Κάπως έτσι φαντάζομαι, μετά από χρόνια θα καταλήξουν οι συλλογές των περισσοτέρων μας
Αυτη ειναι η μοιρα των συλλογων.
Με την εξαιρεση οσων καταληγουν ως κληροδοτηματα σε μουσεια, η σε κληρονομους που εχουν το συλλεκτικο μικροβιο και τις διακρατουν(σπανια), οι υπολοιπες σκοτωνονται απονα απο τους κληρονομους.
Γιαυτο και εγω, οταν γερασω και τερματισω τον συλλεκτικο μου βιο, θα κανω ενα μεγαλο παρτυ και θα τα χαρισω στους νεοτερους φιλους συλλεκτες, που θα τα εκτιμουν.
Φροντιστε λοιπον οι νεοτεροι που γουσταρετε τα συλλεκτικα μεγαλα ασημενια world coins να με καλοπιανετε απο τωρα..
τα χρυσα θα τα παρω μαζι μου...
)
Δημήτρη ή μάλλον καλέ μου Χαρούλη
(άρχισα τα καλοπιάσματα) τι μου θύμισες τώρα...
Την πρώτη διαδικτυακή μου συναλλαγή στα τέλη της δεκαετίας του 90. Στα πρώτα μου βήματα αγόρασα ένα νόμισμα ευτελούς αξίας (600-700 δρχ.) και μετά από επικοινωνία με τον πωλητή έκανα ένα ταξίδι 200 χιλιομέτρων για να κάνω την συναλλαγή χέρι - χέρι. Ήθελα να δω βλέπεις ποίοι ήταν αυτοί που κρύβονταν πίσω από την οθόνη...
Κάτσαμε για καφεδάκι σε μια καφετέρια και ο μεσήλικας εμποροσυλλέκτης παλαιάς κοπής, έφερε μαζί του μια βαλίτσα με άλμπουμ και νομίσματα...Μου αράδιασε όλη του την πραμάτεια και τελικά δεν πήρα τίποτε άλλο!
Μετά από μερικά χρόνια που πατούσα κάπως στα πόδια μου νομισματικά, τον ξανασυνάντησα τυχαία, σε έναν έμπορο και μου είπε τα εξής: "Τα νομίσματα δεν είναι για πάντα. Ωραία είναι να τα έχεις να τα χαίρεσαι αλλά κάποια στιγμή να τα δώσεις, αλλιώς ο κερατάς που έρχεται από πίσω σου, θα τα σκοτώσει για ένα κομμάτι ψωμί..."
Διαβάζοντας αυτά που έγραψες, μου ήρθε η ανάμνηση... Είναι αλήθεια πως τα συλλεκτικά είναι ένας αέναος κύκλος, όλες οι συλλογές είναι για να γίνονται και να διαλύονται για να πάρουν θέση τα κομμάτια σε νέες συλλογές.
Τις προάλλες που πήρα ένα νόμισμα από εδώ μέσα και μίλησα με 2-3 φίλους, στην κουβέντα που κάναμε και ακολουθώντας την πορεία του νομίσματος, είχε περάσει από τουλάχιστον 5-6 χέρια εδώ μέσα τα τελευταία 2 χρόνια...
