Μια φωτογραφία από το μέτωπο....

[panos_v]

Ένα μεγάλο κεφάλαιο στη καθημερινότητα ενός στρατιώτη όταν βρίσκεται στον πόλεμο είναι η οικογένειά του. Αποτελεί τη μεγαλύτερη σταθερά και πολλές φορές μια φωτογραφία ή ένα γράμμα του δίνει παρηγοριά και το κουράγιο για να μπορέσει να αντέξει τις κακουχίες, το κρύο, την πείνα και το θάνατο που καραδοκεί καθημερινά.
Σ' αυτό το θέμα αυτή τη σχέση θέλω να φωτίσω, με μέσο φωτογραφίες εποχής.
Ως αφορμή γι' αυτό μου δόθηκε από τη φωτογραφία που ανέβασα, μια φωτογραφία που συντρόφευε έναν μαχητή  κατά τους δύσκολους μήνες του '40, στα βουνά της Ηπείρου αρχικά και στην Αλβανία στη συνέχεια. Τα σημάδια της χρήσης είναι εμφανή πάνω στη φωτογραφία.
Η φωτογραφία όταν την αγόρασα αρχικά δεν μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση αλλά το ότι είχε πίσω γραμμένα όνομα, διεύθυνση και τηλέφωνο, μου κίνησε την περιέργεια, οπότε με λίγη τύχη κατάφερα και βρήκα τον γιο ο οποίος μου αποκάλυψε ότι την συγκεκριμένη φωτογραφία την είχε πάντα πάνω του ο πατέρας του, στο πορτοφόλι του και κάθε φορά που ζητούσε δύναμη την κοιτούσε και ήξερε γιατί έπρεπε να πολεμήσει και γιατί έπρεπε να γυρίσει πίσω ζωντανός. Πως ''έφυγε'' η φωτογραφία από την οικογένεια δεν μπορούσε να το εξηγήσει και επειδή ήταν αρκετά θλιμμένος με το γεγονός αποφάσισα να του την επιστρέψω.
Πιστεύω όμως ότι αξίζει να αναφερθεί ως θέμα της καθημερινότητας ενός στρατιώτη στον πόλεμο, ανεξάρτητα έθνους ....

http://i1378.photobucket.com/albums/ah98/vas_panos/vas_panos001/1936%20-%2040_zpsvobh6vjt.jpg

[giorgos_p]

Όμορφη ιστορία και πολύ ευγενική κίνηση η επιστροφή της, Πάνο!

Κυρίως όμως, καλώς ήρθες πίσω! Δε χρειάζεται να σου πω πόσο χαίρομαι!

[NIKOS-50]

Μπραβο κυριε Πανο για την επιστροφή της φωτογραφιας.
10 φορες μπραβο για την επιστροφή στο site.

[panos_v]

Χαίρομαι ιδιαίτερα που σας ξαναβρήκα και μπράβο σας για τα τόσο ενδιαφέροντα θέματα που ανεβάζετε στο στέκι.

Όσο για την φωτογραφία, είμαι σίγουρος οποιοσδήποτε από εσάς και να ήταν στη θέση μου το ίδιο θα έκανε. 

[panos_v]

Όπως έγραψα παραπάνω, η ιστορία αυτής της φωτογραφίας με έκανε να ψάξω στη συλλογή μου για ανάλογες φωτογραφίες, δηλαδή θα πληρούσαν τις προδιαγραφές για να συντροφεύουν τους μαχητές στο μέτωπο. Ας δούμε κάποιες από αυτές:

Η πρώτη εμφανίζει ένα νεαρό ζευγάρι, προφανώς νιόπαντροι με χρονικό προσδιορισμό λόγω στολής του Αξιωματικού την περίοδο της Α' Ελληνικής Δημοκρατίας (1923 - 1935).

[Stratis76]

Kαλημέρα και απο μένα και καλή επιστροφή.
Αντε να ξαναρχίσουμε δυναμικά  
Φοβερή ιστορία και πράγματι περίεργο πως τέτοια προσωπικά κομμάτια φεύγουν απο τις οικογένειες, κρίμα.
Μπράβο σου που την επέστρεψες, η συναισθηματική αξία της φωτογραφίας σίγουρα υπερβαίνει κατά πολύ
τη συλλεκτική της.

[panos_v]

Καλημέρα Στράτο, χαίρομαι που σε ξαναβρίσκω, δυναμικά είσαστε πάντα σε όλα τα θέματα που θίγεται μέσα στο σίτε.
Πόσο εύκολο είναι να χαθούν κάποια οικογενειακά ενθυμήματα, το ξέρουμε όλοι. Συχνά κάποιοι από τους απόγονους δεν γνωρίζουν την ιστορία τους με αποτέλεσμα να τα "ξεφορτώνονται" ως περιττά.
Λυπηρό φυσικά γεγονός, αλλά από την άλλη ευτυχές για εμάς τους συλλέκτες   

[panos_v]

Επόμενη φωτογραφία πάλι από την ίδια χρονική περίοδο (Α΄Ελληνική Δημοκρατία), με ζευγάρι. Αρκετά ταλαιπωρημένη φωτογραφία που δείχνει συχνή χρήση της ......

[panos_v]

Πάλι στην ίδια περίοδο, πατέρας με την κόρη του, αν μη τι άλλο σχέση αρκετά δυνατή διαχρονικά.....

[panos_v]

Επόμενη φωτογραφία από την περίοδο 1936 - 40 ή πολεμικής προετοιμασίας καθώς τα σύννεφα του πολέμου πύκνωναν στην Ευρώπη, πατέρας και γιός αυτή τη φορά ......

[Valeroi]

Φοβερό θέμα, μπράβο!

[panos_v]

Παραμονές του πολέμου η επόμενη φωτογραφία, με τον πολίτη αδερφό να αποχαιρετά τον στρατευμένο, κρατώντας την ανάμνηση αυτής της στιγμής ......

[GSHH]

Εξαιρετικό θέμα συνέχισε!

[panos_v]

Πέρα από τις οικογενειακές φωτογραφίες των ανθρώπων που γύρισαν, υπάρχουν και οι φωτογραφίες αυτών που έμειναν στα διάφορα πεδία των μαχών. Τα προσωπικά αντικείμενα των νεκρών συνήθως περισυλλέγονται είτε από τους φίλιους είτε από τους εχθρούς, Στην περίπτωση των φίλιων υπάρχει συγκεκριμένη διαδικασία καταγραφής και επιστροφής των προσωπικών αντικειμένων στους οικείους του νεκρού. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση των εχθρών; Σίγουρα τα προσωπικά αντικείμενα (έγγραφα , φωτογραφίες) ελέγχονται από τα αρμόδια γραφεία πληροφοριών για τυχόν εκμεταλλεύσιμες πληροφορίες. Στη συνέχεια πρέπει να επιστρέφονται στους οικείους μέσω διεθνών οργανισμών όπως η Ερυθρός Σταυρός (ή Ερυθρά Ημισέληνος).

Μια τέτοια ιστορία περιγράφει στο βιβλίο του “On Killing” ο Dave Grossman. Την ιστορία τη μετέφερε ένας βετεράνος του Β’ππ από το μέτωπο του Ειρηνικού. Η ιστορία έχει ως εξής: Σε μια νυκτερινή έφοδο Ιαπώνων σε κάποιο νησί, ο βετεράνος πυροβόλησε και σκότωσε έναν Ιάπωνα στρατιώτη που ερχόταν κατά πάνω του με τη ξιφολόγχη του προτεταμένη. Όταν τέλειωσε η μάχη, έψαξε το νεκρό σώμα και βρήκε εκτός από τα έγγραφά του και μία φωτογραφία του νεκρού με την σύζυγό του και δύο μικρά χαριτωμένα κοριτσάκια. Η φωτογραφία αυτή στοίχειωσε τη ζωή του βετεράνου καθώς δεν μπορούσε να αποδεχτεί το γεγονός ότι στέρησε τον πατέρα από αυτά τα κοριτσάκια, τα οποία θα αναγκάστηκαν να μεγαλώσουν χωρίς αυτόν. Φυσικά το γεγονός ότι αν δεν τον πυροβολούσε θα ήταν ο ίδιος νεκρός δεν τον ενδιέφερε.

Πόσες τέτοιες ιστορίες έχουν συμβεί στα διάφορα πεδία μαχών;

[panos_v]

Μια φωτογραφία που γύρισε από την Τουρκία, μετά την καταστροφή του Αυγούστου του '22. Πίσω έχει ονοματεπώνυμο, τοποθεσία Προύσσα και ημερομηνία Ιανουάριος 1922. Ο εικονιζόμενος αξιωματικός παίζει αμέριμνος χιονοπόλεμο με αγαπημένα πρόσωπα. Αυτή η φωτογραφία βρέθηκε στα ατομικά του έγγραφα....