Απομεινάρια Πολέμου (Relics)

[panos_v]

Αυτό που με ξενίζει αρκετά είναι οι υψηλές τιμές που εξακολουθούν να πληρώνονται για τα relics, ακόμη και σε συνθήκες κρίσης, δυσανάλογα υψηλές μάλιστα σε σχέση με τα κομμάτια σε καλή κατάσταση.

    Έχεις δίκιο να απορείς για αυτή την κατάσταση, αλλά αν μη τι άλλο έχουμε την ευκαιρία να αγοράζουμε και από το εξωτερικό σε καλύτερες τιμές. Αλλά εξακολουθώ να πιστεύω ότι αν επιμένεις και κάνεις υπομονή θα βρεις αυτό που θέλεις και στην τιμή που θέλεις. Αρκεί να μην βιαστείς γιατί τότε θα πληρώσεις ακριβά. Αναρτώ φωτογραφία από το κράνος Μ40 που αγόρασα πριν από 1 χρόνο στην τιμή των 250 ευρώ. Αυθεντικό με εγγύηση αγοράς. Είχα θέσει σαν μέγιστη τιμή τα 250 ευρώ, περίμενα και ήρθε η ευκαιρία μου.

    Μην ανησυχείς γιατί βγήκαμε εκτός θέματος χρειάζεται για να χαλαρώνουμε λιγάκι.   

[Stratis76]

Σπέσιαλ τιμούλα!
Πάντως σε φόρουμ του εξωτερικού αλλά και σε ξένα σαιτ που χαζεύω, δεν έχω δεί τέτοιες τιμές.
Το γεγονός είναι πως τελικά στην Ελλάδα πάρα μα πάρα πολλά πράγματα (συλλεκτικά και μη) είναι ακριβότερα απότι στο εξωτερικό (μαζί και με τα μεταφορικά).

[panos_v]

    Εν μέρει φταίει και ότι δεν υπάρχει ενημέρωση μεταξύ των συλλεκτών για τις ισχύουσες τιμές γενικότερα. Από την άλλη είναι και η ''δίψα'', μόλις φανεί κάτι καλό δίνουμε όσα όσα για να το πάρουμε. Αν μείνει κάτι στο ράφι καιρό λόγω της τιμής του, ο έμπορος θα σκεφτεί να την κατεβάσει.

    Τα τελευταία χρόνια όμως λόγω της οικονομικής κρίσης τα δεδομένα και στην χώρα μας άλλαζουν. Βλέπουμε να μένουν και καλά αντικείμενα και οι τιμές δειλά - δειλά να αλλάζουν. Λογικό φυσικά γιατί το πρώτο έξοδο που  περικόβεται στην κρίση είναι από το χόμπι.   

[panos_v]

      Συνεχίζοντας την σειρά με τα απομεινάρια, θα σας παρουσιάσω το σημερινό μου απόκτημα.

      Αλλά ας πάρω από την αρχή την ιστορία πως κατέληξε στα χέρια μου και στην συλλογή μου το νέο απόκτημα.

      Εδώ και μέρες ένας πολύ καλός μου φίλος μου μίλησε για έναν γέροντα πρώην ''Ριμινίτη'', μεγάλο σε ηλικία πια. Εγώ θέλησα να τον γνωρίσω αφού πρώτα ρώτησα αν θα μπορούσα να τον επισκεφτώ. Το ραντεβού κανονίστηκε για σήμερα στις 10:00 το πρωί. Συναντηθήκαμε στο σπίτι του, ο γέροντας πολεμιστής ευτυχώς είχε σώα τα φρένα του και η μνήμη του ήταν πραγματικά ''ξυράφι''. Οπότε καταλαβαίνεται την δικιά μου χαρά που φυσικά δεν την φανέρωσα, οπότε άρχισα τις ερωτήσεις για εκείνα τα χρόνια.

      Είχε ξεκινήσει από ένα νησί του Αιγαίου στα 16 του χρόνια, όπου πέρασε στην Τουρκία κρυφά. Εκεί φυλακίστηκε από τους Τούρκους, μαζί με άλλους νέους από την Ελλάδα, που σαν και αυτόν διαποτισμένοι ακόμη από τα τραγούδια της νίκης επί των Ιταλών ήθελαν να συνεχίσουν τον αγώνα. Ευτυχώς με την παρέμβαση των Βρετανών ελευθερώθηκαν και μεταφέρθηκαν στον Λίβανο. Στην Μέση Ανατολή εκπαιδεύτηκε ως τυφεκιοφόρος και οδηγός οχήματος γενικής χρήσεως, καθώς και πολυβολητής σε οπλοπολυβόλο τύπου Μπρεν. Δεν πρόλαβε την μάχη του Ελ Αλαμέιν, αλλά θυμόταν αφηγήσεις των άλλων συμπολεμιστών του. Μου μίλησε για τις αναταραχές και την διάλυση των Ελληνικών Ταξιαρχιών από του Βρετανούς και γενικά για το κλίμα της καχυποψίας που επικράτησε μετά. Μου μίλησε για την μάχη στο Ρίμινι που συμμετείχε και τέλος για τα Δεκεμβριανά δηλαδή την μάχη της Αθήνας το 1944 όπου παραλίγο να σκοτωθεί από χειροβομβίδα που έριξε στον θάλαμό του αντίπαλος αντάρτης. Μου έδειξε την δικιά του ''Αθηνά'' το διακριτικό που φορούσε όπως και οι υπόλοιποι της 3ης ΕΟΤ, μου είπε για ένα περίστροφο τύπου Γουέμπλευ 38αρι που είχε φέρει μαζί του και είχε ανταλλάξει με Βρετανό για μερικά πακέτα τσιγάρα, αλλά του το έκλεψαν αθίγγανοι πριν πολλά χρόνια, χωρίς να το καταλάβει, όταν του είχε ''μπάσει'' στο σπίτι του για να πάρουν κάποια παλαιά έπιπλα και τέλος άνοιξε ένα παλαιό μπαούλο και μου έδωσε το αντικείμενο που πρόσθεσα στην συλλογή μου : ένα Γερμανικό κράνος Μ40 που το είχε φέρει από την Ιταλία το 1944 όπως μου είπε χαρακτηριστικά.

       Το νέο μου απόκτημα εκτός ότι έρχεται από τα χέρια ενός πολεμιστή, είναι σε κατάσταση προχωρημένης οξείδωσης, λείπει το εσωτερικό του, αλλά φαίνονται τουλάχιστον οι αριθμοί που ήταν ''χτυπημένοι'' από το εργοστάσιο κατασκευής.

      Ξεκινάω αμέσως την συντήρηση του........

 
 
     

[giorgos_p]

Φαίνεται ότι κάποια υπολείμματα της εργοστασιακής του βαφής υπάρχουν ακόμη. Είναι κράνος Μ40, μεγέθους 66, της Quist, που παρήγαγε από τα πιο καλοφτιαγμένα υποδείγματα. Το συγκεκριμένο παράχθηκε το αργότερο το 1943, κρίνοντας από το ότι η σφραγίδα του κατασκευαστή (Q) βρίσκεται στην αριστερή πλευρά του κράνους. Ο αριθμός του λοτ είναι χαμηλός, άρα πρέπει να είναι από τις πρώτες σειρές κατασκευής του κράνους, αρκετά πριν το '43.

Τυχερός που είδες αυθεντική "Αθηνά" από κοντά! 

[panos_v]

     Θέλω να ευχαριστήσω τον διαχειριστή για την επαναφορά του θέματος, χωρίς τα ''περιττά'' σχόλια και να ζητήσω συγνώμη από τους αναγνώστες για την χτεσινή εκτροπή του.

[sac]

Soyle mi! (bis)

[panos_v]

 
     Γιώργο, πράγματι είσαι ακριβής για τις πληροφορίες που μας δίνει το κράνος. Κρίμα να μην υπάρχει και το εσωτερικό του. Μετά από την ''βάπτιση'' του σε ζεστό νερό και πέρασμα με λίγο συντηρητικό λάδι το παλαιό χρώμα του ζωντάνεψε και η οξείδωση άρχισε να υποχωρεί. Θα το αφήσω λίγο για να ξανακάνω πάλι τον ίδιο κύκλο πάλι αύριο.  

    Αν διαβάσεις το βιβλίο του γνωστού ''Ριμινίτη''  Ζάχου Χατζηφωτίου, '' Τα μονοπάτια του πολέμου'', θα δεις την εκπληκτική ιστορία της ''Αθηνάς'' όπως την παρουσιάζει με το γνωστό χιούμορ του. Είναι πράγματι συγκλονιστική.

[panos_v]

      Μέχρι να τελειώσω την συντήρηση του γερμανικού Μ40 κράνους, που μου έδωσε ο "Ριμινίτης'' πολεμιστής, όπως διηγήθηκα την ιστορία παραπάνω και να αναρτήσω φωτογραφίες, θα σας παρουσιάσω μια παλαιότερη αναπαλαίωση - διάσωση και βαφή ενός άλλου κράνους πιο προσιτού στα δικά μας στρατιωτικά χρόνια.

      Πρόκειται για ένα κράνος τύπου Μ1, αντιγραφή δηλαδή του γνωστού κράνους με το οποίο πολέμησαν οι Αμερικάνοι στο Β'ΠΠ και μετέπειτα, μέχρι την αντικατάσταση του με τα κράνη τύπου κέβλαρ. Η αντιγραφή γίνονταν από Ελληνικά εργοστάσια στα πρότυπα σχέδια των Αμερικάνων. Το συγκεκριμένο κράνος βρέθηκε έξω από ένα εγκαταλειμμένο στρατόπεδο, σ' ένα αλσύλλιο χωρίς το πλαστικό εσωτερικό. Ήταν σκουριασμένο με αρκετά βουλιάγματα - χτυπήματα. Πρόκειται για το πρώτο κομμάτι που συντήρησα - ανακατασκεύασα οπότε από τις φωτογραφίες που θα αναρτήσω θα δείτε αρκετά λάθη ειδικά στο χρώμα που επέλεξα να το βάψω.

     Αφού πρόκειται για ένα κράνος στην ουσία χωρίς συλλεκτική αξία, για το λόγο ότι είναι κοινό και εύκολα μπορείς κάποιος να το βρει σε ιδιαίτερα προσιτές τιμές, αποφάσισα, αφού το έτριψα, το στόκαρα, το πέρασα με αστάρι, να το βάψω στα χρώματα που πολέμησε το ΕΚΣΕ, μετά το φθινόπωρο του 1953, όταν και τέθηκε υπό την 3η Αμερικάνικη Μεραρχία Πεζικού. Οδηγός μου ήταν κάποιες φωτογραφίες που είχα δει σε μια δημοπρασία στο γνωστό ebay. Το κράνος πρότυπο όμως αφορούσε κράνος που το έφερε Ανθυπολοχαγός, (δηλαδή μ' ένα αστέρι) ενώ αποφάσισα να το προάγω σε κράνος Λοχαγού. Πέρα του χρώματος το οποίο προσπάθησα να πετύχω την φυσική φθορά του χρόνου (μάλλον ατυχώς), το βάψιμο των διακριτικών έγινε με στάμπες που έφτιαξα. 

     Ένα ακόμη κράνος που έχω στην συλλογή μου που πιστεύω ότι είχε μια ευκαιρία ακόμη, πέρα από το να γίνει παλιοσίδερο για ανακύκλωση ........

[kostakis88]

Δ ξερω πως μπορει να ηταν πριν αλλα το αποτελεσμα ειναι εξαιρετικο.. συμφωνω σχετικα με το χρωμα.συγχαρητηρια για την πολυ καλη δουλεια που κανεις κ που δινεις μια δευτερη ευκαιρια σε τετοια αντικειμενα παρολο που δεν ανηκω στον συλλεκτικο σας τομεα. Βεβαια και κατι χιουμοριστικο που μου περασε απο το μυαλο αλλα νομιζω ταιριαζει στην περιπτωση σου ειναι κατι "μοτο" που ειχε βγαλει νομιζω το cutty sark που ελεγε οτι "εκει που εβλεπαν ολοι ενα καλαθι, καποιος ειδε το μπασκετ" η το "εκει που ολοι εβλεπαν ενα καραβοπανο, καποιος ειδε το τζην".. στην περιπτωση σου θα ταιριαζε "εκει που ολοι εβλεπαν σκουπιδια, καποιος ειδε μικρους θησαυρους!" 

[panos_v]

     Σε ευχαριστώ Κώστα για τα καλά σου λόγια, αλλά δεν μπορώ να φτάσω αυτούς τους πρωτοπόρους που παρουσίαζε τόσο έξυπνα η διαφήμιση. Απλά μου αρέσει η στρατιωτική ιστορία και προσπαθώ να την καταλάβω και ίσως να ''νιώσω'' την εποχή μέσα από την ανακατασκευή αυτών των αντικειμένων. Πραγματικά νιώθω όταν κρατάω ένα αντικείμενο ιστορικό τον παλμό του παλιού κατόχου του. Θυμάμαι όταν είχα αγοράσει πριν από χρόνια ένα ζευγάρι γερμανικών γυαλιών μοτοσυκλετιστή του Β'ΠΠ, που τα κοιτούσα πολύ ώρα και ένας γνωστός μου με ρώτησε τι ''χαζεύω''. Του απάντησα ότι αυτό που ένιωθα ήταν μια μοτοσυκλέτα να καταπίνει χιλιόμετρα στις ατελείωτες στέπες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης καλοκαίρι, σε μια προέλαση, με το πολυβόλο στο διπλανό καλάθι, έτοιμο με την ταινία από σφαίρες να κρέμεται στο πλάι.

    Αυτό βλέπω σ' αυτά τα αντικείμενα και γι' αυτό προσπαθώ να τα επαναφέρω από την λήθη του χρόνου και της ιστορίας.

[kostakis88]

Σχετικα με την παρομοιωση μου ηθελς περισσοτερο να αναφερθω στην διαφορετικη οπτικη που βλεπεις σε τετοιου ειδους αντικειμενα παρα την πρωτοπορια των προσωπικοτητων της διαφημισης!! παντως καλα κανεις και τα καταφερνεις και μια χαρα....και μιας και πιασαμε διαφημισεις ουισκι, keep walking!! 

[Stratis76]

Ωραία προσπάθεια Πάνο.
Οσο για την αξία που λές, συλλεκτική έχει (κατά την άποψή μου).
Χρηματική, ώς δηλαδή εμπορεύσιμο είδος μπορεί να μην έχει, αλλά συλλεκτική ναι 

[panos_v]

     Και μια φωτογραφία του κράνους πάνω σε κούκλα ..... δυστυχώς είναι από το κινητό μου και χάνει σε ανάλυση ....

[ΤΑΛΟΣ]

Ο φίλος μας Παναγιώτης είναι καταπληκτικος και για ακόμη μια φορά εκπληκτικός.
Είναι το μεράκι του,οι γνώσεις του,αλλά και το ταλέντο του που τον κάνουν εξαιρετικό.
Τέλεια δουλειά,φίλε Παναγιώτη.-