(ξεφεύγουμε λίγο από το θέμα της συζήτης αλλά χαλάλι γιατί γίνεται με απολαυστικό τρόπο
)
Θα συμφωνήσω, και θα σου απαντήσω σε μερικά από όσα υποστηρίζεις (και πιστεύεις, προφανώς):
πραγματικά νομίζεις ότι η δυνατότητα του ξεφτιλίσματος έπαψε αν υπάρχει όταν μπήκε το €υρώ στο παιχνίδι;Ναι.
Και να σου πω και γιατί.
Διότι όσο κουμάντο στο τύπωμα (δραχμών) έκαναν τρεις δικοί μας (πρωθυπουργός, υπ. οικονομικών, διοικητής ΤτΕ) έμπαιναν οι τρεις υπογραφές κάθε φορά που χρειαζόταν, η μηχανή έπαιρνε μπροστά, το χαρτί τυπωνόταν, και το αποτέλεσμα ήταν: Πληθωρισμός, επομένως μείωση της αξίας του νομίσματος. Τώρα για να τυπωθεί το χαρτί πρέπει να μπουν 19x3 υπογραφές (οι αντίστοιχοι τρεις από τις 19 χώρες της ευρωζώνης). Πιο δύσκολο, να μπουν 57 υπογραφές, παρά να μπουν 3.
Γιατί μπαίνανε (τότε) οι υπογραφές (και τυπωνόντουσαν οι δραχμές)?
Διότι "ο λαός ζήταγε". Και οι κυβερνώντες δεν θέλανε να του χαλάσουν το χατήρι (ώστε να τους ξαναεκλέξει), οπότε η εύκολη λύση ήταν: Τύπωνε, και μοίραζε.
Γιατί τώρα δεν τυπώνουν (οι 57)?
Διότι δεν είναι όλοι σαν τους δικούς μας. Οι Ελβετοί π.χ. (που δεν έχουν κανέναν πάνω απ' το κεφάλι τους) ΔΕΝ τυπώνουν, και γι' αυτό το νόμισμα τους διατήρησε την αξία του όχι μόνο μέσα από όλες τις παγκόσμιες οικονομικές κρίσεις, αλλά και μέσα από τους δύο παγκόσμιους πολέμους.
Συμπερασματικά λοιπόν, ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ που μας κόπηκε αυτή η δυνατότητα, και καλό θα είναι να μη μας ξαναδοθεί ποτέ. Διότι αν μας ξαναδοθεί, τα ίδια θα κάνουμε.
Πράγματι, η ξεφτίλα του εθνικού νομίσματος έπαψε να υφίσταται με το €υρώ αλλά μόνο γιατί έπαψε να υφίσταται και το εθνικό μας νόμισμα.Ναι, γι αυτό. Αυτό λέω κι εγώ.
Αυτό που πραγματικά έγινε ήταν ότι άλλαξε χέρια το πηδάλιο: πέρασε από τους εξωτερικούς καπετανέους των αγορών, στους εσωτερικούς (ΕΕ)Δεν καταλαβαίνω "το πηδάλιο" που λες, ποιο σκάφος κουμαντάρει. Αυτό που έγινε με τις αγορές και την ΕΕ είναι ότι η ΕΕ μας δάνεισε λεφτά (αντί των αγορών). Στο μέτρο που ο (εκάστοτε) δανειστής κάνει κουμάντο, ναι, η ΕΕ κάνει περισσότερο κουμάντο από το 2010 και μετά. Αλλά πως να γίνει δηλαδή, αφού τα ακούμπησαν οι άνθρωποι, να μην κοιτάνε λίγο και τι γίνεται εκεί που τα ακούμπησαν?
η μόνη σταθερότητα και ευτυχία που απολαύσαμε όλα αυτά τα χρόνια, ήταν αυτή των αφεντάδων του €υρώ.Δεν καταλαβαίνω σε ποιους αναφέρεσαι. Και τι πα να πει "αφέντης του ευρώ". Όσα ευρώ έχω εγώ στην τσέπη μου, εγώ τα κάνω κουμάντο. Διαφωνείς?
Όταν ζορίστηκαν, ξεκίνησε κ το πανηγύρι που ζούμε σήμερα για να μην έχουν χασούραΠοια χασούρα ρε mentos?
Αλλά και έτσι να είναι, δηλαδή να κινδύνευαν να χάσουν αυτά που μας δάνεισαν (τώρα πια δεν κινδυνεύουν - μας έχουν δέσει χεροπόδαρα). Που βρίσκεις το κακό σ' αυτό που έκαναν? Δηλαδή τι θα πρεπε να κάνουν απέναντι σ' αυτόν που πάει επαιτώντας για δανεικά? Να του πουν "Α, όχι, εμείς δε δανείζουμε, μόνο χαρίζουμε, πάρ' τα και μη τα φέρεις ποτέ πίσω". Αυτό θα περίμενες να κάνουν?
(όχι ότι δεν έχουμε τεράστιο μερίδιο ευθύνης και εμείς).Και βέβαια έχουμε, αλλά υποπτεύομαι ότι δεν εννοούμε το ίδιο πράμα.
Η Δραχμή υποτιμήθηκε συνεχόμενα απέναντι στο Δολάριο και το Μάρκο για προφανείς λόγους. Πως να συγκριθεί το νόμισμα μιας χώρας που η παραγωγή της έπιανε συνεχώς νέο πάτο, με αυτό των χωρών-κολοσών σε θέματα βιομηχανίας/οικονομίας.Κάνεις λάθος.
Ο ΜΟΝΟΣ λόγος υποτίμησης ενός νομίσματος είναι η θέση σε κυκλοφορία μεγαλύτερου αριθμού μονάδων του από όσες η ανταλλακτική και αποταμιευτική αγορά μπορεί να απορροφήσει.
Αν έχεις Α παραγωγή τον ένα χρόνο, που σημαίνει 1.000 δρχ εισόδημα, και έχεις Α/2 παραγωγή τον επόμενο, αυτό σημαίνει ότι το εισόδημα σου (μετρούμενο με το ίδιο νόμισμα) τον δεύτερο χρόνο πρέπει να είναι 500 δρχ. Εδώ όμως δεν κάναμε αυτό. Εδώ αν τον ένα χρόνο είχαμε Α εισόδημα και τον επόμενο Α/2, πάλι 1.000 δρχ ήταν και τον δεύτερο χρόνο το εισόδημα μας. Μόνο που με τις 1.000 δρχ του δεύτερου χρόνου μπορούσαμε να αγοράσουμε τα μισά πράματα από όσα τον πρώτο. Αυτό είναι η υποτίμηση, και αυτό είναι που κόπηκε (με το ευρώ). Κατάλαβε το.
Κοινώς οι "παραγωγικοί ανθρώποι" που περιγράφεις (τουλάχιστον στην Ελλάδα) δεν είδαν καμία νίκη να διαγράφεται γιατί απλά δεν ήταν παραγωγικοί απο τη στιγμή που δεν παρήγαγαν τίποτα.Η "νίκη", των παραγωγικών ανθρώπων (μετά από κόπο) φέρνει επιτυχία. Σε αυτή τη νίκη αναφέρομαι, όχι σε νίκη μετά από μάχη κατά αντιπάλου. Και όλες τις περιόδους, ακόμα και τώρα, υπάρχουν και παραγωγικοί άνθρωποι, και άνθρωποι με επιτυχίες. Και αυτοί θέλουν (και έχουν δίκιο να το θέλουν) όταν βάλουν π.χ. 1.000.000 δραχμές στην άκρη, με τις οποίες αγοράζουν ας πούμε φέτος 3.000 λίτρα πετρέλαιο, να μπορούν να αγοράζουν το ίδιο πετρέλαιο και του χρόνου, και σε 5 χρόνια.
Με τη δραχμή αυτό δεν ίσχυε. Με το ευρώ ισχύει. Αυτός που έχει 10.000 ευρώ στην άκρη, 10.000 λίτρα αγοράζει. Και τα ίδια θα αγοράζει και το 2025 (εκτός κι αν τρελλαθούν οι άραβες).
Αν είχαμε δραχμή, με 1.000.000 φέτος θα έπαιρνες τα 3.000 λίτρα, αλλά του χρόνου θα έπαιρνες 2.000. Και το 2025, 300 λίτρα. Από αυτή την κατάπτωση σε γλύτωσε το ευρώ, και γι' αυτό ήταν επιτυχία της χώρας μας η υιοθέτηση του σαν εθνικό νόμισμα.
Το €υρώ ήταν ένα λάθος και δεν το λέω μόνο εγω. Ας μην πούμε ποιοι άλλοι το λένε (τους ξέρω), γιατί θα μας κόψουν τη συζήτηση οι διαχειριστές. Εγώ πάντως σε σένα απαντάω.
Ψάξε κ θα βρεις ακόμα και τους εμπνευστές της €υρωζώνης να το παραδέχονται.Πες μου ονόματα.
από πίσω κάποιοι έσκαβαν, προετοιμάζοντας το έδαφος για αυτό που γίνεται σήμερα. Πες μου ονόματα.
Και όταν λέω "το ευρώ είναι λάθος", το εννοώ σαν πολιτική, όχι σαν νομισμα.Δεν καταλαβαίνω. Το ευρώ νόμισμα είναι δεν είναι πολιτικός. Ούτε παράταξη.
Και πετροδόλαρα να είχαμε, αν η πολιτική ήταν η ίδια, τα ίδια αποτελέσματα θα είχαμε.Ναι. Ποια πολιτική δηλαδή? Πάλι δεν καταλαβαίνω.
Ένα εργαλείο που χρησιμοποιήθηκε για "κακό" σκοπό.Σε ποια δουλειά? Ποιος θα ήταν ο καλός σκοπός? Ποιος είναι ο κακός?
Όσο για το αν κάποιες δυτικές κοινωνίες/κράτη αποφάσισαν να το γυρίσουν στις ηλεκτρονικές συναλλαγές απο επιλογή, να ξέρεις ότι υπάρχουν επιλογές και "επιλογές".Δε μίλησα για κράτη. Μίλησα για ανθρώπους. ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΒΟΛΕΥΕΙ να κουβαλάνε λεφτά στις τσέπες τους (δεν είμαι απ' αυτούς - τα προτιμώ). Κανείς δεν τους υποχρέωσε. Αφού τους βολεύει, να μην το κάνουν?
Δεν μου αρέσει να μιλάω για συνωμοσίες, αλλά η μεγαλύτερη παγίδα είναι η ψευδαίσθηση των επιλογών και ελευθεριών που μας προσφέρονται "απλόχερα" και νομιζουμε ότι απολαμβάνουμε σήμερα.Δε σου αρέσει να μιλάς για συνωμοσίες, αλλά όλο κάτι για το πηδάλιο "που μας πήρανε", κάτι για "αφεντάδες" που μας επιβλήθηκαν, κάτι για "καπετανέους των αγορών", κάτι γι' αυτούς που "σκάβουν από πίσω" λες, αλλά όλα αυτά δεν είναι συνωμοσιολογία.
Αλλά?
Τι είναι?
Στην Αμερική και στη Δανία τους έκαναν να πιστέψουν στο πλαστικό χρήμα γιατί τους χρύσωσαν το χάπι, εδώ απλά το επέβαλαν.Κανείς δεν πιστεύει "ΣΤΟ" πλαστικό χρήμα. Όλοι (ή τέλος πάντων πολλοί) ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ πλαστικό χρήμα. Δεν είναι το ίδιο αυτό που λες, με αυτό που συμβαίνει.
Προσωπικά, θα συχενόμουν τις κάρτεςΔεν υπάρχει θέμα σιχαμάρας. Δεν είναι ακάθαρτα πράματα. Ούτε κι εγώ τις χρησιμοποιώ (είμαι παλιάς σχολής), αλλά από αυτό, μέχρι τη σιχαμάρα, υπάρχει απόσταση.
Τέσπα, η ιστορία θα δείξει όπως έχει δείξει κάθε φορά άλλωστε. Εμείς ας έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά για να μην χάσουμε το ραντεβού μαζί της Δυστυχώς φίλε μου, το έχουμε χάσει προ πολλού.