Το παρόν αποτελεί συνέχεια από άλλο νήμα, αλλά η κουβέντα πρέπει να γίνεται εδώ. Το άλλο νήμα είναι «ιδιωτικό», ο άνθρωπος κάτι ρώτησε.
στο... λεξικο ολα τα πρωτα το ιδιο πραγμα σημαινουν, οτι δηλαδη δεν ειναι το τελευταιο.
καποια κλινουν πιο πολυ προς τη μια μερια ή την αλλη του φασματος,
αλλα, πρακτικα, ειτε στα ελληνικα ειτε στα αγγλικα ειτε στα κινεζικα, σ'αυτα τα πραγματα ζητας το ... παρασυνθημα.
γιατι ο,τι και να πω εγω, ο,τι και να πει ο επομενος, αμα πας να αγορασεις/πουλησεις, θες να συνεννοηθεις με καποιον αλλον με τον οποιο δεν εχετε υπογραψει συμβολαιο χρησης κοινης ορολογιας.
ας πουμε το "καλπικος" ακουγεται βαρυγδουπο, οτι δλδ μηδενικη αξια, αλλα ο "αγοραζω χρυσο-πουλαω τρελλα" μπορει να στο πει ανετα για μια χρυση αλλο οχι γνησια, για να σοκαριστεις και να 'σαι ευχαριστημενος με λιγοτερα- και "τυπικα" δε θα χει πει και ψεμματα. αμα πω "αντιγραφο" καταλαβε κανεις ποσα καρατια ειναι ? τσου.
αμα μας λεγανε για μια λιρα οτι ειναι copy, forgery, restrike, replica, reproduction, counterfeit, etc παλι αυτες οι εννοιες δεν μπαινουν ή μια μεσα στην αλλη ?
παραδειγμα απο ξενο site στο οποιο μεχρι και ο συγγραφεας εχει μπερδεψει και τον εαυτο του για το τι σημαινει τι:
"Most copies of the original are forgeries, there do exist official restrikes of certain coins, which are copies, but not forgeries. Unfortunately the word "restrike" is all too often used euphemistically to mean counterfeit. what distinguishes a "good" from a "bad" copy? The important distinguishing feature between them is that counterfeits are intended to deceive. Reproduction coins, such as we offer here, are never intended to deceive."
Θα επανέλθω (με την καλή έννοια), αλλά για να έχουν νόημα αυτά που θα παραθέσω πρέπει πρώτα να "ανασύρω" (από μέρος που δεν μπορώ τώρα) πράματα, να τα φωτογραφήσω, και να τα σχολιάσουμε ως παραδείγματα.
Πριν απ' αυτό, ας πάμε σε ένα θεωρητικό κείμενο. Οι εικόνες δεν είναι δικές μου, είναι από το internet.
Οι λίρες (και όλα τα χρυσά νομίσματα) κατασκευάζονται ως εξής:
1) Σε ένα καζάνι μπαίνει το λυωμένο κράμα (22 μέρη βάρους χρυσός, 2 άλλο μέταλλο, σύνολο 24).
2) Από το λυωμένο βγαίνουν μπάρες (χελώνες).
3) Οι χελώνες από το κράμα με εξέλαση πλατύνονται (περνάνε ανάμεσα από κυλίνδρους και διαδοχικά πιέζονται) μέχρι να γίνουν φύλλο μετάλλου το οποίο αποκτά το επιθυμητό πάχος. Η ακρίβεια αυτού του πάχους είναι πολύ σημαντική.
4) Ενδιάμεσα στα διαδοχικά στάδια λέπτυνσης του φύλλου, γίνεται «ανόπτηση» που ξαναδίνει στο μέταλλο τις αρχικές του μηχανικές ιδιότητες (ελατότητα) που χάνεται με την μηχανική καταπόνηση της πλάτυνσης.
5) Για τις λίρες, το πάχος του φύλλου είναι (περίπου και λιγότερο από) ενάμισι χιλιοστό (1,5mm). Δεν ξέρω το ακριβές τελικό πάχος.
Τα ανωτέρω βήματα (1, 2, 3, 4, 5) γίνονται σε ένα εργαστήριο που χαρακτηρίζεται μάλλον «μεταλλουργικό».
6) Παράλληλα, ένα άλλο εργαστήριο (που θα το χαρακτήριζα «νομισματικό») ετοιμάζει τις μήτρες των νομισμάτων. Οι μήτρες είναι τα μεταλλικά εργαλεία που «χτυπάνε» την καλλιτεχνική εικόνα πάνω σε παρθένο μέταλλο. Κάθε νόμισμα χρειάζεται δύο μήτρες, μια για κάθε όψη.
7) Από το φύλλο του μεταλλουργείου κόβονται δισκάκια (ροδέλλες χωρίς τρύπα στο κέντρο) διαμέτρου όση πρέπει να είναι για να έχει βάρος ο δίσκος το τελικό βάρος του νομίσματος.
8 ) Οι μήτρες μπαίνουν στην πρέσα. Παλιά οι πρέσες ήταν χειροκίνητες, τώρα είναι με αυτόματη τροφοδοσία δίσκων. Στη φωτογραφία μια μη αυτόματη πρέσα.
9) Η πρέσα πατάει κάθε δίσκο και του δίνει την τελική μορφή του νομίσματος.
10) Οι μήτρες παρ’ ότι είναι χαραγμένες σε πολύ σκληρό χάλυβα (πολύ σκληρότερο από το μέταλλο που χτυπάνε), φθείρονται κι αυτές, και κάθε τόσο πρέπει να αλλάζονται.
Και θα συνεχίσω σε επόμενο ποστ, να μη βγαίνουν πολύ μεγάλα.
