Τάληρα της συλλογής μου

[thaler]

Τωρα που το σκεφτομαι Στελιο μαλλον καμμια σχεση δεν εχει ο Νικολο με τους σημερινους Ελληνες πολιτικους ε?   

Πράγματι Δημήτρη ο Νικολό ήταν βαθύπλουτος πριν γίνει δόγης και ξόδεψε αρκετά από την προσωπική του περιουσία για την ανοικοδόμηση επιβλητικών έργων που υπάρχουν μέχρι σήμερα. Σε αντίθεση με τους πολιτικούς μας που πολλοί εξ αυτών μπαίνουν στην πολιτική φτωχοί και βγαίνουν πλούσιοι...

Να σας δείξω εδώ το πιο μεγάλο "τάληρο" (είναι περίπου ενάμιση τάληρο) του Νικολό, το ασημένιο σκούδο των 160 soldi γνωστό και ως scudo s.giustina (γιατί έχει την Αγία Ιουστίνη). Δεν είναι της συλλογής μου και είναι σπάνιο κομμάτι. Θα πρέπει στην παλάμη να είναι πολύ εντυπωσιακό καθώς η διάμετρός του είναι 43,8 mm.

[Lary]

Aυτό δεν είναι τάληρο, είναι σωστό μετάλλιο!

[cat]

Εγω Στελιο σου ευχομαι ολοψυχα να το αποκτησεις συντομα. Νομιζω πως οσο σπανιο κ ναναι αξιζει ναχει μια θεση στην δικη σου συλλογη

[thaler]

Παιδιά αυτό το νόμισμα είναι σκέτος πίνακας ζωγραφικής. Ευχαριστώ για τις ευχές αλλά δεν νομίζω να το έχω σύντομα στη συλλογή μου καθώς είναι πολύ σπάνιο και η τιμή του αρκετά τσουχτερή. Τουλάχιστον ας το χαζεύουμε απ' τη φωτογραφία...

[thaler]

Γειά σας φίλοι μου συλλέκτες.
Σήμερα σας παρουσιάζω ένα ωραίο τάληρο της συλλογής μου από το Εκλεκτοράτο της Σαξονίας του 1594. Είναι ένα αρκετά κοινό τάληρο γνωστό ως ‘τάληρο των τριών αδελφών’ και αυτό γιατί απεικονίζονται τρία αδέλφια, ο ένας εκ των οποίων (ο μεσαίος) ήταν και Εκλέκτορας της Σαξονίας. Αυτή την περίοδο υπάρχουν πολλά τέτοια τάληρα που απεικονίζουν αδέλφια, πολλές φορές περισσότερα από τρία (π.χ. επτά ή οκτώ). Στην εποχή μας αυτό θα το λέγαμε νεποτισμό αλλά εκείνη την εποχή ήταν κάτι το συνηθισμένο (ηγεμόνες ήταν, ότι ήθελαν απεικόνιζαν στα νομίσματά τους). Η παράξενη αυτή πρακτική της εμφάνισης, εκτός του ηγεμόνα, συγγενικών προσώπων του σε τάληρα είναι χαρακτηριστική της εποχής αυτής, κυρίως στη Σαξονία όπου έχουμε ένα πλήθος τέτοιων νομισμάτων.

Ας δούμε πρώτα την περιγραφή του νομίσματος:

Εμπρός:
Τα τρία αδέλφια, το κέντρο ο 15ος Εκλέκτορας Christian II (1591-1611) , αριστερά ο διάδοχός του και 16ος Εκλέκτορας (1611-1656) Johann-Georg Ι  και δεξιά ο August (1589–1615). Η ημερομηνία χωρισμένη από το κεφάλι του ενός, ενώ επάνω η Αυτοκρατορική σφαίρα.
Επιγραφή:   CHRISTIAN·IOHAN:GEORG·ET·AVGVSTVS   15 94

Πίσω:
Θυρεός της Σαξονίας, έχοντας στο επάνω μέρος τρία περίτεχνα κράνη της Σαξονίας, της Θουριγγίας και του Μάισσεν. Ανάμεσα στα κράνη υπάρχουν τα αρχικά του αρχηγού του νομισματοκοπείου ΗΒ (Hans Biener).
Επιγραφή:    FRAT[RES]:ET·DV CES·SAXON[IA]: = Αδέλφια και Δούκες της Σαξονίας

Η περίμετρος είναι λεία.

Όπως σας έχω πει και παλαιότερα, νομίσματα αυτών των χρονολογιών ανήκουν στην πρώτη περίοδο των τάληρων (1518-1620/1630 περίπου). Έτσι ένα κύριο χαρακτηριστικό αυτών του νομίσματος το οποίο συναντάμε και στα περισσότερα αυτής της περιόδου είναι πως ο προσανατολισμός του νομίσματος είναι τυχαίος, ούτε κατακόρυφος, ούτε οριζόντιος.

Χαρακτηριστικά νομίσματος:

Βάρος: 28,76 gr.
Διάμετρος: 40,7 mm
Βιβλιογραφία:  MB# 314, Dav# 9820
Αξία: 1 thaler
Ασήμι: Δεν αναφέρεται
Χρονιές κοπής: 1592-1601
Τιράζ:  Δεν αναφέρεται
Νομισματοκοπείο: Δρέσδη
Αρχηγός νομισματοκοπείου: Hans Biener (HB)***


Ο Χριστιανός Β΄,  (23 Σεπτεμβρίου 1583 - 23 Ιουνίου 1611) από τον Οίκο των Βέττιν ήταν εκλέκτορας της Σαξονίας (1591-1611).  Ήταν εγγονός του εκλέκτορα Αυγούστου της Σαξονίας, τάληρο του οποίου σας έχω ήδη παρουσιάσει.


Ο Χριστιανός ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Εκλέκτορα Χριστιανού I της Σαξονίας (1560-1591). Μετά το πρόωρο θάνατο του πατέρα του, ο Χριστιανός, ακόμα ανήλικος (ήταν 10 ετών), έγινε Εκλέκτορας της Σαξονίας το 1591. Η μητέρα του τον μεγάλωσε ως πιστό Λουθηρανικό και τον κράτησε μακριά από την πολιτική. Επειδή ήταν ανήλικος, και μέχρι την ενηλικίωσή του, την εξουσία ασκούσαν από κοινού η μητέρα του και ο συγγενής του, Δούκας Φρειδερίκος Γουλιέλμος  της Σαξονίας-Βαϊμάρης (ήταν αυτός που στην ουσία έκοψε αυτό το τάληρο). Αυτοί οι δύο, με την παρότρυνση των ευγενών και των θεολόγων, διέταξαν τη σύλληψη του καγκελαρίου Νικολάου Κρέλ*, με την κατηγορία της προώθησης του Καλβινισμού.

Μετά την ενηληκίωσή του (20 ετών) το 1601, ο Χριστιανός ανέλαβε ο ίδιος τη διακυβέρνηση.  Ο Νικόλαος Κρέλ εκτελέστηκε, ειδικά με πρωτοβουλία της μητέρας του, στη Δρέσδη. Τα εδάφη της χώρας ενισχύθηκαν, η δικαστική εξουσία αναβαθμίστηκε και η Σαξονία επέστρεψε ξανά στον ορθόδοξο Λουθηρανισμό, αρνήθηκε όμως να συμμετάσχει στην Προτεσταντική Ένωση,** μένοντας πιστός στον Καθολικό Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Ρούντολφ Β΄. 

Στις 12 Σεπτεμβρίου 1602 ο Χριστιανός παντρεύτηκε στη Δρέσδη την Hedwig (1581-1641), κόρη του βασιλιά Φρειδερίκου Β΄ της Δανίας.
Ο Χριστιανός ήταν ένας άνθρωπος με έντονη φυσική εμφάνιση (ψηλός και μυώδεις) και καλό χαρακτήρα, αλλά δεν ήταν σε θέση να ανταποκριθεί στις υποθέσεις του κράτους και έτσι εξαρτιόνταν από τους συμβούλους του. Του άρεσε το κυνήγι και είχε πάθος για φαγητό και ποτό. Λόγω της κακής οικονομικής διαχείρισης, το δημόσιο χρέος αυξήθηκε σημαντικά. Πέθανε χωρίς παιδιά, σε ηλικία 27 ετών, αφού κατανάλωσε μεγάλη ποσότητα κρύας μπύρας, πιθανότατα από ένα εγκεφαλικό επεισόδιο. Θάφτηκε στον Καθεδρικό Ναό του Freiberger.  Τον διαδέχθηκε ο μικρότερος αδελφός του Johann Georg.

*Ο Νικόλαος Κρέλ, (1550-1601) ήταν από τους σημαντικότερους Ευρωπαίους πολιτικούς της εποχής του. Νεαρός, ταξίδεψε στην Ελβετία όπου και στράφηκε προς τον Καλβινισμό. Το 1580 διορίστηκε από τον Εκλέκτορα Αύγουστο (παππού του Χριστιανού ΙΙ) σύμβουλος στην αυλή του, ενώ το 1589 διορίστηκε από τον Χριστιανό Ι Καγκελάριος. Οι μεταρρυθμιστικές του προσπάθειες κατευθύνθηκαν προς την καταστολή της Λουθηρανικής ορθοδοξίας και την απομάκρυνση από την επιρροή των Αψβούργων. Επιδίωξε μια προσέγγιση στον Ερρίκο της Γαλλίας, την Βασίλισσα Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας και τους Προτεστάντες πρίγκιπες.
Μετά το θάνατο του Χριστιανού Ι το 1591 ξεκίνησε, με υπόδειξη της Λουθηρανικής Εκκλησίας, των ευγενών και της χήρας του Χριστιανού Ι, Σοφίας, ένα κύμα δίωξης κατά του «κρυπτο-Καλβινιστή» όπως τον αποκαλούσαν. Ο Krell συνελήφθη το 1591 και φυλακίστηκε στο φρούριο Königstein στο Krellburg, το οποίο αργότερα πήρε τ’ όνομά του. Μετά από δεκαετή δίκη, μεταφέρθηκε στη Δρέσδη το 1601 και εκτελέστηκε στις 9 Οκτωβρίου με ξίφος.

** Η Προτεσταντική Ένωση, επίσης γνωστή ως Ευαγγελική Ένωση, Ένωση του Auhausen, Γερμανική Ένωση ή Κόμμα Προτεσταντικής Δράσης, ήταν ένας συνασπισμός Προτεσταντικών Γερμανικών κρατών. Δημιουργήθηκε στις 14 Μαΐου 1608 από τον Frederick IV, Εκλέκτορα του Παλατινάτου, προκειμένου να υπερασπιστεί τα δικαιώματα, τη γη και την ασφάλεια κάθε μέλους. Περιλάμβανε τόσο Καλβινιστικά όσο και Λουθηρανικά κράτη και διαλύθηκε το 1621. Ωστόσο, η Προτεσταντική Ένωση αποδυναμώθηκε εξ αρχής από τη μη συμμετοχή πολλών ισχυρών Γερμανών Προτεσταντών ηγεμόνων, όπως, στην δική μας περίπτωση, του εκλέκτορα της Σαξονίας. Η Ένωση αντιμετώπισε επίσης εσωτερικές συγκρούσεις μεταξύ των μελών της, της Λουθηρανικής και της Καλβινιστικής ομάδας.

*** Αρχηγός  του νομισματοκοπείου της Δρέσδης (1556-1604). Τα νομίσματά του υπογράφονταν με τα αρχικά HB, ή H. B.

[Lary]

Στέλιο αν θυμάμαι καλά είναι το δεύτερο παλαίοτερο που έχεις ανεβάσει ως τώρα. Είναι σε καλή κατάσταση και μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση η ''οικογενειακή'' απεικόνιση του εμπροσθότυπου.

[thaler]

Γιώργο είναι το τρίτο παλαιότερο. Ένα του 1537, ένα του 1580 (του παππού αυτουνού) και ένα αυτό. Δεν ξέρω για σένα πάντως εμένα μου αρέσουν αυτά με τις "οικογενειακές" παρουσιάσεις. Είναι όμορφα και ταυτόχρονα δείχνει τη ματαιοδοξία τους, αλλά και την απόλυτη εξουσία που είχαν οι ηγεμόνες εκείνες τις εποχές (μιλάμε τώρα για πάνω από 400 χρόνια). Επίσης μου αρέσουν αυτά τα περίτεχνα κολάρα που φοράνε στο λαιμό, που βλέπουμε σε ταινίες του χόλιγουντ.

[thaler]

Γιώργο υπάρχει άλλο ένα στη σελίδα 16 του 1598. Είναι και αυτό "οικογενειακό". Πάντως αυτό το θέμα με τα οικογενειακά νομίσματα χρίζει προσοχής γιατί αυτή η παράδοση συνεχίστηκε τουλάχιστον ως τον 19ο αιώνα. Έχω δει κάτι πολύ όμορφα "οικογενειακά" Γερμανικά τάληρα από τότε. Ίσως ο Ανάργυρος που είναι εξπέρ των Γερμανικών του 19ου αιώνα έχει να μας δείξει κάτι ανάλογο.

[cat]

Ομορφο κ αυτο Στελιο κ αν καποιος εχει ορεξη να το ψαξει περισσοτερο θα μπορουσε να δει στα <<οικογενειακα>> ταληρα κ τις σχεσεις των μελων απο τον τροπο που απεικονιζονται. Δλδ ιεραρχια,πλουτο,εξουσια κλπ.
Παντως ο τροπος που πεθανε ο Χριστιανος με προβληματιζει. Να αρχισω να φοβαμαι με τις τοσες παγωμενες που καταναλωνω?

[thaler]

Ομορφο κ αυτο Στελιο κ αν καποιος εχει ορεξη να το ψαξει περισσοτερο θα μπορουσε να δει στα <<οικογενειακα>> ταληρα κ τις σχεσεις των μελων απο τον τροπο που απεικονιζονται. Δλδ ιεραρχια,πλουτο,εξουσια κλπ.

Δημήτρη πολύ εύστοχη η παρατήρησή σου. Πράγματι, τα νομίσματα, μετά από προσεκτική εξέταση, αποκαλύπτουν και άλλες πτυχές της κοινωνίας που "γεννήθηκαν". Εδώ π.χ. δεν είναι τυχαία η σειρά απεικόνισης. Ο ηγεμόνας στη μέση και είναι πιο υπερυψωμένος, ο διάδοχος στα δεξιά και ο δεύτερος διάδοχος αριστερά. Τελικά πόσα πράγματα μπορεί να σου αποκαλύψει η νομισματική   Να ένας λόγος που είναι τόσο όμορφο αυτό το χόμπυ.

Παντως ο τροπος που πεθανε ο Χριστιανος με προβληματιζει. Να αρχισω να φοβαμαι με τις τοσες παγωμενες που καταναλωνω?     

Που να έπινε και καμιά τσικουδιά   Τέζα ο άνθρωπος. Δεν θα είχε προλάβει καν να κυβερνήσει 

[thaler]

.

Στάλθηκε από το MEIZU_M5 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

[thaler]

Γειά σας φίλοι μου συλλέκτες και καλή – συλλεκτικά – χρονιά! Το τάληρο της συλλογής μου που σας παρουσιάζω έρχεται από τη μικρή Μάλτα κατά την διακυβέρνησή της από το Τάγμα των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη και είναι του 1796.  Ας δούμε όμως πρώτα τα χαρακτηριστικά του νομίσματος:

Μπροστά:
Προτομή του Μεγάλου Μαγίστρου κοιτάζοντας δεξιά με την επιγραφή:
 F • EMMANUEL DE ROHAN M • M •
Πίσω:
Οβάλ θυρεός με στέμμα στην κορυφή, μέσα σε αλυσίδα με το σταυρό της Μάλτας και κλαδιά με την ημερομηνία χωρισμένη στο κάτω μέρος και την επιγραφή:
17 96          S. 2

Χαρακτηριστικά νομίσματος:

Βάρος: 26,18 gr.
Διάμετρος: 38 mm
Βιβλιογραφία:  KM# 343, Dav-1610
Αξία: 2 Scudi = 24 Tari
Ασήμι: Δεν αναφέρεται
Χρονιές κοπής: 1796
Τιράζ:  Δεν αναφέρεται
Νομισματοκοπείο: Βαλέττα

Το νόμισμα αυτό κόπηκε μόνο μία φορά, το 1796 επί ηγεμονίας του Μεγάλου Μάγιστρου Emmanuel de Rohan (1775-1779), ο οποίος ήταν και ο προτελευταίος της Μάλτας. Η αξία του είναι 2 Scudi που ισούται με 12 Tari.  Η βασική νομισματική μονάδα της Μάλτας ήταν το tari (επηρεασμένη από αντίστοιχα νομίσματα των Ιταλικών κρατών). Το μεγαλύτερο ασημένιο νόμισμα έφτανε τα 30 tari. Υπήρχε επίσης και το κέρμα του 1 Scudo.

 Ποιοι ήταν όμως οι Ιωαννίτες Ιππότες και πως βρέθηκαν να κυβερνούν τη Μάλτα;

Ιωαννίτες Ιππότες είναι η ονομασία του Ordo Hospitalis Sancti Johannis Hierosolymitani (λατιν., κατά λέξη : «Τάγμα του Ξενώνα του Αγίου Ιωάννη του Ιεροσολυμίτη), ενός ρωμαιοκαθολικού μοναχικού-ιπποτικού τάγματος, που ιδρύθηκε τον 12ο αιώνα στα πλαίσια της Α΄ Σταυροφορίας.

Οι καταβολές του Τάγματος ανάγονται στον 11ο αιώνα με την εγκατάσταση Αμαλφιτανών* εμπόρων στην Ιερουσαλήμ και στην μετέπειτα ίδρυση ξενοδοχείων-νοσοκομείων στους Αγίους Τόπους. Το πρώτο νοσοκομείο χτίστηκε πάνω στα ερείπια ενός ναού του Αγίου Ιωάννη, γι’ αυτό το τάγμα ονομάστηκε έτσι. Όπως και οι Ναΐτες, ανέλαβε μετά την Α΄ Σταυροφορία και στρατιωτικό πέραν του ιατρικού του ρόλου, με πρώτη ευθύνη την περίθαλψη των αρρώστων προσκυνητών στα νοσοκομεία του Τάγματος κι έπειτα τον πόλεμο κατά των Σαρακηνών.

Το Τάγμα ιδρύθηκε με παπική βούλα το 1113. Έδρασε στους Αγίους Τόπους μέχρι την κατάλυση των σταυροφορικών κρατών και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στην Ρόδο (1309). Η πτώση των Ναϊτών (1314) ήταν ένας από τους παράγοντες που ενίσχυσαν τους Ιωαννίτες, οι οποίοι εξελίχθηκαν σε ναυτική δύναμη και προασπιστές της Χριστιανοσύνης απέναντι στους Μωαμεθανούς. Στην Ρόδο το Τάγμα αντιστάθηκε επιτυχώς στην πολιορκία του Μωάμεθ Β΄ και παρέμεινε εκεί μέχρι το 1523 οπότε εκδιώχθηκε από τους Οθωμανούς.

Το 1530, τους παραχωρήθηκε από τον Πάπα και τον Βασιλιά της Ισπανίας, Κάρολο Κουίντο (ο οποίος ήταν βασιλιάς και της Σικελίας) η Μάλτα μαζί με το Γκόζο και το Βορειοαφρικανικό λιμάνι της Τρίπολης. Για τις παραπάνω κτήσεις οι Ιωαννίτες κατέβαλλαν στον αντιβασιλιά της Σικελίας ετήσιο φόρο ένα μαλτέζικο γεράκι (προφανώς ο φόρος αυτός ήταν συμβολικός).

Το 1565 ο Σουλεϊμάν έστειλε δύναμη 40.000 περίπου ανδρών να πολιορκήσει δύναμη 700 Ιπποτών και 8.000 στρατιωτών και να καταλάβει τη Μάλτα. Στην αρχή, οι περισσότερες πόλεις καταστράφηκαν και σχεδόν οι μισοί ιππότες σκοτώθηκαν. Η κατάσταση των πολιορκημένων ήταν πλέον απελπιστική και, καθώς ο αριθμός τους λιγόστευε καθημερινά, γινόταν όλο και πιο δύσκολο να επανδρώνουν τη μακριά γραμμή οχυρώσεων. Παρόλα αυτά, όταν το συμβούλιο του μάγιστρου Ζαν ντε λα Βαλέτ πρότεινε την εγκατάλειψη του Μπίργκου και της Σενγκλέα και την απόσυρση στο οχυρό Σαντ Άντζελο, αυτός αρνήθηκε.

Στις 23 Αυγούστου εκδηλώθηκε άλλη μία μεγάλη επίθεση, η τελευταία σοβαρή προσπάθεια, όπως αποδείχθηκε, των πολιορκητών. Η επίθεση απωθήθηκε με μεγάλη δυσκολία από τους Ιωαννίτες, ενώ στην άμυνα πήραν μέρος ακόμη και οι τραυματίες. Από εδώ και πέρα όμως ήταν η σειρά των Οθωμανών να βρεθούν σε απελπιστική θέση.  Η κατάληψη της Μάλτας έμοιαζε όλο και πιο αδύνατη, ενώ τους πολύ θερμούς καλοκαιρινούς μήνες διάφορες αρρώστιες έκαναν την εμφάνισή τους στο στρατόπεδο των πολιορκητών. Τα πυρομαχικά και οι τροφές τους τελείωναν, ενώ το ηθικό τους έπεφτε κατακόρυφα από τις αποτυχίες και τις μεγάλες απώλειες. Επίσης, ο θάνατος του του Οθωμανού ναυάρχου Τουργκούτ Ρεΐς, που ήταν ικανότατος διοικητής, αποτέλεσε σοβαρό πλήγμα στο ήδη πεσμένο ηθικό των πολιορκητών, ενώ οι Οθωμανοί διοικητές Πιγιαλέ πασάς και Λαλά Μουσταφά πασάς δεν έδειχναν ιδιαίτερο ζήλο. Είχαν στη διάθεσή τους ένα τεράστιο στόλο τον οποίο κατάφεραν να χρησιμοποιήσουν επιτυχώς μόνο μία φορά. Παραμελούσαν τις επικοινωνίες τους με την αφρικανική ακτή και δεν έκαναν καμία προσπάθεια να σταματήσουν τις σικελικές ενισχύσεις.

Οι μπερδεμένοι και αναποφάσιστοι Τούρκοι διοικητές πληροφορήθηκαν την άφιξη σικελικών ενισχύσεων και μη ξέροντας πως επρόκειτο για μία μικρή δύναμη, έλυσαν την πολιορκία και αποχώρησαν από τη Μάλτα. Η πολιορκία της Μάλτας υπήρξε ενδεχομένως η τελευταία φορά στην ιστορία που δύναμη ιπποτών κέρδισε μια αποφασιστική μάχη.

Όταν οι Οθωμανοί έφυγαν, οι Ιωαννίτες είχαν 600 άνδρες ικανούς να φέρουν όπλα ενώ οι Τούρκοι γύρω στους 40.000. Μετά την πολιορκία, μια νέα πόλη έπρεπε να κτιστεί, η οποία ονομάστηκε Humilissima Civitas Valletta (H Tαπεινοτάτη Πόλη Βαλέτα), προς τιμή του μαγίστρου Ντε λα Βαλέτ ο οποίος άντεξε την πολιορκία. Είναι η σημερινή πρωτεύουσα της Μάλτας. Το 1607 δόθηκε στον μεγάλο μάγιστρο των Ιωαννιτών ο τίτλος του πρίγκιπα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, παρόλο που οι κτήσεις του τάγματος ήταν πάντα νότια της αυτοκρατορίας. Το 1630 το αξίωμα του μεγάλου μαγίστρου εξισώθηκε εκκλησιαστικά με αυτό του καρδιναλίου και του απονεμήθηκε η διάκριση της Εξοχοτάτης Υψηλότητος.

Μετά την αποφασιστική νίκη των χριστιανικών δυνάμεων εναντίον του Οθωμανικού στόλου στη ναυμαχία της Ναυπάκτου το 1571, στην οποία το Τάγμα έλαβε μέρος με τρία πλοία, οι Ιππότες ανέλαβαν την προστασία των χριστιανικών πλοίων από τους Βερβερίνους πειρατές και την απελευθέρωση των Χριστιανών σκλάβων που οι τελευταίοι είχαν συλλάβει.

Το Τάγμα έχασε πολλές από τις κτήσεις του στην Ευρώπη με την επέκταση του Προτεσταντισμού και την εμφάνιση άλλων αιρέσεων, αλλά επέζησε στη Μάλτα. Οι κτήσεις της Αγγλίας δημεύθηκαν το 1540 από τον Ερρίκο τον Η', γεγονός που τερμάτισε την δράση της εκεί.

Ακολουθώντας την Προτεσταντική Μεταρρύθμιση, τα περισσότερα Γερμανικά "παρακλάδια" του τάγματος ενστερνίστηκαν την Προτεσταντική θεολογία, αλλά διατήρησαν την ονομασία τους. Το 1577 η Ηγουμενία (το τάγμα ήταν χωρισμένο σε Ηγουμενίες) του Βρανδεμβούργου μετεστράφη στον Λουθηρανισμό, αλλά συνέχισε να καταβάλλει τις οικονομικές της εισφορές στο τάγμα.

Οι Ιππότες της Μάλτας είχαν ισχυρή παρουσία στις τάξεις του Αυτοκρατορικού Ρωσικού Ναυτικού και του προεπαναστατικού Γαλλικού Ναυτικού. Όταν ο Ντε Πουανσί (διακεκριμένος Ιωαννίτης Ιππότης) διορίσθηκε κυβερνήτης του Αγίου Χριστοφόρου το 1639 έντυσε την ακολουθία του με τα εμβλήματα και τους θυρεούς του τάγματος. Η παρουσία των Ιωαννιτών στην Καραϊβική ισχυροποιήθηκε μέχρι το θάνατο του το 1660. Ο ίδιος επίσης αγόρασε το νησί Σαιν Κρουά ως προσωπικό κτήμα, και το μεταβίβασε στους Ιππότες. Το 1665 το Σαιν Κρουά αγοράστηκε από την Γαλλική Εταιρεία Δυτικών Ινδιών, οπότε τερματίστηκε η παρουσία του τάγματος στην Καραϊβική.

Το 1789, η Γαλλική Επανάσταση, με τον έντονο αντικληρικισμό και αντιαριστοκρατισμό που τη διέκρινε, κατήργησε το Τάγμα στην Γαλλία και ανάγκασε πολλούς Γάλλους ιππότες να εγκαταλείψουν τη χώρα. Κατά συνέπεια πολλές από τις "παραδοσιακές" πηγές εισοδήματος του Τάγματος χάθηκαν για πάντα.

Το Μεσογειακό οχυρό των Ιπποτών στην Μάλτα καταλήφθηκε από τον Ναπολέοντα Α΄ Βοναπάρτη το 1798 κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του στην Αίγυπτο.

Οι Ιππότες της Μάλτας διασκορπίστηκαν, αλλά το Τάγμα συνέχισε να υφίσταται σε μικρότερη κλίμακα και να διαπραγματεύεται με τις κυβερνήσεις της Ευρώπης για την αναβίωση της ισχύος του. Ο Ρώσος αυτοκράτορας Παύλος ο Α' πρόσφερε καταφύγιο στους περισσότερους Ιππότες στην Αγία Πετρούπολη, οι οποίοι τον εξέλεξαν ως Μέγα Μάγιστρο μετά την παραίτηση -ενδεχομένως καθαίρεση- του φον Χόμπες. Η εκλογή του Παύλου παρ' όλα αυτά ποτέ δεν επικυρώθηκε από το Βατικανό και συνεπώς παρέμεινε "de facto" και όχι "de jure" Μέγας Μάγιστρος του Τάγματος.

Στην αρχή του 19ου αιώνα, το τάγμα είχε πλέον αποδυναμωθεί σοβαρά λόγω της απώλειας των κτήσεων σε όλη την Ευρώπη. Μόλις το 10% του εισοδήματος του τάγματος προερχόταν πλέον από πηγές εντός της Ευρώπης, με το υπόλοιπο 90% να προέρχεται από το "Μεγάλη Ρωσική Ηγουμενία" μέχρι το 1810. Αυτό αντικατοπτριζόταν στο γεγονός ότι από το 1805 ως το 1879 το τάγμα διοικούνταν από τοποτηρητές και όχι από μεγάλους μαγίστρους.

Το 1834, το Τάγμα εγκατέστησε νέο αρχηγείο στη Ρώμη.
Το 1879 ο πάπας Λέοντα τον ΙΓ' ονόμασε νέο μεγάλο μάγιστρο του Τάγματος. Από αυτό το σημείο και μετά, το Τάγμα μετατράπηκε σε ανθρωπιστικό και θρησκευτικό οργανισμό ως το "Κυρίαρχο Στρατιωτικό Τάγμα του Ξενώνα του Αγίου Ιωάννη" που αναπτύσσει δράση σε πολλούς διεθνείς οργανισμούς ενώ συμμετέχει και στα Ηνωμένα Έθνη ως μέλος-παρατηρητής.

Το 1961 το Τάγμα αναγνωρίστηκε από την Αγία Έδρα ως «Κυρίαρχο Στρατιωτικό, Νοσοκομειακό Τάγμα του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ, της Ρόδου και της Μάλτας...προερχόμενο από τους Οσπιτάλιους του Νοσοκομείου του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ». Το τάγμα διατηρεί διπλωματικές σχέσεις με περισσότερες από 100 χώρες, έχοντας πολλούς αντιπροσώπους. Εκδίδει δικά του διαβατήρια, νόμισμα, γραμματόσημα, ακόμα και πινακίδες κυκλοφορίας. Οι διπλωματικές δραστηριότητες του Τάγματος είναι συνδεδεμένες με την ανθρωπιστική του αποστολή.

Το Τάγμα πρόσφατα εγκατέστησε ένα παράρτημα στη Μάλτα, μετά την υπογραφή ενός σχετικού συμβολαίου με την εκεί κυβέρνηση, με το οποίο του παραχωρήθηκε η αποκλειστική χρήση του οχυρού Σαντ' Άντζελο για 99 χρόνια. Σήμερα, μετά την αναστήλωσή του, το οχυρό φιλοξενεί ιστορικές και πολιτιστικές δραστηριότητες, που σχετίζονται με το Τάγμα της Μάλτας.

Και τώρα να σας πω λίγα λόγια για το νομισματοκοπείο της Μάλτας, που έχει και Ελληνικό ενδιαφέρον:

Το 1530 ο αυτοκράτορας Κάρολος ο V της Ισπανίας δώρισε τη Μάλτα που ήταν στη κυριαρχία του στο τάγμα των ιπποτών του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ. Αυτοί άρχισαν αμέσως να παράγουν νομίσματα. Το πρώτο νομισματοκοπείο ήταν πιθανότατα στο Birgu ή στο οχυρό του St. Angelo, μετά το 1573 μεταφέρθηκε στο παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου και το 1604 στην St. Sebastian Street γνωστή ως ‘η οδός του παλιού νομισματοκοπείου’. Το 1778 το νομισματοκοπείο μεταφέρθηκε ξανά, αυτή τη φορά στο “Conservatoria” (σήμερα είναι η Εθνική βιβλιοθήκη της Μάλτας), στην Βαλέτα, όπου παρέμεινε μέχρι την παύση της λειτουργείας του από τους Γάλλους το 1800.

Ο ίδιος ο Μεγάς Μάγιστρος ήταν υπεύθυνος για το διορισμό του αρχηγού του Νομισματοκοπείου, ο οποίος με τη σειρά του ήταν αρμόδιος για όλους τους χρυσοχόους και αργυροχόους που λειτουργούσαν στη Μάλτα.

Το 18ο αιώνα, μετά από μια σειρά λάθος χειρισμών, το νομισματοκοπείο λειτουργούσε έχοντας μεγάλο παθητικό. Το 1777, η οικονομική υπηρεσία του τάγματος, για την αναδιοργάνωση του Νομισματοκοπείου και για τη μη περεταίρω λειτουργίας του με ζημία, αποφάσισε να υιοθετήσει τις συστάσεις του Zanobio Paoli (πρώην αρχηγού του νομισματοκοπείου της Φλωρεντίας, ο οποίος είχε έρθει στη Μάλτα το 1762 μετά από πρόσκληση του Μεγάλου Μαγίστρου), όσον αφορά τη μέθοδο εργασίας και τα διάφορα καθήκοντα εκείνων που απασχολούνται σε αυτό. Για να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη στο νόμισμα του Τάγματος συνιστάται επίσης να αποκατασταθεί το τυποποιημένο χρυσό νόμισμα, το Zecchino, στην αρχική του ακρίβεια 22 ½ καρατίων και 3 1/6 deniers βάρους και η αξία του να ρυθμίζεται περιοδικά σύμφωνα με την τιμή που τα Ισπανικά Doubloons αγοράστηκαν από τα νομισματοκοπεία της Νάπολης και του Παλέρμο. Το τυποποιημένο ασημένιο νόμισμα, το Maltese Scudo, έπρεπε επίσης να αποκατασταθεί σε καθαρότητα και οι Επίτροποι του Νομισματοκοπείου έπρεπε επίσης να εκδίδουν περιοδικά πίνακα που να δείχνει την τιμή αγοράς ξένων κερμάτων. Μεταξύ άλλων, συνιστάται να αποσυρθούν τα υποτιμημένα Zeccini, καθώς και τα χάλκινα κέρματα. 

Πολλές από αυτές τις συστάσεις, αν και εγκρίθηκαν από τον Μεγάλο Μάγιστρο Master Emmanuel de Rohan (1775-1779) αγνοήθηκαν. Για παράδειγμα, τα Zecchini δεν αποσύρθηκαν ποτέ και τα χάλκινα σφραγίστηκαν κατά της πλαστογραφίας. Ωστόσο έγιναν οι απαραίτητες αλλαγές στη διοίκηση του νομισματοκοπείου, καθώς τα νομίσματα του de Rohan είναι πιο ακριβή σε βάρος και καθαρότητα. Τα οικονομικά αρχεία του νομισματοκοπείου αποκαλύπτουν επίσης ότι το εν λόγω ίδρυμα, αν και έχασε σε ορισμένα χρόνια, έκανε συνολικό κέρδος πάνω από 25.000 Scudi κατά την περίοδο 1778-1788.

[thaler]

Συνέχεια...

Παρόλα αυτά, κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του De Rohan, η οικονομική κατάσταση του Τάγματος επιδεινώθηκε περαιτέρω και σοβαρά κυρίως εξαιτίας των εξελίξεων που συνέβησαν στο εξωτερικό. Η οικονομία της Μάλτας εξαρτώνταν σε μεγάλο βαθμό από τη σταθερή εισροή κεφαλαίων από το εξωτερικό. Πολλά από αυτά τα κεφάλαια προήλθαν από εμβάσματα που προέρχονταν από το εισόδημα περιουσίας από τον μεγάλο αριθμό γαιοκτησιών στην Ευρώπη που ανήκαν στο τάγμα. Ανέφερα πριν ότι κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης μεγάλο μέρος των περιουσιών στη Γαλλία κατασχέθηκαν και πολλοί ιππότες έφυγαν στη Μάλτα. Με ελάχιστα διαθέσιμα χρήματα, το τάγμα απέκτησε τεράστια χρέη στη Μάλτα και στο εξωτερικό για να διατηρήσει τις δραστηριότητές του. Για να αντισταθμίσει την απώλεια, ήταν υποχρεωμένο να λειώσει και να μετατρέψει σε νομίσματα τα περισσότερα ασημικά από το παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου, το νοσοκομείο και άλλα δημόσια κτίρια.

Το νομισματοκοπείο του Τάγματος συνέχισε την λειτουργία του κατά τη διάρκεια της δίχρονης διακυβέρνησης του τελευταίου Μεγάλου Μαγίστρου Ferdinand von Hompesch (1797-98), ο οποίος δεν κατέβαλλε αξιόλογη προσπάθεια άμυνας απέναντι στους Γάλλους που αποβιβάστηκαν στο νησί τον Ιούνιο του 1798.
Στη μικρή διάρκεια της Γαλλικής κυριαρχίας 1798-1800 οι Γάλλοι έλιωσαν τον άργυρο πού βρήκαν στο νομισματοκοπείο και έκοψαν νομίσματα των 30 και 15 Tari που εικόνιζαν την προτομή και τα όπλα του τελευταίου Μεγάλου Μαγίστρου Ferdinand Von Hompesch.

28 χρόνια αργότερα, στην επαναστατημένη Ελλάδα, η κυβέρνηση του Ιωάννη Καποδίστρια, μετά την σύνταξη του σχεδίου ψηφίσματος για τα νομίσματα αντιμετώπισε και το θέμα της αποκτήσεως νομισματοκοπείου. Ήδη, από τις αρχές του 1828, ο Ιωάννης Καποδίστριας έλαβε ως δωρεά 1.500.000 ρούβλια από τη ρωσική κυβέρνηση αλλά και άλλες αξιόλογες δωρεές από τους υπόλοιπους συμμάχους των Ελλήνων. Τα χρήματα αυτά έδωσαν στον κυβερνήτη την ευκαιρία να ξεκινήσει αμέσως τη δημιουργία εθνικού νομίσματος.

Για το λόγο αυτό, με εντολή του Καποδίστρια, επιφορτίσθηκε το μέλος της οικονομικής επιτροπής Αλέξανδρος Κοντόσταυλος να μεταβεί τον Μάιο του 1828 στη Μάλτα, στη Μασσαλία και στην Ιταλία, για να προ¬μηθευτεί, τα ανα¬γκαία υλικά «δια να κόψωμεν εν Ελλάδι νόμισμα χαλκούν, ως έχοντες την ύλην εκ των αρχήστων ορειχαλκίνων κανονίων», όπως γράφει στον Ανδρέα Μουστοξύδη, εγκατεστημένο στην Βενετία.
Επισημαίνεται στον Μουστοξύδη να συνδράμει τον Κοντόσταυλο στην εύρεση «σηκωτηρίου (balancier) και άλλων προς σύστασιν του μικρού μας κερματοποιείου», κυρίως όμως εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού. Πράγματι, εντός του Ιουνίου 1828 ο Κοντόσταυλος αγόρασε από τους Άγγλους αντί 100 λιρών στερλι¬νών, δηλ. 500 ισπανικών ταλήρων ή 7.300 γροσίων Τουρκίας, το σύνολο των μηχα¬νών του νομισματοκοπείου του Τάγματος των Ιπποτών του Αγ. Ιωάννου της Μάλτας που ευρίσκονταν σε αχρησία.

Οι νομισματομηχανές ήταν ήδη άχρηστες για τους Άγγλους, οι οποίοι κατέλαβαν τη Μάλτα το 1800.**

Τα μηχανήματα μεταφέρθηκαν στην Αίγινα με τη Ρωσική κορβέτα "Βρονταία" και συναρμολογήθηκαν από Ιταλούς ειδικούς στα υπόγεια του Κυβερνείου όπου και γινόταν η επεξεργασία του κράματος για την κοπή των νομισμάτων.

Στις 20/11/1828 άρχισε να λειτουργεί το νομισματοκοπείο στην Αίγινα, στο ισόγειο του κτιρίου, που ο λαός ονόμασε «το παλάτι του Μπάρμπα-Γιάννη» και χρησίμευσε ως κυβερνείο του Ιωάννη Καποδίστρια, και άρχισαν να κόβονται τα πρώτα νομίσματα του ελεύθερου Ελληνικού κράτους, κατά πάσαν πιθανότητα, από τις ίδιες μηχανές που έκοψαν και το τάληρο που σας παρουσιάζω, 32 χρόνια νωρίτερα.

*Το Δουκάτο του Αμάλφι ήταν ένα de facto ανεξάρτητο κράτος γύρω από τη νότια ιταλική πόλη Αμάλφι κατά τον 10ο και 11ο αιώνα. Η πόλη και η επικράτειά της ήταν αρχικά μέρος του μεγαλύτερου Βυζαντινού ducatus Napolitanus, κυβερνούμενος από πατρίκιο, αλλά ανεξαρτητοποιήθηκε από το  Βυζάντιο και εξέλεξε αρχικά δούκα το 958. Κατά τον 10ο και τον 11ο αιώνα ο Αμάλφι εκτιμάται ότι είχε πληθυσμό 50.000 -70.000 ατόμων. Αναπτύχθηκε και έγινε οικονομικό και εμπορικό κέντρο του οποίου οι έμποροι κυριάρχησαν στο μεσογειακό και ιταλικό εμπόριο για έναν αιώνα πριν ξεπεραστούν από τις άλλες ναυτιλιακές δημοκρατίες του Βορρά, όπως η Πίζα, η Βενετία και η Γένοβα. Το 1073, το Αμάλφι έχασε την ανεξαρτησία του όταν καταλήφθηκε από τους Νορμανδούς.

**Η Μάλτα ήταν βρετανικό προτεκτοράτο (1800-1814), αναγορεύθηκε το 1814 σε αποικία. Το κυκλοφορούντα νομίσματα ήταν κυρίως Σικελίας, Ισπανίας και Γαλλίας. Tο 1825 τα Βρετανικά ασημένια και χάλκινα έγιναν τα νόμιμα νομίσματα. Βρετανικά κέρματα κόβονταν στην Αγγλία για αποκλειστική χρήση στη Μάλτα και συνέχισαν να κόβονται μέχρι το 1913. Τα βρετανικά χάλκινα κέρματα κηρύχθηκαν το μοναδικό νόμιμο νόμισμα τον Οκτώβριο του 1857 και παρέμειναν μέχρι το 1972, παρά το γεγονός ότι η Μάλτα απέκτησε την Ανεξαρτησία το 1964.

[Lary]

Ένα σχετικά πιο ''σύγχρονο'' τάληρο που ''κουβαλάει'' όμως ιστορία από τον 12ο αιώνα!

[cat]

Συγκλονιστικη παρουσιαση Στελιο. Αναρωτιεμαι τι να απεγιναν αραγε τα μηχανηματα του πρωτου νομισματοκοπειου μας. Ειναι επισης διαφωτιστικο για το πως μεχρι σημερα υπαρχουν ταγματα ιπποτων