hola..

[steliosan]

είμαι ο Στέλιος από Χολαργό και τα τελευταία 15 χρόνια γυρνάω την Ελλάδα, λόγω δουλειάς.
τώρα είμαι Κοζάνη.
είμαι κάμποσο καιρό εδώ μέσα.
έχω αγοράσει από καμιά 100στή φίλους κι έχω πουλήσει σε καμιά 10ριά.
για ότι θέλετε ή για όποια απορία, μην διστάσετε να στείλετε μήνυμα. ή και mail.
κι αν περνάτε απ'τη Κοζάνη (εκτός κανά-δυο) θα χαρώ να τα πούμε.
καλό 2016.

[steliosan]

στη φωτό προφίλ (επειδή υπάρχουν εύλογες απορίες) δεν είμαι εγώ.
είναι από old photo, ευγενική προσφορά του Sabby.
 

[GKCollect]

Γεια σου Στέλιο... Μαζί παρέα, θα διαβούμε τα μονοπάτια της μαγικής διαδρομής του συλλέκτη. Εκεί μέσα στα ίδια πλαίσια, στις όχθες και τους κυματοθραύστες. Εκεί που η υπομονή και η περισυλλογή αποκτούν ένα νέο νόημα, ένα νόημα ανόητο. Στα δίκτυα αυτού πρέπει να αφεθούμε όλο χάρη, σαν σκόνη που χορεύει, στις ακτίνες του ήλιου που περνούν απ' το παράθυρο. Σκόνες που όσο δεν φωτίζονται δεν ήταν, αλλά είναι, μέχρι που τις αναπνέουμε, επειδή ήταν, είναι και θα είναι πάντα και ανέκαθεν εκεί.

Γεια σου Στέλιο... Καλώς ήρθες και καλά να περνάς. Κι αν σου έλειψε ο Χολαργός, μην βάζεις την ελπίδα να μάχεται το αύριο. Είναι το αέναο, το απαράμιλλο, το γκρι που θέλει να πιάσει την άκρη στο μαύρο ή στο άσπρο. Και χτες αν ήταν σήμερα, το σήμερα θα ήταν αύριο. Κι αν αύριο ήταν χτες το σήμερα φεύγει πολύ για να το δεις, να του γνέψεις το νεύμα της φιλίας και να σφυρίξεις τον ίδιο χτεσινό σκοπό.

Γεια σου Στέλιο... Που στη φωτό δεν είσαι 'συ, μήτε 'γω , μήτε κανείς ζωντανός.

Καλό 2016.

ΥΓ Από βδομάδα... κερνάς καφέ. 

[Nonos]

Ηola Στέλιο,
σα βγεις στον πηγαιμό για τον συλλεκτισμό,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε Αγγέλους πρωτοειδωμένους·
να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φραγκικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,
δουκάτα και κορόνες, φιλαρμονικές κ’ σφένδαμνους,
και ηδονικά λούστρα κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά λούστρα·
σε εκθέσεις νομισματικές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου νάχεις τον συλλεκτισμό.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν’ αράξεις στον καναπέ,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει αυτό το χόμπυ.

Τα νομίσματα σ’ έδωσαν τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτά δεν θάβγαινες στον δρόμο.

Κι αν πτωχικό βρεις τον χώρο, τα κέρματα δεν σε γέλασαν.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες τα νομίσματα τι σημαίνουν.

Καλό 2016.

[SYMEOU13]

Καλως ηρθες στο στεκι φιλε!

[ellinas]

Τα ιδια συναντησα και στην Κρητη σημερα.......το χλωριο που ριχνουν στο νερο πρεπει να φταιει

[kostis]

Τι εγινε ρε παιδια??? 

[GKCollect]

Βζζζζζννννν ..... ουαααααα !!!!!!!!!

[sabby]

Καλωσόρισες Στέλιο στο Στέκι Συλλεκτών.Καλές αναζητήσεις(στο γραμματοκιβώτιο).
 
Τί λέω Θεέ μου;;;

[lucky_louk]

Και λέει ο Κίπλινγκ στο "Αν"

Αν να κρατάς καλά μπορείς
το λογικό σου, όταν τριγύρω σου όλοι
τάχουν χαμένα και σ' εσέ
της ταραχής των ρίχνουν την αιτία.

Αν να εμπιστεύεσαι μπορείς
τον ίδιο τον εαυτό σου, όταν ο κόσμος
δεν σε πιστεύει κι αν μπορείς
να του σχωρνάς αυτή τη δυσπιστία.

Να περιμένεις αν μπορείς
δίχως να χάνεις την υπομονή σου.
Κι αν άλλοι σε συκοφαντούν,
να μην καταδεχθείς ποτέ το ψέμα,
κι αν σε μισούν, εσύ ποτέ
σε μίσος ταπεινό να μην ξεπέσεις,
μα να μην κάνεις τον καλό
ή τον πολύ σοφό στα λόγια.

Αν να ονειρεύεσαι μπορείς,
και να μην είσαι δούλος των ονείρων
αν να στοχάζεσαι μπορείς,
δίχως να γίνει ο στοχασμός σκοπός σου,
αν ν’ αντικρίζεις σου βαστά
το θρίαμβο και τη συμφορά παρόμοια
κι όμοια να φέρνεσαι σ’ αυτούς
τους δυο τυραννικούς απατεώνες,
αν σου βαστά η ψυχή ν’ ακούς
όποιαν αλήθεια εσύ είχες ειπωμένη,
παραλλαγμένη απ’ τους κακούς,
για νάναι για τους άμυαλους παγίδα,
ή συντριμμένα να θωρείς
όσα σου έχουν ρουφήξει τη ζωή σου
και πάλι να ξαναρχινάς
να χτίζεις μ’ εργαλεία πούναι φθαρμένα.

Αν όσα απόχτησες μπορείς
σ' ένα σωρό μαζί να τα μαζέψεις
και δίχως φόβο, μονομιάς
κορόνα ή γράμματα όλα να τα παίξεις
και να τα χάσεις και απ’ αρχής,
ατράνταχτος να ξεκινήσεις πάλι
και να μη βγάλεις και μιλιά
ποτέ γι’ αυτόν τον ξαφνικό χαμό σου.

Αν νεύρα και καρδιά μπορείς
και σπλάχνα και μυαλό και όλα να τα
σφίξεις
να σε δουλέψουν ξαναρχής,
κι ας είναι από πολύ καιρό σωσμένα
και να κρατιέσαι πάντα ορθός,
όταν δε σούχει τίποτε απομείνει
παρά μονάχα η θέληση,
κράζοντας σ’ όλα αυτά: «ΒΑΣΤΑΤΕ».

Αν με τα πλήθη να μιλάς
μπορείς και να κρατάς την αρετή σου,
με βασιλιάδες να γυρνάς
δίχως απ’ τους μικρούς να ξεμακρύνεις.
Αν μήτε φίλοι, μήτ’ εχθροί
μπορούνε πια ποτέ να πειράξουν,
όλο τον κόσμο αν αγαπάς,
μα και ποτέ πάρα πολύ κανένα.

Αν του θυμού σου τις στιγμές
που φαίνεται αδυσώπητη η ψυχή σου,
μπορείς ν’ αφήσεις να διαβούν
την πρώτη ξαναβρίσκοντας γαλήνη,
δική σου θάναι τότε η Γη,
μ’ όσα και μ’ ότι απάνω της κι αν έχει
και κάτι ακόμα πιο πολύ:
Άνδρας αληθινός θάσαι παιδί μου.

[lucky_louk]

Και απαντά ο Βάρναλης με τον δικό του μοναδικό τρόπο...

Αν ημπορείς την παλαβή να κάνεις, όταν οι άλλοι σου κάνουνε το γνωστικό κι όλοι σε λένε φταίχτη, αν δεν πιστεύεις τίποτα κι άλλοι δε σε πιστεύουν,
αν σχωρνάς όλα τα δικά σου, τίποτα των άλλων,
κι αν το κακό που πας να κάνεις, δεν το αναβάλλεις,
κι αν όσα ψέματα σου λεν με πιότερα απανταίνεις,
κι αν να μισείς ευφραίνεσαι κι όσους δε σε μισούνε
κι αν πάντα τον πολύξερο και τον καλόνε κάνεις.
Αν περπατάς με την κοιλιά κι ονείρατα δεν κάνεις
κι αν να στοχάζεσαι μπορείς μονάχα το ιντερέσο,
το νικημένο αν παρατάς και πάντα διπλαρώνεις το νικητή,
μα και τους δυό ξετσίπωτα προδίνεις,
αν ο τι γράφεις κι ο τι λες, το ξαναλέν κ' οι άλλοι γι' αληθινό- να παγιδεύουν τον κουτό κοσμάκη,
αν λόγια κ' έργα σου καπνόν ο δυνατός αέρας τα διαβολοσκορπά και συ ξαναμολάς καινούριον.
Αν όσα κέρδισες μπορείς να τα πληθαίνεις πάντα και την πατρίδα σου κορώνα γράμματα να παίζεις, κι αν να πλερώνεις την πεντάρα που χρωστάς αρνιέσαι και μόνο να πληρώνεσαι σωστό και δίκιο το ' χεις,
αν η καρδιά, τα νεύρα σου κι ο νους σου εν αμαρτίαις γεράσανε κι όμως εσύ τα στύβεις ν' αποδίδουν, αν στέκεις πάντα δίβουλος και πάντα σου σκυμμένος
κι αν όταν φωνάζουν οι άλλοι «εμπρός»! εσύ φωνάζεις «πίσω»!
Αν στην πλεμπάγια να μιλάει αρνιέται η αρετή σου κι όταν ζυγώνεις δυνατούς, στα δυό λυγάς τη μέση
κι αν μήτε φίλους μήτε εχθρούς ποτέ σου λογαριάζεις και κάνεις πως τους αγαπάς, αλλά ποτέ κανέναν,
αν δεν αφήνεις ευκαιρία κάπου να κακοβάνεις και μόνο,
αν κάνεις το κακό, η ψυχή σου γαληνεύει,
δικιά σου θά ναι τούτ' η Γης μ' όλα τα κάλλη πού χει
κ' έξοχος θά σαι Κύριος,
αλλ' Άνθρωπος δε θά σαι.

Να`μαστε καλά παιδιά.
Καλό 2016.

[ΜΙΔΑΣ]

Τί αξία έχει ο γάμος στην αγάπη μας μπροστά, κι άλλοι είναι παντρεμένοι όμως ζούνε χωριστά!! Ζαμπετας.Γειά σου Στέλιο!!

[giannist]

Ποσο μαρεσουν οι καραμελιτσες,θαθελα ναχα δυο σακουλιτσες.

[kostis]

.....`η στραβος ειν ο γιαλος η στραβα αρμενιζουμε......     (οτι να`ναι)

[haros]

Επρεπε να βουτηξετε σημερα για τον Σταυρο.
Το κρυο νερο ειναι οτι πρεπει για να σας περασουν οι ποιητικες ανησυχιες..