Φρασεις που εμειναν στην Ιστορια!!

[bruce]

χαχα σωστος καφες νοθεια με το ρεβυθι το χρωσταει και της μιχαλους ηταν μια φραση που δεν ειδα
το πηρα απο ενα μλοκ και σας το δειχνω μονο οτι ηταν στο ναυπλιο ξερω Η προέλευση της λαϊκής ιδιωματικής φράσης «χρωστάει της Μιχαλούς», που σημαίνει ότι κάποιος είναι τρελός (και πρόσφατα ότι κάποιος έχει μεγάλα χρέη), έχει βασανίσει πολύ τους μελετητές. Η εκδοχή που έχει βρει ευρεία απήχηση αλλά παραμένει αστήρικτη είναι η εξής: Βρισκόμαστε στα χρόνια του Όθωνα στην πρωτεύουσα της μεταπολεμικής Ελλάδας, το Ναύπλιο. Σε κάποιο σοκάκι του Ναυπλίου υπήρχε η ταβέρνα της Μιχαλούς, της γυναίκας του μακαρίτη του Μιχάλη. Η Μιχαλού ήταν μια γυναίκα παραδόπιστη και εκμεταλλεύτρια. Το μαγαζί της είχε μια περιορισμένη πελατεία στην οποία έκανε πίστωση για ένα ορισμένο διάστημα, όμως αλίμονο σε όποιον δεν ήταν συνεπής! Μετά την παρέλευση της προθεσμίας, η Μιχαλού εξευτέλιζε κυριολεκτικά τους άτυχους οφειλέτες της. Ανάμεσα σ’ αυτούς ήταν και κάποιος ευσυνείδητος, ο οποίος, αδυνατώντας να βρει χρήματα να εξοφλήσει τη Μιχαλού, γύριζε μέρα και νύχτα στους δρόμους παραμιλώντας. Και όταν κανείς ρωτούσε τους περαστικούς τι έχει αυτός ο άνθρωπος, οι άλλοι απαντούσαν: «Αυτός χρωστάει της Μιχαλούς». Λέγεται, επίσης, ότι η συγκεκριμένη γυναίκα συνήθιζε να γράφει τα ονόματα των χρεωστών της στον τοίχο του μαγαζιού της. Επομένως, όποιος περνούσε από εκεί γνώριζε και ποιοι είναι αυτοί που χρωστούν.

[herakliotis]

Ευχαριστουμε πολυ bruce !!
Με λιγα λογια η Μιχαλου ειχε εφευρει τον δικο της Θηρεσια! 

[bruce]

χαχαχαχαχαχααχ το γελαμε αλλα εκει θα φτασουμε ξανα φαι με βερεσεδια

[bruce]

παντως μια μικρη διορθωση ειναι τειρεσιας....

[herakliotis]

Σωστο , , ,

[herakliotis]

Μια αλλη εκφραση που χρησημοποιουμε οταν κλεινουμε με καποιον μια συμφωνια με καποιον και αφου εχουν ολα τελειωσει ανοιγουμε την παλαμη και του λεμε <κατεβαινε το χρημα- κατεβαινε τα λεφτα> ή μια ποιο συγχρονη εδοχη ειναι το <πεσε τα λεφτα> !!
Και αυτη η εκφραση εχει τις ριζες τις πολυ παλια στο Βυζαντιο!!
Τοτε οι νοικοκυρες δεν εβγαιναν απο το σπιτι καθημερινα οπως σημερα, περνουσαν λοιπον απο τα σοκακια πλανωδιοι μαναβηδες και φωναζαν την πραματεια τους , οι γυναικες λοιπον εβγαιναν στα μπαλκονια και αρχισε το παζαρι : Ποσο κανουν δυο ντοματες? πεντε κρεμυδια ? οχτω πατατες κτλ κτλ
Αφου ειχε τελιωσει το παζαρι (το οποιο το ακουγε ολη η γειτονια) ο πλανωδιος ελεγε στην νοικοκυρα που την κοιτουσε απο κατω <Κατεβαινε το χρημα-παραδακι-λεφτα>
Η γυναικα εβαζε σε ενα καλαθι δεμενο με σχοινι τα χρηματα και ο πλανωδιος της εβαζε μεσα τα ψωνια και τα τραβουσε πανω!!
Οι πλανωδιοι χαθηκαν , το κατεβαινε τα λεφτα παρεμεινε!!

[bruce]

σωστος
 γραφω μερικες σε λιστα χωρις να ξερω την ιστορια της καθε μιας
ζεστο χρημα
χρημα με ουρα
ο τυπος ειναι σκρουτζ=για τσιγκουνηδες
δυστηχως επτωχευσαμεν=κατι παρελθοντικο αλλα και προσφατο
εχεις λιλια-λιλι εχεις λαλια=ελληνικο μπορεις να μιλας με το χρημα η δυναμη του
τα λεφτα πανε στα λεφτα
και κατι που μου αρεσε Το χρήμα είναι σαν την κοπριά σ' ένα χωράφι. Είναι καλή, μόνον όταν απλώνεται παντού
το βρηκα στο νετ

[rubirosa]

Στο εργο του Αλεξανδρου Ραγγαβη ο Συμβολαιογραφος λεει: για ευπορο <εχει πολλα διστυλα και μπικικινια>
τα διστυλα ηταν τα ισπανικα νομισματα, που ειχαν δεξια και αριστερα του θυρεου ,τις ηρακλειες στυλες,
ενω τα μπικικινια, τα λεφτα γενικα, λεμε: <εχω γκινια δεν εχω μπικικινια> το συνανταμε και στο τραγουδι
του Κραουνακη <τα λεφτα ποιος τα ανακαληψε,τα λεφτα, τα μπερντε, τα μπικικινια>

[epop]

ενα διστηλο απο Μεξικο με τον Καρολο τον IV.Ηταν νομισμα παγκοσμιας εμβελειας στην εποχη του κατι σαν το δολαριο σημερα.

[epop]

οι δυο στηλες του  κοσμου (Αμερικη- Ευρωπη) με τον ισπανικο βασιλικο θυρεο στη μεση

[giannist]

οι δυο στηλες, των ισπανικων νομισματων,τονιζε!!!!  τις λεγομενες,και υπαρκτες τοτε,απο την αρχαιοτητα Ηρακλειες στηλες,που πραγματι,σηματοδοτουσαν τα ορια,(γιβραλταρ),του τοτε γνωστου κοσμου,με το αγνωστο,τεραστιο ωκεανο,που τον θεωρουσαν και οριο του τοτε κοσμου.υποτιθεται,για τους πολλους,οπως αναφερουν και οι χαρτες του πτολεμαιου,η γη, ηταν επιπεδη,με τον επανω κοσμο των θεων,και τον κατω,του αδη και των νεκρων,και του ερεβους,(η επιφανεια, ηταν των απλων ανθρωπων).οι πυλες ηταν στην αχερουσια,που σε ταξιδευε,ο ψυχοπομπος θεος αρης,κατοπιν αντιτιμου(λαδωμα και τοτε),για να σε κατεβασει με την βαρκα του στον αδη,γιαυτο στου νεκρους εβαζαν στα ματια νομισματα,κατι σαν εισιτηριο?για ευκολη μεταβαση,η καλη θεση,στην βαρκα?σιγουρα,οι αρχαιοι σοφοι,γνωριζαν για το συμπαν ,την σφαιρικοτητα της γης,και ειχαν τεραστιες αστρονομικες γνωσεις,που το μεγαλυτερο μερος τους, καταστραφηκαν,απο την πυρκαγια της αλεξανδρινης βιβλιοθηκης.ισως ακομα,να μην εχουμε τις απαντησεις,για διαφορα θεματα,που σιγουρα κατειχαν οι αρχαιοι πολιτισμοι.ας μην το επεκτεινω,γιατι θα φτασουμε σε συμπερασματα,των διαφορων μυστων? που κατακλυζουν τις τηλεορασεις,με τις πολυτιμες γνωσεις,που τις χαριζουν?με το κιλο!!!10τομοι βιβλιων?με τεραστιας σημασιας πληροφοριες,σε ομορφο χρωμα,που να ταιριαζει με την βιβλιοθηκη,και τα υπολοιπα επιπλα,προσφορα 40 ευρω!!!!γνωση με το κιλο,αλλα και με ντιζαιν.χαιρετω,γιανηςτ.

[herakliotis]

Το χρήμα είναι σαν την κοπριά σ' ένα χωράφι. Είναι καλή, μόνον όταν απλώνεται παντού

Απο ολα αυτο μου αρεσε περισσοτερο και δεν το ειχα ξανακουσει και ποτε μου!!
Πολυ ωραιο

Μου θυμησε το αλλο , , : Τα λεφτα και τα μπαρμπουνια τρωγωντε παντα φρεσκα!! 

[herakliotis]

Το <χρημα με ουρα> εχει να κανει με το νυφικο φορεμα!!
Οσο ποιο μεγαλη ειναι η ουρα στο νυφικο τοσο ποιο πλουσιο λεμε οτι ειναι!!(Διχως ουρα φανταζει φτωχικο)
Ετσι εμεινε στην ιστορια οτι αυτος εχει χρημα με ουρα ,αρα ειναι πολυ πλουσιος!!

[herakliotis]

Πολλες φορες τα νομισματα μπηκαν και στα τραγουδια που εκαναν σουξε!!
Π,Χ Τοτε που  το ταληρο 5δρχ  ηταν ενα μηνιατικο:
<Αποψε που υπαρχουνε τα ταλληρα ρε μαγκες θα οργώσουμε τα Φάληρα.>

Και τοτε που το πεντοχιλιαρο αξιζε :
<Ωχ αμαν ,  γιατι τα πεντοχιλιαρα δεν ειναι πετσετακια να παιρνω με την σεσουλα να κανω ραβασακια>

Σε ενα μπαλκονι βρηκαμε ομως τι θα κανουμε τα πεντακοσαρικα!! Πετσετάρααα!!!

 

[maiko222]

Στη δεκαετία του 1930 οπότε και κυκλοφορούσε το επισημασμένο χιλιάρικο της Εθνικής τράπεζας ο υπόκοσμος της εποχής του είχε δώσει το παρατσούκλι «λάχανο» ή «λαχανίδα» λόγω του χρώματος του και του μεγάλου μεγέθους του। Επίσης ως λαχανάδες εννοούσαν και τους πορτοφολάδες και παντόφλες τα πορτοφόλια.

Το παρωνύμιο αυτό χρησιμοποίησε και ο Βαγγέλης Παπάζογλου το 1934 όταν έγραψε τους στίχους για το γνωστό τραγούδι «Κάτω στα λεμονάδικα»।


Κάτω στα λεμονάδικα ( Οι λαχανάδες )

Βαγγέλης Παπάζογλου ή Αγγούρης
Μουσική: Βαγγέλης Παπάζογλου ή Αγγούρης
Πρώτη εκτέλεση: Στελλάκης Περπινιάδης
Άλλες ερμηνείες: Κώστας Ρούκουνας, Σαμιωτάκι || Σωτηρία Μπέλλου || Σπύρος Ζαγοραίος


Κάτω στα λε-, βρε κάτω στα λε-, κάτω στα λεμονάδικα
κάτω στα λεμονάδικα γίνηκε φασαρία
δυο λαχανάδες πιάσανε
και κάναν την κυρία

Τα σίδερα, βρε τα σίδερα, τα σίδερα τους φόρεσαν
τα σίδερα τους φόρεσαν και στη στενή τους πάνε
κι αν δε βρεθούν τα λάχανα
το ξύλο που θα φάνε

Κυρ αστυνό-, βρε κυρ αστυνό-, κυρ αστυνόμε μη βαράς
γιατί κι εσύ το ξέρεις
πως η δουλειά μας είναι αυτή
και ρέστα μη γυρεύεις

Εμείς τρώμε, βρε εμείς τρώμε, εμείς τρώμε τα λάχανα
βρε εμείς τρώμε τσιμπούμε τις παντόφλες
για να μας βλέπουν τακτικά
της φυλακής οι πόρτες

Πηγη: http://greeknotes.blogspot.com/2010/06/normal-0-microsoftinternetexplorer4.html