Απομεινάρια Πολέμου (Relics)

[panos_v]

     Ευχαριστώ πολύ Δημήτρη ....

[ANTONIO1967]

Φίλοι μου εσείς που ασχολείστε με αυτές τις συλλογές είστε πράγματι αξιοθαύμαστοι και βγάζετε πολύ μεράκι . ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ !!!!

[panos_v]

   
    Ξεκινάω αμέσως την συντήρηση του........    

    Αναρτώ κάποιες φωτογραφίες από την πορεία της συντήρησης του Γερμανικού κράνους Μ40. Προχωράω αργά για να μην καταστρέψω το αρχικό χρώμα κάτω από την οξείδωση.

    Οι αριστερά φωτογραφίες είναι όπως ήταν αρχικά και οι δεξιά όπως είναι τώρα.

[panos_v]

Ξεθάβω πάλι αυτό το παλιό θέμα, για να παρουσιάσω το καινούργιο μου αντικείμενο, σε κατάσταση relic, πάντα.
Φυσικά η ιστορία ξεκινά από μια εβδομαδιαία περιήγηση στα πεδία των μαχών του πολέμου του 1897, στο πλαίσιο της αναγνώρισή τους και περισυλλογή στοιχείων, προκειμένου να αρχίσω την συγγραφή μιας νέας εργασίας πάνω στο συγκεκριμένο πόλεμο (ατυχή για την Ελλάδα). Φυσικά όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο η περιοχή έχει αλλάξει όψη σε σχέση, με τις περιγραφές των στρατιωτών που διάβασα πριν την συγκεκριμένη εξόρμηση, αλλά για καλή μου τύχη κατάφερα και βρήκα κάποιες σειρές χαρακωμάτων (ας τα πούμε έτσι) και κάποια ξωκκλήσια που ευτυχώς οριοθετούν κάποια ενδεικτικά εμφανή σημεία αναγνώρισης.
Το αντικείμενο που βρήκα ήταν ένα χρειολόγιο του τυφεκίου Gras που τότε ήταν το όπλο του Ελληνικού Στρατού. Το αντικείμενο ήταν φυσικά μη αναγνωρίσιμο ανάμεσα σε χορτάρια και χώματα. Για όσους που δεν γνωρίζουν χρειολόγιο είναι παρελκόμενο του όπλου και περιλαμβάνει ελαιοδοχείο, το μεταλλικό στέλεχος (ακίδα) για μεταφορά του ελαίου, την κινητή λεπίδα (κατσαβίδι) με 2 άκρα για βίδωμα και την λαβή όπου προσαρμοζόταν η λεπίδα και αποθηκεύονταν όλα τα υλικά μαζί. Πάνω στη λαβή ήταν χαραγμένος ο αριθμός του όπλου.
Το αντικείμενο είναι σπάνιο (αλλά όχι δυσεύρετο), αλλά το σημαντικότερο είναι ότι βρέθηκε σε σημείο όπου έγινε μάχη μετά από 120 χρόνια.
Στην πρώτη φωτογραφία είναι το εν λόγω χρειολόγιο μετά από λίγο καθάρισμα.
Η δεύτερη φωτογραφία είναι από το διαδίκτυο για σύγκριση με την πρώτη, ένα χρειολόγιο σε πολύ καλή κατάσταση.

[Stratis76]

Εντυπωσιακό Πάνο.
Τα relic αντικείμενα έχουν τη δική τους ομορφιά και πιστεύω πως η χαρά της ανακάλυψης τους είναι μεγαλύτερη απο μια ενδεχόμενη αγορά.
Ειδικά όταν βλέπω βιντεάκια στο εξωτερικό που γίνεται οργανωμένο relic hunting ζηλεύω που δεν υπάρχει κάτι
αντίστοιχο εδώ αλλά είναι και παράνομο...

[panos_v]

Στράτο το πιο εντυπωσιακό από την πενθήμερη περιήγηση μας στα πεδία των μαχών του 1897, ήταν όταν ένας από την παρέα μας, έβγαλε ένα μαγνήτη και "ψάρεψε" από ένα παρακείμενο παλιό πηγάδι 2 τούρκικες ξιφολόγχες της ίδιας εποχής. Σκουριασμένες και χωρίς λαβές και θήκες φυσικά. Δυστυχώς δεν τράβηξα φωτογραφίες.   

[Stratis76]

Ωραία ιδέα!! Λές να αρχίσω να ψάχνω σε πηγάδια;
Oι ελληνικές με τί δόλωμα τσιμπάνε; 

[panos_v]

Μακάρι να ήξερα τι δόλωμα χρειάζεται, θα γινόταν ανάρπαστο ......
Δεν θα έλεγα πάντως ότι είναι καλή ιδέα να ψάχνεις πηγάδια πάντως, είναι αρκετοί οι κίνδυνοι που παραμονεύουν. Το καλό είναι ότι στην Ελλάδα όλα τα πηγάδια (πλην ελαχίστων) είναι σφραγισμένα, οπότε εάν έχουν κάποια ελληνική ξιφολόγχη μέσα, τότε αυτή αναπαύεται εν ειρήνη .....

[panos_v]

        Πρόκειται για ένα κράνος τύπου Μ1, αντιγραφή δηλαδή του γνωστού κράνους με το οποίο πολέμησαν οι Αμερικάνοι στο Β'ΠΠ και μετέπειτα. Η αντιγραφή γίνονταν από Ελληνικά εργοστάσια στα πρότυπα σχέδια των Αμερικάνων. Το συγκεκριμένο κράνος βρέθηκε έξω από ένα εγκαταλειμμένο στρατόπεδο, σ' ένα αλσύλλιο χωρίς το πλαστικό εσωτερικό. Ήταν σκουριασμένο με αρκετά βουλιάγματα - χτυπήματα. Πρόκειται για το πρώτο κομμάτι που συντήρησα - ανακατασκεύασα οπότε από τις φωτογραφίες που θα αναρτήσω θα δείτε αρκετά λάθη ειδικά στο χρώμα που επέλεξα να το βάψω.

     Αφού πρόκειται για ένα κράνος στην ουσία χωρίς συλλεκτική αξία, για το λόγο ότι είναι κοινό και εύκολα μπορείς κάποιος να το βρει σε ιδιαίτερα προσιτές τιμές, αποφάσισα, αφού το έτριψα, το στόκαρα, το πέρασα με αστάρι, να το βάψω στα χρώματα που πολέμησε το ΕΚΣΕ, μετά το φθινόπωρο του 1953, όταν και τέθηκε υπό την 3η Αμερικάνικη Μεραρχία Πεζικού.

Μετά από προσεκτική μελέτη του κράνους και την βοήθεια ενός ξένου συλλέκτη ανακάλυψα ότι το συγκεκριμένο κράνος δεν είναι από αυτά που κατασκευάστηκαν στην Ελλάδα κατά χιλιάδες, αλλά είναι αμερικάνικης κατασκευής κατά την διάρκεια του Β΄ΠΠ. Αυτό που το προδίδει είναι το μεταλλικό γύρισμα στη βάση του κράνους στο οποίο το κόψιμο είναι μπροστά, ενώ σε όλα τα υπόλοιπα μετά τον πόλεμο και ελληνικά αντίγραφα το κόψιμο είναι πίσω. Άρα έχει συλλεκτική αξία, αλλά οπωσδήποτε όχι όπως το έχω "βάψει".

[panos_v]

Η ιστορία του επόμενου αντικειμένου ξεκίνησε από μια οικογενειακή επίσκεψη - φιλοξενία σε ορεινό χωριό της Ηπείρου. Όπως είναι κατανοητό δεν θα υπήρχε κανένα συλλεκτικό ενδιαφέρον κατά την διάρκεια της επίσκεψης τουλάχιστον όπως νόμιζα στην αρχή, διότι, σε επίσκεψη στη μικρή βιβλιοθήκη του σπιτιού βρήκα ένα βιβλίο αυτοβιογραφία 60 - 70 σελίδων, ενός από τους αντάρτες της ευρύτερης περιοχής κατά την διάρκεια της κατοχής. Ξεφυλλίζοντας το μήπως ανακαλύψω κάποια ενδιαφέρουσα ιστορία, με λύπη ανακάλυψα όπως όλα τα βιβλία του είδους και αυτό αναλισκόταν κατά το 90% με τα ανδραγαθήματα ενάντια στις αντίπαλες αντιστασιακές ομάδες, πόσο κακοί ήταν οι άλλοι και πόσο πατριώτες ήταν αυτοί. Ένα 10% όμως, είχε περιγραφές από επιχειρήσεις ενάντια στους κατακτητές και ξεχώρισα άμεσα μια επιχείρηση-ενέδρα από το Φεβρουάριο του 1944.

Η συγκεκριμένη επιχείρηση σχεδιάστηκε όταν η ομάδα που ανήκε ο συγγραφέας έλαβε μια πληροφορία ότι γερμανικές δυνάμεις των ss εκπαιδευμένοι στον ανταρτοπόλεμο είχε έρθει από την Γιουγκοσλαβία για επιχειρήσεις εξόντωσης των ανταρτικών ομάδων που δρούσαν στην περιοχή. Μάλιστα ορισμένοι από αυτούς τους στρατιώτες είχαν και κάποια νέα τυφέκια. Το τελευταίο άνοιξε την όρεξη στην ανταρτική ομάδα, αλλά και σε μένα μετά από τόσα χρόνια μου κίνησε την περιέργεια για ποιο όπλο αναφέρονταν. Η ευκαιρία για την ομάδα δόθηκε μετά από λίγες ημέρες καθώς ένα μικρό τμήμα αναγνώρισης κινήθηκε ως προπομπός. Έστησαν ενέδρα κοντά σε σημείο όπου δεν θα μπορούσαν να διαφύγουν λόγω ύπαρξης χαράδρας και το τμήμα αναγνώρισης των Γερμανών εξοντώθηκε. Το μοναδικό όμως από τα νέα τυφέκια, όπως έγραφε ο συγγραφέας, ο χειριστής του αφού του τέλειωσαν τα πυρομαχικά το πέταξε στην χαράδρα. Οι αντάρτες δεν μπορούσαν να μείνουν στην περιοχή διότι ακολουθούσε άλλο τμήμα από τους Γερμανούς, πιο ισχυρό και εξαφανίστηκαν.

Μετά από αυτήν την ανάγνωση, ήμουν πεπεισμένος ότι αυτό το όπλο πρέπει να ήταν ακόμη εκεί στην χαράδρα. Έπεισα τον φίλο οικοδεσπότη και με πήγε στην περιοχή της ενέδρας. Λίγα πράγματα είχαν αλλάξει, πιστεύω ότι μόνο ο δρόμος φτιάχτηκε μετά από τόσα χρόνια. Έτσι προγραμμάτισα με κάτι φίλους μια ακόμη επίσκεψη στην περιοχή αλλά αυτή τη φορά για ψάξιμο και με κατάλληλα μέσα (σκοινιά και άλλα υλικά). Πραγματικά μετά από 2-3 ώρες κατάβαση και ψάξιμο βρήκαμε το όπλο, ή μάλλον ότι είχε μείνει από αυτό. Ήταν ένα Gew 43, χωρίς πλέον το κοντάκιο του (πρέπει να καταστράφηκε από την πτώση και από τις καιρικές συνθήκες), έλλειπε επίσης η θήκη και το κλείστρο που κατά πάσα πιθανότητα ο Γερμανός στρατιώτης πριν το πετάξει πρέπει να τα αφαίρεσε και να τα πέταξε ξεχωριστά για να μη μπορεί κάποιος αν το βρει να το χρησιμοποιήσει τουλάχιστον άμεσα. Βρήκαμε επίσης και ένα γεμιστήρα και αυτόν αρκετά φθαρμένο. 

Να αναφέρω και λίγα πράγματα για το συγκεκριμένο τυφέκιο το οποίο εκείνη την εποχή το τελευταίο αυτογεμές τυφέκιο της Wehrmacht, αντικαταστάτης του Gew 41, και στο οποίο είχαν ενσωματωθεί όλα τα διδάγματα από τις μάχες αλλά και από την εξέταση άλλων τυφεκίων και κυρίως των σοβιετικών SVT 38 και 40. Η λειτουργία του δηλαδή ο κύκλος γέμισης - πυροδότησης, βασιζόταν από μια οπή στην κάννη και σωλήνα αερίων με έμβολο, τοποθετημένα επάνω από αυτή. Ο γεμιστήρας του δεχόταν 10 φυσίγγια (ίδια με αυτά του γνωστού τυφεκίου της Wehrmacht K98, σε διαμέτρημα 7,92Χ57 χιλ) και σε αρκετά από αυτά τοποθετήθηκε υποδοχή για τηλεσκοπική διόπτρα. Αντικαταστάθηκε από το διάσημο Sturmgewehr 44.

Το τυφέκιο αφού το καθαρίσαμε πρόχειρα με συρματόβουρτσες, το φωτογραφήσαμε και το παραδώσαμε σε ντόπιο συλλέκτη, διότι ανήκε στην ιστορία του τόπου, με την ελπίδα να τοποθετηθεί σε κάποιο μουσείο της περιοχής.

 

[zark4]

     αυτα ειναι...θελω εκδρομη relic βουνα ελλαδασ

[panos_v]

Μου φαίνεται ότι έφτιαξα ακόμη έναν συλλέκτη relics .....

[zark4]

Χαχαχαχα χαχαχα. Κοίτα έχω και εγώ 2 ρελικ. 3 μάλλον. Το ένα κράνος  γερμανικό. Απλά τα αγόρασα. Σκοπός είναι  να τα είχα  βρει μόνος  μου. Κατά εμε  τα πιο πολλά ρελικ είναι  πιο τίμια  από πολλά αντικείμενα. Είναι κατά μεγάλο  ποσοστό  γνήσια.  Και για μένα  μετρα  η ιστορικότητα  του αντικειμένου. Και όχι σοιν  και καλά  η κατάσταση.  Ασε που όπως είπα πολλά " καλά " αντικείμενα  είναι  αντίγραφα

[panos_v]

Έχεις απόλυτο δίκιο, αν μη τι άλλο είναι τίμια αντικείμενα. Άλλωστε στα στρατιωτικά εάν δεν είναι και λίγο χρησιμοποιημένα δεν έχουν και χάρη. Η ιστορία πίσω από κάθε αντικείμενο είναι όλη η ουσία κάθε συλλογής.
Θυμήθηκα τώρα έναν παππού στην Κρήτη, που είχε πολεμήσει και στη μάχη της Κρήτης αλλά και αργότερα ως αντάρτης, είχε συλλογή με αντικείμενα από τους Γερμανούς που είχε σκοτώσει και θυμόταν για το καθένα την ιστορία του και πως τα απέκτησε. Το κρίμα ήταν ότι είχε και τα ατομικά βιβλιαράκια και τις μεταλλικές ταυτότητες και όλα τα προσωπικά είδη των νεκρών, με αποτέλεσμα ίσως οι συγγενείς να τους είχαν ως αγνοούμενους ακόμη.
Αν μπορέσεις και ταυτοποιήσεις το αντικείμενο με πρόσωπο ακόμη καλύτερα, γι αυτό κάθε συλλογή με στρατιωτικά είδη είναι μοναδική.
Τα relic από αυτή την άποψη και ειδικότερα αυτά που βρίσκονται στον τόπο που δόθηκαν μάχες ή συνέβηκαν κάποια γεγονότα, πιστεύω ότι σου προσφέρουν ένα παράθυρο στην ιστορία, την οποία με κάποιο μυστήριο τρόπο την ζεις και εσύ σαν να είσαι παρόν. 

[zark4]

Ακριβώς !!! Τα είπες  άψογα.  Περιέγραψες με ακρίβεια  αυτό που αισθάνομαι  και δεν μπορούσα  γραπτά  να αποτυπώσω