Καλώς ορίσατε, Επισκέπτης. Παρακαλούμε συνδεθείτε ή εγγραφείτε.
Μάρτιος 28, 2024, 06:38:07 μμ
Σελίδες: [1]
  Εκτύπωση  
Αποστολέας Θέμα: Μετάλλιο 33 Μεραρχίας Πεζικού του Ιταλικού Στρατού Acqui  (Αναγνώστηκε 2685 φορές)
0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Smartmorpheus
Πλατινένιο
******
Αποσυνδεδεμένος Αποσυνδεδεμένος

Φύλο: Άντρας
Μηνύματα: 3243



Προφίλ WWW
« στις: Οκτώβριος 26, 2016, 12:47:43 μμ »

Με αφορμή το τελευταίο μου απόκτημα, το μετάλλιο της 33ης μεραρχίας Πεζικού του Ιταλικού ΣΤρατου Acqui αποφάσισα να σας γράψω λίγα λόγια.





Η ιταλική 33η Μεραρχία Πεζικού Acqui αποτελούσε τη φρουρά της Κεφαλλονιάς για τον Γερμανοιταλικό άξονα κατοχής από τις 18 Ιουνίου του 1943.
Ο Διοικητής της μεραρχίας που αποτελούνταν από 11.500 στρατιώτες και 525 αξιωματικούς ήταν ο στρατηγός Antonio Gandin, παρασημοφορημένος βετεράνος του Ρωσικού Μετώπου, ο οποίος είχε τιμηθεί με το μετάλλιο του Σιδηρού  Σταυρού.
Μετά την ανακωχή της Ιταλίας με τους Συμμάχους, στις 11 Σεπτεμβρίου του 1943, η ιταλική στρατιωτική ηγεσία έστειλε σαφείς οδηγίες στον Gandin,  για αντίσταση των Ιταλών στον αφοπλισμό τους από τους Γερμανούς.

Όταν λίγες μέρες αργότερα πέντε πλοία των γερμανών προσεγγίζουν την Κεφαλλονιά, το ιταλικό πυροβολικό ανοίγει πυρ, βυθίζοντας δύο γερμανικά αποβατικά σκάφη.
Οι Γερμανοί θα στείλουν τελεσίγραφο στους Ιταλούς να παραδοθούν, το οποίο λήγει στις 15 Σεπτεμβρίου. Λίγες ώρες πριν τη λήξη του τελεσιγράφου θα αρχίσει ο ανελέητος αεροπορικός βομβαρδισμός του νησιού από τα γερμανικά Στούκας. Οι Ιταλοί, παρά τη βοήθεια του τοπικού πληθυσμού και μικρών ομάδων του ΕΛΑΣ στο νησί, θα ηττηθούν και θα παραδοθούν τελικά στους πρώην συμμάχους τους αφού ήδη μετρούσαν εκατοντάδες νεκρούς και είχαν μείνει από πυρομαχικά.

Στις 21 Σεπτεμβρίου του 1943 και για μία εβδομάδα, με εντολή του ίδιου του Χίτλερ, οι Γερμανοί, κατά παράβαση όλων των στρατιωτικών και πολεμικών κανόνων και συνθηκών, θα αρχίσουν την ομαδική εκτέλεση των Ιταλών αιχμαλώτων με οκτώ αποσπάσματα. Η θηριωδία των Γερμανών δεν περιορίστηκε μόνο στην εκτέλεση περίπου των 5.000 ανδρών αλλά συνεχίστηκε αφού δεν επέτρεψαν την ταφή των νεκρών με αποτέλεσμα τα σώματά τους να παραμένουν άταφα για μέρες στους δρόμους του Αργοστολίου και των άλλων σημείων εκτέλεσης.

Η ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ «ΑΕΤΩΝ» ΣΤΗΝ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ ΤΟΥ 1943

(άρθρο της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ)
Η σφαγή χιλιάδων Ιταλών αιχμαλώτων πολέμου στην Κεφαλλονιά αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα της γερμανικής Βέρμαχτ στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ένα βιβλίο που φέρνει στο φως μαρτυρίες και άγνωστες λεπτομέρειες από το γεγονός αυτό μέσα από το οποίο σκιαγραφείται και η πραγματική ιστορία του «λοχαγού Κορέλι». Το 1940 ο Μπενίτο Μουσολίνι έστειλε τη Μεραρχία Άκουι στο αλβανικό μέτωπο όπου ενεπλάκη σε σφοδρότατες μάχες με τον Ελληνικό Στρατό. Αμέσως μετά τη νίκη των Γερμανών επί της Ελλάδας, μέλη της ιταλικής μεραρχίας αποβιβάστηκαν στην Κέρκυρα, ενώ Ιταλοί αλεξιπτωτιστές έπεσαν στην Κεφαλλονιά και κατέλαβαν το δημαρχείο στο Αργοστόλι. Ήταν 29 Απριλίου του 1941. Ο ιταλικός στρατός κατοχής δεν έτυχε φιλικής υποδοχής, καθώς οι κάτοικοι του Αργοστολίου δεν είχαν ξεχάσει στους σφοδρούς βομβαρδισμούς που είχε υποστεί η πόλη τους τον Νοέμβριο του 1940.

Στα τέλη του 1942 στην Κεφαλλονιά στάλθηκαν περίπου 12.000 αξιωματικοί και στρατιώτες της μεραρχίας Άκουι, ενώ το καλοκαίρι του 1943 μετέβησαν στο νησί και δυνάμεις της Βέρμαχτ. Τον Σεπτέμβριο δόθηκε η εντολή στα γερμανικά στρατεύματα να αφοπλίσουν τα ιταλικά. Διοικητής της Μεραρχίας Άκουι ήταν ο 52χρονος στρατηγός Αντόνιο Γκαντίν, ο οποίος αφότου εξέτασε όλα τα ενδεχόμενα αποφάσισε ότι «δεν υπάρχει άλλη δυνατότητα από την ειρηνική παράδοση των όπλων προκειμένου να αποφευχθεί η ανώφελη αιματοχυσία».
Τότε, μέλη της ΕΠΟΝ σκόρπισαν στους δρόμους του Αργοστολίου φυλλάδια που απευθύνονταν στους Ιταλούς στρατιώτες και έγραφαν: «Μην παραδώσετε τα όπλα σας στους Γερμανούς που θέλουν να συνεχίσουν τη σφαγή της ανθρωπότητας. Αντισταθείτε στους ανωτέρους σας αν σας ζητήσουν να τα παραδώσετε». Όπως σημείωσε ο χρονογράφος Τζουζέπε Μοσκαρντέλι, «η διανομή των φυλλαδίων αυτών σήμανε την αρχή της ρήξης μεταξύ του στρατηγού Γκαντίν και των στρατιωτών του».

Ο «Κορέλι».

 Στις εξελίξεις σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε ο λοχαγός Άμος Παμπαλόνι, ο άνθρωπος ο οποίος αποτέλεσε την έμπνευση για τη δημιουργία του λογοτεχνικού ήρωα του Λούι Μπερνιέρ, λοχαγού Κορέλι. Ο 32χρονος αντιφασίστας διοικούσε την 1η Πυροβολαρχία του 33ου Συντάγματος Πυροβολικού που απετελείτο από 150 άνδρες και είχε στρατοπεδεύσει στο λιμάνι του Αργοστολίου. Ο Ιταλός λοχαγός είχε καλλιεργήσει από νωρίς επαφές με ηγετικά στελέχη του ΕΑΜ.
Ο ίδιος ο Παμπαλόνι σε ηλικία 95 ετών, τον Ιανουάριο του 2005, διηγήθηκε στον συγγραφέα του βιβλίου: «Μετά τις σκληρές μάχες στο Ελληνοαλβανικό Μέτωπο, εμείς οι αξιωματικοί περνούσαμε ξεκούραστα στα νησιά. Το καθημερινό μας πρόγραμμα ήταν καθισιό και ιππασία. Μετά τις 25 Ιουλίου ήμασταν πλέον όλοι εναντίον του Μουσολίνι. Το μόνο που θέλαμε ήταν να επιστρέψουμε στα σπίτια μας. Τα βράδια, όταν ίππευα προς το Αργοστόλι για να πάρω εκεί το απεριτίφ μου, συναντιόμουν στα καφενεία με τους ντόπιους Έλληνες.
 Μετά τις 9 Σεπτεμβρίου διεπίστωσα ξαφνικά ότι όλοι τους ήταν με κάποιον τρόπο αναμεμειγμένοι στην Αντίσταση. Συναδελφωθήκαμε. Κυριαρχούσε ομόνοια και απερίγραπτη χαρά, επειδή το τέλος του πολέμου έμοιαζε να είναι κοντά. Ούτε οι ΄Ελληνες φίλοι μου, ούτε εγώ, ούτε οι σύντροφοί μου στο στράτευμα θέλαμε να πατήσουν οι Γερμανοί στο νησί».

Οι πρώτες συγκρούσεις.

Το απόγευμα της 12ης Σεπτεμβρίου ο Παμπαλόνι και άλλοι αξιωματικοί συναντήθηκαν με τον Γκαντίν και τον ενημέρωσαν ότι δεν δέχονται να παραδώσουν τα όπλα τους στους Γερμανούς. Οι στασιαστές Ιταλοί αξιωματικοί μάλιστα άνοιξαν τις αποθήκες και μοίρασαν όπλα και πυρομαχικά στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.
Όταν έγινε γνωστό ότι ο αφοπλισμός των Ιταλών στην Κέρκυρα απέτυχε, οι συμπατριώτες τους στην Κεφαλλονιά αναθάρρησαν και άρχισαν οι πρώτες συγκρούσεις μεταξύ γερμανικών και ιταλικών δυνάμεων στο Αργοστόλι. Όλη πλέον η μεραρχία Άκουι αποφασίζει να αντισταθεί. Δύο ημέρες μετά, γερμανικές δυνάμεις θα αποβιβασθούν στις ακτές του νησιού υπό την κάλυψη των Στούκας. Οι βομβαρδισμοί θα προκαλέσουν στο Αργοστόλι μεγάλες καταστροφές καθώς η πόλη βομβαρδιζόταν ασταμάτητα από το ξημέρωμα μέχρι τη δύση του ηλίου. Οι κάτοικοι έφευγαν «με τορβάδες στους ώμους, κρατώντας μικρά παιδιά από το χέρι ή στην αγκαλιά, (...) κυρίως από τους δρόμους εξόδου προς την κατεύθυνση της Κρανιάς και του Λάσσιου», όπως έγραψε ο αυτόπτης μάρτυρας Λουκάτος. Βρήκαν καταφύγιο σε σπηλιές, σε απομακρυσμένα χωριά, ακόμα και μέσα στους μυκηναϊκούς τάφους στα Μαζαρακάτα. Όποιος δεν κατάφερε να εγκαταλείψει την πόλη «βίωσε στις 16 Σε πτεμβρίου ώρες βιβλικής καταστροφής». «Τους χτυπήσαμε αλύπητα». Ο Γερμανός στρατηγός Φον Μπούτλαρ-Μπράντενφελς κατέθεσε ότι η εγκληματική διαταγή για τη δολοφονία των Ιταλών στην Κεφαλλονιά δόθηκε από τον Χίτλερ αυτοπροσώπως: «Ο Φύρερ ήταν εξαιρετικά αναστατωμένος και έδωσε την εντολή να μεταχειριστούν τους Ιταλούς αιχμαλώτους σαν να ήταν αντάρτες». Τα ξημερώματα της 17ης Σεπτεμβρίου έγινε η πρώτη μάχη μεταξύ Γερμανών και Ιταλών κοντά στο χωριό Αγκώνας. Ο διοικητής του 11ου γερμανικού λόχου υπολοχαγός Ζίγκβαρτ Γκέλερ σε μια από τις «επιστολές του από το μέτωπο», σαφώς υπονόησε αυτό που έχει καταγραφεί ιστορικά, δηλαδή τις δολοφονίες των Ιταλών αιχμαλώτων: «Στα νησιά της Κεφαλλονιάς και της Κέρκυρας οι Ιταλοί αντιστάθηκαν και πίστεψαν μέσα στην παράλογη τύφλωσή τους και στην τόσο χαρακτηριστική τους αλαζονεία των ηλιθίων, ότι επρόκειτο να αλλάξουν τον ρου της Ιστορίας. Όσα αναγκάστηκαν να υποφέρουν οι συμπολεμιστές μας πέρα στην Αφρική και τη Σικελία εξαιτίας της προδοσίας τους μας έκαιγαν τα σωθικά. Και τους χτυπήσαμε, τους χτυπήσαμε έτσι όπως δεν χτυπήσαμε ποτέ κανέναν άλλον σε αυτόν τον πόλεμο».
Το απόγευμα της 18ης Σεπτεμβρίου ο 15χρονος Παναγής Παπαδάτος επέστρεφε στο ορεινό χωριό του Κουρουκλάτα, όταν όπως διηγείται «είδα κοντά σε ένα εικονοστάσι πολλά σακίδια. Στη συνέχεια άκουσα πυροβολισμούς. Μόλις έστριψα, αντίκρυσα 5 ή 6 Γερμανούς να παίρνουν δύο άνδρες από μια ομάδα Ιταλών που ήταν ζαρωμένοι στο χώμα. Μόλις που μπορούσαν να σταθούν στα πόδια τους. Τους έσυραν μέχρι την άκρη του δρόμου, μπροστά στους θάμνους και τους πυροβόλησαν. Κατρακύλησαν στην απότομη πλαγιά. Εκεί βρισκόταν ήδη ένας σωρός από πτώματα».
Ο Γερμανός διερμηνέας Βάλερτ θυμόταν πως είχε δει μια ομάδα Ιταλών αξιωματικών που είχαν παραδοθεί στις 20 Σεπτεμβρίου και φρουρούνταν στον σταθμό διοίκησης της ομάδας μάχης. Αφού τους αφαίρεσαν τα όπλα τους, τους προειδοποίησαν ότι θα τους εκτελούσαν «εάν έβρισκαν επάνω τους και άλλα όπλα». Όταν «το βράδυ ανακαλύφθηκε σε κάποιον από τους αξιωματικούς μια σφαίρα», έγραψε ο Βάλερτ, «οι αξιωματικοί εκτελέστηκαν, παρά τις διαμαρτυρίες τους, και παρά τις εκκλήσεις όσων κατάγονταν από το Νότιο Τιρόλο ότι ήταν και αυτοί Γερμανοί».

Ο μόνος επιζών.

Η 1η Πυροβολαρχία του 33ου ιταλικού Συντάγματος υπό τη διοίκηση του λοχαγού Άμος Παμπαλόνι μετακινήθηκε στο χωριό Διλινάτα τη νύχτα προς την 21η Σεπτεμβρίου και εκεί αιχμαλωτίστηκαν από Γερμανούς. Ο Παμπαλόνι έλαβε διαταγή να παρατάξει τους άνδρες του σε φάλαγγα για να ξεκινήσουν πορεία. Αφηγήθηκε στον συγγραφέα: «Προχωρούσα δίπλα στον Γερμανό αξιωματικό, στην κεφαλή της μονάδας μου. Ξαφνικά ο υπολοχαγός Τονιάτο άρχισε να απαγγέλλει βροντόφωνα τη νεκρώσιμη ακολουθία. Ήθελα να τον επιπλήξω, γιατί πίστευα ότι αποκαρδίωνε τους άνδρες. Δεν πρόλαβα όμως, γιατί τη στιγμή εκείνη ο Γερμανός αξιωματικός με πυροβόλησε στον σβέρκο. Έπεσα με το κεφάλι στο έδαφος. Δεν έχασα τις αισθήσεις μου και δεν ένιωθα πόνο. Τα πόδια μου ήταν πάνω στο κεφάλι του δύσμοιρου Τονιάτο. Αυτός είχε πεθάνει ακαριαία. Άκουσα ριπές από πολυβόλα, τις κραυγές των στρατιωτών μου και μεμονωμένους πυροβολισμούς, μάλλον για να αποτελειώσουν τους τραυματίες».
Ο Άμος Παμπαλόνι ήταν ο μόνος που επέζησε από τη μονάδα του. Η σφαίρα διαπέρασε τον λαιμό του, χωρίς να χτυπήσει κάποιο ζωτικό σημείο. ΄Ελληνες αντάρτες βρήκαν τον Παμπαλόνι γύρω στο μεσημέρι. Σύμφωνα με τις σημειώσεις του, «εκτελέστηκαν περίπου 80 άνδρες». Τον φρόντισαν στο σπίτι του ιερέα στα Φαρακλάτα και αργότερα φυγαδεύτηκε από το νησί. Κοντά στο Αγρίνιο εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ.
Εκτελούνται όλοι, μέχρι και τραυματιοφορείς και ιερείς. Κωμικοτραγική φιγούρα ένας αιχμάλωτος που προσπάθησε να σώσει τη ζωή του τραγουδώντας άριες
Ορισμένοι αξιωματικοί αρνήθηκαν να παραδοθούν και μοίρασαν μάλιστα όπλα στον ΕΛΑΣ.

Στις αρχές Σεπτεμβρίου του 1943 οι επιχειρήσεις αφοπλισμού των Ιταλών στην ηπειρωτική Ελλάδα προχωρούσαν κανονικά. Όμως στην Κεφαλlονιά και την Κέρκυρα εμφανίστηκαν προβλήματα που γρήγορα κλιμακώθηκαν σε ένοπλες συγκρούσεις και κατέληξαν στη σφαγή χιλιάδων Ιταλών στρατιωτών. Με βάση τον αριθμό των θυμάτων, που ανήκαν στην ιταλική Μεραρχία Άκουι («Αετοί») και υπολογίζονται σε 2.500, πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα που διέπραξε ποτέ η γερμανική Βέρμαχτ.
Ο Χέρμαν Φρανκ Μάγερ πραγματοποίησε έρευνα 15 ετών σε αρχεία και πήρε δεκάδες συνεντεύξεις από αυτόπτες μάρτυρες θέλοντας να καταγράψει την πορεία της 1ης Ορεινής Μεραρχίας της Βέρμαχτ που είχε σύμβολο το λουλούδι Eντελβάις.
Μέσα από τις μαρτυρίες αυτές κατέγραψε και τη δράση της στην Κεφαλlονιά και την Κέρκυρα όπου δολοφονήθηκαν εκατοντάδες άμαχοι, καταστράφηκαν περισσότερα από 300 χωριά και εκτελέστηκαν Ιταλοί αιχμάλωτοι πολέμου. Ο συγγραφέας μίλησε πολλες ώρες με τον Άμος Παμπαλόνι, τον Ιταλό αξιωματικό που απετέλεσε την έμπνευση για τον ήρωα του Λουί ντε Μπερνιέρ στο βιβλίο του «Το μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι» το οποίο μεταφέρθηκε επιτυχημένα και στον κινηματογράφο. Η μαρτυρία του Παμπαλόνι είναι συγκλονιστική και βέβαια δεν έχει καμία σχέση με έναν λοχαγό «που έπαιζε μαντολίνο από το πρωί μέχρι το βράδυ», όπως αναφέρει το βιβλίο που γράφτηκε γι΄ αυτόν και το οποίο χαρακτήρισε για τον λόγο αυτόν «ρατσιστικό».
«Το αίμα τους σχημάτιζε χείμαρρο»
Στις 21 Σεπτεμβρίου, αφού η μονάδα του μπήκε στα Φραγκάτα, ο Γερμανός αξιωματικός Άλφρεντ Ρίχτερ σημείωσε στο ημερολόγιό του:
«Δύο λόχοι αλπινιστών παραδίδονται χωρίς να ρίξουν έστω και μία σφαίρα. Είναι όλοι ήρεμοι και χαλαροί γιατί πιστεύουν ότι έσωσαν τη ζωή τους επειδή παραδόθηκαν οικειοθελώς. Μπαίνουμε στα Φραγκάτα και παραδίδουμε τους αιχμαλώτους μας. Εδώ έρχονται αντιμέτωποι με την τραγική τους μοίρα.
 Σε διμοιρίες, σύρονται στα κοντινά λατομεία και στα γύρω περιβόλια και θερίζονται από τα πολυβόλα του 98. Μένουμε στο χωριό δύο ώρες και όλο αυτό το διάστημα τα αυτόματα και τα πολυβόλα δεν σταματούν να σφυροκοπούν. Οι κραυγές φτάνουν μέχρι και μέσα στα σπίτια των Ελλήνων. Χωρίς να ληφθεί υπόψη η υπηρεσία του κάθε στρατιώτη εκτελούνται όλοι, μέχρι και τραυματιοφορείς και ιερείς.
Κωμικοτραγική φιγούρα ήταν ένας αιχμάλωτος που προσπάθησε να σώσει τη ζωή του ανεβαίνοντας σ΄ ένα βάθρο και τραγουδώντας άριες όπερας με ωραία φωνή, παίρνοντας μια πραγματικά ιταλική πόζα».
Λίγο αργότερα στο χωριό Τρωιανάτα 470 Γερμανοί της ομάδας μάχης Φάουτ που κρατούνταν αιχμάλωτοι από τους Ιταλούς εξεγείρονται και τους αιχμαλωτίζουν. Όπως διηγείται ο 16χρονος τότε Σπύρος Βαγγελάτος, οι Ιταλοί «ήταν γεμάτοι χαρά, κάποιος μάλιστα έπαιζε φυσαρμόνικα. Μου είναι κολλημένο στη μνήμη το τραγούδι “Μama, sono tanto felice perche ritorno da te” (Μητέρα, είμαι ευτυχισμένος, γιατί επιστρέφω κοντά σου).
Ακολουθεί η σφαγή τους».
«Από τα σώματά τους ξεπηδούσαν ρυάκια αίματος», αφηγείται ο στρατιωτικός ιερέας Φορμάτο.
«Έτρεχαν στην πλαγιά και ενώνονταν σε έναν κατακόκκινο χείμαρρο. Κραυγές γέμιζαν τους αιθέρες. Και μετά ακουγόταν μόνο ένας ρόγχος, έως ότου ο σωρός των 900 μαρτυρικών σωμάτων σώπασε. Οι Γερμανοί σκαρφάλωσαν στους σωρούς των πτωμάτων και άρχισαν να πυροβολούν με τα αυτόματα όπλα τους προς τα κάτω. Αλλά ούτε με τον τρόπο αυτόν βρήκαν όλοι τον θάνατο.
Οι σφαίρες δεν έφτασαν σε όσους είχαν σκεπαστεί από τα πολλά πτώματα. Ακούγονταν ακόμα ρόγχοι και βογκητά. Οι Γερμανοί σκαρφίστηκαν ένα άσπλαχνο τέχνασμα. Φώναξαν: «Ήρθαν τραυματιοφορείς. Όποιος ζει ακόμα να φανερωθεί. Θα του χαριστεί η ζωή και θα μεταφερθεί στο νοσοκομείο». Έπειτα από λίγο, περίπου 20 άνθρωποι σύρθηκαν έξω με μεγάλη δυσκολία, αιμόφυρτοι, τραυματισμένοι, τρομοκρατημένοι. Οι δολοφόνοι έσκασαν στα γέλια και τους σκότωσαν με μια τελευταία ριπή του πολυβόλου».
« Τελευταία τροποποίηση: Οκτώβριος 26, 2016, 01:35:27 μμ από Smartmorpheus » Καταγράφηκε

If you r good at something never do it for free...
NMS
Επίτιμο Χρυσό Μέλος
Πλατινένιο
*****
Συνδεδεμένος Συνδεδεμένος

Φύλο: Άντρας
Μηνύματα: 4377


Προφίλ
« Απάντηση #1 στις: Οκτώβριος 26, 2016, 02:40:34 μμ »

ειχα δει ενα ντοκυμαντερ γι αυτα τα γεγονοτα... οι κακομοιροι που δεν ειχαν ακομα αιχμαλωτιστει ετρεχαν σε σπιτια ντοπιων που ηξεραν και ηταν φιλοι μηπως και τους κρυψουν... καποιοι παρολο το φοβο γιατι αν τους εβρισκαν θα σκοτωναν ολη την οικογενεια, το εκαναν.. και ετσι σωθηκαν καποια απο τα παλικαρια..

δεν θυμαμαι καλα... αλλα νομιζω οτι πολλοι απο την μεραρχια αυτη ηταν αντιφασιστες απο πριν και γι αυτο τους ειχαν παει εκει... ειχε πολλα ατομα μορφωμενα, μουσικους, τενωρους.... ισως ο κακομοιρης που προσπαθησε να σωσει την ζωη του με την οπερα...

νομιζω υπαρχει μια ταινια... το Κεφαλλονια 1943 που δειχνει το τι εγινε πανω κατω.. με τις εκτελεσεις κτλ... αν και σχετικα light σε σχεση με το τι διαβαζουμε, ακουμε και μαθαινουμε απο τις πρωτογενεις πηγες, τους αυτοπτεις μαρτυρες!

ο πολεμος ειναι οτι πιο ασχημο υπαρχει... βγαζει απο μεσα σου το θηριο και μπορει να κανεις πραγματα που ουτε καν θα περνουσαν απ οτο μυαλο σου... ενω μετα απο ενα διαστημα απλα εισαι απαθης στο τι γινεται γυρω σου...

στα αγγλικα υπαρχει το εξης.... War Does Not Determine Who Is Right — Only Who Is Left....

δυστυχως κι εδω εκαναν καποια ασχημα πραγματα οι γερμανοι.... βλεπεις... η ροδος ειχε 40.000 ιταλους στρατιωτες και 5700 γερμανους... καπου εκει... ενω οταν εγινε η συνθηκολογιση... καπου 5000 ιταλοι τους ακολουθησαν μονο.... καπου τα εχω τα στοιχεια... πρεπει να ψαξω να τα βρω...

πλοια με ιταλους αιχμαλωτους που τα βουλιαξαν (νομιζω υπαρχει ενα ανοιχτα του πρασονησιου ροδου κι ενα αλλο σε αλλο μερος...εκτος δωδεκαννησου), εκτελεσεις , ενω λειτουργησαν και κεντρα συγκεντρωσης οπου πολλοι ιταλοι αλλα και ελληνες πατριωτες πεθαναν εκει! ηταν τα χειροτερα κεντρα στο αιγαιο το τμημα της μεσογειου.   
Νομιζω και ενας υπολοχαγος SS ειχε βγαλει τις τιμωριες και το πως θα λειτουργουσαν και ακομα και οι ιδιοι οι αξιωματικοι της βερμαχτ ειχαν πει οτι ηταν πολυ σκληρο το ολο αυτο που εγραψε!
τους αφηναν νηστικους και υπαρχει καταγεγραμενη περιπτωση που τουφεκιστηκε ιταλος γιατι εβγαλε το χερι απο το συρματοπλεγμα για να κοψει ενα φυλλο απο θαμνο ή δεντρο να το φαει!!! υπηρχαν τουφεκισμοι πχ 20 ατομων για κατι που ειχε γινει σε αλλο κεντρο συγκεντωσης στην Ροδο!!! οι ανθρωποι πεθαιναν και δεν ηξεραν γιατι! το ενα κεντρο ηταν στην περιοχη αγιων αποστολων στην ροδο... καπου απεναντι απο το νοσοκομειο... υπαρχει και μνημειο πανω στο δρομο...
το αλλο ηταν καπου στο χωριο Αφαντου αλλα δεν γνωριζω ακριβεις τοποθεσιες...


θοδωρη μου, υπεροχο μεταλλιο!!! Χαμόγελο σε ευχαριστουμε για την ιστορια, και σορρυ αν εγραψα και λιγα ασχετα για δωδεκαννησα... απλα ηθελα να τονισω τις θηριωδιες που εκαναν τοτε οι γερμανοι!
Καταγράφηκε
Smartmorpheus
Πλατινένιο
******
Αποσυνδεδεμένος Αποσυνδεδεμένος

Φύλο: Άντρας
Μηνύματα: 3243



Προφίλ WWW
« Απάντηση #2 στις: Οκτώβριος 26, 2016, 06:45:01 μμ »

Καθόλου άσχετα Φίλε Νίκο αυτά που έγραψες. Που και που μαθαίνουμε και λίγο απο την ξεχασμένη Ιστορία μας με αυτά που ασχολούμαστε.
Καταγράφηκε

If you r good at something never do it for free...
zark4
Χάλκινο μέλος
***
Αποσυνδεδεμένος Αποσυνδεδεμένος

Φύλο: Άντρας
Μηνύματα: 410



Προφίλ
« Απάντηση #3 στις: Οκτώβριος 28, 2016, 11:43:40 μμ »

Ωραιο μεταλλιο
Καταγράφηκε
rubirosa
Συντονιστής
Χρυσό μέλος
*****
Αποσυνδεδεμένος Αποσυνδεδεμένος

Φύλο: Άντρας
Μηνύματα: 1429



Προφίλ
« Απάντηση #4 στις: Οκτώβριος 29, 2016, 10:14:47 πμ »

Ωραιο μεταλλιο
Και ιστορίκο!
Καταγράφηκε
Σελίδες: [1]
  Εκτύπωση  
 
Μεταπήδηση σε:  

advertisement

Powered by SMF 1.1.21 | SMF © 2006-2008, Simple Machines | Theme Sus By CeeMoo
Cookies preferences