Θυρεός 1837

[Nonos]

Μία εκτίμηση τιμής;

[Douglas Whittacker]

Κάτι ύποπτο έχει αυτό το νόμισμα.
Το 1837 οι λίρες δεν έβαιναν με την Βικτώρια.
Έβγαιναν με τον Γουλιέλμο-4.
(Πρέπει να ήταν ο μπαμπάς της, αλλά δεν είμαι σίγουρος).

Μήπως δεν είναι λίρα (gold sovereign) αλλά κάτι άλλο?
Ως "μη λίρα" δεν μπορώ να πω άποψη.
Από μέταλλο πως είναι?

[chris_1972]

Δοκίμιο είναι. Είναι δύσκολο να γίνει εκτίμηση τιμής. Το μόνο που μπορούμε να λάβουμε υπόψη μας είναι τιμές σε παλιότερες δημοπρασίες.

[Douglas Whittacker]

Δοκίμιο είναι.

Πα να πει αυτό?

[SVcollector]

μέταλλο  

Καλημέρα και χρόνια πολλά σε όλους!

Δοκιμαστική κοπή , η τιμή του καθορίζεται από τον αγοραστή

Τα δοκίμια είναι εξειδικευμένο κομμάτι του συλλεκτικού χώρου

Πανέμορφο πάντως

[Douglas Whittacker]

Δοκιμαστική κοπή

Τα δοκίμια είναι εξειδικευμένο κομμάτι του συλλεκτικού χώρου

Ντεν καταλαβαίνει. Απού χουριό.
Αν δηλαδή φτιάξω κι εγώ ένα "δοκίμιο" (δοκιμάζοντας διάφορα), θα είναι "κομμάτι του συλλεκτικού χώρου"?

Ρωτάω, γιατί πιάνουν τα χέρια μου... Μπας και λύσω κανα πρόβλημα έτσι.

[SVcollector]

χαχαχαχα οχι

Προφανώς δεν φτιάχτηκαν από μένα ή από σένα αλλά από το ίδιο το νομισματοκοπείο

Δεν είναι ιδιωτική κοπή

Specimen coins are made by the mint to show case what the coin is going to look like and these coins were probably sent to banks and government entities. Just like specimen notes are sent to banks to show what new notes are going to look and feel like. Where as proof coins are produced specifically for the collector they have a better strike and a have a polished look.   So specimen coins are not intended to be sold to the public but proofs are.

[ΠΡΥΤΑΝΗΣ]

  Eίναι narrow ή κάνω λάθος;

[incredible]

  Eίναι narrow ή κάνω λάθος;

Σωστά

[Douglas Whittacker]

Προφανώς δεν φτιάχτηκαν από μένα ή από σένα αλλά από το ίδιο το νομισματοκοπείο

Δεν είναι ιδιωτική κοπή

Αυτό όμως είναι δύσκολο να πιστοποιηθεί σήμερα, 179 χρόνια μετά από τη χρονολογία που γράφει το νόμισμα (έστω, το δοκίμιο) πάνω του.
Ειδικότερα όταν το υλικό (χρυσός 916) δεν έχει τρόπο χρονολόγησης από την τελευταία επεξεργασία (π.χ. όπως γίνεται με τον άνθρακα 14 σε άλλα πράματα). Θα μπορούσε να είναι του 1837, θα μπορούσε να είναι και του 1537, θα μπορούσε να είναι του 2007 όμως.

Γι' αυτό ρώτησα "Από μέταλλο πως είναι?"
Ας μας πει ο orop διάμετρο, πάχος, βάρος, περιεκτικότητα (είναι 917?) και άλλα τέτοια που στις φωτο δεν φαίνονται.
Εσύ πως καταλαβαίνεις ότι δεν είναι ιδιωτική κοπή (αυτό που λέω ότι θα 'φτιανα μόνος μου δηλαδή, για να λύσω κανα πρόβλημα.... ) ).

[Nonos]

Πιστοποιούνται με τον ίδιο τρόπο και την ίδια μεθοδολογία που πιστοποιούνται όλα τα νομίσματα παγκοσμίως, το συγκεκριμένο δοκίμιο του θέματος μάλιστα έχει πιστοποιηθεί ως PR62. Eίναι από τα πρώτα δοκίμια που κόπηκαν, κι αυτό φαίνεται από το victoria dei gratia που απλώνεται από 9 έως 3, έχει βάρος 7,69 γρ, χρυσός 917, υπάρχουν αναφορές πως ήταν κατάτι ελαφρύτερο, δεν έχω στοιχεία άλλα για διάμετρο και πάχος.

Για την ιστορία, κόπηκε και άλλο σχέδιο δοκιμίου, αυτό:



αυτό το δοκίμιο με το victoria dei gratia πιο αραιό και ώρα από 8 έως 4, έχει βάρος 8γρ και διάμετρο 21,9, άρεσε περισσότερο και για αυτό προτιμήθηκε από το 1838 να κόψουν, περίπου αυτό το μοτίβο obv.



 

[Nonos]

Καλημέρα

Το μόνο που μπορούμε να λάβουμε υπόψη μας είναι τιμές σε παλιότερες δημοπρασίες.

Σε κάτι τέτοιο είχα καταλήξει κι εγώ, αλλά είπα μήπως υπάρχει και κάτι που να ευνοεί κάποιο καλύτερο σενάριο. 
Ευχαριστώ Κρις

μέταλλο 

 
Γεια σου Χρήστο! 

[chris_1972]

Καλημέρα, δεν είναι κάτι που το συναντάς συχνά σαν συναλλαγή για να υπάρχει ιστορικό για να προσδιοριστεί και η τιμή. Δυο τιμές βλέπω από την Bentley στον Baldwin, μια πώληση στην δημοπρασία 88 (προφανώς ένα εκ των δυο) έγινε πάλι από τον Baldwin, και μια τιμή βλέπω στο HAcoins σε ένα PR63 Ucameo. Κάτι άλλο δεν δεν βλέπω Μιχάλη.
Αν έχεις και εσύ να προσθέσεις κάτι ακόμη θα ήταν χρήσιμο.

[Douglas Whittacker]

Μάλιστα.
Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά που γράφτηκαν εδώ. Και με κέφι.

Κάνω λοιπόν τις εξής σκέψεις:
Αυτό το «δοκίμιο-νόμισμα» έχει αρκετή σχέση με την κανονική (επίσημης έκδοσης) χρυσή λίρα.
Είναι από ίδιο κράμα, έχει ίδιες διαστάσεις (περίπου - αλλά δεν είναι 30mm ή 14mm) και βάρος, και ΚΥΡΙΩΣ, βγήκε από τα ίδια νομισματοκοπεία.
Είναι δηλαδή μια «επίσημη έκδοση», δεν είναι αυτό που θα έφτιαχνα εγώ στο υπόγειο μου, σκαλίζοντας μια μήτρα και βάζοντας την στην πρέσα.

Πόσα τέτοια κομμάτια να βγήκαν το 1837? 50? 100? 500? όχι παραπάνω. Και όπως είπε ο SVcollector αυτά βγαίνανε και δινόντουσαν σε «banks and government entities» για evaluation προφανώς. Και επίσης προφανώς μετά το evaluation επιστρεφόντουσαν (μαζί με την έκθεση) δεν τα κράταγαν οι παραλήπτες για σουβενίρ.
Δηλαδή, σήμερα πρέπει να υπάρχουν ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΛΙΓΑ τέτοια κομμάτια.

Η «κανονικής κυκλοφορίας» χρυσή λίρα του 1920 έκδοσης Sydney (mintage 360.000 κομμάτια) πουλήθηκε σε δημοπρασία περί το μισό εκατομμύριο ευρώ.
Η του 1926 Sydney (mintage 1.031.050) μπορεί να πιάσei και τα $15.000 αν βρεθεί σε ακυκλοφόρητη κατάσταση.

Πως λοιπόν συζητάμε με τέτοια ψυχραιμία εν όψει ενός κομματιού που ΕΙΝΑΙ 150-200 ετών (δεν είναι χτεσινό), ΔΕΝ έχει βγει σε πάνω από 100-500 κομμάτια, και είναι εξαιρετικά σπάνιο?

Δε θα μπορούσε να κάνει μέχρι και ένα εκατομμύριο?
Γιατί δεν κάνει, και είμαστε (ταπί και) ψύχραιμοι?

Υ.Γ:
Αυτός ήταν και ο δικός μου λόγος για τον οποίο πριν (περίπου) 6 μήνες άρχισα να ψάχνομαι με τις λίρες. Έχοντας τη δυνατότητα να ελέγξω (από πλευράς ημερομηνιών) αρκετές λίρες, και για τις οποίες ήξερα ότι κανείς δεν τις έλεγξε τα τελευταία 70-90 χρόνια, σκέφτηκα:
«Ρε συ, μπας και μέσα σ’ αυτές είναι και καμιά που κάνει χιλιάδες?»  Έτσι βρήκα το «Στέκι».

[chris_1972]

Δεν έχουν σχέση οι αριθμοί κυκλοφορίας κάθε νομίσματος ανά χρονιά με το πόσο θα πουληθεί. Λες του 1920S με 360000 κομμάτια να πουλήθηκε μισό εκατομμύριο  έτσι χωρίς λόγο? Λες όσα πουλιούνται παραπάνω από ότι θα έπρεπε, πουλιούνται έτσι χωρίς λόγο? Ψάξε λίγο πριν κάνεις αυτές τις ερωτήσεις.