Σύμφωνα με την φιλελέ λογική στην μεν πρώτη περίπτωση εξασφαλίζεις τον ευατό σου (θεωρητικά), στερώνας $$ απο την οικονομία.
Αυτό ισχύει σύμφωνα με την
κάθε λογική. Για αυτό και το "κρίσιμο" σημείο είναι η
εμπιστοσύνη (των αγορών, των ιδιωτών, του φούφουτου) στην οικονομία (στην ανάπτυξη, στην πιθανότητα κέρδους).
Στην Ελλάδα:
1. Δεν έχουμε εμπιστοσύνη στο κράτος και στις κυβερνήσεις μας (σε αντίθεση με πολλές άλλες χώρες). < Ούτε κι εγώ έχω και θεωρώ δικαιολογημένη αυτή τη δυσπιστία.
2. Διακατεχόμαστε από το "σύνδρομο της Κατοχής" και θεωρούμε πιθανή μια (ακόμα) καταστροφή. Από τη μια... η χώρα μας είναι μικρή, η οικονομία μας αδύνατη, πολλά προβλήματα παραμένουν άλυτα (από το Κυπριακό μέχρι το Προσφυγικό), οπότε δικαιολογημένα αναρωτιέται κανείς τι θα του ξημερώσει. Από την άλλη... θα πρέπει να σκεφτόμαστε ορθολογικά και όχι συναισθηματικά.
3. Είμαστε "αεριτζήδες". Οπότε, ποιος εμπιστεύεται τον διπλανό του να επενδύσουν μαζί σε μια μπίζνα...