Σαμπανια DOM PERIGNON

[dsp]

δε ξερω σε σχεση με ποια χρόνια αυξανεται ο "μεσος ορος ζωης", αλλα ξερω οτι αυτος ο "μεσος ορος ζωης" ειναι μεγαλη παγιδα.

[Douglas Whittacker]

δε ξερω σε σχεση με ποια χρόνια αυξανεται ο "μεσος ορος ζωης", αλλα ξερω οτι αυτος ο "μεσος ορος ζωης" ειναι μεγαλη παγιδα.

Π.χ. επί Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ο μέσος όρος ήταν τα 18 χρόνια.

Πάρε και διάγραμμα για έναν αιώνα (1950-2050). Μας αφορά η πάνω γραμμή (η κόκκινη). Το 1950 ήταν 65~67 έτη.

"Παγίδα" για ποιον?

[herakliotis]

Αυτα που σας δειχνω λετε να εχουν αλλαξει ποτε φελλο απο πανω τους ;;

http://hania.news/2018/01/05/%CF%84%CE%B1-%CE%B4%CE%AD%CE%BA%CE%B1-%CE%B1%CE%BA%CF%81%CE%B9%CE%B2%CF%8C%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%AC-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%85/

http://www.protothema.gr/world/article/469463/sabanies-170-eton-pou-vrethikan-se-nauagio-ehoun-akomi-teleia-geusi-/

Πιστευω πως η συνθηκες οι καταλληλες διατηρουν το κρασι.
Πχ κελαρι . Κελαρι ισως σταθερη θερμοκρασια χειμωνα καλοκαιρι.
Βασικος παραγωντας για την υγεια του κρασιου.
Φιλος μου εχει πει : Γιωργο το  κρασι γενιετε , ωριμαζει και πεθαινει .
Προσωπικα δεν εχω δει ακομη πεθαμενο κρασι. Φιλος που του πεθανε το κρασι μετα απο 45 χρονια μου ειπε :
<<Απο σκουρο κοκκινο που ηταν εγινε σαν λευκο περιπου, Ξανθινε παρα πολυ. Στην οσφρηση δεν ειχε πλεον κανενα αρωμα. Και οταν το δοκιμασα ηταν  ανουσιο . >>
Δεν ξερω με ποια αιτιολογια μπορει να φτασει ενα κρασι στο τερμα του.
Η τακτικη πχ των παλιων εδω στην Κρητη ειναι διαφορετικη. Πχ την φετσα δλδ το κατακαθι του μουστου οταν γινετε η ζυμωση η νεα τεχνολογια λεει να μην μπαινει στο βαρελι.
Αλλου γινετε η ζυμωση και αλλου μετα μεταφερετε το κρασι καθαρο.
Θεωρητε μικροβιακο φορτιο.
Φετος για πρωτη φορα εκανα και τις δυο τακτικες. Δλδ εβαλα ενα βαρελι με τον μουστο εξ αρχης να ζυμωσει και εβαλα και ενα βαρελι με την ζυμωση να εχει γινει αλλου χωρις φετσα δλδ.
Δυστηχως για μενα τα εκανα πολυ αργα αυτα τα πειραματα διοτι δεν ξερω το μελλον μπροστα μου να δω ποιο κρασι θα αντεξει στον χρονο.
Διοτι η συντηρηση των κρασιων απο τους παλιους στηριζωταν στην φετσα και στις μεταγγισεις.
Οταν δλδ ενα βαρελι κατεβαινε κατω τις  μεσης  η τακτικη τους ηταν : σε μια απο τις ποιο κρυες νυχτες του χειμωνα  οπου το κρασι κοιματε (στο κελαρι δεν μπορω να το καταλαβω αυτο διοτι ετσι και αλλιως η θερμοκρασια δεν μεταβαλλετε πανω απο 2 βαθμους χειμωνα καλοκαιρι)  εβαζαν μεσα στο παλιο κρασι ΝΕΟ ΦΕΤΙΝΟ και ξανα εκλειναν την ταπα με μπολικο απυρι στην πανω μερια.
Η φιλοσοφια τους αυτη βασιζωταν στην φετσα οπου εχει μεινει μεσα στο βαρελι και το οποιο φυσικα ανακατεβωταν και θολωνε για εναν μηνα περιπου, διοτι η φετσα λειτουργουσε σαν μαγιά και εκανε ολο πλεον το κρασι να πινετε σαν παλιο !!! Μετα τον μηνα ξανακαθοταν στον πατο του βαρελιου.
Εγω τωρα πχ εχω κρασι 20 ετων. Εχει μεσα του ομως και κρασι 7 ετων. Διοτι η ντογα του βαρελιου πινει υγρασια.
Ενα βαρελι απο μονο του χανει καποια κιλα υγρασιας . Εκτου αυτου πινεις και εσυ.
Αναπληρωνωντας με αυτο τον τροπο ισως να κρατουν το κρασι και να μην πεθαινει. (εικασια ) Δυστηχως οι δικοι μου οι παλιοι εχουν φυγει ολοι. Και απλα καποια πραγματα οπως τα ειδα να τα κανουν τα ακολουθω.Διχως να ξερω τον λογο ουσιαστικα.
Σε κουβεντα μου παντως με Οινολογο μου εκμηστηρευτικαν οτι και αυτοι οι ιδιοι σε καποιες περιπτωσεις χρησιμοποιουν την Φετσα ως μαγιά για να κανουν ενα κακο κρασι καλο !!
Δεν θελω να εισερθω σε λεπτομεριες του τι και τι μου ειπαν διοτι η ταπα παει συννεφο στο εμποριο.
Θυμιζει λιγο ενα αρθρο που ειχα βγαλει με καποιον εαν θυμαστε οπου ανακατεβε τα κρασια και εβγαζε σπανιες ετικετες !!!

[herakliotis]

Κατι αλλο που εκαναν οι παλιοι επισεις ηταν να βαζουν και λιγο νερο μεσα στο βαρελι.
Η ντογα χανει υγρασια. Το οινοπνευμα λοιπον ανεβαινει με τα χρονια.
Απο 13 βαθμους εαν πεταχτει στους 17 / 18 το κρασι δεν πινετε. Πινεις δυο ποτηρια και τελιωσες. (Εκει εχει φτασει το δικο μου τωρα )
Η τακτικη του να βαλεις νερο μεσα στο βαρελι θελει προσοχη. Διοτι εαν βαλεις παραπανω απο οσο πρεπει θα βουρκιασει.
Προσωπικα προτιμω να το πινω δυνατο .
Φιλος μου σε παρεα το νερωνει την στιγμη που το πινει.
Στο θεμα του μπουκαλιου τωρα πιστευω (οπως και μου ειπαν οι Οινοποιοι) οτι ενας καλος φελλος ακριβος και οχι της πλακας μπορει να κρατησει ενα καλο κρασι και 20 και 40 χρονια.
Οπως ειδατε σαμπανιες ναυαγιου 170 ετων ουτε μπηκε μεσα νερο ουτε τιποτα.
Τοτε δεν υπηρχαν φυσικα φτιαχτει φελλοι!!!
Τοτε εκοβαν την δρυς (διοτι ο φελος στην ουσια ειναι απο ενα ειδικο δεντρο δρυς μια ποικιλια θα λεγαμε της δρυς οπου βγαινει ετσι) πιθανον το εξωτερικο μερος του κορμου να ηταν ο απλος φελλος και το εσωτερικο η καρδια ο σκληρος για σαμπανιες και ακριβα κρασια(ή αντιστροφα δεν γνωριζω) .
Σημερα τα εχουν κανει συνθετικα και τρεχα γυρευε .
Οσο ποιο παλια ειναι η Σαμπανια και το κρασι τοσο καλυτερος πιστευω ειναι και ο τροπος που φτιαχτηκε!!

[silahim]

Δεν θυμάμαι ακριβώς τον τρόπο που το κάνουν. Το είχα δει όμως παλιά σε κάποιο βίντεο.
Τώρα να σου πώ και εγώ το κρασί μου το πίνω απο το βαρέλι και δυστυχώς δεν προλαβαίνει να
παλαιώσει.  Αντίθετα με το δικό σου.

Χωρίς πλάκα τώρα. Γιατί δεν έχεις δοκιμάσει να το βάλεις σε μπουκάλια??
Θα σου πω ένα παράδειγμα. Ο πατέρας μου, συγχωρεμένος τώρα, όταν παντρεύτηκα, μου έκανε
μια έκπληξη που δεν την περίμενα!!!!  Είχε βάλει σε μπουκάλια όταν γεννήθηκα 25 κιλά κρασί και το είχε
φυλάξει σε μέρος που δεν το ήξερα. Τα οποία και μου τα έδωσε να τα ανοίξω σε τσιμπούσι που έκανα
στο γάμο με φίλους. Όταν τα ανοίξαμε ήταν πλέον 27 χρονών κρασί και μάλιστα
σε αρίστη κατάσταση. MS 66 - 67, Proof deep cameo!!!
Η χαρά που πήρα ήταν μεγάλη και καταλαβαίνεις τον λόγο......

Ωραία ιστορία φιλαράκι μου.
Να σε ρωτήσω!!!
όταν παντρεύτηκες είχαν φύγει οι Γερμανοί ή ακόμη είχαμε κατοχή;

Να σου θυμίσω διότι έχεις γεράσει και το έχεις χάσει λίγο.......!!
Ήταν πολύ μετά απ'όταν βγήκες στη σύνταξη, εσύ. 

[Medvet]

Αγαπητέ κε Γιώργο,  με ενθουσίασε ο τρόπος που  παρουσιάσατε την παραδοσιακή οινοποίηση του τόπου σας και τα μυστικά που κρύβει. Κάπως έτσι είναι λίγο ή πολύ και η αντίστοιχη στις υπόλοιπες περιοχές της χώρας μας. Σίγουρα το μεράκι και η εμπειρία του οινοποιού, το υλικό που χρησιμοποιεί (σταφύλια, βαρέλια κλπ), όπως και τα χαρακτηριστικά του τόπου που αναπτύσσεται το αμπέλι (έδαφος, κλίμα και ακόμη ο προσανατολισμός και η κλίση του εδάφους) είναι καθοριστικοί παράγοντες στη διαμόρφωση του τελικού προιόντος, του κρασιού. Όπως επίσης και πάνω από όλα η χαρά του να «συμποσιάζεσαι» με ανθρώπους που αγαπάς. Υπάρχουν όμως και άλλα κριτήρια που καθορίζουν την «ποιότητα» ή αλλιώς την αποδοχή αυτού του προιόντος από τους υπόλοιπους, μη μυημένους (συνη-(ε)-θισμένους).

Τυγχάνω λάτρης του κρασιού ... και ολίγον συλλέκτης, ελληνικών κυρίως ποικιλιών και είχα τη χαρά να γευτώ κρασιά από όλα σχεδόν τα μέρη της Ελλάδας και μεταξύ αυτών και της Κρήτης.

Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σας ότι ο παραδοσιακός τρόπος οινοποίησης στο νησί σας έδωσε τα προηγούμενα χρόνια εξαιρετικά κρασιά, μαζικής όμως κατανάλωσης, που μπορούσες να τα απολαύσεις στις χαρές και τις λύπες της ζωής σου,  με τους ανθρώπους που συν-χαίρονται ή συν-λυπουνται με σένα.

Έτσι εξηγείται η λατρεία που τρέφουν οι περισσότεροι Κρητικοί για τον Μαρουβά και τα υπόλοιπα παλαιωμένα (παραδοσιακά) κρασιά. Τους θύμιζε την χαρά της γέννησης του παιδιού τους και το μοιράζονταν με τους υπόλοιπους στη χαρά του γάμου. Ήταν όλοι ευτυχισμένοι (ειδικά μετά το τέταρτο ποτηράκι), αλλά κανένας τους δεν ενδιαφερόταν για τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του κρασιού που έπιναν. Άλλωστε είχαν συνηθίσει στα καθημερινά κρασιά του τόπου τους και αυτό, όντας συναισθηματικά εμπλουτισμένο, ήταν το «κορυφαίο» κρασί.

Για εμάς όμως, ως αμύητοι σε αυτό το είδος και την κουλτούρα του τόπου, τα χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης κατηγορίας κρασιών είναι αδιάφορα έως μάλλον δυσάρεστα ΧΩΡΙΣ όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν απολαμβάνουμε τη συντροφιά των φίλων μας και δε σεβόμαστε τον κόπο του παραγωγωγού. Είναι κάτι σαν ...το γαμοπίλαφο που μόνο οι Κρητικοί το ευχαριστιούνται ...

Πάντως οι σύγχρονοι οινοποιοί της Κρήτης έχουν εκμεταλευτεί στο έπακρο όλα τα εφόδια του ευλογημένου τόπου τους και έχουν «απογειώσει» το κρητικό κρασί, συνδυάζοντας όμως τις σύγχρονες τεχνικές οινοποίησης με το «παραδοσιακό» μεράκι, φτιάχνοντας κρασιά που αντικειμενικά, όχι μόνο μπορούν να αντέξουν στο χρόνο αλλά και να εξελιχθούν στη διάρκειά του.

[herakliotis]

Αγαπητέ φίλε θα σου πω για το τέλος του μηνύματος σου.
Πέρυσι τα αμπέλια μας εκεί που ηταν έβγαλαν φοβερό κοτσιφαλι χωρίς ίχνος σαπίλα μέσα του. Το ίδιο και η βιλανα.
Αντίθετος όμως η φοβερές ζέστες που έκανε εκαψαν τα σταφύλια τα επιτραπέζια. Πχ σουλτανι. Είδα φίλους μου να σηκώνονται τέσσερις το πρωί να ετοιμάζουν ψεκασματα κτλ κτλ μπας και σώσουν τίποτα και τελικώς σήκωσαν τα χέρια. Την πρώτη πολέμησαν την δεύτερη έκριναν οτι τσάμπα θα πολεμήσουν. Ολα αυτά λοιπόν τα επιτραπέζια κατέληξαν στην στοίβα όπως λέγεται . Δλδ φορτηγά και οινοποιείο στον σορό. Εαν αυτά τα σταφύλια επιχειρούσα εγω πχ να τα πατήσω 100% θα έβγαζα ξύδι. Διότι ηταν ποιο πολύ το σάπιο απο το καλό. Και όμως. Αυτά τα σταφύλια τα περνούν οινοποιείοι και τα κάνουν κρασί. Φαντάσου τι φάρμακο πέφτει μέσα και τι σταθεροποιείτες χρησιμοποιούν. Δεν θελω να μιλήσω παραπάνω για το πώς αξιοποιήσουνε αυτά τα σάπια διότι απο εκεί ζούνε και φίλοι μου. Ευτυχώς οχι συλλέκτες να με διαβάζουν. Γενικά το μπουκάλι το αποφεύγω. Αλλά σε ταβέρνες εκτός Κρήτης θα προτιμήσω το μπουκάλι απο το χύμα. Σε κάποια μέρη προτιμώ το χύμα που γνωρίζω. Σε μέρη που Δεν γνωρίζω προτιμώ το μπουκάλι. Το να σου εξηγήσω το γιατί θα πάρει χρόνο. Άσε το.