος .

η μαδάμ σκυλοβαριότανε με τον τελείως μουχλιασμένο και με υπερβολικό σεβασμό προς τα θεία cosimo
και τον κεράτωνε αβέρτα.είχε λένε οι πηγές και αδυναμία στον τζόγο .
όλα  άφοβα από τιμωρίες αφού είτανε ανιψιά και ξαδέρφη τριών γάλλων βασιλιάδων.
το σόι της είταν εγγυητής για την ζωή της.

δεν είχανε πολλές γυναίκες αυτό το αυτό το προνόμιο εκείνη την εποχή .
τiς περισσότερες τiς ρίχνανε φυλακή η τις ψήνανε δημόσια bien cuit .

και τέλος να συμπληρώσω αν επιτρέπεται,η μαδάμ πέθανε ξεχασμένη στο παρίσι αλλά όχι φτωχή.
κληρονόμησε την ματσωμένη αδελφή της ελισάβετ και έζησε αυτή καλά και εμείς καλύτερα.

[thaler]

Νομίζω πως όλοι έχετε δίκιο. Προέρχονταν από μια ισχυρή οικογένεια και γι' αυτό μπορούσε και φέρονταν έτσι όπως είπε ο φίλος ouzaki, εξακολουθούσε να είναι δυστυχισμένη, όπως είπε ο Δημήτρης και όλα αυτά την έκαναν να έχει προκλητική συμπεριφορά, τέτοια που κάθε άντρας θα ήθελε ευχαρίστως να την πνίξει, όπως σωστά είπε και ο ΚΑΡΑΜΑΝΙΚΟΣ.
Πάντως δεν νομίζω να ήταν η μόνη δυστυχισμένη γυναίκα. Το ίδιο συνέβαινε σε πολλές συζύγους μοναρχών. Εκείνες τις εποχές οι γάμοι γίνονταν δι' αντιπροσώπων εξυπηρετώντας διάφορες σκοπιμότητες, δηλ. το ζευγάρι ούτε που είχε δει ο ένας τον άλλον. Γι' αυτό σπάνια, πιστεύω, υπήρχε αγάπη ανάμεσά τους.

[ΚΑΡΑΜΑΝΙΚΟΣ]

καπου το εχασα..η μαργαριτα ειχε ταλληρο με την φατσα της?

[thaler]

Όχι όσο ξέρω. Αλλά γιατί βγήκε αυτό το συμπέρασμα? Εγώ πάντως δεν ανέφερα κάτι τέτοιο.
Συνήθως το αντρόγυνο απεικονίζεται σε μετάλλια. Έψαξα να βρω αν υπάρχει κάποιο μετάλλιο με τους δύο μαζί αλλά δεν βρήκα κάτι.

[Εν-αντι]

πολυ ωραιο νομισμα σε καλη κατασταση και οπως ειδαμε στην παρουσιαση εχει την σημασια του..