Αυτο ακριβως θελω να τονισω, δεν εζησα τετοιες καταστασεις αλλα συχνα αναγραφετε σ αυτο το φορουμ,
οτι στην κατοχη εφτασε να δινουν μια λιρα για ενα αυγο. Αρα τι αξια πρακτικα ειχε μια λιρα τοτε?
Πες μου ποσα αυγα μαζευαν αυτοι που κυκλοφορουσαν με ενα οπλο στο χερι?
Ποσοι πεθαναν απο την βασιλικη οικογενεια?
Ποσοι ιερεις πεθαναν απο πεινα?
Άρα, στα πολύ δύσκολα μετράει μόνο ποιος έχει στα χέρια του την παραγωγή τροφής (οπότε μαζεύει και τις λίρες σε όποια τιμή θέλει).
Δευτερογενώς, στις πόλεις, αυτοί που είχαν λίρες αγόρασαν πλήθος ακινήτων (διαμέρισμα για μία ή και για μισή λίρα μετακατοχικά), ώστε προφανώς ο πωλητής να αποκτήσει πρόσβαση σε τρόφιμα.
Σε ακραίες περιπτώσεις λοιπόν ο χρυσός δεν χρησιμεύει, αν δεν έχει ήδη εξασφαλιτεί η πρόσβαση σε τρόφιμα.
Σε περιπτώσεις υψηλού πληθωρισμού μόνο έχει αξία, γιατί μπορεί και διατηρεί αμετάβλητη την "εσωτερική" τοπική αξία του ανεβάζοντας την τιμή του, εξισορροπώντας τη μείωση της αξίας του εγχώριου νομίσματος λόγω πληθωρισμού (ένα είδος "σκληρού" συναλλάγματος που μπορεί όμως να κατέχει ο καθένας). Όσο ήταν το δολλάριο συνδεδεμένο με το χρυσό, έπαιζε τον ίδιο ρόλο, άντε και το μάρκο. Σήμερα το Ευρώ φιλοδοξεί να πάρει αυτό τον ρόλο αλλά θα είναι πάντα δεύτερο δίπλα στον χρυσό, δε νομίζω ότι θα μπορέσει να τον εκθρονίσει (αργά ή γρήγορα θα τυπωθεί πολύ νέο χρήμα, ακολουθώντας την Αμερική).
Με αυτό το σκεπτικό, χρήσιμο είναι να κρατάμε πάντα λίγο χρυσό αλλά μέχρι εκεί. Το μόνο που έχει απομείνει να έχει αξία πια είναι ό,τι μπορεί να παράγει νέο χρήμα, άρα είτε καλλιεργήσιμη γη είτε μερίδιο εταιρείας με καλές βάσεις και αγορά μπροστά της.
Τα ανωτέρω είναι καθαρά η προσωπική μου γνώμη, που μπορεί κάλλιστα να είναι λάθος και αύριο να αλλάξει και δεν αποτελούν προτροπή για τίποτα!
