ναι παιδια..εγω δεν μπορω να το πιασω αυτο που θα πω..μα ποσο ηλιθιος πρεπει να ειναι καποιος ωστε να παει σε σκατοσαραφη με 200 οταν παντα διπλα στον καθενα υπαρχει μια πειραιως η μια τραπεζα της ελλαδας η παραρτημα αυτης σε κατα τοπους παραρτηματα της με 260 περιπου σημερα?
Οι άνθρωποι που πανε στο σαράφη είναι εντελώς αδαείς. Δεν ξέρουν τίποτα απ' αυτές τις δουλειές.
Εκτός αυτού, ο σαράφης (ο "Αγοράζω Χρυσό" δηλαδή σήμερα) είναι στη γειτονιά τους, ίσως ξέρουν το παιδί που κάθεται μέσα και περιμένει, που να τρέχουν τώρα.... Αυτός ξέρει....
Μην παραβλέπεις τα μορφωτικά κριτήρια και την κοινωνική κατάσταση και δεδομένα.
Εκτός αυτών, αν της έχουν κόψει το ρεύμα, ή πρέπει να πληρώσει (επειγόντως συνήθως) κάποιο γιατρό ή φάρμακο, λες να έχει μυαλό να κάτσει να ψάξει όπως καθόμαστε εμείς εδώ που μάλλον "παίζουμε" με το θέμα?
Δεν είναι επομένως θέμα ηλιθιότητας. Είναι όλα τ' άλλα μαζί.
Εγώ κάποτε είχα πάρει τηλέφωνο κάποιον τέτοιον (Αγοράζω Χρυσό) και ρώτησα: "Πόσο αγοράζετε μια λίρα?"
Ο διάλογος που ακολούθησε ήταν ο εξής:
"Να τη φέρετε να τη δούμε".
"Θα τη φέρω βέβαια, αλλά αν μου δίνετε λίγα λεφτά, να μην κάνω τσάμπα τον κόπο... Πόσο την αγοράζετε?"
"Να τη δούμε πρώτα, πρέπει να δούμε αν είναι γνήσια".
"Ναι, για γνήσια σας ρωτάω, μια γνήσια πόσο την αγοράζετε?"
"Αν δε τη δούμε, δεν ξέρουμε αν είναι γνήσια".
"Άνθρωπε μου θα στη φέρω, και σε ρωτάω ΠΟΣΑ ΘΑ ΜΟΥ ΔΩΣΕΙΣ, ΑΝ είναι γνήσια. Αν δεν είναι, δε θα μου τα δώσεις βέβαια. Λοιπόν, θα μου πεις?"
Έγινε σύσκεψη απ' ότι κατάλαβα, και τελικά μου έδωσε μια τιμή που ήταν 5-10 ευρώ ΚΑΤΩ από την τιμή που αγόραζε η ΤτΕ εκείνη τη μέρα.
"Μάλιστα. Λίγα μου δίνετε."
"Τόσο κάνει".
"Δεν κάνει τόσο, αν πάω τώρα στην τράπεζα Ελλάδος, μου δίνουν τόσα".
"Ε, τότε να την πας εκεί".
Και το τηλέφωνο έκλεισε.
Προφανώς δεν ήθελα να πουλήσω λίρα, ήθελα να δω τι γίνεται.
Και κατάλαβα.
Όπου σε πιάσουν.