Τάληρα της συλλογής μου

[thaler]

.

Στάλθηκε από το MEIZU_M5 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

[thaler]

Τάληρο του εκκλησιαστικού κράτους του Σαλτσβούργου 1645

Γεια σας φίλοι συλλέκτες. Το σημερινό τάληρο προέρχεται από το εκκλησιαστικό κράτος-αρχιεπισκοπή του Σαλτσβούργου. Το τάληρο αυτό έχει αρκετά να μας “πει” τόσο για την όμορφη αυτή πόλη της Αυστρίας (όσοι δεν πήγατε να πάτε) όσο και για την άγνωστη ιστορία των ορυχείων άλατος της περιοχής.

 Ας δούμε όμως πρώτα κάποια χαρακτηριστικά του νομίσματος:
Βάρος:  28.68 gr.
Διάμετρος: 40 mm
Ασήμι: 0,875
Βιβλιογραφία:  KM# 87, Dav# 3504
Αξία: 1 Thaler
Χρονιά κοπής: 1645
Χρονιές κοπής: 1623-1653
Τιράζ:  Δεν αναφέρεται αλλά είναι σχετικά κοινό
Νομισματοκοπείο: Salzburg

Μπροστά:
Η Παναγία κρατάει στο ένα χέρι ένα σκήπτρο και στο άλλο το Χριστό (ο οποίος κρατάει τη σφαίρα του κόσμου). Κάτω από την Παναγία υπάρχει το Αρχιεπισκοπικό καπέλο, κάτω από το οποίο υπάρχει ο θυρεός της οικογένειας του  Paris von Lodron (ένα λιοντάρι).

Υπάρχουν δύο σειρές ακρωνυμίων. Η εξωτερική σειρά με τα μεγαλύτερα ακρωνύμια γράφει:
PARIS • D[EI] : G[RATIA] : ARCHI – EPS[COPUS] : SAL[ISBURGENSIS] : SE[DIS] : AP[OSTOLICAE] : L[EGATUS] :
Μετάφραση: Paris ελέω Θεού Αρχιεπίσκοπος του Σαλτσβούργου έξαρχος της Αποστολικής Έδρας.

Στην εσωτερική σειρά διαβάζουμε:
SIDIUM  CONF[UGIMUS]  UG[IMUS] - SUB   TUUM   PRAE[SIDIUM]
Είναι ο πρώτος στίχος του Ύμνου προς την Παναγία που χρησιμοποιεί και η Εκκλησία μας “Ὑπὸ τὴν σὴν εὐσπλαγχνίαν” και έχει ως εξής:
 Ὑπὸ τὴν σὴν εὐσπλαγχνίαν,
καταφεύγομεν, Θεοτόκε.
Τὰς ἡμῶν ἱκεσίας,
μὴ παρίδῃς ἐν περιστάσει,
ἀλλ᾽ ἐκ κινδύνων λύτρωσαι ἡμᾶς,
μόνη Ἁγνή, μόνη εὐλογημένη.

Στα Λατινικά είναι:
Sub tuum praesidium
confugimus,
Sancta Dei Genetrix.
Nostras deprecationes ne despicias
in necessitatibus nostris,
sed a periculis cunctis
libera nos semper,

Πίσω:
Ο Άγιος Rupert φοράει την επίσημη Επισκοπική αμφίεση και κρατάει στο ένα χέρι την Αρχιεπισκοπική ράβδο και το άλλο χέρι ένα βαρέλι με αλάτι (από εδώ φαίνεται η σπουδαιότητα των ορυχείων αλατιού της πόλης) ενώ από κάτω υπάρχει ο θυρεός της πόλης με την επιγραφή:
 SANCT[US] • RVDBER TVS  • EPS[COPUS] • SALISB[URGENSIS] : 1645
μετάφραση: Άγιος Rupert Επίσκοπος του Σάλτσμπουργκ.

Ο Paris Lodron (1586 -1653) ήταν γόνος της ευγενούς οικογένειας των Lodron. Ήταν Ρωμαιοκαθολικός Αρχιεπίσκοπος του Σάλτσμπουργκ κατά τη διάρκεια του τριακονταετούς πολέμου (1618-1648 – έχω γράψει γι’ αυτός σε παλαιότερη παρουσίαση) Αν και ο πόλεμος αυτός αφάνισε το ένα τρίτο του πληθυσμού της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας,  Ο Paris Lodron διατήρησε την ειρήνη στην πόλη του ασκώντας έξυπνη πολιτική. Γι’ αυτό και απέκτησε τον τίτλο (μαζί με τον  Eberhard von Regensberg*) του “πατέρα του έθνους”.
Ήδη στα έντεκά του, άρχισε σπουδές στη θεολογία στο Trent και αργότερα στη Μπολόνια. Τελείωσε τις σπουδές του με τους Ιησουίτες στην Ingolstadt το 1604. Κατείχε διάφορα αξιώματα μέχρι την ενθρόνησή του το 1619 ως Αρχιεπισκόπου της πόλης.  Έλαβε επισκοπική χειροτονία στις 23 Μαΐου του επόμενου έτους.
Ο Paris Lodron προσέλαβε ως κύριο οικοδόμο του τον φημισμένο Ιταλό αρχιτέκτονα και γλύπτη Santino Solari για να χτίσει τις οχυρώσεις της πόλης. Αυτός έχτισε γύρω από την πόλη μια ενισχυμένη ζώνη πέντε μεγάλων προμαχώνων. Στην παλιά πόλη, εκμεταλλεύτηκε τα βράχια του Mönchsberg που αποτελούσαν φυσικό οχυρό, τα λάξεψε και τα λείαινε και έτσι έγιναν χρησιμοποιήσιμα ως φυσικοί αμυντικοί τοίχοι. Επέκτεινε το υπάρχον φρούριο hohensalzburg σύμφωνα με τη νέα στρατιωτική τεχνολογία.

Την 1η Σεπτεμβρίου 1622 ίδρυσε το Πανεπιστήμιο του Σάλτσμπουργκ, το οποίο σήμερα φέρει το όνομά του ως Paris Lodron University. To 1625, ο Πάπας Urban VIII αναγνώρισε αυτό το νέο κολέγιο. Επίσης άρχισε να αποστραγγίζει τους βάλτους που περιέβαλλαν την πόλη και έκανε τις εκτάσεις αυτές καλλιεργήσιμες.  Ο λόγος για αυτό ίσως ήταν η πανούκλα που ξέσπασε στο Σάλτσμπουργκ το 1625, για της οποίας την προέλευση θεωρήθηκαν υπεύθυνες οι ομίχλες που υπήρχαν πάνω από τα έλη!!! 

Παρά τα στρατιωτικά και πολιτικά προβλήματα της εποχής του, ο Paris Lodron κατάφερε να ολοκληρώσει τον καθεδρικό ναό του Σάλτσμπουργκ και να τον εξοπλίσει καλλιτεχνικά. Η εκδήλωση στις 25 Σεπτεμβρίου 1628 ήταν ένα θαυμάσιο μπαρόκ φεστιβάλ οκτώ ημερών. Η οικοδομική δραστηριότητα του Αρχιεπισκόπου στο Σάλτσμπουργκ τεκμηριώνεται από τον θυρεό της οικογένειάς του - ένα λιοντάρι με ουρά κουλουριού - που βρίσκεται πάνω από όλα τα οχυρωματικά τείχη.  Πέθανε σε ηλικία των 67 ετών από καρδιακή συγκοπή.

Στη θέση της σημερινής πόλης υπήρχε η αρχαία Ρωμαϊκή πόλη Luvanum, η οποία είχε σχεδόν εγκαταληφθεί, όταν το 696 ο Δούκας Θεόδωρος ΙΙ της Βαυαρίας, στην οποία ανήκε η περιοχή, έστειλε τον μετέπειτα Άγιο Rupert (αναγνωρίζεται ως άγιος και από την Ορθόδοξη Εκκλησία) στην πόλη για να εκχριστιανήσει τους παγανιστές κατοίκους της περιοχής, ανακαινίζοντας τη μονή του Αγίου Πέτρου.  Ο Rupert ονόμασε την πόλη "Saltzburg" που σημαίνει σημαίνει "το κάστρο του αλατιού" (Λατινικά: Salis Burgium). Σύντομα, κοντά στη μονή αναπτύχθηκε η νέα πόλη η οποία ήκμασε χάρη στα πλούσια ορυχεία αλατιού της περιοχής, τους φόρους από τις φορτηγίδες που μετέφεραν αλάτι στον ποταμό Salzach, κάτι συνηθισμένο σε πολλές κοινότητες και πόλεις σε ευρωπαϊκά ποτάμια κατά την εποχή εκείνη, καθώς και τη δραστηριότητα ιεραποστολών. 

 Το 996 το Salzburg ξαναχτίστηκε από τον Αυτοκράτορα Otto III. Τότε χορηγήθηκε το δικαίωμα κοπής νομισμάτων και είσπραξης τελών. Ο παλαιότερος νόμος της πόλης αναφέρεται από το 1287.
Το φρούριο της πόλης, χτίστηκε το 1077 από τον Αρχιεπίσκοπο Gebhard, ο οποίος τον κατέστησε την κατοικία του. Το Salzburg ανακηρύχθηκε σε ελεύθερη πόλη-αρχιεπισκοπή μετά τη μάχη του Mühldorf το 1322 ανάμεσα στους Βαυαρούς και τους Αυστριακούς (δείτε τι έγραψα για την “Αυτοκρατορική αμεσότητα” στο τάληρο της Σαξονίας του 1580).  Το 1492 εκδιώχθηκαν οι Εβραίοι της πόλης. Κατά τους 15ο και 16ο αιώνες η πόλη γνώρισε μεγάλη οικονομική πρόοδο.  Ενδεικτικά αναφέρω πως το 1542 η ετήσια παραγωγή άλατος έφτανε τους 22.000 τόνους. Το 16ο αιώνα, και μετά την εξάπλωση του Προτεσταντισμού από τον Λούθηρο, η πλειοψηφία του πληθυσμού της πόλης ήταν Προτεστάντες. Ο αυταρχικός και πολύ ικανός (Καθολικός) Αρχιεπίσκοπος Keutschach, προέβη στο διωγμό τους από όλη την επικράτεια της πόλης μέχρι το 1590. Νωρίτερα, το 1525, κατά τη διάρκεια του “Πολέμου των Χωρικών”** οι εξεγερμένοι χωρικοί και εργάτες των ορυχείων κατέλαβαν την πόλη αναγκάζοντας τον Αρχιεπίσκοπο να κλειστεί στο κάστρο Hohensalzburg. Η πόλη επανακαταλήφθηκε μόνο μετά το κάλεσμα μισθοφόρων από τη Σουηβία. Κατά το 1600 η πόλη ήταν από τις πιο πλούσιες της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, χάρη στα ορυχεία αλατιού και χρυσού της περιοχής. Την εποχή εκείνη ο Αρχιεπίσκοπος Wolf Dietrich von Raitenau επαναχάραξε την παλιά πόλη. Ο παλιός Καθεδρικός κατεδαφίστηκε και χτίστηκε νέος σε στύλ Μπαρόκ.

Από το 1648, ο Αρχιεπίσκοπος του Σάλτσμπουργκ φέρει τον τίτλο Primas Germaniae ("Πρώτος Επίσκοπος Γερμανίας"). Οι εξουσίες αυτού του τίτλου περιορίζονται στο να είναι ο πρώτος αντιπρόσωπος του Πάπα στον γερμανόφωνο κόσμο, αλλά του έδινε το δικαίωμα να καλεί σε συνεδρίαση τους Πρίγκιπες-εκλέκτορες. Ο Αρχιεπίσκοπος έχει επίσης τον τίτλο του legatus natus ("μόνιμος δεσμός") με τον Πάπα, που του δίνει το προνόμιο να φοράει το επίσημο γιλέκο του καρδινάλιου, ακόμη και στη Ρώμη. Αυτοί οι τίτλοι φανερώνουν την σημαντική θέση του Αρχιεπισκόπου του Σαλτσβούργου στην ιεραρχία της Καθολικής Εκκλησίας.

Το 17ο και 18ο αιώνα το Σαλτσβούργο μεταμορφώνεται. Οι Αρχιεπίσκοποι Wolf Dietrich von Raitenau,  Markus Sittikus και Paris Lodron χρησιμοποιούν τον πλούτο από το εμπόριο αλατιού αλλά και ασημιού και χτίζουν νέα, πλούσια και επιβλητικά κτίρια (παλάτια, εκκλησίες και άλλα δημόσια κτίρια) σε ρυθμό μπαρόκ. Αξίζει να αναφέρω εδώ πως εκτός από αλάτι, υπήρχαν στην ευρύτερη περιοχή και πλούσια κοιτάσματα ασημιού κάτι που εξηγεί τον μεγάλο αριθμό των τάληρων που κόβονταν διαρκώς από την πόλη.
Το 1756 γεννιέται στην πόλη ο διάσημος Wolfgang Amadeus Mozart.
Το 1803 οι Αρχιεπίσκοποι χάνουν την πολιτική τους δύναμη από τον Ναπολέοντα, ο οποίος μεταβιβάζει την περιοχή στον Ferdinando III της Τοσκάνης, πρώην Μέγα Δούκα της Τοσκάνης, ως Εκλεκτοράτο του Salzburg. Το 1804 η πόλη προσαρτάται στην Αυστριακή Αυτοκρατορία, ενώ το 1809 δίδεται στη Βαυαρία μετά την ήττα των Αυστριακών στη μάχη του Βαγκράμ***
Με το τέλος των Ναπολεόντιων Πολέμων, με τη συνθήκη του Μονάχου το 1816 η πόλη περνάει οριστικά στην Αυστρία εκτός από τις περιοχές του  Rupertigau και  Berchtesgaden που παρέμειναν στη Βαυαρία.  Τέλος, το 1829 υπογράφεται η συνθήκη του αλατιού ανάμεσα στην Αυστρία και την Βαβαρία****.

*Αριχιεπίσκοπος στου Σάλτσμπουργκ (1200-1246)

**Ο Πόλεμος των Χωρικών ήταν μια θρησκευτική-κοινωνική εξέγερση των χωρικών, των αγροτών και των μικρών γαιοκτημόνων της Γερμανίας ενάντια στους μεγάλους γαιοκτήμονες και την Καθολική Εκκλησία, στο πρώτο μισό του 16ου αιώνα.
Η εξέγερση ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1524 στη κοινότητα του Στίλινγκεν και στις άλλες περιοχές της Άνω Σουηβίας με αιτήματα που έθιγαν θεολογικά, αλλά και κοινωνικά ζητήματα. Στους μήνες που ακολουθούν, πριν ακόμα υπάρξουν ένοπλες συγκρούσεις, οι ταραχές εξαπλώνονται και στην υπόλοιπη Γερμανία, κυρίως στη Θουριγγία και τη Σαξονία. Ηγέτης της εξέγερσης ήταν ο Τόμας Μίντσερ (1490-1525), ο οποίος αρχικά υπήρξε μαθητής του Μαρτίνου Λούθηρου, όμως αργότερα αναδείχθηκε σε αντίπαλό του, καθώς ο Λούθηρος δεν υποστήριξε τους φτωχούς αγρότες, αλλά πήρε το μέρος των φεουδαρχών και των ιπποτών.
Το Μάιο του 1525 οι μισθοφόροι στρατιώτες των φεουδαρχών και οι άπειροι σε πολεμικές συγκρούσεις χωρικοί, 8.000 περίπου από κάθε μεριά, θα συγκρουστούν έξω από τη πόλη Φρανκενχάουζεν. Οι χωρικοί ηττούνται και ο πρωτεργάτης της εξέγερσης Μίντσερ, πεθαίνει λίγο αργότερα, στα χέρια των στρατιωτών. Οι φεουδάρχες συνέχισαν το κύμα της ένοπλης καταστολής σε όλη τη κεντρική και νοτιοδυτική Γερμανία, που οδήγησε στον σφαγιασμό περίπου 100.000 χωρικών.

***Η μάχη του Βαγκράμ (5-6 Ιουλίου του 1809) ήταν μια από τις πιο σημαντικές στρατιωτικές συγκρούσεις των Ναπολεόντειων Πολέμων και αποτέλεσε μια αποφασιστική νίκη για την "Μεγάλη Στρατιά" του Ναπολέοντα Α΄ της Γαλλίας εναντίον του αυστριακού στρατού υπό τη διοίκηση του αρχιδούκα Κάρολου. Τα αποτελέσματα της μάχης ήταν η καταστροφή του Ε΄ Συνασπισμού και η συνθηκολόγηση της Αυστρίας.

****Η συνθήκη αλατιού του 1829 συνήφθη ανάμεσα στην Βαυαρία και την Αυστρία. Καθώς τα ορυχεία αλατιού της Αυστρίας εκτείνονταν, υπογείως, στο έδαφος της Βαβαρίας, η Αυστρία θέλησε να διατηρήσει τα δικαιώματα εξόρυξης. Με τη συνθήκη αυτή η Αυστρία συμφώνησε να απασχολεί ως και 90 Βαβαρούς αγρότες στα ορυχεία της, αν το θελήσουν οι ίδιοι, και να επιτρέψει την υλοτομία σε συγκεκριμένα δάση της από τους Βαβαρούς. Η Βαυαρία, εκτός της εκχώρησης δικαιωμάτων εξόρυξης αλατιού συμφώνησε επίσης να παράσχει νερό για τις εργασίες των ορυχείων.  Η συνθήκη αυτή βασίστηκε σε παλαιότερη που συμφωνηθεί πριν 600 χρόνια. Η συνθήκη του 1829, που αναθεωρήθηκε σε κάποια σημεία της το 1957, είναι ακόμη και σήμερα σε ισχύ.

[Lary]

Στέλιος is back!!!

[thaler]

Φίλε Γιώργο lost in sight αλλά όχι lost in mind

Και επειδή ίσως η φωτογραφία αδικεί το νόμισμα άλλη μία από τη σελίδα του πωλητή:

[cat]

Στελιος is the best!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[thaler]

Δημήτρη νομίζω πως σου άρεσε ιδιαίτερα αυτό το τάληρο γιατί έχει όχι ένα αλλά... δύο γατιά και μάλιστα σε διαφορετικές εκδοχές. Το ένα με ουρά σχήματος δύο κουλουριών και κοιτάζει προς εμάς και το δεύτερο με σχεδόν ίσια ουρά και κάτι κρατάει.

[cat]

Δημήτρη νομίζω πως σου άρεσε ιδιαίτερα αυτό το τάληρο γιατί έχει όχι ένα αλλά... δύο γατιά και μάλιστα σε διαφορετικές εκδοχές. Το ένα με ουρά σχήματος δύο κουλουριών και κοιτάζει προς εμάς και το δεύτερο με σχεδόν ίσια ουρά και κάτι κρατάει.

Ω ναι το ομολογω ναι ναι

[thaler]

Το ήξερα...

[thaler]

.

Στάλθηκε από το MEIZU_M5 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

[thaler]

1 Thaler - Wilhelm I "Siegestaler" 1871

Γεια σας φίλοι μου συλλέκτες. Ελπίζω να περάσατε ένα πολύ όμορφο καλοκαίρι και εύχομαι σε όλους μια δημιουργική, συλλεκτικά, νέα σεζόν με προσθήκη πολλών νομισμάτων στις συλλογές σας.

Σήμερα θα σας παρουσιάσω ένα Γερμανικό-Πρωσικό τάληρο της συλλογής μου του 1871. Πρόκειται για ένα κοινό τάληρο, το οποίο θα έχετε, ίσως, δει αρκετές φορές. Μη δυσανασχετείτε όμως. Μπορεί να φαίνεται σχετικά “νέο” και “κοινό”, συγκρίνοντάς το με άλλα που έχω παρουσιάσει, είναι όμως ένα από τα πιο σημαντικά τάληρα της συλλογής μου, από ιστορική βεβαίως άποψη. Έχει δηλαδή, να μας “πει” πολλά αυτό το νόμισμα, που φτάνουν ως τις μέρες μας. Θα δείτε τι εννοώ παρακάτω. Πρώτα όμως, ας δούμε κάποιες πληροφορίες για το νόμισμα:

Χρονιά: 1871
Βάρος: 18,52 gr.
Διάμετρος: 33 mm
Πάχος:  2.5 mm
Ασήμι: 0.900
Βιβλιογραφία: KM# 500, Olding 408
Αξία: 1 thaler
Τιράζ: 880.000
Νομισματοκοπείο: Βερολίνο

Εμπρός: Το πορτραίτο του Γουλιέλμου, με την επιγραφή:
WILHELM KOENIG VON PREUSSEN  A = Γουλιέλμος Βασιλιάς της Πρωσίας (το γράμμα Α παραπέμπει στο νομισματοκοπείο του Βερολίνου)

Πίσω: Γυναικεία ένθρονη μορφή (ίσως η απεικόνιση της νίκης), κρατόντας με το δεξί χέρι ένα σπαθί ενώ το αριστερό ακουμπάει πάνω σε μια ασπίδα που φέρει ανάγλυφο το θυρεό της Πρωσίας και με την επιγραφή: SIEGES THALER 1871  = Τάληρο της νίκης

Περίμετρος:  GOTT MIT UNS = ο Θεός μαζί μας

Το τάληρο αυτό καθώς και το τάληρο των 5 μάρκων του 1901 που σας έχω ήδη παρουσιάσει (σελίδα 12) αποτελούν μία ενότητα, θα έλεγα, καθώς και στα δύο είναι εμφανή τα στοιχεία της υπερηφάνειας και της αίσθησης ανωτερότητας της Γερμανίας. Αυτό του 1901 είναι πιο πλούσιο και εντυπωσιακό ενώ του 1871 πιο λιτό. Και είναι φυσικό αυτό γιατί το 1901 έχει ήδη εγκαθιδρυθεί και επεκταθεί η Γερμανική Αυτοκρατορία ενώ το 1871 είμαστε μόνο στην αρχή.

Το τάληρο κόπηκε ως αναμνηστικό για τη νίκη της Πρωσίας επί της Γαλλίας κατά τον μεταξύ τους πόλεμο το 1870-71*.  Δεν ήταν όμως μια απλή νίκη. Ήταν η έκφραση του μεγαλοϊδεατισμού των Γερμανών και της υπεροψίας τους η οποία βρίσκονταν στο ζενίθ. Ήταν, θα λέγαμε, η εκπλήρωση της αντίστοιχης με τη δική μας “μεγάλης ιδέας” του Γερμανικού έθνους. Αυτή η αίσθηση παντοδυναμίας που είχαν τότε οι Γερμανοί δεν ήρθε ξαφνικά. Ήδη η Πρωσία είχε καταστεί το ηγετικό Γερμανικό κρατίδιο, είχε μεγαλώσει την έκτασή της και είχε διαμορφώσει μια στρατοκρατική - πειθαρχημένη κοινωνία δημιουργώντας τον καλύτερο, τότε, στρατό του κόσμου**. Έτσι, μετά το διορισμό του Βίσμαρκ ως Πρωθυπουργού της Πρωσίας το 1862 από τον Γουλιέλμο Ι, η Πρωσία (μαζί με την Αυστρία) θα διεξάγει νικηφόρο πόλεμο με την Δανία το 1864, κερδίζοντας τα δουκάτα του Schleswing, Holstain και Saxe-Lauenburg για τα οποία υπήρχαν διαφορές λόγω του μικτού πληθυσμού τους.

Λίγο αργότερα, το 1866 η Πρωσία θα στραφεί κατά του πρώην συμμάχου της, της Αυστρίας, νικώντας και πάλι. Η νίκη αυτή επέτρεψε στην Πρωσία τη δημιουργία της Βόρειας Γερμανικής Συνομοσπονδίας (ή Βορειογερμανική Ένωση). Μέλη της ήταν τα Γερμανικά κρατίδια που βρίσκονταν βόρεια του ποταμού Μάιν και απαγόρευσε (με τη συνθήκη ειρήνης) κάθε ανάμειξη της Αυστρίας στις υποθέσεις της Συνομοσπονδίας. Και αυτό γιατί η Πρωσία ήθελε να έχει τον πρώτο λόγο στο Γερμανικό κόσμο ως η πιο δυνατή δύναμη και να απομονώσει τον έτερο δυνατό αντίπαλο (την Αυστρία), προσβλέποντας στην ενοποίηση των Γερμανικών κρατιδίων υπό τη σκέπη της, κάτι που τελικά έγινε. Η απομόνωση της Αυστρίας την οδήγησε, μέχρι και σήμερα, εκτός της ενωμένης Γερμανίας.

Αλλά η τρίτη και σπουδαιότερη νίκη ήρθε επί της Γαλλίας στον μεταξύ τους πόλεμο το 1870. Αφορμή στάθηκε η διαφωνία της Γαλλίας στην ανακήρυξη του Γερμανού πρίγκιπα Λεοπόλδου των Χοεντσόλερν σε υποψήφιο βασιλιά της Ισπανίας, καθώς έτσι η Ισπανία θα μετατρέπονταν σε Γερμανικό δορυφόρο. Ο πόλεμος υπήρξε σκέτη καταστροφή για τη Γαλλία. Ο ίδιος ο Γάλλος Αυτοκράτορας Ναπολέων Γ΄ μαζί με 100.000 στρατιώτες αιχμαλωτίστηκε στη μάχη του Σεντάν την 1η Σεπτεμβρίου 1870***. Παρ’ όλα αυτά η Γαλλία συνέχισε τον πόλεμο και στη μάχη του Μετς, όπου ηττήθηκε, αιχμαλωτίστηκαν άλλοι 180.000 Γάλλοι στρατιώτες. Έτσι η Γαλλία αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει το Φεβρουάριο του 1871 με τη συνθήκη των Βερσαλλιών, χάνοντας την Αλσατία και τη Λωρραίνη, οι οποίες προσαρτήθηκαν στη Γερμανία και καταβάλλοντας αποζημίωση ενός δισεκατομμυρίου Φράγκων.

Αξίζει εδώ να σημειώσω πως οι επαρχίες της Αλσατίας και Λωρραίνης ήταν το μήλον της έριδος μεταξύ των δύο κρατών. Η προσάρτησή τους το 1871 στη Γερμανία και η ατιμωτική ήττα της Γαλλίας πήραν διαστάσεις εθνικής ντροπής για τους Γάλλους****. Ταυτόχρονα, η Αγγλία, η οποία μέχρι τότε δεν είχε αναμιχθεί ενεργά στις Ευρωπαϊκές υποθέσεις, ανησύχησε με την αυξανόμενη επιρροή της Γερμανίας. Όλα αυτά συντέλεσαν (και πολλά άλλα) στην απαρχή του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου το 1914.

Ας γυρίσουμε όμως στο 1871 και στη συνθήκη των Βερσαλλιών, η οποία, εκτός της ήττας της Γαλλίας, υπήρξε η ιδρυτική πράξη της ενιαίας Γερμανικής Αυτοκρατορίας, με δεσπόζουσα θέση φυσικά την Πρωσία, η οποία ήταν το κυρίαρχο συστατικό κράτος και με Αυτοκράτορα τον Πρώσο βασιλιά, η δε πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας ορίστηκε το Βερολίνο. Έτσι πραγματοποιήθηκε το όνειρο αιώνων των Γερμανών μέσα στις πιο ευνοϊκές γι’ αυτούς συνθήκες. Ο ενθουσιασμός και η εθνικιστική τους έξαρση βρίσκονταν στο απόγειό τους. Η Γερμανία ήταν η πιο μεγάλη στρατιωτική δύναμη στην ξηρά (στη θάλασσα τον πρώτο λόγο είχαν πάντα οι Άγγλοι). Αυτή η υπεροψία τους θα οδηγήσει, μερικές δεκαετίες αργότερα, σε δύο παγκόσμιους πολέμους και σε εκατόμβες νεκρών. Στο τέλος, θα συντριβεί στα ερείπια του Βερολίνου το 1945.

Την περίοδο μετά τη νίκη του 1871, ο καγκελάριος της Γερμανίας Βίσμαρκ και ο Αυτοκράτορας Γουλιέλμος Ι κινήθηκαν στο να σταθεροποιήσουν τη θέση της Γερμανίας ως παγκόσμιας ηγέτιδας δύναμης, δημιουργώντας συμμαχίες και απομονώνοντας, διπλωματικά, τη Γαλλία. Ο επόμενος αυτοκράτορας Γουλιέλμος ΙΙ θα κάνει μια πιο ιμπεριαλιστική στροφή ακυρώνοντας τις συνθήκες στις οποίες μετείχε η Γερμανία και δημιουργώντας μια μεγάλη συμμαχία με την Αυστρουγγαρία, η οποία συμπληρώθηκε το 1882 με την συμμετοχή της Ιταλίας, οδηγώντας στην Τριπλή Συμμαχία των κεντρικών δυνάμεων, οι οποίες αισθάνονταν απειλή από τη Γαλλία ή/και τη Ρωσία. Στον αντίποδα, η Γαλλία, η Βρετανία και η Ρωσία δημιούργησαν τη δική τους συμμαχία ως απάντηση στις κεντρικές δυνάμεις. Το σκηνικό δηλαδή ήταν έτοιμο για να ανάψει το φιτίλι του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ενώ λοιπόν αυτό το τάληρο είναι η έκφραση της στρατιωτικής κυριαρχίας της Γερμανίας κατά την εποχή του, σήμερα, η έκφραση της οικονομικής – αυτή τη φορά – κυριαρχίας της Γερμανίας γίνεται με ένα άλλο νόμισμα, αυτό εδώ:





Βλέπετε λοιπόν πως η ιστορία επαναλαμβάνεται ανά τους αιώνες, προσαρμοσμένη στις κάθε φορά διαφορετικές συνθήκες. Και αυτό είναι τόσο εμφανές μέσω των νομισμάτων της κάθε εποχής. Δεν είμαστε τυχεροί εμείς οι συλλέκτες που έχουμε τη δυνατότητα να συμπληρώνουμε τους κρίκους της ιστορίας με τα δικά μας σημαντικά ή λιγότερο σημαντικά νομίσματα?

Για το τέλος πρέπει να αναφέρω πως αυτό το τάληρο είναι μέρος μιας σειράς από αντίστοιχα “τάληρα της νίκης” που έχουν κόψει και άλλα τέσσερα Γερμανικά κράτη που μετείχαν σ’ αυτόν τον πόλεμο, συγκεκριμένα η Βαυαρία, η Βρέμη, η Βυρτεμβέργη και η Σαξονία. Τα τάληρα αυτά δεν είναι της συλλογής μου, ωστόσο για να πάρετε μάτι αυτή την όμορφη συλλογή σας παρουσιάζω όλη αυτή τη σειρά. Τα τάληρα είναι με τη σειρά που τα ανέφερα παραπάνω.






*Ο πόλεμος αυτός ουσιαστικά ήταν ανάμεσα στη Γαλλία και την Πρωσία, τυπικά όμως ήταν ανάμεσα στη Γαλλία και το συνασπισμό των Γερμανικών κρατών της Πρωσίας, Μπάντεν, Βαβαρίας, Βυρτεμβέργης και Έσσης.

**Για πολλές δεκαετίες, όταν ήθελε κάποιος να αναφερθεί στη στρατιωτική δύναμη και πειθαρχία ενός κράτους χρησιμοποιούσε τον όρο “Πρωσική πειθαρχία” και “Πρωσική δύναμη”. Ακόμη και την περίοδο πριν τους Βαλκανικούς Πολέμους, η Βουλγαρία αποκαλούνταν ως “η Πρωσία των Βαλκανίων” καθώς ήταν ένα στρατοκρατικό και άρτια εξοπλισμένο κράτος στα πρότυπα της Πρωσίας. Αυτό βέβαια φάνηκε στη συνέχεια πως δεν αρκούσε, μπροστά στο ανώτερο ηθικό των Ελλήνων.

***Μετά τη συνθηκολόγηση της ειρήνης, ο Ναπολέων απαλλάχτηκε από την αιχμαλωσία και εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο, όπου έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του.

****Οι συνέπειες για τη Γαλλία ήταν η διάλυση της Β΄ Γαλλικής Αυτοκρατορίας (η οποία άρχισε με την ανακήρυξη ως Αυτοκράτορα του Ναπολέοντα Γ΄ το 1852) και η δημιουργία της Γ΄ Γαλλικής Δημοκρατίας (η οποία τελείωσε με την εισβολή των Γερμανών κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο τον Ιούλιο του 1940). Εκείνη την εποχή (Μάρτιο με Μάιο του 1871) έλαβε χώρα η περίφημη Κομμούνα των Παρισίων, μια προσωρινή λαϊκή κυβέρνηση που αντιστάθηκε στους Γερμανούς κατά την τετράμηνη πολιορκία του Παρισιού και αποκήρυξε την εξουσία του Αυτοκράτορα. Το κίνημα αυτό επηρέασε βαθύτατα την ιδεολογία του Κάρλ Μάρξ που περιέγραψε την Κομμούνα ως ένα παράδειγμα της δικτατορίας του προλεταριάτου.

Τέλος δείτε φωτογραφία του Γάλλου αυτοκράτορα Ναπολέοντα Γ΄ ως αιχμάλωτου να συνομιλεί με τον Βίσμαρκ (σκυθρωπός, με ατημέλητο ντύσιμο χωρίς παράσημα και διακριτικά – η τέλεια ντροπή για τη Γαλλία).

[thaler]

Θέλω τη γνώμη σας: Ποιό από τα τάληρα αυτής της σειράς νομίζετε πως είναι πιο όμορφο?

[tasos26]

το πρωτο ταληρο με την νικη που κραταει στεφανι ειναι και το καλυτερο  μου θυμιζει το 1 sol απο το περου.

[epop]

πολυ ομορφη η συλλογη των συγκεκριμενων victory thalers  για τον γαλλοπρωσσικο πολεμο. ενας στοχος που ειχα απο την  πρωτη στιγμη που ασχοληθηκα με τα γερμανικα ηταν η ολοκληρωση σειρας.Αλλες προτεραιοτητες εχουν ριξει πισω την αποκτηση ολων των κομματιων

[herakliotis]

Βυρτεμβέργη το προτελευταιο πιστευω οτι ειναι το ποιο ομορφο.
ουσιαστικα το δευτερο μονο δεν μου αρεσει.

[epop]

****Οι συνέπειες για τη Γαλλία ήταν η διάλυση της Β΄ Γαλλικής Αυτοκρατορίας (η οποία άρχισε με την ανακήρυξη ως Αυτοκράτορα του Ναπολέοντα Γ΄ το 1852) και η δημιουργία της Γ΄ Γαλλικής Δημοκρατίας (η οποία τελείωσε με την εισβολή των Γερμανών κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο τον Ιούλιο του 1940). Εκείνη την εποχή (Μάρτιο με Μάιο του 1871) έλαβε χώρα η περίφημη Κομμούνα των Παρισίων, μια προσωρινή λαϊκή κυβέρνηση που αντιστάθηκε στους Γερμανούς κατά την τετράμηνη πολιορκία του Παρισιού και αποκήρυξε την εξουσία του Αυτοκράτορα. Το κίνημα αυτό επηρέασε βαθύτατα την ιδεολογία του Κάρλ Μάρξ που περιέγραψε την Κομμούνα ως ένα παράδειγμα της δικτατορίας του προλεταριάτου.

Mια που εχω ορεξη σημερα να γραψω και κατι ακομα νομισματικο,συμπληρωνοντας το εξαισιο κειμενο του Στελιου.Η Κομουνα των Παρισιων στους 2,5 μηνες που ηταν στην εξουσια(18 Μαρτιου με 28 Μαιου 1871) ειχε κοψει και νομισμα το γνωστο με  το σχεδιο του Dοupre με τον Ηρακλη και την Ελευθερια και την Δικαιοσυνη. Τα γαλλικα δεξια απο το νομισματοσημο εχουν το privy mark  του χαρακτη.Στη συγκεκριμενη του Barre(την αγκυρα).Σας θυμιζει κατι;
Αριστερα εχουν το privy mark του διευθυντη του νομισματοκοπειου. Η κομμουνα αντικατεστησε την μελισσα με την τριαινα του Ποσειδωνα. Ειναι το ΚΜ#823 και εχει τιραζ 57.000 κομματια και αξια οσο μια δικη μας αναποδη αγκυρα. Στο περιπου......