Αγαπητε φιλε επεσε και το παρακατω κειμενο στην αντοληψη μου οπου διακαιωνεσε!!
Υπαρχουν και ομολογιες με 6% οπως το θυμασαι!! :
Το πρώτο μεγάλο κύμα των προσφύγων μετά την Καταστροφή του ‘22, άρχισε να αποβιβάζεται στα νησιά του Αιγαίου, στον Πειραιά και στη Θεσσαλονίκη “με την ψυχή στο στόμα”, αφού είδαν τη ζωή τους να απειλείται από το μαχαίρι του Τούρκου και τη φωτιά.
Χιλιάδες εξαθλιωμένοι άνθρωποι γέμισαν σχολεία, αποθήκες, εκκλησίες, θέατρα, κάθε δημόσιο χώρο που προσφερόταν για στέγαση. Το δεύτερο μεγάλο κύμα έφτασε κάτω από ομαλότερες συνθήκες στην Ελλάδα μετά την υπογραφή της Σύμβασης για την Ανταλλαγή των Πληθυσμών (30 Ιανουαρίου 1923). Όλοι αυτοί οι άνθρωποι έλυσαν οριστικά το εθνολογικό πρόβλημα της χώρας που όμως αδυνατούσε να ταϊσει τόσο κόσμο. Και το 194 κατέφυγε στον δανεισμό παίρνοντας το περιβόητο προσφυγικό δάνειο που μόλις πριν λίγο ξεπληρώσαμε!
Πόσοι ήταν συνολικά οι πρόσφυγες που έφτασαν στην Ελλάδα; Ακριβής προσδιορισμός τους δεν ήταν δυνατόν να γίνει. Με την απογραφή του 1928 τους υπολόγισαν σε 1.069.957 ψυχές . Στον αριθμό αυτό δεν περιλαμβάνονται εκείνοι που ήρθαν, έμειναν για ένα διάστημα, και ύστερα έφυγαν για άλλες χώρες (Κύπρο, Γαλλία, Αίγυπτο, Αμερική), ούτε εκείνοι από τη μεγαλοαστική τάξη που δεν απογράφτηκαν σαν πρόσφυγες, ούτε και όσοι πέθαναν από τις επιδημίες τα πρώτα χρόνια της προσφυγιάς. Αν λάβουμε υπόψη μας τις τελευταίες τρεις παραμέτρους, μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι ο αριθμός των προσφύγων είναι μεγαλύτερος εκείνου που δίνουν τα επίσημα στατιστικά στοιχεία. Τις πρώτες ανάγκες αυτών των ανθρώπων, που στο μεγαλύτερο τους μέρος ήταν γυναικόπαιδα και ηλικιωμένοι, αφού οι νέοι άνδρες είχαν φονευθεί ή είχαν πιαστεί αιχμάλωτοι, προσπάθησε ν’ αντιμετωπίσει εκ των ενόντων το κράτος, συνεπικουρούμενο από ιδιωτικούς φορείς και διάφορες φιλανθρωπικές οργανώσεις. Υπολογίζεται ότι πριν το δάνειο το ελληνικό δημόσιο δαπάνησε περί τα 4 εκατομμύρια χρυσές λίρες Αγγλίας.
Οι όροι
Τα μέτρα όμως ήταν αποσπασματικά και ορισμένα από αυτά, όπως οι επιτάξεις των σπιτιών , δημιούργησαν πρόσθετα προβλήματα. Έτσι το έργο της οριστικής αποκατάστασης ανέλαβε από τον Νοέμβριο του 1922 το Ταμείο Περιθάλψεως Προσφύγων και λίγο αργότερα η Επιτροπή Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ), ένας αυτόνομος οργανισμός, ο οποίος συστήθηκε για να διαχειριστεί το δάνειο των 12.300.000 λιρών που πήρε το ελληνικό κράτος από την Κοινωνία των Εθνών.
Η Κ.Τ.Ε. παραχώρησε στην Ελλάδα το 1924 προσφυγικό δάνειο ύψους 12.300.000 λίρες Αγγλίας. Το δάνειο αυτό σύναψε η κυβέρνηση Μιχαλακόπουλου που ήταν και η πιο μακρόβια που έδωσε η Εθνοσυνέλευση και συνοδεύτηκε από την ίδρυση του αυτόνομου οργανισμού αποκατάστασης προσφύγων. Το δάνειο αυτό επιδιώχθηκε από την πρώτη στιγμή, η επαναστατική κυβέρνηση επιχείρησε να πείσει τους πιστωτικούς οργανισμούς να το χορηγήσουν στην Ελλάδα. Αλλά αυτό κατέστη δυνατό μόνο δύο χρόνια μετά. Και η επίσημη υπογραφή της σύμβασης έγινε στις 4 Δεκεμβρίου 1924 στο Λονδίνο μεταξύ του πρέσβη της Ελλάδας και του διοικητή της Εθνικής Τραπέζης Αλ. Διομήδη αφενός και του Άγγλου τραπεζίτη Χάμπρο από την άλλη. Ένα δάνειο που δόθηκε με βάση τις αποφάσεις που είχε πάρει τον Σεπτέμβριο του 23 και του 24 η ΚΤΕ. Το δάνειο ανελήφθη προς δημόσια εγγραφή για το ποσό των 7,5 εκατομμυρίων λιρών υπό των αγγλικών τραπεζών, για το ποσό των 2,3 εκατομμυρίων λιρών από τις αμερικάνικες τράπεζες και για τα υπόλοιπα 2,5 εκατ. Από τις ελληνικές τράπεζες. Σύμφωνα με τους όρους σύναψης του δανείου: τιμή έκδοσης 88%, τόκος 7%, χρόνος εξόφλησης 40 χρόνια.Την είσπραξη και διαχείριση του δανείου ανέλαβε η Ε.Α.Π. κατόπιν εντολής της Κοινωνίας των εθνών που δεν εμπιστευόταν έτσι κι αλλιώς το ελληνικό κράτος. Επίσης ορίσθηκε όπως ορισμένες πρόσοδοι του ελληνικού κράτους καταστούν υπέγγυοι για την εξυπηρέτηση του δανείου και διατεθούν 5 εκατομμύρια στρέμματα για την εγκατάσταση οικογενειών αγροτών προσφύγων.
Η κυβέρνηση Μιχαλακόπουλου , ο Βενιζέλος και άλλοι παράγοντες κατέβαλαν μεγάλη προσπάθεια να γίνουν λιγότερο επαχθείς οι όροι, αλλά αυτό δεν στάθηκε δυνατό. Δεν υπήρχε εμπιστοσύνη στην Ελλάδα. Η οποία και ζήτησε αμέσως μετά την Μικρασιατική καταστροφή το δάνειο, αλλά ούτε καν το συζήτησαν! Μετά τη Συνθήκη της Λωζάννης και την επίθεση των Ιταλών στην Κέρκυρα άρχισαν να το συζητούν και μόλις το Σεπτέμβριο του 23 πήραν την πρώτη απόφαση. Αλλά το δάνειο ετέθη για δημόσια εγγραφή στις 8 Δεκεμβρίου στο Λονδίνο(καλύφθηκε 18 φορές) και στις 20 Δεκεμβρίου στη Νέα Υόρκη(καλύφθηκε 20 φορές). Στην Αθήνα ετέθη για δημόσια εγγραφή στις 15 Δεκεμβρίου και μόνο στην περιοχή της πρωτευούσας καλύφθηκε δύο φορές.
Κι άλλα δάνεια
Φυσικά αυτό δεν ήταν το πρώτο ούτε το τελευταίο δάνειο της Ελλάδας. Το 1928 παραχωρήθηκε στην Ελλάδα δεύτερο δάνειο "Συνοικισμού της Ν. Σμύρνης" όπως χαρακτηρίστηκε, ύψους 2.000.000 δρχ. και τόκο 7%, το οποίο εξοφλήθηκε το 1929-1930 ως κυμαινόμενο χρέος του δημοσίου. Την ίδια χρονιά δόθηκε και άλλο δάνειο "προς την οικοπεδοποίηση εταιριών". Προορίζονταν για την ανέγερση τριών μεγάλων κτιρίων , για στέγαση ενός προσφυγικού οικοτροφείου, ενός νοσοκομείου και ενός ακαδημαϊκού οικοτροφείου. Αντί να πληρώσει τη δαπάνη των έργων αυτών, το δημόσιο κατέβαλε ομολογίες εσωτερικού δανείου ύψους 100.000.000 δρχ. με τόκο 9%. Το προσφυγικό δάνειο του 1928 ήταν μέρος του δανείου σταθεροποιήσεως ύψους 9.000.000 λιρών Αγγλίας με τόκο 6%. Το 1/3 αυτού του δανείου διατέθηκε για την αποκατάσταση των προσφύγων και εισπράχθηκε από την Ε.Α.Π.
Λίγα χρόνια πριν, το 1923, είχε παραχωρηθεί στην Ελλάδα δάνειο ελληνοβουλγαρικής μεταναστεύσεως, το οποίο αποτέλεσε μέρος του δημοσίου χρέους της Ελλάδας. Είχε ύψος 800.000.000 δρχ. και τόκο 6%.
Από το 1926-1928 εκδόθηκαν δύο δάνεια, ένα με τόκο 8% του 1926-1928, ονομαστικού κεφαλαίου 6 δις δρχ. και ένα άλλο με τόκο 6% το 1928, ονομαστικού κεφαλαίου 1.650 εκ. δρχ. Τέλος δόθηκε στην Ελλάδα το δάνειο των "Ελλήνων υπηκόων" το 1927 που αφορούσε την εξαγορά ακινήτων των Οθωμανών της Ελλάδας που είχαν ήδη καταληφθεί από πρόσφυγες και την αποζημίωση των Ελλήνων υπηκόων των οποίων η ακίνητη περιουσία θα περιέρχονταν στην κυριότητα του τουρκικού κράτους. Έτσι εκδόθηκε δάνειο ονομαστικού κεφαλαίου 800.000.000 δρχ. σε 2 τμήματα από 400.000.000 δρχ. το καθένα με τόκο 8%. Συνολικά το ονομαστικό κεφάλαιο όλων των παραπάνω δανείων ανερχόταν σε 12.045.237.000 δρχ., ποσό που αντιπροσώπευε το 27,8 του δημοσίου χρέους της χώρας.
Η σταθεροποίηση
Εκείνο πάντως που προείχε ήταν η διεθνής αξιοπιστία της χώρας. Ο υπουργός Οικονομικών της "Οικουμενικής Κυβερνήσεως" μετά τη δικτατορία του Πάγκαλου, Γεώργιος Καφαντάρης, ανέλαβε το έργο της σταθεροποίησης γιατί πέρα από την εξασφάλιση της εγγύησης της ΚΤΕ, πίστευε ότι θα αποκαταστήσει και τη διεθνή αξιοπιστία της χώρας. Ο ισοσκελισμός του δημόσιου προϋπολογισμού εξάλλου και η σταθερότητα του νομίσματος θα προσέλκυαν στην Ελλάδα ξένα κεφάλαια για να τροφοδοτήσουν την αναπτυξιακή της πορεία. Έτσι, από το καλοκαίρι του 1927 η δημοσιονομική εξυγίανση, η νομισματική σταθερότητα, η ίδρυση κεντρικής τράπεζας και το δεύτερο προσφυγικό δάνειο εμφανίζονταν ως ενιαία προϋπόθεση για να βγει η Ελλάδα από τη χρόνια οικονομική κρίση, που την ταλάνιζε από τις αρχές της δεκαετίας και κορυφώθηκε στα χρόνια που ακολούθησαν τη Mικρασιατική Kαταστροφή. Η σταθεροποίηση της δραχμής και η ίδρυση κεντρικής τράπεζας με την αποκλειστικότητα του εκδοτικού προνομίου υπήρξαν οι όροι που έθεσε η Κοινωνία των Εθνών (ΚΤΕ) στην ελληνική κυβέρνηση, προκειμένου να προσφέρει την εγγύησή της για τη σύναψη του δεύτερου προσφυγικού δανείου. Ο Γ. Καφαντάρης αποδέχτηκε τους όρους της Kοινωνίας των Eθνών (KTE) και προχώρησε στην ίδρυση κεντρικής τράπεζας, αντιμετωπίζοντας την αντίδραση της Eθνικής Tράπεζας, η οποία επέμενε να διατηρήσει τη διπλή της ιδιότητα ως εμπορική τράπεζα και ως ρυθμιστής της νομισματικής πολιτικής. Στις 15 Σεπτεμβρίου 1927 ο υπουργός υπέγραψε το πρωτόκολλο της Γενεύης, βάσει του οποίου η ΚΤΕ προσέφερε εγγύηση για τη σύναψη δανείου 9.000.000 στερλινών. Πιστός στις υποχρεώσεις του ο Καφαντάρης ανήγγειλε στις 12 Μαΐου 1928 τη σταθεροποίηση της δραχμής πάνω στην ισοτιμία 375 δραχμές προς μία λίρα. Η δραχμή θα κυκλοφορούσε ελεύθερα, με ελεύθερη μετατρεψιμότητα σε χρυσό από την Τράπεζα της Ελλάδος, την κεντρική εκδοτική τράπεζα, η οποία ιδρύθηκε δύο μέρες αργότερα, με πρώτο διοικητή τον Αλέξανδρο Διομήδη.
Το σημειο οπου αναγραφετε το αλλαξα με κοκκινα γραμματα.
Πηγη ;; Ποιος το περιμενε!! Κρητικη Εφημεριδα!!
http://www.patris.gr/articles/48343/14441?PHPSESSID#.WXdY4IjyhPa