Ναι συμφωνοι, ειναι Αμερικανια. Αλλα η αρχικη φραση που μου εδωσε ερεθισμα να απαντησω, ειναι σαν να την παρομοιασω με την εξης: "Όταν τα μικρά παιδιά εκπαιδεύονται με Άρχοντα των δαχτυλιδιών, Οι Αναλωσιμοι, Μπομπ Σφουγγαρακης, και Τολμη και Γοητεια, και όλη αυτή τη φιλολογία (που κάνει ρεκόρ εισπράξεων κάθε φορά που βγαίνει το "καινούριο" της σειράς), τι περιμένεις?"
Δηλαδη ειναι ασχετα πραγματα μεταξυ τους, που το μονο που εχουν κοινο ειναι οτι ειναι εμπορικο.
Οι πειρατες της Καραιβικης ειναι μια ταινια που απλα παιζουν 5 διασημοι, λεει ο Καπεταν Τρομαρας 2 αστειες ατακες, και πεταει μια γκομενα και 5 ωραια εφε μεσα και μαχες. Αμερικανια δηλαδη. Δεν "μεγαλωσε" κανεις μ' αυτο, κι ας ειναι της εποχης μου, δεν ειχε "impact" σε κανεναν. Οπως και οι αναλωσιμοι για παραδειγμα. Δεν "δημιουργει ανθρωπους"
Και κυριως σε καμια περιπτωση δεν κολλαει κατα τη γνωμη μου ο Αρχοντας των Δαχτυλιδιων με ολη την φαση.
Για να το παω λιγο περισσοτερο προς το αρχικο θεμα, θεωρω οτι ατομα που πιστευουν σε παραφιλολογιες που δεν εχουν βαση, κατα κυριο λογο ειναι ατομα που δεν εχουν παιδεια, και οχι κατ' αναγκη ατομα που εχουν δει 5 εμπορικες ταινιες. "Ψεκασμενους" βλεπουμε σε καθε καστα ανθρωπων, αλλα ατομα πιο.... επιρρεπη στη χαζομαρα ειναι πιο πιθανον να ειναι τετοιοι.
Φίλε corvus,
1) Δε θα τσακωθούμε τώρα για ταινίες και βιβλία. Αλλά θα σου απαντήσω (εν μέρει), και θα το συνεχίσω ακόμα λίγο:
2) Δεν είναι "άσχετα μεταξύ τους" πράματα. Εκτός από την εμπορικότητα έχουν και ένα άλλο κοινό χαρακτηριστικό: Την υποκουλτούρα. Και επί πλέον, έχουν και ένα άλλο κοινό: Διαπραγματεύονται θέματα φανταστικά. Μη υπαρκτά.
3) "Αμερικανιά" ήταν κι ο "Τιτανικός". Αλλά για το αντικείμενο που διαπραγματευόταν, δεν τον χαρακτηρίζεις υποκουλτούρα.
4) Δεν είμαι κατά "πάσης" αμερικανιάς.
5) Αυτής της μορφής η φιλολογία/κουλτούρα/παραφιλολογία (όπως θέλεις πες τα), ΔΥΣΤΥΧΩΣ (το ξαναλέω) έχουν επίδραση στην διαμόρφωση χαρακτήρων.
6) Αυτή η διαμόρφωση καταλαμβάνει χώρο στον ψυχισμό των ανθρώπων που την υφίστανται. Και αυτός ο χώρος αφαιρείται από τον συνολικά διαθέσιμο, μέρος του οποίου πρέπει να διατίθεται/αφιερώνεται στην κριτική των μαζικά προσφερομένων θεωριών, εξηγήσεων, γεγονότων, γενικά των εξωτερικών ερεθισμάτων.
7) Όσο μικραίνει ο διαθέσιμος χώρος (γιατί γεμίζει με άλλα) μειώνεται και η κριτική ικανότητα του ατόμου.
8 ) Οπότε μη σου κάνει εντύπωση το ότι φαινόμενα σαν "μας ψεκάζουν", "Ο Σώρρας θα μας σώσει", το νερό του Καματερού κλπ (υπάρχουν πολλά), έχουν "πέραση".
9) Προφανώς δεν είναι μόνο αυτά τα φιλολογήματα/βιβλία/κινηματογράφος που έχουν το ίδιο (κακό) αποτέλεσμα. Δεν είναι η TV (με την "ψυχαγωγία" που προσφέρει) π.χ. Survivor (τώρα)? Δεν είναι το ποδόσφαιρο?
10) Αλλά τα θεωρώ μεγάλο κομμάτι της επιρροής, και κρίνω από την επίδραση που είχαν στα παιδιά μου, όταν ήταν μικρά.
11) Το ότι κίνητρο για αυτές τις δραστηριότητες (που κυνηγάνε την εμπορική επιτυχία) είναι η προσδοκώμενη οικονομική τους επιτυχία, για μένα δεν αποτελεί ελαφρυντικό. Αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι για να τους σταματήσω κι όλας. Πρέπει να ζήσουμε μ' αυτά.
12) Ο διαχωρισμός που κάνεις μεταξύ "Αρχοντα Δαχτυλιδιών" και υπολοίπων του είδους για μένα δεν είναι κατανοητός, γιατί δεν την ξέρω αυτή τη φιλολογία. Αλλά δε θα κολλήσουμε εκεί. Σεβαστή η γνώμη σου, όπως σεβαστή είναι και όλων.
