Αγαπητέ Douglas Whittacker,
Άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε, αφού συμφωνούμε εν κατακλείδι πως το πολυστυρένιο όχι μόνο δεν βλάπτει τα ευαίσθητα νομισματικά μας αντικείμενα αλλά επιπλέον τα εξασφαλίζει σε βάθος χρόνου που προσμετρείται με.. συλλεκτικές γενεές!
Και σαφώς "δεν θα τρελαθούμε" επειδή κάποιοι έμποροι συγχέουν -εξ αγνοίας και ουχί εκ δόλου επιθυμώ να πιστεύω, τους συγκεκριμένους επιστημονικούς όρους (οργανικής χημείας). Κατά κόρον άλλωστε, υιοθετείται στον καθημερινό λόγο ο όρος "ακρυλικό" ώστε να προσδιοριστεί το "πλαστικό"..
Είναι λοιπόν η άγνοια του εν λόγω κυρίου περί των πολυμερών -που επιφέρει την ταύτιση μεταξύ ακρυλικού πλαστικού και πολυστυρένιου πλαστικού, και όχι ο δόλος και η παραπλάνηση που μάλλον αδίκως του προσάπτεις. Για τον απλούστατο λόγο, πως η παρουσία ακρυλικού δεν προσφέρει κανένα .. στρατηγικό ποιοτικό πλεονέκτημα στο διαφημιζόμενο αντικείμενο.
Και ολοκληρώνω αγαπητέ το θέμα με ένα σχόλιον, σχετικό προς τον αναφερόμενο δυνητικό κινδύνο (από γειτνίαση νομισματικών συλλογών με.. χημικούς διαλύτες):
Όπως ουδείς συνετός άνθρωπος θα επέλεγε να χτίσει την οικία του εν μέσω.. πεδίου βολής, έτσι και κανένας
συνεπής με την λογική συλλέκτης, θα αποθήκευε την -μάλλον πολύτιμη και σαφώς ευαίσθητη, συλλογή του πλησίον ειδών.. χρωματοπωλείου.
Αγαπητέ gemuncey23,
Σε πολλά από όσα λες έχεις δίκιο· αλλά όχι σε όλα, και βέβαια σε αντικείμεναα γούστου (ή κρίσης) δεν τίθεται θέμα "ορθού" ή "λαθους".
Εγώ λοιπόν κρίνω ότι ο πωλητής των καψουλών αυτών ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ ΤΟΥ παραπλανά τον κόσμο. Ο λόγος? Μα να πουλήσει ακριβότερα, φυσικά!
Οι κάψουλες από acrylic είναι σαφώς ανώτερες από τις κάψουλες πολυστυρενίου. Και ακριβότερες, βεβαίως. Για να καταλάβεις τη διαφορά (αν είχες την εμπειρία) ακρυλικές κάψουλες χρησιμοποιεί το Royal Mint για να βάζει μέσα τις proof εκδόσεις του, ενώ πολυστυρενίου είναι όλες "τις σειράς", και οι κινέζικες, βεβαίως. Αυτό όμως δεν είναι "κρίση", είναι γνώση, και στη μεταδίδω. Αν θες την αξιοποιείς. Αν αμφιβάλλεις γι' αυτό που σου λέω, πάρε ένα proof νόμισμα του RM, και δες την κάψουλα. Καμία σχέση με τις "κοινές". Δεν γδέρνεται, δεν αλλοιώνεται (εύκολα), προσβάλλεται από λιγότερα χημικά, κλπ.
2) Σαφώς το πολυστυρένιο δεν προσβάλλει τα νομίσματα. Αλλά αλλοιώνεται, αν π.χ. βάλεις τις κάψουλες σε μια προθήκη που θα την βλέπει ο ήλιος μερικές ώρες την ημέρα. Στο ακρυλικό δεν θα συμβεί αυτό (τουλάχιστον τόσο γρήγορα).
3) Κατόπιν αυτού (του δεδομένου) δεν ξέρω αν η αντοχή τους μετράται σε... συλλεκτικές γενιές. (Όλες οι ανθρώπινες γενιές θεωρούνται διάρκειας 30 ετών). Μια-δυο δεκαετίες (και χωρίς ήλιο), ναι, 30 ή 60 χρόνια... δεν θα ήμουν σίγουρος.
4) Όταν μιλάμε για "γενιές", δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τις συνθήκες αποθήκευσης που θα επιφυλλάξει η... επόμενη γενιά στη συλλογή της προηγούμενης. Έτσι η γειτνίαση με διαλυτικά, μη σου κάνει εντύπωση. Δεν (θα) ξέρουν όλοι οι επόμενοι αυτά που ξέρουμε εμείς. Ευχαριστημένοι να είμαστε (εκεί που θα είμαστε) αν δεν τα πουλήσουν με το κιλό, και τα κρατήσουν.
Τέλος, να πω ότι η φράση σου περί άγνοιας του πωλητή
(όχι ο δόλος και η παραπλάνηση που μάλλον αδίκως του προσάπτω) σε προδίδει ως καλόπιστο άνθρωπο (κι εγώ, τέτοιος είμαι, κατ' αρχήν).
Αλλά έχουν δει πολλά τα μάτια μου, και όπου εμφανίζεται προσπάθεια παραπλάνησης (και μάλιστα με οικονομικό όφελος του παραπλανούντος) τείνω να πιστέψω ότι περί αυτού πρόκειται, και όχι περί "αγνοίας".