Ένας αριστερός ζει την επανάσταση στην καθημερινότητά του.
Βέβαια, πρέπει να εξηγήσει:
- στους πιτσιρικάδες ότι η επανάσταση δεν είναι απαραίτητο να καταστρέφει.
- στους περιθωριακούς ότι η επανάσταση δεν έχει νόημα έξω από την κοινωνία.
- στους σταλινικούς ότι βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα.
- στους "αγανακτισμένους" ότι η επανάσταση δεν γίνεται με ραντεβού (π.χ. από Δευτέρα αρχίζω δίαιτα, από Τρίτη αρχίζω επανάσταση).
- στους αναρχοαυτόνομους, ακροδεξιούς και σε κάτι παιδάκια σαν τον εγγονό του Νάσιουτζικ να προσέχουν να μην σκίσουν κανένα καλσόν.
Γενικώς, λιγότερα συνθήματα και πιο πολλή δουλειά.
Συμφωνώ απόλυτα εκτός απο τα συνθήματα. Κάνω συλλογή απο τέτοια, μάλλον έχεις δίκιο πάντως.
Ο δεξιός πως ζεί την επανάστασή του;