Γιώργο καταρχήν σε ευχαριστώ πολύ που έκανες τον κόπο να αφιερώσεις 53:28 από τον πολύτιμο χρόνο σου για να δεις το βίδεο ή το περισσότερο αυτού... Και ελπίζω να σου άρεσε και το κομματάκι που σου αφιέρωσα, οι στίχοι του έχουν νόημα...
Ο Καρ δυστυχώς μας άφησε χρόνους...
Τζάνκυ ήταν και αυτός, 30 χρόνια εξαρτημένος από την νικοτίνη... Πάλευε και όταν τελικά τα κατάφερε αφιέρωσε την ζωή του στο να βοηθήσει τους άλλους να απεξαρτηθούν... Τα 350 ευρώ που παίρνει ο έχων το φραντζαιζ στην Αθήνα είναι λίγα αφού για την συντριπτική πλειοψηφία η απόσβεση γίνεται σε διάστημα μόλις 2 μηνών...
Δεν θέλω να πείσω σώνει και καλά κανέναν για κάτι,
δεν μου αρέσει ο ρατσισμός >:(από όπου κι αν προέρχεται και σαφώς υπάρχει αντικαπνιστικός ρατσισμός και πάρα πολύ δεν σέβονται το δικαιωμα του άλλου στο κάπνισμα και στην ελευθερία της επιλογής...
Όμως είναι πραγματικά επιλογή το τσιγάρο? Ή μήπως είναι μια πανίσχυρη εξάρτηση που μας "παραμυθιάζει" και μας κάνει να εκλογικεύουμε τα πάντα ?
Γιατί αν είναι μια πολύ ισχυρή εξάρτηση τότε δεν είναι επιλογή, είναι ανάγκη! Σε αυτή την περίπτωση ο καπνιστής
πρέπει να αντιμετωπιστεί σαν ασθενής.Μιλώντας για μένα θα πω ότι το τσιγάρο ήταν ίσως η μεγαλύτερη
προσωπική ήττα της ζωής μου... 23 χρόνια καπνίσματος 2,3 και τεσσάρων πακέτων την ημέρα... Το σκέφτομαι και με πιάνει πονοκέφαλος.
Τσιγάρα, τασάκια, στάχτες παντού... Στο αυτοκίνητο, στο σπίτι, παντού παντού....
Όλη μου η ζωή ήταν συνεχές κάπνισμα με μικρά διαλείμματα που έτρωγα, η έκανα καμιά μικροδουλειά και αμέσως πάλι κάπνισμα, κάπνισμα, κάπνισμα...
Άσε στην άκρη τα περί ρατσισμού και απάντησε μου ειλικρινά σε εμένα και στον εαυτό σου, αν δεν είχες ξεκινήσει να καπνίζεις όταν ξεκίνησες και έχοντας πλέον την εμπειρία του καπνίσματος τόσα χρόνια,
θα το ξανάρχιζες φίλε μου Γιώργη?