ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

[salonico]

Γιατι οι εποχες αλλαζουν και τα πραγματα στο μελλον δεν θα ειναι οπως ειναι τωρα!!Τοτε θα πρεπει να διαλεξουν στρατοπεδο!!!!

Δώσε μας πιο συγκεκριμένες εκτιμήσεις για τους αντιπάλους του πολέμου που βλέπεις να έρχεται...

[Κώστας Κ.]

Κι επειδή είμαστε πάντα σε φόρουμ συλλεκτών, πάρτε και το αναμνηστικό μετάλλιο που απονεμήθηκε σ' αυτούς που συμμετείχαν στον Εληνοτουρκικό πόλεμο του 1912. Κάθε διεμβολή είναι και μια μάχη. Οι μάχες είναι με χρονολογική σειρά. Τα χιαστί ξίφη πάνω πάνω απονεμόντουσαν σε αυτούς που τραυματίστηκαν στην αμέσως παρακάτω μάχη. Φυσικά πρόκειται για συλλεκτικό κατασκεύασμα μιας και ήταν πρακτικά αδύνατο ένα και μόνο άτομο να πάρει ταυτόχρονα μέρος σε όλες αυτές τις μάχες.

[Han]

Να είσαι καλά    milou  . Πρέπει που και που να θυμόμαστε ότι κάποτε η Έλληνες πάλεψαν για να την χώρα τους , ώστε να μπορούμε να την χαιρόμαστε πλέον εμείς . Με την σειρά μας πρέπει να προσπαθούμε όσο μπορούμε να υπερασπιζόμαστε την πατρίδα μας . Ας ελπίσουμε να βρεθούν άνθρωποι ικανοί να αγαπάνε την Ελλάδα μας και όχι να θέλουν να την κόψουν σε κομμάτια και να την πουλήσουν

Κώστας Κ. πολύ ωραίο το αναμνηστικό μετάλλιο.

[Parker]

Εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί οι Βαλκανικοί πόλεμοι που η Ελλάδα διπλασιάστηκε σε έκταση και απελευθερώθηκαν μετά από αιώνες σκλαβιάς περιοχές σαν τη Μακεδονία, την Ήπειρο, την Κρήτη, τα νησιά του Αιγαίου είναι τόσο ξεχασμένοι από το επίσημο κράτος και καμία αναφορά δε γίνεται σε αυτούς;
Τέλος πάντων, τι ψάχνω κι εγώ να βρω μερικές φορές; Σαν δεν ντρέπομαι!

[chrisvas]

Τους θυμούντε κάθε που γίνοντε εκλογέςκαι για φορολόγηση.Τι θέλουμε κι άλλο? αχάριστοι είμαστε. 

[ellinas]

Εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί οι Βαλκανικοί πόλεμοι που η Ελλάδα διπλασιάστηκε σε έκταση και απελευθερώθηκαν μετά από αιώνες σκλαβιάς περιοχές σαν τη Μακεδονία, την Ήπειρο, την Κρήτη, τα νησιά του Αιγαίου είναι τόσο ξεχασμένοι από το επίσημο κράτος και καμία αναφορά δε γίνεται σε αυτούς;
Τέλος πάντων, τι ψάχνω κι εγώ να βρω μερικές φορές; Σαν δεν ντρέπομαι!

Τι ψαχνεις να βρεις Θωμα μου εδω στην Κυπρο το 1974 πολεμησαν,πεθαναν,αιχμαλωτιστηκαν  ανθρωποι και σε κανενα δεν αναγνωριστηκε πολεμικη δραση ετσι ρε παιδι μου δεν γουσταραν να παραδεχθουν οτι εκει εγινε πολεμος και συ μιλας για 100 τοσα χρονια πισω???Δεν ξερεις οτι οι Ελληνες εχουμε κοντη μνημη ξεχναμε ευκολα πολυ ευκολα θα ελεγα

[Parker]

Γι' αυτό λέω κι εγώ Μιχάλη μου τι κάθομαι και ψάχνω μερικές φορές. Απλά νομίζω ότι δυο γεγονότα είναι κατά σειρά τα πιο σημαντικά στην ιστορία μας (χωρίς να θέλω να μειώσω τα υπόλοιπα). Η Επανάσταση του 1821 και οι Βαλκανικοί Πόλεμοι. Το πρώτο ευτυχώς ακόμα το γιορτάζουμε, εστω και με τις φανφάρες που εξυπηρετούν πρόσωπα και συστήματα.

[silahim]

Άλλο ένα άρθρο με στοιχεία, πολύ καλό.
http://www.onalert.gr/stories/BALKANIKOI_POLEMOI_191213_O_Ellhnikos_thriambos_egine_100_Afieroma

[athas]

Η Επανάσταση του 1821 και οι Βαλκανικοί Πόλεμοι.[/b] Το πρώτο ευτυχώς ακόμα το γιορτάζουμε,

Ε, πως! Ξεχνάς ότι γίνεται παρέλαση στη Θεσσαλονίκη στα πλαίσια της απελευθέρωσής της; 

[Han]

Η Ναυμαχία του Ναβαρίνου


Μετά την πτώση της Ακρόπολης (24 Μαΐου 1827) η Επανάσταση του '21 έπνεε τα λοίσθια. Στην Ηπειρωτική Ελλάδα είχε κατασταλεί και μόνο στο ανατολικό τμήμα της Πελοποννήσου παρέμενε ζωντανή. Κι εκεί, όμως, απειλείτο από τον Ιμπραήμ, που σκόπευε να εκστρατεύσει κατά του Ναυπλίου και της Ύδρας.

Σε αυτή τη δύσκολη στιγμή για την Ελλάδα, η ευρωπαϊκή διπλωματία άλλαξε στάση και άρχισε να διάκειται ευμενώς προς την Επανάσταση. Συνέβαλε σε αυτό και ο νέος Υπουργός Εξωτερικών της Αγγλίας Γεώργιος Κάνινγκ, που έδωσε μια πιο φιλελεύθερη τροπή στην εξωτερική πολιτική της Γηραιάς Αλβιόνας. Έτσι, στις 24 Ιουνίου 1827 υπογράφτηκε στο Λονδίνο συνθήκη μεταξύ Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας, που καθόριζε τα της ανεξαρτησίας της Ελλάδας.

Σύμφωνα με τη συνθήκη, ιδρυόταν ελληνικό κράτος υπό την επικυριαρχία του Σουλτάνου, με σύνορα τον Αμβρακικό και τον Παγασητικό Κόλπο. Στη Συνθήκη Ειρηνεύσεως της Ελλάδος υπήρχε κι ένα μυστικό άρθρο, που προέβλεπε την επέμβαση των τριών δυνάμεων, εάν οι δύο εμπόλεμοι δεν δέχονταν τους όρους της σύμβασης.

Προς τούτο, ο αγγλικός στόλος υπό τον αντιναύαρχο Κόδριγκτον, ο γαλλικός υπό τον υποναύαρχο Δεριγνύ και ο ρωσικός υπό τον υποναύαρχο Χέυδεν, κατέπλευσαν στην Πελοπόννησο για να επιβάλουν την κατάπαυση των εχθροπραξιών. Η ελληνική πλευρά δέχτηκε με προθυμία την πρόταση των τριών Συμμάχων, ενώ ο Σουλτάνος δυσανασχέτησε και απέκρουσε οποιαδήποτε επέμβαση στην επικράτειά του.

Ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος, υπό τους Ταχίρ Πασά, Μουχαρέμ Μπέη και Μουσταφά Μπέη, πρόλαβε να προσορμισθεί στη λιμνοθάλασσα του Ναβαρίνου (σημερινή Πύλος), προτού προλάβει ο Δεριγνύ να τον εμποδίσει. Στόχος, τώρα, των τριών ναυάρχων ήταν να παρεμποδίσουν τη μεταφορά αιγυπτιακών στρατευμάτων σε άλλες περιοχές της Πελοποννήσου. Στις 7 Σεπτεμβρίου 1827 ο Κόδριγκτον, που είχε το γενικό πρόσταγμα, διαμήνυσε στον Ιμπραήμ ότι ο στόλος του βρισκόταν εκεί για να επιβάλει ανακωχή και τον προειδοποίησε ότι τυχόν άρνησή του θα τον υποχρέωνε να την επιβάλει δια της βίας.

Ο Ιμπραήμ, που συνέχιζε με αμείωτη ένταση τις στρατιωτικές επιχειρήσεις του στην Πελοπόννησο, πήρε μάλλον αψήφιστα την απειλή του Κόδριγκτον και τις επόμενες μέρες δύο μοίρες του τουρκοαιγυπτιακού στόλου εξήλθαν από το Ναβαρίνο με κατεύθυνση την Ύδρα και την Πάτρα. Εμποδίστηκαν, όμως, από τον συμμαχικό στόλο και αναγκάσθηκαν να προσορμιστούν και πάλι στο Ναβαρίνο.

Οι παρασπονδίες του Ιμπραήμ ανάγκασαν τους τρεις ναυάρχους να αλλάξουν γραμμή πλεύσης. Αποφάσισαν τα πλοία τους να εισπλεύσουν στον κόλπο του Ναβαρίνου για να επιτηρούν αποτελεσματικότερα τις κινήσεις του τουρκοαιγυπτιακού στόλου, που τον αποτελούσαν συνολικά 89 σκάφη και 41 μεταγωγικά, από τα οποία τα 8 αυστριακά. Η συμμαχική δύναμη ήταν αριθμητικά πολύ μικρότερη. Αποτελείτο από 12 βρετανικά πλοία με επικεφαλής τη ναυαρχίδα Ασία, 7 γαλλικά με ναυαρχίδα τη φρεγάτα Σειρήνα και 8 ρωσικά με ναυαρχίδα το πλοίο Αζόφ.

Το μεσημέρι της 8ης Οκτωβρίου τα πλοία του συμμαχικού στόλου άρχισαν να εισπλέουν στον κόλπο του Ναβαρίνου, με επικεφαλής την αγγλική ναυαρχίδα Ασία. Ο Κόδριγκτον ήλπιζε ότι έστω και την τελευταία στιγμή ο Ιμπραήμ θα έσπευδε να συμφωνήσει με την προτεινόμενη ανακωχή. Αντί απάντησης, οι Αιγύπτιοι πέρασαν στη δράση και άρχισαν τους πυροβολισμούς κατά της αγγλικής λέμβου, την οποία είχε στείλει με λευκή σημαία ο Κόδριγκτον προς συνεννόηση, με αποτέλεσμα να φονευθεί ο έλληνας πηδαλιούχος της Πέτρος Μικέλης. Ταυτόχρονα, εκανονιοβολούντο η αγγλική και η γαλλική ναυαρχίδα.

Ο Κόδριγκτον, μη έχοντας άλλη λύση, έδωσε το παράγγελμα της επίθεσης. Παρά την αριθμητική υπεροχή του τουρκοαιγυπτιακού στόλου και τη βοήθεια των πυροβολείων της Σφακτηρίας (το νησάκι που σχεδόν φράζει τον κόλπο του Ναβαρίνου), η ναυμαχία αμέσως έκλινε υπέρ του συμμαχικού στόλου, που είχε μεγαλύτερη δύναμη πυρός. Γύρω στις 6 το απόγευμα, η λιμνοθάλασσα είχε γεμίσει από τα κατεστραμμένα πλοία του τουρκοαιγυπτιακού στόλου. 12 φρεγάτες, 22 κορβέτες και 25 μικρότερα πλοία είχαν βυθισθεί, ενώ 6.000 άνδρες σκοτώθηκαν ή πνίγηκαν. Οι Σύμμαχοι έχασαν 172 άνδρες, ενώ οι τραυματίες ανήλθαν σε περίπου 500. Δύο πλοία καταστράφηκαν ολοσχερώς και αρκετά υπέστησαν εκτεταμένες ζημίες.

Η είδηση για τη ναυμαχία έτυχε διαφορετικής υποδοχής στις πρωτεύουσες των δυνάμεων που συμμετείχαν στην επιχείρηση. Στο Λονδίνο ο πρωθυπουργός δούκας του Ουέλινγκτον χαρακτήρισε τη ναυμαχία «ατυχές και απαίσιο γεγονός», ενώ μία μερίδα πολιτικών υποστήριξε ότι ο Κόδριγκτον έπρεπε να παραπεμφθεί στο ναυτοδικείο για ανυπακοή, επειδή δεν είχε εντολή να δράσει. Αντίθετα, στο Παρίσι και τη Μόσχα η είδηση προκάλεσε μεγάλο ενθουσιασμό. Ο εμπνευστής της Ιεράς Συμμαχίας και μέγας εχθρός της Ελληνικής Επανάστασης πρίγκηπας Μέτερνιχ χαρακτήρισε την καταστροφή του τουρκοαιγυπτιακού στόλου ως «αρχή της βασιλείας του χάους».

Η Ναυμαχία του Ναβαρίνου σήμανε την ελευθερία της Ελλάδας, παρά τη συνεχιζόμενη σφοδρή άρνηση του Σουλτάνου. Οι τρεις δυνάμεις επέβαλαν τελικά τη θέλησή τους και μέχρι τις 12 Σεπτεμβρίου 1829 που δόθηκε η τελευταία μάχη του Αγώνα στην Πέτρα της Βοιωτίας, το ελληνικό κράτος είχε σχηματισθεί με βόρεια σύνορα τη γραμμή Αμβρακικού - Παγασητικού.

[Han]

Ο Λόγος του Κολοκοτρώνη στην Πνύκα

Αποτελεί την πνευματική παρακαταθήκη του Γέρου του Μωριά προς τη νέα γενιά. Εκφωνήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 1838 στην Πνύκα και πρωτοδημοσιεύτηκε στις 13 Νοεμβρίου 1838 στην αθηναϊκή εφημερίδα «Αιών», που εξέδιδε ο ιστορικός Ιωάννης Φιλήμων.

Στις 7 Οκτωβρίου 1838 ο γηραιός στρατηγός και εν ενεργεία Σύμβουλος Επικρατείας Θεόδωρος Κολοκοτρώνης επισκέφθηκε το Βασιλικό Γυμνάσιο της Αθήνας (νυν 1ο Πρότυπο Πειραματικό Γυμνάσιο Αθήνας) για να παρακολουθήσει τη διδασκαλία του γυμνασιάρχη Γεωργίου Γενναδίου (1784-1854) για τον Θουκυδίδη. Τόσο εντυπωσιάστηκε από την «παράδοσιν του πεπαιδευμένου γυμνασιάρχου και από την θέαν τοσούτων μαθητών», ώστε εξέφρασε την επιθυμία να μιλήσει και ο ίδιος προς τους μαθητές. Την πρότασή του απεδέχθη ο Γεννάδιος και λόγω της στενότητας του χώρου και του πλήθους των μαθητών η ομιλία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη ορίσθηκε για τις 10 το πρωί της 8ης Οκτωβρίου 1838 στην Πνύκα.



Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/articles/565#ixzz2h5FNb8hg

[coleccionista]

ωραία ιστορική επενθύμηση!!!

[Han]

11 Οκτωβρίου

787: Η 7η Οικουμενική Σύνοδος στη Νίκαια καταδικάζει τους εικονομάχους και τους εικονολάτρες, διατυπώνοντας το δόγμα ότι η λατρεία ανήκει μόνο στον Θεό και στις εικόνες προσφέρεται απλή τιμητική προσκύνηση.

1822: Κοινή επιχείρηση αλγερινών πειρατών και τουρκικών στρατευμάτων στη Μύκονο. Οι γενναίοι Μυκονιάτες, με επικεφαλής τη Μαντώ Μαυρογένους, αποκρούουν την επίθεση και τους ρίχνουν στη θάλασσα.

1944: Οι υποχωρούντες Γερμανοί βομβαρδίζουν και καταστρέφουν το λιμάνι του Πειραιά

1961: Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ψηφίζει μομφή κατά της Νοτίου Αφρικής για το Απαρτχάιντ.

[coleccionista]

αυτά πάντως πρέπει να τα διαβάζει η νεολαία που κοιμάται τον ύπνο του δικαίου

[Han]

Δυστυχώς σήμερα η νεολαία είναι μόνο καφεδάκια, κινητά , facebook  και ότι άλλο μέσω "κοινωνικής δικτυώσεις" πλασάρουν τα χαζοκάναλα .