Δεν έχουν όλα crack, δεν έχουν όλα το ίδιο χτύπημα, δεν είναι όλα στην ίδια κατάσταση κλπ, κλπ, κλπ. Όπως όλα τα πράγματα στη ζωή.
Άυτά λέει η απλή λογική και έχεις απόλυτο δίκιο.
Σχετικά με το νόμισμα του '51 που υπέδειξα για να κάνουμε συζήτηση, κρύβεται μια ολόκληρη φιλοσοφία.
Κάποιοι ανάφεραν ότι η HA δεν θα έβγαζε σκάρτο νόμισμα, κάποιοι ανέφεραν για die crack. Αλήθεια, πόσα τέτοια "die crack" δημιουργήθηκαν μετά από κόλλημα? Σκεφτείτε το, να δείτε ότι είναι πανεύκολο να δημιουργηθεί.
Οι εταιρείες πιστοποίησης, οτιδήποτε θα μπορούσε να περιγραφεί, το σλαμπάρουν. Εκτός από αυτό που θα τους έκανε ρεζίλι.
Να εξηγηθώ.
γιατί δηλαδή να με ενοχλεί μια τεχνητή πατίνα και να μη με ενοχλεί (ας το ονομάσουμε ) "die crack". γιατί να με ενοχλεί ένα ντιπαρισμένο νόμισμα και να μη με ενοχλεί μια χαρακιά στο πεδίο ή χαρακιά στη περιφέρεια ( "rim") ?
Προσέξτε τώρα. Οι παλιοί συλλέκτες τα θεωρούσαν "χαλασμένα" ενώ οι νεώτεροι τα αποδέχονται ακριβώς γιατί οι αμερικανοί τα σλαμπάρουν.
Σήμερα έχουν εμφανιστεί πολύ περισσότερα σπάνια νομίσματα από ότι παλαιότερα. Πιστεύω ότι η αιτία είναι ότι παλαιότερα πολλά από αυτά τα θεωρούσαμε (και ακόμη τα θεωρούμε) προβληματικά και οι κάτοχοί τους δεν τα παρουσίαζαν. Σήμερα έχουν ή παίρνουν πιστοποίηση και είμαστε πλέον μια "χαρούμενη οικογένεια".
Αυτή την άποψη έχω και ομολογώ ότι γι αυτό το τάλληρο πραγματικά θα συμβούλευα κάποιον να το σκεφτεί. (πιστέψτε με δεν σκοπεύω να το χτυπήσω).