Όταν είχα πρωτοδει
το στρατόπεδο στο Κουφοβουνο είπα μου συμβαίνει η βλέπω όνειρο,
σύντομα όμως κατάλαβα.
Ακριβώς έτσι ένιωσα κι εγώ όταν το πρωτοείδα, Δεκέμβρη, νύχτα, με χιόνι. Αν και ο Έβρος μου ήταν οικείος, εκεί μιλάμε για άλλη χάρη... 5 μήνες από τότε έφυγαν με -7 τη μέρα, -14 τη νύχτα και συχνά-πυκνά ομίχλη που δεν έβλεπες στα 10 μέτρα, 20 ώρες το 24ωρο. Και το τρέξιμο, τρέξιμο. 107, μαγεία.