Νομίζω ότι κρίνουμε αποκλειστικά με τη δική μας βάση κάτι που δεν έχει μονοσήμαντη απάντηση.
Μπορεί εμείς να έχουμε το μεράκι, αλλά κάποια πράγματα ίσως να μην είχαν ιδιαίτερη αξία ούτε για τους αρχικούς κατόχους τους, ούτε για τους απογόνους τους. Αν κάποια από αυτά μπορούν να ανταλλαχθούν με κάποια χρήματα μάλιστα, ειδικά σε δύσκολους καιρούς, δεν είναι κάτι κατακριτέο. Ούτε σημαίνει ότι κάποιος δε σέβεται τους προγόνους του επειδή μπορεί να μην ενδιαφέρεται για κάποια αντικείμενά τους.
Απορώ κι εγώ για κάποια κομμάτια από τη συλλογή μου, όπως αυτό
http://steki-syllekton.gr/index.php?topic=12850.0πώς γίνεται οι συγγενείς να τα άφησαν κι αν τελικά τα εκτιμώ εγώ περισσότερο από αυτούς. Ίσως και να είναι έτσι, αλλά να πω την αλήθεια, δεν αναρωτήθηκα ποτέ αν ο αρχικός κάτοχος ήταν καλός πατέρας, σύζυγος ή παππούς μετά τον πόλεμο και τι αξίζει ουσιαστικά περισσότερο. (Το ίδιο αναρωτιόμουν και με ένα χιτώνιο του Ναύαρχου Ιωαννίδη που σκεφτόμουν να αγοράσω, πράγμα που δεν έκανα τελικά, καθώς ήταν μεταπολεμικό.)
Κι αν πιάσουμε και αρκετούς συλλέκτες-κοράκια, που θέλουν να αγοράσουν κομμάτια από ανυποψίαστους συγγενείς για ένα ξεροκόμματο, είναι ακόμη καλύτερο το να ρωτούν οι συγγενείς για την πιθανή αξία κάποιων αντικειμένων, παρά να μένουν απληροφόρητοι. Κι αν οι ερωτήσεις δε συνάδουν με το δικό μας "εξασκημένο συλλεκτικό κριτήριο", ας μην είμαστε και τόσο αυστηροί. Ούτε όλοι το έχουν, ούτε είναι ανάγκη να το έχουν. Λογικό να γίνονται "άτσαλες" για εμάς ερωτήσεις.
Μακάρι όταν τα τινάξω η συλλογή μου να αξίζει τόσα για τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου, που να πάρουν ένα καλό ποσό και τα αντικείμενα να τα χαρούν άλλοι συλλέκτες. Δεν περιμένω σώνει και ντε τα παιδιά μου να αποκτήσουν ενδιαφέρον για τα κράνη, τις στολές και τα μετάλλια, επειδή εγώ έχω τη λόξα.