Απομεινάρια Πολέμου (Relics)

[PantelisP]

Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, καλά σημεία "διερεύνησης" πρέπει να είναι και πηγάδια. Έχω ακούσει ιστορίες στο χωριό για αντάρτες που "ξεφορτώνονταν" οπλισμό σε παρακείμενα πηγάδια για να μην πέσει στα χέρια εχθρών ή αντιπάλων. Βέβαια δεν ξέρω κατά πόσο δυνατή ή εύκολη είναι η ανάσυρση τέτοιων αντικειμένων από εγκαταλελλειμένα πλεόν πηγάδια, ή πόσο μάλλον νόμιμη 

[panos_v]

Τα πηγάδια ναι, αλλά είναι πια σφραγισμένα τα πιο πολλά. Οι Γάλλοι πάντως ψάχνουν και σε παλιούς βόθρους, καθώς πολλοί στην βιασύνη τους να "ξεφορτωθούν" παράνομα ή και πολύτιμα υλικά, τα πέταγαν σε βόθρους. Έχουν βρεθεί αρκετά κουτάκια με νομίσματα σε βόθρους.
Τώρα η νομοθεσία είναι ένα θέμα που θέλει ιδιάιτερη προσοχή. Δεν ξέρω κάτι για "ψάρεμα" με μαγνήτη, αλλά αν βρεις κάτι απαγορευμένο θα χεις σίγουρα πρόβλημα εάν σε πιάσουν. Όπως επίσης εάν κάνεις καταπάτηση ξένης περιουσίας.

[panos_v]

Και σκαλίζοντας το αρχείο μου βρήκα μερικά κράνη που βρέθηκαν στην ύπαιθρο και είχα προσπαθήσει να τα αποκαταστήσω. Είχαν τρύπες και σκισίματα που είχα κολλήσει με ηλεκτροκόλληση. Τα είχα στοκάρει, τα είχα τρίψει με γυαλόχαρτο και είχα προσπαθήσει να τα βάψω. Στο δε γερμανικό είχα αγοράσει και εσωτερικό από το ιντερνετ. Ήταν από τα πρώτα που είχα βρει και τελικά δεν μου άρεσε το αποτέλεσμα και δεν τα κράτησα.

[panos_v]

Και να το πρώτο λείψανο από ιταλική αραβίδα που είχα βρει. Δυστυχώς σε μια μετακόμιση περίσσευε (ήταν και μικρό το σπίτι) και κατέληξε σε άλλο συλλέκτη (ιταλικών στρατιωτικών ειδών αυτή τη φορά).

[panos_v]

Διάβασα πρόσφατα το βιβλίο “Καραβάνα στον βυθό της θάλασσας” του Πάολο Τσιάμπι (Χρυσή τομή, αω εκδόσεις) που στην ουσία γνωστοποιεί, μια τραγωδία που έγινε στο Αιγαίο κατά την διάρκεια που η Ελλάδα ήταν υπό κατοχή. Πρόκειται για την βύθιση του ατμόπλοιου ORIA, μετά από προσάραξη σε βράχο πλησίον της βραχονησίδας Πάτροκλος την 12 Φεβρουαρίου 1944. Το ατμόπλοιο μετέφερε Ιταλούς αιχμαλώτους των Γερμανών από την Ρόδο και κατά την βύθιση του παρέσυρε στον θάνατο πάνω από 4.000 Ιταλούς. Μια τραγωδία που έμεινε άγνωστη μέχρι τα μέσα περίπου του 2000, όπου Έλληνες δύτες έφεραν στο φως  το γεγονός, με εύρημα μια ….. καραβάνα, που είχε σκαλισμένο πάνω της μια σημείωση προς την μητέρα του στρατιώτη που την είχε. Ένα μήνυμα που καθυστέρησε 60 χρόνια, "Μαμά θα γυρίσω, γιατί σ΄αγαπώ", "mama ritorneto, perche ti voglio bene".  
Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση είναι ο μονόλογος του Ιταλού συγγραφέα Πάολο Τσιάμπι, όπου σε κάποιο σημείο περιγράφει αναφερόμενος στην συγκεκριμένη καραβάνα,  αυτό που για εμένα αποτελούν αυτού του είδους τα αντικείμενα, συγκεκριμένα γράφει (μεταφέρω αυτούσιο το κείμενο):
«…πολλές φορές γίνεται έτσι, μένει ένα αντικείμενο ν’ αφηγείται τι υπήρξαμε, τι ήμαστε. Όχι ένα ημερολόγιο, όχι ένα φωτογραφικό άλμπουμ, αλλά κάτι που φέρνει πάνω του ίχνη συνήθειας. Ένα ευτελές αντικείμενο, χρηστικό και φθηνό. Απ’ αυτά που δεν συνειδητοποιείς ότι τα κρατάς στα χέρια σου. ….. Μια καραβάνα ξέρετε τι είναι; Ένα δοχείο φαγητού των φαντάρων, των εργατών, των προσκόπων. …… Αυτών που ‘φχαριστιούνται να κάθονται σ’ ένα σκαλοπάτι ή σ’ ένα κορμό κι ακουμπούν το φαγητό τους στα γόνατα. Κοινό και φτηνό αντικείμενο, θυμίζει τις ουρές των στρατιωτών καθώς περιμένουν τη μερίδα τους,  δύο κουταλιές σούπας και δρόμο, εμπρός, ο επόμενος ……  Κι αυτή είναι η ιστορία μιας καραβάνας. Για την ακρίβεια μιας καραβάνας που ‘ μεινε στον βυθό της θάλασσας πάνω από 60 χρόνια. Τι μένει από ένα αλουμινένιο δοχείο έπειτα από τόσο καιρό; Ερώτηση λιγότερη δύσκολη από τόσες άλλες. Γιατί κανονικά θα ‘ πρεπε να αναρωτηθώ για όλα όσα αφορούν ένα ολόκληρο καράβι. Δηλαδή για ότι απέμεινε. Και για εκείνα τα σώματα, τα χιλιάδες σώματα…»
Μια πολύ ρομαντική περιγραφή ενός ευτελούς αντικειμένου, που όμως οδήγησε στην γνωστοποίηση μιας  πολύ μεγάλης τραγωδίας.
Αυτό είναι που κάνει αυτά τα αντικείμενα μοναδικά σε σχέση με άλλα που είναι σε άριστη κατάσταση (και ίσως αχρησιμοποίητα), οι ιστορίες που κρύβουν και πασχίζουν να μεταφέρουν στους νεότερους.

[GSHH]

Διάβασα πρόσφατα το βιβλίο “Καραβάνα στον βυθό της θάλασσας” του Πάολο Τσιάμπι (Χρυσή τομή, αω εκδόσεις) που στην ουσία γνωστοποιεί, μια τραγωδία που έγινε στο Αιγαίο κατά την διάρκεια που η Ελλάδα ήταν υπό κατοχή. Πρόκειται για την βύθιση του ατμόπλοιου ORIA, μετά από προσάραξη σε βράχο πλησίον της βραχονησίδας Πάτροκλος την 12 Φεβρουαρίου 1944. Το ατμόπλοιο μετέφερε Ιταλούς αιχμαλώτους των Γερμανών από την Ρόδο και κατά την βύθιση του παρέσυρε στον θάνατο πάνω από 4.000 Ιταλούς. Μια τραγωδία που έμεινε άγνωστη μέχρι τα μέσα περίπου του 2000, όπου Έλληνες δύτες έφεραν στο φως  το γεγονός, με εύρημα μια ….. καραβάνα, που είχε σκαλισμένο πάνω της μια σημείωση προς την μητέρα του στρατιώτη που την είχε. Ένα μήνυμα που καθυστέρησε 60 χρόνια, "Μαμά θα γυρίσω, γιατί σ΄αγαπώ", "mama ritorneto, perche ti voglio bene".  
Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση είναι ο μονόλογος του Ιταλού συγγραφέα Πάολο Τσιάμπι, όπου σε κάποιο σημείο περιγράφει αναφερόμενος στην συγκεκριμένη καραβάνα,  αυτό που για εμένα αποτελούν αυτού του είδους τα αντικείμενα, συγκεκριμένα γράφει (μεταφέρω αυτούσιο το κείμενο):
«…πολλές φορές γίνεται έτσι, μένει ένα αντικείμενο ν’ αφηγείται τι υπήρξαμε, τι ήμαστε. Όχι ένα ημερολόγιο, όχι ένα φωτογραφικό άλμπουμ, αλλά κάτι που φέρνει πάνω του ίχνη συνήθειας. Ένα ευτελές αντικείμενο, χρηστικό και φθηνό. Απ’ αυτά που δεν συνειδητοποιείς ότι τα κρατάς στα χέρια σου. ….. Μια καραβάνα ξέρετε τι είναι; Ένα δοχείο φαγητού των φαντάρων, των εργατών, των προσκόπων. …… Αυτών που ‘φχαριστιούνται να κάθονται σ’ ένα σκαλοπάτι ή σ’ ένα κορμό κι ακουμπούν το φαγητό τους στα γόνατα. Κοινό και φτηνό αντικείμενο, θυμίζει τις ουρές των στρατιωτών καθώς περιμένουν τη μερίδα τους,  δύο κουταλιές σούπας και δρόμο, εμπρός, ο επόμενος ……  Κι αυτή είναι η ιστορία μιας καραβάνας. Για την ακρίβεια μιας καραβάνας που ‘ μεινε στον βυθό της θάλασσας πάνω από 60 χρόνια. Τι μένει από ένα αλουμινένιο δοχείο έπειτα από τόσο καιρό; Ερώτηση λιγότερη δύσκολη από τόσες άλλες. Γιατί κανονικά θα ‘ πρεπε να αναρωτηθώ για όλα όσα αφορούν ένα ολόκληρο καράβι. Δηλαδή για ότι απέμεινε. Και για εκείνα τα σώματα, τα χιλιάδες σώματα…»
Μια πολύ ρομαντική περιγραφή ενός ευτελούς αντικειμένου, που όμως οδήγησε στην γνωστοποίηση μιας  πολύ μεγάλης τραγωδίας.
Αυτό είναι που κάνει αυτά τα αντικείμενα μοναδικά σε σχέση με άλλα που είναι σε άριστη κατάσταση (και ίσως αχρησιμοποίητα), οι ιστορίες που κρύβουν και πασχίζουν να μεταφέρουν στους νεότερους.

Εξαιρετικό άρθρο με Ιστορικά και συναισθηματικά στοιχεία

[GSHH]

Πρόκειται για την βύθιση του ατμόπλοιου ORIA, μετά από προσάραξη σε βράχο πλησίον της βραχονησίδας Πάτροκλος την 12 Φεβρουαρίου 1944. Το ατμόπλοιο μετέφερε Ιταλούς αιχμαλώτους των Γερμανών από την Ρόδο και κατά την βύθιση του παρέσυρε στον θάνατο πάνω από 4.000 Ιταλούς. Μια τραγωδία που έμεινε άγνωστη μέχρι τα μέσα περίπου του 2000,

Σχετικά με την συγκεκριμένη ναυτική τραγωδία:

http://www.mixanitouxronou.gr/oria-o-titanikos-tou-souniou-to-sigklonistiko-navagio-me-tous-4000-italous-echmalotous-pou-chathikan-konta-sto-nisaki-patroklos-i-germani-tous-meteferan-se-stratopeda-sigkentrosis-alla-tous-af/

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%84%CE%BC%CF%8C%CF%80%CE%BB%CE%BF%CE%B9%CE%BF_%CE%8C%CF%81%CE%B9%CE%B1

https://vimeo.com/155434246

[GSHH]

Το μνημείο για τα θύματα του «Ορια», στην παραλιακή λεωφόρο. Δεξιά, το νησί Πάτροκλος.

[panos_v]

Ένα πολύ όμορφο μνημείο που ανεγέρθηκε το 2014, εξαιρετική φωτογραφία!!!!

[panos_v]

Και μια φωτογραφία από ιταλική καραβάνα μαζί με το κύπελλο της, που βρήκα στην Κω, όμοια της βρέθηκε στο ναυάγιο. Στην Κω βρισκόταν αν θυμάμαι καλά, το 9ο Σύνταγμα της 50ης Μεραρχίας REGGINA, που έδρευε στην Ρόδο. Ιταλοί αιχμάλωτοι και από την Κω μεταφέρθηκαν στην Ρόδο, μετά τον Οκτώβριο του 1943 και ίσως να υπήρχαν στο εν λόγω ναυάγιο.

[GSHH]

Στην Κω βρισκόταν αν θυμάμαι καλά, το 9ο Σύνταγμα της 50ης Μεραρχίας REGGINA, που έδρευε στην Ρόδο.

Στην Κώ ήταν το 10ο Συνταγμα της 50ης Μεραρχίας REGINA

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%87%CE%B7_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%94%CF%89%CE%B4%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%83%CE%BF%CF%85

Σχετικά με την αλληλογραφία της 50ης Μεραρχίας ιδρύθηκε το στρατιωτικό ταχυδρομείο "550"

 http://steki-syllekton.gr/index.php?topic=36502.msg445744#msg445744

Και μια φωτογραφία από ιταλική καραβάνα μαζί με το κύπελλο της, που βρήκα στην Κω, όμοια της βρέθηκε στο ναυάγιο.

Εξαιρετικό εύρημα
Γνωρίζεις που θα μπορούσα να αγοράσω κάποιο αντίστοιχο?
Συλλέγω αντικείμενα της περιόδου 1912-1943 στη Δωδεκάνησο

[NMS]

κοντα στο ακρωτηριο του Πρασονησιου στην Ροδο υπαρχει ακομα ενα πολυνεκρο και αγνωστο ναυαγιο με ιταλους αιχμαλωτους! ειναι το ναυαγιο του ατμοπλοιου Gaetano Donizetti που βυθιστηκε το 1943 αν δεν κανω λαθος!

οταν οι γερμανοι πηραν την ροδο, το πλοιο ηταν μεσα σε αυτα που κατασχεθηκαν και αμεσως αρχισαν να το γεμιζουν με αιχμαλωτους μιας και ειχαν παρα πολλους... τοσο ιταλους οσο και βρετανους! ηθελαν να φορτωσουν 2100 αλλα δεν γινοταν και ετσι φορτωθηκαν 1835, σε ενα πλοιο που ορια χωρουσε 700 ατομα! λογο της γρηγοραδας κτλ ουτε λιστες με ονοματα ουτε τιποτα δεν φτιαχτηκαν!!

απεπλευσε λοιπον με συνοδεια μια τορπιλακατο, την ΤΒ10 και περασε απο λινδο κτλ... φτανωντας στο πρασονησι.. εκει κοντα ομως περιπολουσε το βρετανικο αντιτορπιλικο Eclipse που αναγνωρισε τα πλοια αλλα δεν ηξερε τι ειχε μεσα το ατμοπλοιο! ετσι ανοιξε πυρ! το Donizetti βυθιστηκε σχεδον αμεσως και δεν γλιτωσε κανεις!!! η τοπλιλακατος γυρισε και επεσε πανω στα βραχια και το πληρωμα βγηκε και καλυφθηκε στις θεσεις που ηταν η εγκατελειμενη πυροβολαρχια Mocenigo....

το πλοιο βαση των γερμανικων στοιχειων, εγινε ο υγρος ταφος για 600 αεροπορους, 1110 ναυτες, 110 υπαξιωματικους και 11 αξιωματικους του Ιταλικου στρατου. δεν εχει εξερευνηθει ουτε κι ανελκυστει ποτε...

μετα απο πολλες ωρες εμαθαν στο Eclipse το τι ειχαν κανει... επισκιαζοντας την μεχρι τοτε αμεμπτη δραση τους!
απο την αλλη.... πως να το ηξεραν;

αναρωτιεμαι.... που πηγαινε και περασε απο εκει;

πιστευω οτι αν και δεν ειναι σχεδον καθολου γνωστο σαν ναυαγιο... αποτελει μνημειο...

https://astypalaia.wordpress.com/tag/%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1/

[sac]

μετα απο πολλες ωρες εμαθαν στο Eclipse το τι ειχαν κανει... επισκιαζοντας την μεχρι τοτε αμεμπτη δραση τους!
απο την αλλη.... πως να το ηξεραν;

Δυστυχώς, τέτοια συμβάντα δεν είναι καθόλου σπάνια. Και κατά κανόνα μαθεύονται μετά το τέλος του πολέμου...
Έτσι πνίγηκε και ο Δαβάκης και "οι συν αυτώ" στο στενό του Οτράντο, έτσι χάθηκαν και οι επιζώντες "της γέφυρας του ποταμού Κβάι" (και των υπόλοιπων ιαπωνικών κατασκευών στην Ινδοκίνα)... Από βρετανικά υποβρύχια και στις δύο περιπτώσεις... Χμμμ... αμερικάνικα υποβρύχια, στη δεύτερη περίπτωση.

https://en.wikipedia.org/wiki/Lost_Battalion_(Pacific,_World_War_II)

The Lost Battalion is found
American authorities had no information about the fate of the lost battalion until September 16, 1944. On that date, American submarines sank two Japanese freighters which were transporting more than 2,000 British and Australian POWs to Japan. The surviving POWs told the U.S. that American soldiers from the Second Battalion and sailors from the USS Houston had worked with them on the Burma railroad.

[panos_v]

Στην Κώ ήταν το 10ο Συνταγμα της 50ης Μεραρχίας REGINA

Εξαιρετικό εύρημα
Γνωρίζεις που θα μπορούσα να αγοράσω κάποιο αντίστοιχο?
Συλλέγω αντικείμενα της περιόδου 1912-1943 στη Δωδεκάνησο

[/quote]

Έχεις απόλυτο δίκιο, μάλιστα έχω και μπρούτζινο σήμα κράνους με τον αριθμό 10 ανάμεσα σε 2 χιαστί τυφέκια απο την Κω, απλά το ξέχασα  

Όσο αφορά αντικείμενα από την συγκεκριμένη περίοδο ξέρω ότι έχουν συλλέκτες στην Κω και εκτιμώ ότι αν δεν τα πωλούν ενδεχομένως να τα ανταλλάσσουν.

[panos_v]

Όσο αφορά τώρα τα ναυάγια με αιχμαλώτους που προξενήθηκαν από τους συμμάχους αυτό είναι μάλλον κάτι που θέλει παραπάνω έρευνα, καθόσον:

1. Οι Βρετανοί γνώριζαν κάθε πλοίο που έφευγε από τα Δωδεκάνησα και τι φορτίο μετέφερε, βάσει του δικτύου των κατασκόπων που είχαν αναπτύξει.
2. Είχαν ήδη σπάσει τον κώδικα επικοινωνίας του γερμανικού ναυτικού, άρα ήξεραν ακριβώς τι ανέφεραν στις επικοινωνίες τους οι Γερμανοί και σίγουρα θα ανέφεραν το φορτίο τους.
3. Στο βιβλίο που προανέφερα αναγράφεται σαφώς ότι σε κάθε πλευρά του πλοίου ήταν γραμμένα με λευκή μπογιά (πρόχειρα) τα γράμματα WP που αντιστοιχούσαν στις λέξεις war prisoners (αιχμάλωτοι πολέμου). Παρόλο αυτά κατά την διαδρομή δέχτηκε (ανεπιτυχή) αεροπορική επίθεση από συμμαχικά αεροσκάφη.