Στράτο, δε διαφωνούμε. Λες στο τέλος
[...]γιατί να μη μπορεί να ενσωματωθεί σε μια συλλογή ως υπόδειγμα ελληνικού Adrian?
Κι εδώ ακριβώς είναι για μένα το κλειδί. Κάποιες φορές λόγω χρώματος ή λόγω του εσωτερικού και του υποσιάγωνου, αν αυτά τα τελευταία είναι τα αυθεντικά γαλλικά -ή ακόμη περισσότερο λόγω της απουσίας τους- δεν μπορείς να είσαι σίγουρος. Φυσικά μπορείς να το ενσωματώσεις "ως" ελληνικό, αυτό όμως δεν το κάνει απαραίτητα και ελληνικό. Για μένα έχει διαφορά το "είναι χρησιμοποιημένο από τον ΕΣ" και το "αυτό το υπόδειγμα χρησιμοποιήθηκε και από τον ΕΣ". Δε θα έχεις την αμφιβολία; Σαν τι θα το αναφέρεις; Και τέλος, σαν τι θα το πληρώσεις;
Μια γενική αρχή είναι το ότι "πρέπει να αγοράζεις το αντικείμενο, όχι την ιστορία" εννοώντας ότι το αντικείμενο πρέπει να "μιλάει από μόνο του", χωρίς να επηρεάζεσαι από την πιθανόν φτιαχτή ιστορία του πωλητή. Κάποιες φορές όμως χρειάζονται και αποδείξεις πίσω από την ιστορία του αντικειμένου, ειδικά αν πρέπει να βγάλει κανείς από την τσέπη του εκατοντάδες ή χιλιάδες ευρώ.
Προσωπικά δε θα αγόραζα ένα Adrian με τιμή ελληνικού αν τα γεγονότα δεν αποδείκνυαν ότι είναι ελληνικό. Έχει διαφορά όχι μόνο στο "ρίσκο" της αγοράς, αλλά και στο τι έχει κανείς στη συλλογή του.
Γύρω στα 7-8 χρόνια πριν είχαν "πέσει" στην ελληνική αγορά κάποια Αdrian (ένα ή δυο) με το χαρακτηριστικό σκούρο καφεκίτρινο χρώμα, χωρίς διακριτικά, χωρίς εσωτερικό, με τιμή κάτι παραπάνω από 100 ευρώ. "Βρήκαν το δρόμο τους" σε συλλογές, πλην όμως σαν τι; Σαν πιθανόν ελληνικά; Και το "πονηρό" ερώτημα είναι σαν τι θα ξαναβγούν κάποτε στην αγορά και με τι τιμή;