Εκτίμηση ασημένιων αναμνηστικών μεταλλιων Β'ΠΠ

[sksnpl]

Έχετε απόλυτο δίκιο σε ολα..
Δεν είμαι εδώ για να υπερασπιστω κανέναν ιδιώτη, ούτε και έχω κάποιο προσωπικό όφελος..
Απλά όσον αφορά την κατασκευή αντικειμένων με σκοπό το κέρδος, σε τι διαφέρει από έναν ιδιώτη, για παράδειγμα η ΤΤΕ με τα αναμνηστικά νομισματα ή γενικότερα όλα τα νομισματοκοπεία ανά τον κόσμο;;

[herakliotis]

Εχει διαφορα.
Διοτι εαν δεις αυτα τα δυουγκα και μονοουγκα που τυπωνονται απο επισημα νομισματοκοπεια τα περισσοτερα φευγουν λιγο πανω απο το μεταλλο τους.
Ενω οι ιδιωτικες εταιριες ζητανε τα τετραπλασια και τα πενταπλασια του μεταλλου !!!
Αρα;;
Δεν υπαρχει μια αισχροκερδια και ενα προσωπικο οφελος για να βγουν ολα αυτα;;
Απο την δεκαετια του 1970 μιλαμε οι συλλεκτες για την ΑΝΤΙΚΑ τον ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟ ΚΥΚΛΟ τωρα μια αλλη εταιρια την ΜΑΙΙΛΙΓΚ που στην ουσια πλασαρουν σαν συλλεκτικα πραγματα τα οποια για τους γνησιους συλλεκτες δεν αξιζουν τιποτα.
Πολυς κοσμακης εχει χασει τα λεφτα του απο τετοιες εταιριες παγκοσμια.

[giorgos_p]

Sksnpl, γενικά σα μετάλλια θα ενδιέφεραν περισσότερο συλλέκτες μεταλλίων ή νομισμάτων. Όπως φαίνεται όμως, η τιμή τους είναι πολύ "τσιμπημένη". Με ένα γρήγορο ψάξιμο, είδα ότι το μέταλλό τους είναι γύρω στα 14,5 ευρώ. Τα υπόλοιπα 20 ή 45 ευρώ (γι αυτό μίλησα και για τεράστια απόκλιση) από πού προκύπτουν; Από τη σπανιότητα; Τη ζήτηση;

Γι αυτό είναι υποκειμενικό όπως αναφέρθηκε. Όντως φαίνονται καλές και ποιοτικές κοπές, αλλά προσωπικά δε μου αρέσουν αισθητικά. Αν αρέσουν σε κάποιον και τα θέλει, ίσως να πληρώσει και το κάτι (έως πολύ) παραπάνω από το μέταλλο. Όλο επομένως συνοψίζεται στο αν είναι στο τέλος κανείς ευχαριστημένος.

Ως προς το αν θα ενδιέφεραν κάποιον που συλλέγει militaria, θα τολμήσω να πω πως όχι, εκτός κι αν του αρέσουν αισθητικά και μόνο και λόγω της γενικότερης θεματολογίας τους. Το θέμα είναι πως συλλέγουμε ακριβώς αυτό: Στρατιωτικά αντικείμενα διαφορετικών εποχών ή κρατών, αλλά -με εξαίρεση τις φωτογραφίες πιθανόν, αντικείμενα που έχουν κατασκευαστεί για πολύ συγκεκριμένους λόγους και έχουν χρησιμοποιηθεί όντως από στρατούς. Αν ήταν κάποια αναμνηστικά μετάλλια που απονέμονταν επίσημα σε παλιούς πολεμιστές, έστω και μετά από δεκαετίες, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά.

[Douglas Whittacker]

Θα διαφωνήσω σε μερικά από όσα γράφτηκαν εδώ.

Οι "ιδιωτικές κοπές" ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ. Είναι μετάλλια. Είναι "αναμνηστικά". Είναι "ενθύμια". Είναι ό,τι θες αλλά "νομίσματα" δεν είναι. Γιατί το "νόμισμα" (με την έννοια του legal tender) είναι κάτι συγκεκριμένο, έχει να κάνει με την ονομαστική του αξία και την αρχή που το εκδίδει, και το τι αξία έχει (σήμερα) κάποιο (παλιό) νόμισμα εξαρτάται από πολλά πράματα, τα περισσότερα από τα οποία έχουν να κάνουν με το συλλεκτικό ενδιαφέρον που έχει το κάθε κομμάτι.

Από κει και πέρα (για ΜΗ νομίσματα) οι ιδιωτικές κοπές είναι δύο ειδών.

Το ένα είδος είναι πράγματι αυτές που σκοπό έχουν να γεμίσουν τις τσέπες αυτών που τις εκδίδουν. Κλασσικό παράδειγμα ο "Ελληνικός συλλεκτικός κύκλος" της δεκαετίας του '80. Όσοι (τότε) αγόρασαν τα... συλλεκτικά προϊόντα του, βεβαίως και κλαίνε τα λεφτά τους. Σαν κι αυτόν υπάρχουν κι άλλοι.

Δεν υπάρχουν όμως μόνο τέτοιες "ιδιωτικές κοπές" (της κονόμας). Υπάρχουν κι άλλες. Π.χ. ένας σύλλογος οργανώνει κάτι (π.χ. εορτασμό επετείου), πάει σε έναν καλλιτέχνη/χαράκτη και του παραγγέλνει ένα μετάλλιο (αναμνηστικό της επετείου), πάει σε ένα νομισματοκοπείο (πρέσσα) και του παραγγέλνει 100, 500, 1.000 κομμάτια. Και τα μοιράζει στα μέλη του.
Σ' αυτή την περίπτωση δεν υπάρχει θέμα "κονόμας".
Τα μέλη παίρνουν (ο καθένας) το μετάλλιο του, χωρίς λεφτά (η τιμή είναι μέσα στη συμμετοχή ή τη συνδρομή) και το κρατάει ως αναμνηστικό.
Όταν το μέλος πεθάνει, το βρίσκει ο (άσχετος) κληρονόμος (ή ο παλιατζής), και κοιτάει τι αξία μπορεί να έχει αυτό που βρήκε.
Ανάλογα με το τι είναι αυτό τώρα, έχει ή δεν έχει αξία. Και είναι ή δεν είναι όμορφο (υποκειμενικές γνώμες).

Για το συγκεκριμένο της φωτογραφίας τώρα (μιλάω για τη φωτογραφία που ο φίλος sksnpl ανέβασε εδώ, όχι για το τι πουλιέται στο site htt ps://www . vcoins.com):

Υπήρχε ένα Γερμανικό σώμα στρατού που λεγόταν Afrika Korps. Αυτό πολέμησε και στο Τομπρούκ (λιμάνι της Λιβύης), το οποίο μάλιστα κατέλαβε, το 1942.
Εν συνεχεία οι Εγγλέζοι εκδίωξαν τους Γερμανούς από τη βόρεια Αφρική. Η κατάληψη του Τομπρούκ ήταν από τις σημαντικότερες νίκες των Γερμανών στην Αφρική (πριν τους πάρει η κάτω βόλτα).
Όταν τελείωσε ο πόλεμος, και επέστρεψαν και οι Γερμανοί αιχμάλωτοι στη Γερμανία, άρχισαν να φτιάνουν συλλόγους "παλαιών πολεμιστών", ανάλογα με το σε ποιες μονάδες είχε υπηρετήσει ο καθένας τους.
Προφανώς φτιάχτηκε και σύλλογος για το Afrika Korps, ή ακόμα και για αυτούς που έλαβαν μέρος στη μάχη του Τομπρούκ. Δεν σκοτώθηκαν όλοι οι Γερμανοί στον πόλεμο (που έχασαν), αρκετοί γύρισαν πίσω.

Η εντύπωση μου είναι ότι κάποιος τέτοιος σύλλογος παράγγειλε/κατασκεύασε τέτοιου είδους μετάλλια, και είτε τα μοίρασε στα μέλη του, είτε τα πούλησε (για να μαζέψει λεφτά) στο κοινό στις διάφορες μαζώξεις, πάντως τέτοια είναι η αφορμή έκδοσης τέτοιων μεταλλίων.
Και για να είναι εν τάξει και με το Γερμανικό (μεταπολεμικό) νόμο, δεν έβαλε τη σβάστικα στο μετάλλιο, αλλά έναν κοινό σταυρό. Αυτά πρέπει να έγιναν τις δεκαετίες 50, 60, 70, βία 80. Μετά το 89 (πτώση του τείχους) οι Γερμανοί έπαψαν να έχουν τέτοια ενδιαφέροντα. Προείχε πλέον το να ενώσουν τη χώρα τους απ' τα δυο κομμάτια της.

Αντίστοιχα γεγονότα (και μετάλλια) έχει και η άλλη πλευρά: Π.χ. οι διάσημες μάχες του Ελ Αλαμάϊν, της Ιβοζίμα, της απόβασης στη Νορμανδία, κλπ είχαν συλλόγους βετεράνων (τώρα πια οι περισσότεροι απ΄αυτούς έχουν πεθάνει ή είναι υπέργηροι) και όλο και κάτι θα έχουν βγάλει.

Θα με ενδιέφερε (εμένα) ένα τέτοιο μετάλλιο?
Προσωπικά απαντάω όχι. Αλλά αυτό το λέω εγώ.
Κάποιος άλλος μπορεί να πει κάτι άλλο.

[giorgos_p]

Douglas, εδώ σε "χάνω":

"Για το συγκεκριμένο της φωτογραφίας τώρα (μιλάω για τη φωτογραφία που ο φίλος sksnpl ανέβασε εδώ, όχι για το τι πουλιέται στο site htt ps://www . vcoins.com)"

Τα links που ανέβασα δείχνουν ακριβώς τα δυο μετάλλια που πόσταρε και ο sksnpl. Και φαίνεται ότι είναι δυο μόνο από μια σειρά από αντίστοιχα με μάχες και στρατηγούς. Από μάχες στα γρήγορα είδα Κουρσκ, Τομπρούκ, Αρδέννες. Όλα τα μέτωπα δηλαδή, τρεις διαφορετικές χρονολογίες. Αν είναι από κάποιο σύνδεσμο, αυτός θα έπρεπε να είναι πολύ "γενικός". Επίσης σε αυτό του Κουρσκ που ανέβασε ο sksnpl εμφανίζεται και το σφυροδρέπανο στον εμπροσθότυπο.

Το ότι προέρχονται από τη Γερμανία του '70 επίσης δεν τα κάνει κατ' ανάγκη κομμάτια "εσωτερικής κατανάλωσης". Στη Γερμανία κατασκευάζονταν αντίγραφα αντικειμένων όλη τη μεταπολεμική περίοδο, ειδικά μετάλλια και ξιφίδια. Ανάμεσα σε αυτά και αρκετά "fantasy items". Όλα αυτά κυκλοφορούσαν μετά διεθνώς.

Η σβάστικα και άλλα σύμβολα δεν είναι γενικά απαγορευμένα, συμφωνα με το νόμο ισχύουν προϋποθέσεις σχετικά με τη δημόσια επίδειξή τους. Με βάση αυτό το "παραθυράκι" άκμαζε και ακμάζει η συγκεκριμένη αγορά στη Γερμανία.

Γνώμη μου είναι ότι είναι ιδιωτικές κοπές με βάση τη -διεθνή- εμπορική διακίνηση, χωρίς να αποκλείεται και η άλλη περίπτωση βέβαια.

[Douglas Whittacker]

Douglas, εδώ σε "χάνω":

Έκανα λάθος στο προηγούμενο ποστ μου και ανέφερα μόνο το ένα από τα δύο που ποστάρισε ο sksnpl. Ανέφερα το του Τομπρούκ, ενώ μας έδειξε και ένα ακόμα (το 1.α και 1.β). Δεν το είδα όταν κοίταξα, μάλλον είχε αλλάξει σελίδα.

Σε κάτι άλλο από όσα λέω διαφωνείς?
(επιμένω ότι η σβάστικα και άλλα ναζιστικά σύμβολα απαγορεύονται ακόμα στη Γερμανία).

[giorgos_p]

Δε διαφωνώ σε κάτι, ειδικά με τα όσα γράφεις για τις ιδιωτικές κοπές, απλά λέω ότι η "ευρεία εμπορική διάθεση" είναι μάλλον πιο πιθανό σενάριο για μένα, χωρίς να αποκλείω και την περίπτωση που λες. Μου φαίνεται όμως περίεργο το να αναγκάζεται ένας σύνδεσμος βετεράνων να "αυτολογοκρίνεται" λόγω του νομικού καθεστώτος και να δέχεται να βάζει δίπλα το σφυροδρέπανο στο μετάλλιο του Κουρσκ, εκτός κι αν διακατέχονταν από έναν περίεργο ειρηνισμό, δεδομένου του θέματος, αλλά και του ότι η Γερμανία ήταν ακόμη χωρισμένη. Πιο πολύ μου κάνουν για "γενική" ή "εξωτερική" κατανάλωση επομένως, παρά για εσωτερική.

Άσχετα με το παραπάνω, σχετικά με τη χρήση των συμβόλων:

Ο σταυρός είναι όντως ο τρόπος να ξεπεραστούν οι απαγορεύσεις. Ο νόμος προβλέπει την απαγόρευση της κατασκευής και της διακίνησης των συμβόλων, όπως και τη δημόσια επίδειξή τους για όλους τους σκοπούς πλην διδακτικών, ιστορικών, ερευνητικών και καλλιτεχνικών. Ακόμη και με αυτές τις απαγορεύσεις, μπορείς πολύ άνετα να αγοράσεις τα πάντα από τη Γερμανία, αρκεί τόσο ο πωλητής όσο και εσύ να μην τα επιδεικνύεις δημόσια εκτός του παραπάνω νομικού πλαισίου. Ακόμη και σε υπαίθριες αγορές πωλούνται, αρκεί να είναι καλυμμένα τα σύμβολα. Με αυτόν τον τρόπο πωλούνταν και πωλούνται και πλαστά και φανταστικά αντικείμενα κατασκευασμένα εκεί, εδώ και δεκαετίες, με τους κατασκευαστές τους να εκμεταλλεύονται το "παραθυράκι". Από μετάλλια τη δεκαετία του '40 ακόμη, μέχρι ξιφίδια τη δεκαετία του '60, όλα με σβάστικες επάνω τους.

[Douglas Whittacker]

δέχεται να βάζει δίπλα το σφυροδρέπανο στο μετάλλιο του Κουρσκ,

Που το βλέπεις ρε παιδί μου το σφυροδρέπανο στο μετάλλιο?   

Εγώ στις πλευρές α βλέπω (και στα δύο, κάτω) το σήμα του δολαρίου !   

[kostakis88]

Που το βλέπεις ρε παιδί μου το σφυροδρέπανο στο μετάλλιο?   ??

1.β αριστερα του ετους..

[giorgos_p]

Ψάχνοντας τον χαράκτη πάντως (P.P. Steiner), υπάρχουν αρκετές αναφορές στο όνομά του για διάφορα αναμνηστικά μετάλλια.

Η σειρά των μεταλλίων για τον Β' ΠΠ βρίσκεται κι εδώ. Λίγο πολύ η κουβέντα και στη συζήτηση από κάτω καταλήγει ότι η αξία τους είναι αξία μετάλλου. Εδώ απεικονίζονται μερικά μόνο, αλλού είδα ότι ήταν συνολικά 27 (!!!) μέσα στα οποία συμπεριλαμβάνεται και η Καναδική επιδρομή στη Διέππη.

https://www.gutefrage.net/frage/gedenkmedaillen-aus-der-serie-2weltkrieg-1939-1945-von-ppsteiner-wert

Και η αναφορά για τα 27:

http://ebay-russia.ru/catalog/show/151306504096/

[Douglas Whittacker]

1.β αριστερα του ετους..

Όντως!
Είναι όμως λίγο... σουρεαλιστικό σφυροδρέπανο, και εύκολα το χάνεις.
Έχω την εντύπωση ότι το έβαλαν για να υπάρχουν και τα δυο εμβλήματα (θυρεοί) των αντιμαχομένων. Αριστερά οι της ΕΣΣΔ, και δεξιά της Γερμανίας (προφανώς).
Αυτοί συμμετείχαν στην αρματομαχία του Κούρσκ (η μεγαλύτερη στην Ιστορία).