Εγώ είμαι μάλλον πολύ κοντά στο να σταματήσω εντελώς να ασχολούμαι με την διάκριση μεταξύ "κακέκτυπων" και "επιμελημένων" προσωρινών καθώς αυτή είναι μάλλον προβληματική.
Τις πρόαλλες διάβαζα ένα βιβλίο του Basel, πρότεινε μάλλον το ίδιο, παραδεχόμενος το "προβληματικό" της υπόθεσης.
Ο Hellas βρίσκεται στον σωστότερο ίσως δρόμο, αφού, αν και καλώς αναφέρει για "πρώτα ανεπιτυχή τραβήγματα που σταδιακά εξελίσσονται σε επιμελημένα", τουλάχιστον προτείνει το ίδιο νούμερο για τα "κακέκτυπα" και τα "επιμελημένα" προσωρινά, κάνοντας την διάκριση με Ι ή ΙΙ. Ο Τσεριώτης σε μια κριτική του ενός άρθρου του Basel είχα διαβάσει πως πίστευε ως περισσότερο πιθανή την λογική του Φωτιάδη, ο οποίος θεωρούσε πως "κακέκτυπα" και "επιμελημένα" έγιναν όλα με την "σκληρή", σε αντίθεση με τις εικασίες σύμφωνα με τις οποίες τα επιμελημένα έγιναν με την "μαλακή".
Tην άλλη "προβληματική" περίπτωση, αυτής του "Μαΐου 1862", ο Hellas την έχει συμπεριλάβει στα νούμερα των Συνεχών εκδόσεων, δίνοντας της την πραγματική της διάσταση ως "πρώτα τραβήγματα των Συνεχών" και υπο-κατατάσσοντας την μέσα στην '62-'67 με κεφαλαίο Α, πολύ σοφότερο κατ εμέ απο την λογική του Βλαστού και του Ερμή που, ακολουθώντας τις παλιές μελέτες, συνέχισαν να κατατάσσουν τα πάντα δίδοντας τους διαφορετικά νούμερα...
midili
o helios ανοίγει μια τεράστια κουβέντα,η οποία βρίσκεται στα σπάργανα ακόμα,και πιστεύω θα μας απασχολήσει,ξεκινώντας από τους κορυφαίους σύγχρονούς μελετητές,Καλλιγάς,Τσεριώτης,Ανδρεάδης,Παπαθανασίου και ξένους και άλλους που μου διαφεύουν τώρα,γιατί εδώ μιλάμε για τη δεύτερη κατάργηση έκδοσης μετά την ''Μάιος 1862'',των τελευταίων 100 χρόνων μελέτης επι των ΜΚΕ!
LHΗ, ίσως η αλήθεια να βρίσκεται περισσότερο κοντά στις άποψεις κάποιων γνωστών μελετητών που υποστηρίζουν πως ναί μεν κατά την πρόοδο των τραβηγμάτων της Α' περιόδου Αθηνών ξεκίνησε για πρώτη φορά κάποια στιγμή να χρησιμοποιείται κάποιο υπόστρωμα (underlay) πάνω απο τα φύλλα της εκτομής που μέχρι τότε χρησιμοποιούνταν μόνη της, χωρίς υπόστρωμα, το υπόστρωμα όμως εκείνο ενδέχεται την πρώτη εκείνη φορά που έγινε χρήση του να μην ήταν πίλημα (δλδ τσόχα) αφού, εαν ήταν, θα γινόταν αιτία δημιουργίας ανάγλυφου των λευκών μερών, ανάγλυφο όμως που στην πράξη δεν φαίνεται να παρατηρείται στα λεγόμενα επιμελημένα τραβήγματα της πρώτης αθηναικής περιόδου είτε, ακόμα και εαν παρατηρείται, είναι τόσο αμυδρό που πρακτικά κρίνεται ως ανύπαρκτο. (Ισως ρόλο σε αυτό να έχουν παίξει και τα καταστροφικά πλυσίματα τωN γραμ/μων. Οπως προτείνεις στην επικοινωνία μας, η μελέτη αντιτύπων επί φακέλων θα είναι βαρύνουσας σημασίας).
Ενδέχεται λοιπόν να έγινε χρήση κάποιου είδους υποστρώματος παχύτερου των φύλλων της εκτομής, όχι όμως τόσο παχύ που θα επέτρεπε την δημιουργία ανάγλυφου.
(Οι απόψεις αυτές έρχονται σε συμφωνία με την υπόλοιπη θεωρία που λέει πως τον Μαϊο του 1862 ξεκίνησε για πρώτη φορά η χρήση υποστρώματος τσόχας (πιλήματος), άποψη που έχει εξηγήσει υπέροχα την ξαφνική εμφάνιση έντονου ανάγλυφου των λευκών μερών των γραμματοσήμων εκείνων).
Παραπέμπω στο βιβλίο του Basel για το 10λεπτο, οπου ο μελετητής προσπαθώντας να βγάλει άκρη κάνει τις παρατηρήσεις του και μέσα απο την εξέταση αρκετών αντιτύπων αναλύει τις σκέψεις του επάνω στον μάλλον προβληματικό χαρακτήρα της προσπάθειας διάκρισης "κακέκτυπων" και "επιμελημένων" γραμματοσήμων Α' Αθηνών.
Το δικό μου ερώτημα είναι το εξής:
Εαν υποθέσουμε λοιπόν πως τα λεγόμενα "επιμελημένα" τραβήγματα των προσωρινών τύπων έγιναν μεν υπό την χρήση κάποιου υπόστρωματος, μπήκε δλδ κάτι πάνω απο τα φύλλα της εκτομής που όμως δεν ήταν πίλημα αλλα κάτι άλλο, τότε η μέθοδος θα χαρακτηριστεί "μαλακή" ή "σκληρή";
Η μήπως θα μιλάμε ουσιαστικά για έναν συνδυασμό "μαλακής" / "σκληρής" μεθόδου;
Είναι βέβαιο πως κάποιοι απο τους μελετητές που ανέφερες θα έχουν να πούν πολλά ειδικά επί αυτών που τώρα συζητάμε, και μάλλον τα έχουν ήδη πεί, δεν έχω όμως ακόμα καταφέρει να έχω πρόσβαση με κάποιο τρόπο στις εργασίες τους.
Τα πράγματα για εμένα απο την Κρήτη έχε υπόψιν πως είναι πολύ δυσκολότερα και συχνότατα τελείως απαγορευτικά.
