Διάμετρος: 46.74 mm
Βάρος: 29.1 gr.
Dav. 3229, KM 1275.3, Her-595
Αυτός ο τύπος κόπηκε στη Βιέννη το 1692, 1693 και 1695
Η Λατινική επιγραφή λέει (εμπρός): LEOPOLDVS D[EI] G[RATIA] ROM[ANORVM] IMP[ERATOR] S[EMPER] A[VGVSTVS] GE[RMANIAE] HV[NGARIAE] BO[HEMIAE] REX (πίσω):ARCHIDVX AVSTRIAE DVX BVR[GVNDIAE] COM[ES] TYRO[LIS] 1695.
Μετάφραση: Λεοπόλδος, Ελέω Θεού, Αυτοκράτορας των Ρωμαίων, πάντα Αύγουστος, Βασιλιάς της Γερμανίας, Ουγγαρίας και Βοημίας, Αρχιδούκας της Αυστρίας, Δούκας της Βουργουνδίας, Κόμης του Τυρόλου, 1695
Γεια σας φίλοι μου,
Σήμερα σας δείχνω ένα εντυπωσιακό τάλιρο του Λεοπόλδου Α΄ των Αψβούργων της Αυστρίας - 1695, γνωστού και ως Λεοπόλδος ο "hogmouth" (hog=γουρούνι, mouth=στόμα) (1658-1705). Τα τάλιρα του Λεοπόλδου Α΄ είναι ιδιαίτερα αγαπητά στους συλλέκτες καθώς ξεχωρίζουν για το μεγάλο μέγεθός τους και το χαρακτηριστικό πορτρέτο του ηγεμόνα με την προεξέχουσα κάτω γνάθο.
Μια από τις πολλές ιδιότητες που είναι αναγνωρίσιμη στη δυναστεία των Αψβούργων είναι η κληρονομική υπερβολική γνάθο (προεξοχή των κάτω γνάθων) που προσελκύει την περισσότερη προσοχή. Είναι σαφώς ορατή σε πολλά από τα φυσικά πορτρέτα της οικογένειας από την Αναγέννηση και μετά. Το νόμισμα του Λεοπόλδου του "Hogmouth" που φαίνεται παραπάνω δείχνει την παραμόρφωση. Το παρατσούκλι "hogmouth" το απέκτησε όταν απεικονίστηκε το 1670 σε ένα ασημένιο νόμισμα των 3 kreuzer με ασυνήθιστα μεγάλο σαγόνι (δείτε την κάτω φωτογραφία). Ωστόσο, οι περισσότεροι μελετητές δεν πιστεύουν ότι το κέρμα ήταν μια ακριβής απεικόνιση.
Ο Λεοπόλδος Α΄των Αψβούργων είναι ένας από τους πιο δημοφιλής ηγεμόνες αυτής της περιόδου, καθώς διαμόρφωσε το χάρτη (και τη μοίρα) της Ευρώπης με δύο τρόπους:
α)με τρείς πολέμους κατά της Γαλλίας: τον Ολλανδικό Πόλεμο, τον Πόλεμο των εννέα ετών και τον Πόλεμο της Ισπανικής Διαδοχής. Σε αυτόν τον τελευταίο, ο Λεοπόλδος θέλησε να δώσει στον νεότερο γιό του, Κάρολο ΣΤ΄, το σύνολο της ισπανικής κληρονομιάς, παραβλέποντας το θέλημα του τελευταίου Ισπανού βασιλιά Καρόλου Β΄. Για το σκοπό αυτό, ξεκίνησε έναν πόλεμο που έπληξε σύντομα μεγάλο μέρος της Ευρώπης. Εξελίχθηκε σε έναν επίμονο πόλεμο που θα τραβήξει μέχρι το 1714, εννέα χρόνια μετά το θάνατο του Λεοπόλδου, και ο οποίος, στην πραγματικότητα, είχε σοβαρό αντίκτυπο στα αντιμαχόμενα έθνη της Ευρώπης. Όταν στο τέλος η ειρήνη επέστρεψε με την Συνθήκη του Ράστατ, δεν μπορούσε να ειπωθεί από κανέναν ότι η Αυστρία είχε αναδειχθεί θριαμβευτής όπως έγινε στον πόλεμο εναντίον των Τούρκων.
β)με τον μεγάλο Τουρκικό πόλεμο ή πόλεμο του Ιερού Συνασπισμού (Holy League), που ήταν μια σειρά συγκρούσεων μεταξύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και αρκετών ευρωπαϊκών δυνάμεων που εντάχθηκαν σε έναν Ιερό Συνασπισμό, ξεκινώντας το 1683 και τελειώνοντας με την υπογραφή της Συνθήκης του Karlowitz το 1699. Ο πόλεμος ήταν μια ήττα για την Οθωμανική Αυτοκρατορία, η οποία έχασε μεγάλες εκτάσεις στην Κεντρική Ευρώπη. Ο πόλεμος ήταν επίσης σημαντικός στο γεγονός ότι ήταν η πρώτη φορά που η Ρωσία συμμετείχε σε μια δυτικοευρωπαϊκή συμμαχία. Κατά τη διάρκεια αυτού του πολέμου εκτυλίχθηκε η μάχη της Βιέννης, η οποία πραγματοποιήθηκε στο βουνό Kahlenberg κοντά στη Βιέννη, στις 12 Σεπτεμβρίου 1683 μετά την πολιορκία της πόλης από την Οθωμανική Αυτοκρατορία επί δύο μήνες. Η μάχη διεξήχθη από τη Μοναρχία των Αψβούργων, την Κοινοπολιτεία Πολωνίας-Λιθουανίας και την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, υπό τη διοίκηση του βασιλιά της Πολωνίας Ιωάννη ΙΙΙ Sobieski ενάντια στην εισβολή της Μουσουλμανικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και των υποτελών κρατών της. Η μάχη σηματοδότησε την πρώτη φορά που η Κοινοπολιτεία και η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία συνεργάστηκαν στρατιωτικά εναντίον των Οθωμανών και θεωρείται συχνά ως καμπή στην ιστορία, μετά την οποία «οι Οθωμανοί Τούρκοι έπαψαν να αποτελούν απειλή για τον χριστιανικό κόσμο». Η μάχη αυτή σταμάτησε την προέλαση των Οθωμανών και, από εδώ και πέρα αρχίζει μία αργή αλλά σταθερή υποχώρηση - παρακμή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που θα διαρκέσει μέχρι την κατάλυσή της, στο τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Στη συνέχεια, λοιπόν, του μεγάλου πολέμου, που κράτησε μέχρι το 1699, οι Οθωμανοί έχασαν σχεδόν ολόκληρη την Ουγγαρία.
Η μάχη κερδήθηκε από τις συνδυασμένες δυνάμεις της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας των Γερμανικών Εθνών και της Πολωνικής-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας, η οποία εκπροσωπήθηκε μόνο από τις δυνάμεις του Βασιλείου της Πολωνίας (η πορεία του λιθουανικού στρατού καθυστέρησε και έφτασαν στη Βιέννη μετά την νίκη επί των Οθωμανών). Η Βιεννέζικη φρουρά ήταν αδύναμη και η πόλη θα έπεφτε στα χέρια των Τούρκων, την τελευταία, όμως, στιγμή, κατέφθασαν οι δυνάμεις του βασιλιά της Πολωνίας, Ιωάννη ΙΙΙ Sobieski, ο οποίος ηγήθηκε γενικής αντεπίθεσης, με αποτέλεσμα οι Τούρκοι να τραπούν σε φυγή. Έτσι σώθηκε, θα μπορούσαμε να πούμε ολόκληρη η Ευρώπη από την Οθωμανική βαρβαρότητα, καθώς, αν έπεφτε η Βιέννη, ο δρόμος προς την υπόλοιπη Ευρώπη θα ήταν ορθάνοιχτος.
Το 1666 ο Λεοπόλδος παντρεύτηκε την Μαργαρίτα Τερέζα της Αυστρίας (1651-1673), κόρη του βασιλιά Φιλίππου Β' της Ισπανίας, που ήταν και η ανιψιά του και η πρώτη εξαδέλφη του (η αιμομιξία στις τάξεις των βασιλικών οίκων αλλά και συγκεκριμένα των Αψβούργων ήταν κάτι συνηθισμένο). Ήταν η ξανθιά πριγκίπισσα που απεικονίζεται στο αριστούργημα του Diego Velázquez Las Meninas. Η θαυμάσια σειρά πορτρέτων του Velazquez αυτής της υπέροχης ισπανικής πριγκίπισσας σε διάφορα στάδια της παιδικής της ηλικίας στάλθηκαν από την αυλή της Μαδρίτης στο Λεοπόλδο καθώς περίμενε στη Βιέννη για να μεγαλώσει η αρραβωνιαστικιά του. Αυτό το όμορφο κορίτσι, παντρεύτηκε τα δεκαπέντε. Γέννησε τέσσερα παιδιά και τελικά πέθανε στην ηλικία των είκοσι ενός, αφήνοντας τον Λεοπόλδο σε βαθιά θλίψη, καθώς την αγαπούσε πραγματικά.
