Κάπου στην τηλεόραση άκουγα την ιστορία ενός Ρώσου επίλαρχου.
Μια ωραία ημέρα του Αυγούστου του 1991 πήρε διαταγή να πάει πρωί-πρωί να... καταλάβει τη Βουλή! Την Κρατική Δούμα στο κέντρο της Μόσχας. Έδωσε τις σχετικές διαταγές, επιθεώρησε τα άρματα και τα εφόδια και όρισε ώρα αναχώρησης στις 5 το πρωί.
Πέντε το πρωί λοιπόν τα άρματα βγήκαν από την πύλη, οι φαντάροι νυσταγμένοι βαριόντουσαν... "Πάλι ασκήσεις, πότε θα απολυθούμε..." Κάτι όμως δεν πήγαινε καλά. Δεν πήγαιναν προς το συνηθισμένο πεδίο των ασκησεών τους, αλλά... προς τη πόλη... Νυσταγμένοι και βαρεμένοι οι φαντάροι δεν έδιναν και πολλή σημασία...
Καθώς έμπαιναν στην πόλη και καθώς η ώρα περνούσε, έβλεπαν όλο και συχνότερα ανθρώπους στις στάσεις των λεωφορείων να περιμένουν να πάνε στη δουλειά τους. Ο κόσμος κοίταγε τα άρματα παραξενεμένος, οι φαντάροι κοίταγαν τον κόσμο παραξενεμένοι... Σιγά-σιγά, καθώς ο κόσμος πύκνωνε, άρχισαν οι φωνές: "Πού πάτε, σύντροφοι; Τι πάτε να κάνετε;"
Σιγά-σιγά άρχισαν και οι φαντάροι τη μουρμούρα: "Πού πάμε, κύριε επίλαρχε; Τι πάμε να κάνουμε;" Ο επίλαρχος... άρχισε να σκέφτεται ότι "ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται".
Καθώς πλησίαζαν όλο και πιο πολύ στο κέντρο της πόλης και καθώς η ώρα περνούσε όλο και περισσότερο, και ο κόσμος πύκνωνε και οι φωνές δυνάμωναν: "Πού πάτε, σύντροφοι; Τι πάτε να κάνετε;" "Πού πάμε, κύριε επίλαρχε; Τι πάμε να κάνουμε;" "Έχετε μου εμπιστοσύνη, παιδιά, και όλα θα πάνε καλά!"
Όταν έφτασε στο κτίριο της Βουλής, παρέταξε τα άρματα γύρω-γύρω και μπήκε στο κτίριο. Βρήκε τον Α' αντιπρόεδρο (ο πρόεδρος της Βουλής Γιέλτσιν ερχόταν ακόμα από το Καζαχστάν) και του ανέφερε ότι διατάχτηκε να πάρει θέσεις με την επιλαρχία του στη Βουλή και, αφού δεν έχει άλλες διαταγές, "τίθεται υπό τις διαταγές" της Βουλής.
Ήδη θα το καταλάβατε δημοκρατία τι σημαίνει (που θα έλεγε και ο Καβάφης)...
Περισσότερες λεπτομέρειες:
https://en.wikipedia.org/wiki/1991_Soviet_coup_d%27%C3%A9tat_attempt