Πιστοποίηση νομισμάτων

[silahim]

Σαφώς!! Έτσι είναι Μιχάλη μου.
Και να συμπληρώσω ότι ένα νόμισμα πρέπει να το πιάσεις στα χέρια σου,να το αισθανθείς ρε γ@μώ το!!
Να ''φας'' το ρεύμα που θα σε διαπεράσει, όταν θα αναλογίζεσαι την ιστορία του,μέχρις να φτάσει ώς εσένα!

[sac]

Χούφτωσες, χούφτωσες;
:-))))))

(Απάντηση: Α, να χαθείς, γουρούνι!)

[ellinas]

Εκεί το έχει το μυαλό

[sac]

Έτσι είμαστε εμείς τα νέα παιδιά. Βράζει το αίμα μας, χεχε...
:-))))))))))))))))))))))))))))))

[silahim]

Πες τα Γιώργη!! Πές τα!!! 

[giannist]

 

Έτσι είμαστε εμείς τα νέα παιδιά. Βράζει το αίμα μας, χεχε...
:-))))))))))))))))))))))))))))))

[Geonet75]

Kι αφού έχει περάσει καιρός από τότε που έγραψα τελευταία φορά μήνυμα... βασικά καλησπέρα σας.Τα τελευταία 5 χρόνια δεν αγοράζω πια πιστοποιημένα. Όχι γιατι τα σνομπάρω... κάθε άλλο. Απλά έχωντας πληρώσει αρκετά δίδακτρα θεωρώ οτι μπορώ να επιλέξω raw κομμάτια μόνος μου και επιτυχώς να τα πιστοποιησω σε ικανοποιητικούς βαθμούς. Βέβαια αυτό ισχύει για νομίσματα λαών που έχουν μια συλλεκτική παιδεία. Στα  βικτωριανά crowns και halfcrowns σπανίως πέφτω έξω κι έχω χτίσει μια συλλογή που...πιο πολύ αξίζουν τα νομίσματα παρά τα δίδακτρα που πλήρωσα. Αντιθέτως στα ελληνικά πάντα σε περιμένει η έκπληξη. Είμαστε τόσο τεχνήτες στο καθάρισμα και στο μαγείρεμα που τα hairlines στο τεταρτάκι του 33 δεν θα τα δει ποτέ ένας μέσος ή και ικανός συλλέκτης, αλλά θα τα δει ο grader και βέβαια το νόμισμα είναι καθαρισμένο.
 Είμαστε τόσο τεχνήτες στις τεχνητές πατίνες όσο δεν είναι οι Αμερικανοί και πάλι όμως το νόμισμα είναι artificial toned.
Αν δεν είχα δει και μελετήσει πιστοποιημένα ελληνικά  με τί μάτια θα αποκτούσα κρητήριο? Με τα μάτια του εμπόρου που με είχε μάθει οτι το πλυμένο είναι ακυκλοφόρητο.
 Δεν αγοράζω ποτέ νόμισμα raw από Ελλάδα κι όταν το κάνω είναι με τεράστια επιφύλαξη κι από πολύ λίγα άτομα.
Και κάτι τελευταίο. Ο εως και ικάνος συλλέκτης μπορεί να ξεχωρίσει εώς και ms64 (ξεκάθαρα ακυκλοφόρητο). Από εκεί και πανω είναι γνώσεις νομισματικής που το 99,9% δεν τις έχει και ... ζάρια. Αυτα... 

[herakliotis]

Να που αρχισαν και αλλοι να λενε μεγαλες αληθειες που πονανε μερικους μερικους!! . . . . .

Ενας κουκος δεν φερνει ποτε την ανοιξη!!

Τωρα εγιναν δυο.

Αντε να δουμε . . . . .

[dpodaras]

Πάντως σε όσους δεν αρέσουν τα πιστοποιημένα η ζημιά είναι 25 με 30 ευρώ.  Το σπάνε και το νόμισμα είναι ξανά απιστοποίητο.  Το αντίστροφο όμως δεν είναι εξασφαλισμέμο.

[herakliotis]

Φιλε Δημητρη ο Γιωργος ο Γιατρος (εαν θυμαμε καλα ονομα και ιδιοτητα, ας με συγχωρεση εαν κανω λαθος)  αναφερετε σε ακριβα νομισματα τα οποια πουλουνται ανοιχτα , αλλα στην ουσια ειχαν μπει σε κουτι καποτε!!
Μην κρυβωμαστε πισω απο το δαχτυλο μας !!
Νομισματα καλλα σε κατασταση και στα χερια Ελληνα ανοιχτα δεν υπαρχουν!!!
Ολα εχουν σταλει για πιστοποιηση , ολα δεν πηραν τον βαθμο που επιθυμουσε ο κατοχος του και η μονη λυση ηταν το σπασιμο τυ σλαμπ για να ξαναπουληθει παλι σε μια καλυτερη τιμη σε καποιον αδαει που πιστευει οτι στελνωντας το μονος του για πιστοποιηση θα βγαλει αυτο που ελπιζει!!
Αυτο ειναι το ζουμι ολη της υποθεσης!!

Αγαπητοι φιλοι : Οταν ψωνιζετε απο εναν Ελληνα ενα καλο νομισμα ανοιχτο σε μια αλφα τομη παντα να αναρωτιεστε το εξεις:
Γιατι μου το δινει εμενα πχ 300 ευρω εφοσον αμα το πιστοποιηση μονος του και βγαλει πχ63 θα το πουλησει 500;;;

αυτη την ερωτηση να την εχετε παντοτε πανω πανω στο μυαλο σας και να μην ονειρευεστε οτι τον πιασατε κοροιδο τον πωλητη!!

Μαλλον το αντιθετο εχει γινει!!!

Αλλος σχολιασμος εκ μερους μου δεν θα υπαρχει.

herakliotis

[silahim]

Γιώργη δεν έχεις απόλυτο δίκιο!
Υπάρχουν νομίσματα καλά,που δεν έχουν πιστοποιηθεί ποτέ. Συλλογές που υπάρχουν 20-30 χρόνια και δέν σπάσαν ποτέ.  Στο μέλλον δεν ξέρω ή αν αλλάξουν χέρια.

Στο δεύτερο κομμάτι της απάντησή σου, θα συμφωνίσω και εγώ. Πολλές φορές συμβαίνει αυτό, αλλά όχι
πάντα.

Όσο για το ζουμί της υπόθεσης! Ναι, κάπως έτσι είναι. Αλλά ας μην είμαστε απόλυτοι. Πάντα θα υπάρχουν
εξαιρέσεις.

[Lary]

Πάντως σε όσους δεν αρέσουν τα πιστοποιημένα η ζημιά είναι 25 με 30 ευρώ.  Το σπάνε και το νόμισμα είναι ξανά απιστοποίητο.  Το αντίστροφο όμως δεν είναι εξασφαλισμέμο.

+1

[thaler]

Η προτίμηση ή μη προς πιστοποιημένα νομίσματα είναι θέμα του καθενός μας. Σέβομαι απόλυτα τις προσωπικές προτιμήσεις των συλλεκτών, θα εκθέσω όμως κι εγώ τους λόγους για τους οποίους δεν προτιμώ τα πιστοποιημένα.
1.   Γνησιότητα. Τα πιστοποιημένα προσφέρουν γνησιότητα. Όμως μην ξεχνάτε πως, αν δεν κάνω λάθος, όλοι οι οίκοι δημοπρασιών εγγυώνται τη γνησιότητα των νομισμάτων που διαθέτουν. Επίσης και στο ebay υπάρχουν αξιόλογοι πωλητές που επίσης εγγυώνται τη γνησιότητα (πουλάνε μόνο γνήσια γιατί δεν τους συμφέρει να ρισκάρουν) . Τέλος, η γνησιότητα μπορεί να πιστοποιηθεί από έναν έμπειρο συλλέκτη μετά από προσεκτική παρατήρηση.
2.   Εμπορική αξία. Νομίζω πως η πιστοποίηση καταστρέφει την εμπορική αξία ενός νομίσματος. Και αυτό γιατί έτσι πουλιέται διπλάσια ή και παραπάνω τιμή από αυτή που είχε πριν. Αυτό σημαίνει πως η δεξαμενή των υποψήφιων αγοραστών μικραίνει οδηγώντας το συλλεκτισμό σε άθλημα για γερά πορτοφόλια.
3.   Το αν έχει καθαριστεί και η εκτίμηση της κατάστασης μπορεί να βεβαιωθεί και από τους οίκους δημοπρασιών. Μπορούν επίσης τα δύο αυτά στοιχεία να εκτιμηθούν με μεγάλη ακρίβεια και από έναν έμπειρο συλλέκτη.
4.   Προστασία νομίσματος. Πράγματι ένα πιστοποιημένο προστατεύεται καλά, ισχύει όμως το ίδιο και για ένα μη πιστοποιημένο, αν το προσέχουμε. Άλλωστε η φθορά ενός νομίσματος έρχεται μόνο με την κακή χρήση του από έναν συλλέκτη (πόσο κακή χρήση μπορούμε να κάνουμε σε ένα νόμισμα?) και μόνο με την πάροδο αιώνων.
5.   Το πιο σπουδαίο για μένα: Το νόμισμα δεν είναι ένα απλό κομμάτι μέταλλο. Κάθε ένα έχει τη δική του ιστορία να μας πει, τη δική του ομορφιά, τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Το νόμισμα θα πρέπει να το αισθανόμαστε στην παλάμη μας, να το πιάνουμε (με γάντια πάντα), να το γυρίζουμε μπρός-πίσω, να το εξετάζουμε από κοντά και να το καμαρώνουμε από μακριά, να βλέπουμε την περίμετρό του (που δεν φαίνεται εύκολα στα πιστοποιημένα), να το βάζουμε δίπλα – δίπλα με άλλα νομίσματα και να το συγκρίνουμε ή να τα καμαρώνουμε όλα μαζί και όχι να το έχουμε κλεισμένο σε ένα κουτί μη μπορώντας να το χαρούμε με την προσωπική επαφή.  Αυτό νομίζω πως είναι ο συλλεκτισμός. 

[miou]

Οταν ψωνιζετε απο εναν Ελληνα ενα καλο νομισμα ανοιχτο σε μια αλφα τομη παντα να αναρωτιεστε το εξεις:
Γιατι μου το δινει εμενα πχ 300 ευρω εφοσον αμα το πιστοποιηση μονος του και βγαλει πχ63 θα το πουλησει 500;;;

αυτη την ερωτηση να την εχετε παντοτε πανω πανω στο μυαλο σας και να μην ονειρευεστε οτι τον πιασατε κοροιδο τον πωλητη!!

Μαλλον το αντιθετο εχει γινει!!!

+1

[Xappas]

Η προτίμηση ή μη προς πιστοποιημένα νομίσματα είναι θέμα του καθενός μας. Σέβομαι απόλυτα τις προσωπικές προτιμήσεις των συλλεκτών, θα εκθέσω όμως κι εγώ τους λόγους για τους οποίους δεν προτιμώ τα πιστοποιημένα.
1.   Γνησιότητα. ..

Φίλε thaler μια παρατήρηση εδώ: η γνησιότητα δεν έχει να κάνει μόνο με την αρχική αγορά αλλά και την πορεία του νομίσματος από εκεί και πέρα. Μπορεί να το αγοράσεις από κάποιον αξιόλογο έμπορο και να αισθάνεσαι ασφάλεια, αλλά αν και όταν χρειαστεί να το πουλήσεις τι γίνεται; Ο δικός σου αγοραστής δεν έχει αντίστοιχη διαβεβαίωση εκτός και αν σε γνωρίζει προσωπικά, που και σε αυτή την περίπτωση δεν αποκλείεται να έχουν ξεγελάσει και εσένα.