Ιστορία της τζαζ

[chrysos]

Ιστορία της τζαζ
 
Προϊστορία

Η τζαζ εμφανίστηκε ως αναγνωρίσιμο και ξεχωριστό μουσικό είδος περίπου το 1900. Πριν από αυτή τη χρονιά εκτείνεται η προϊστορία της, το χρονικό διάστημα δηλαδή κατά το οποίο συγχωνεύτηκαν όλα τα μουσικά αλλά και κοινωνικά συστατικά της. Για την περίοδο αυτή δεν υπάρχουν πολύ σημαντικές μαρτυρίες.

Θεωρείται δεδομένο πως οι καταβολές της τζαζ μουσικής είναι αφρικανικές. Οι έγχρωμοι σκλάβοι που — προερχόμενοι κατά κύριο λόγο από τη Δυτική Αφρική — μεταφέρθηκαν στο Νότο των Ηνωμένων Πολιτειών μετέφεραν μέρος των παραδόσεων τους, μεταξύ των οποίων κυρίως λατρευτικά έθιμα αλλά και μουσικά αφρικανικά χαρακτηριστικά όπως η ρυθμική πολυπλοκότητα και οι αφηρημένες μουσικές κλίμακες. Μεταφέρθηκαν ακόμα ορισμένα είδη τραγουδιού καθώς και μουσικές φόρμες όπως η πολυφωνία και ο αυτοσχεδιασμός.

Στην Αμερική εκείνης της εποχής, καθαρές μορφές αφρικάνικης μουσικής συναντάμε ως επί το πλείστον στην τελετουργική ή θρησκευτική μουσική και στα λαϊκά τραγούδια όπως τα αποκαλούμενα χόλερς. Από αρκετά νωρίς ωστόσο, η μαύρη μουσική έρχεται σε μίξη με "λευκά" στοιχεία και η γέννηση της τζαζ αποτέλεσε τελικά προϊόν αυτής της πρόσμιξης. Στην πραγματικότητα, η τζαζ γεννήθηκε στο σταυροδρόμι της ισπανικής, της γαλλικής και της αγγλοσαξονικής πολιτισμικής παράδοσης. Όλα αυτά τα μουσικά ιδιώματα αναμείχθηκαν και η μαύρη λαϊκή μουσική εξελίχθηκε μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, με την ανάπτυξη παράλληλα του μπλουζ τραγουδιού αλλά και την εξέλιξη των περισσότερων θρησκευτικών σπιρίτσουαλς (spirituals).

Στο τέλος του 19ου αιώνα, όλες οι διαφορετικές προσμίξεις φαίνεται πως έφτασαν στο σημείο της δημιουργίας του πρώτου αναγνωρίσιμου τζαζ είδους, του ράγκταϊμ (ragtime). Το ράγκταϊμ ήταν κυρίως μουσική με συνοδεία πιάνου και με χαρακτηριστικό συγκοπτόμενο ρυθμό. Περίπου στα 1900, το ράγκταϊμ αφομοιώθηκε από ένα άλλο μουσικό είδος, το Τιν Παν Άλι. Αυτή η διαδικασία συνεχίστηκε σε όλη τη μετέπειτα εξέλιξη της τζαζ, δηλαδή κάποιο πρωτογενές στιλ τζαζ να ενσωματώνεται στην βιομηχανία της ελαφριάς μουσικής.

Γενέτειρα της τζαζ μουσικής θεωρείται συνήθως η Νέα Ορλεάνη. Αν και οι διάφορες προσμίξεις των ευρωπαϊκών και αφρικανικών στοιχείων γέννησαν διαφορετικές μουσικές φόρμες σε πολλά σημεία της αμερικανικής ηπείρου, η Νέα Ορλεάνη διεκδικεί περισσότερο από κάθε άλλη πόλη τον τίτλο αυτό, κυρίως διότι εκεί, η τζαζ ορχήστρα αποτέλεσε μαζικό φαινόμενο, γεγονός που αποτυπώνεται και στην ύπαρξη τουλάχιστον τριάντα ορχηστρών στις αρχές του 1900. Επιπλέον αποτέλεσε τον τόπο γέννησης και δράσης πολλών τζαζ μουσικών, ήδη από το 1870. Η Νέα Ορλεάνη αποτελούσε παράλληλα την μοναδική μεγαλούπολη του αμερικανικού νότου, αστικό κέντρο, εξαγωγικό λιμάνι αλλά και πρωτέουσα των φυτειών του Δέλτα του Μισσισιπή. Υποστηρίζεται ακόμα πως το μουσικό είδος που αναπτύχθηκε στη Νέα Ορλεάνη ήταν το πρώτο που έλαβε την ονομασία τζαζ (jazz, νωρίτερα συναντάται και ο όρος jass).
 
Από την Βικιπαίδεια  

[giannist]

πολλη ωραια παρουσιαση,ενος πραγματικα, υπεροχου μουσικου ειδους,που στοιχεια του αυτοσχεδιασμου,που κατεχει,εχουν κλεψει,και αλλα ειδη μουσικης,με υπεροχα αποτελεσματα.οπως η jazz rock,η ,μπλουζ,στην ευρωπη,η λεγομενη ευρωπαικη σκηνη.αν και η κλασικη της μορφη,και οι βιρτουοζοι,νεγροι,της εποχης του μεσοπολεμου,θεωρουνται αξεπεραστοι,ειδικα,στους αυτοσχεδιασμους,και στις δυσκολες τεχνικες,που ειναι σιγουρα εξοικιωμενοι,οι νεγροι μουσικοι.παντως στην ελλαδα,αν και το κοινο ειναι σχετικα μικρο,εχουμε βγαλει καλους εκπροσωπους,θα τολμουσα να πω,της μουσικης αυτης.κυριε νικο,ελπιζω,να συνεχισετε,την αρθρογραφια,γιαννηςτ.

[bruce]

με βρισκετε απολυτα συμφωνο σε ολα αυτα π λετε αν και εχω να προσθεσω εδω στην αθηνα δεν γνωριζω αν ειστε απο εδω οτι υπαρχουν αρκετα μαγαζια καταληλου υφους που παιζουν τζαζ και ειναι και ωραια ατμοσφαιρα και ομορφη μουσικη

[chrysos]

Φίλε bruce, πώς σου μπήκε η ιδέα ότι παρεξηγήθηκα !! απλός έγραψα στην ίδια ενότητα που έγραψα και για τον Βενιζέλο για να μην ανοίγω καινούριο θέμα.

Και χαίρομαι ιδιαίτερα όταν υπάρχουν νέα πεδία που τους αρέσει αυτό το δύσκολο είδος της μουσικής.

Αγαπητέ giannist, πράγματι η μουσική Jazz είναι ο πρόδρομος όλων των μετέπειτα στυλ, η κορύφωση ήλθε κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου όπου κυριαρχούσαν οι μεγάλες μπάντες, όπως των  Cab Calloway - Duke Ellington Benny Goodman - Glenn Miller - Count Basie, το χαρακτηριστικό είδος που κυριαρχούσε ήταν το boogie boogie και Swing (το οποίο είναι ο πρόδρομος του Rock and Roll)

Από τα ποιο χαρακτηριστικά δείγματα εκείνης της εποχής είναι το Take The A Train του Duke Ellington - Minnie The Moocher του Cab Calloway - One O'clock Jump του Count Basie – καθώς και το περίφημο Sing, Sing, Sing του Louis Prima 1936, όπου για πρώτη φορά είχε κυρίαρχο ρόλο η Drums.

Κατά τη δεκαετία του 1940 κυριάρχησε το Bebop, όπου κυρίαρχο στοιχείο ήταν ο αυτοσχεδιασμός των οργάνων επάνω στην μελωδία. Χαρακτηριστικοί εκφραστές αυτού του είδους ήταν οι πιανίστες Bud Powell - Thelonious Monk ο σαξοφωνίστας  Charlie Parker οι τρομπετίστες Dizzy Gillespie και Clifford Brown,  και οι drummer Max Roach και Buddy Rich.

Άλλη φορά θα συνεχίσω με περισσότερα ιστορικά στοιχεία.

[giannist]

ευτυχως κυριε νικο,προλαβα,αρκετες συναυλιες,στο παλλας,στην πλακα στον Μπαρακο,τα καλοκαιρια στον λυκαβητο,απο ηλικιωμενους τοτε αμερικανους διασημους μουσικους,της αυθεντικης τζαζζ.σιγουρα,εψαχνα μερες ολοκληρες,δισκους,που προτεινε,ο συχωρεμενος ο Γιανουλοπουλος,και εχω αρκετους δισκους βινυλιου,απο τον τουρκο οκαι ντεμιζ,το σπανιο,oriental wind, μεχρι free jazz,art ensable of sigago,κλπ δυστηχως δεν εχω τον χρονο που ειχα τοτε,να τους ακουσω,με ηρεμια,και τους κοιταω με νοσταλγια,(αλλες εποχες!!!!αλλα ακουσματα!!!).επαιζα,λιγο τρομπονι με κλειδα,στην φιλαρμονικη του δημου μου,και λιγη κλασικη κιθαρα,αλλα πλεον,για τα πνευστα ειδικα,το τσιγαρο,ειναι θανατος.επισης σημαντικους τζαζιστες θεωρω,και του πρων ανατολικου μπλοκ,μιας και το καθεστος τους τους απαγορευε τα αλλα ειδη,οπως,η ροκ,κλπ,οπως ο μπασιστας μιροσλαβ βιτους,ο εντουαρντ βεσαλλα,και ενα σωρο αλλοι.μερικες φορες,σκοπιμα δεν ακουω,γιατι μελανχολω,μετα απο μουσικοθεραπειες,ημερων.μου εχει συμβει σε σπιτι, ενος φιλου μου,να ακουμε δυο μερες συνεχομενες,με νεκρικη σιγη,μετα απο διαλειματα,για φαι κλπ.πιστευω,αν και ολα τα ειδη(σχεδον)εχουν τα καλα ,και κακα στοιχεια τους,πραγματι η μουσικη εξημερωνει το πνευμα,κα την προσωπικωτητα μας.αν και με την τζαζ,ωρισμενοι φιλοι,η κοπελιες που ειχα σχεσεις επληταν θανασιμα,και με επαιρναν στο ψιλο.ειχα φιλικες σχεσεις, με τον γνωστο τζαζιστα ,που επαιζε φοβερο μπασο,τον Χηρα,αν και εχω χρονια να τον δω?ο τρανταλιδης παλι ηταν κορυφαιος και αλλοι πολλοι,αλλα δυστηχως,η ξενη μουσικη,δυσκολα εδραιωνεται,απο ελληνες μουσικους,στην ελλαδα,ενω,σε ολον τον κοσμο,ηταν περιζητητοι,οπως,και τα νεα παιδια,αν και δεν παρακολουθω,συχνα,σας χαιρετω,γιαννηςτ.

[bruce]

οχι απλα το ανεφερα δεν ηθελα να φανει καπως αυτη η συζητηση η αναφορα μου να το πω για αυτο εγραψα οτι πραγματικα ηταν δεν μου αρεσουν οι παρεξηγησεις...παντως σας βλεπω πολυ διαβασμενο και ενημερομενο.
την μουσικη να πω την αληθεια την βλεπω σαν φιλο καλο διαφορα κομματια για διαφορες ψυχολογιες θα ελεγα
και ενα μηνυμα στον γιαννητ παρε ηλεκτρονικο φιλε μου αν μπορεις εγω πηρα εσωσα την τσεπη μου και την ζωη μου γιατι πηγενα για εγγεφαλικο με 20+ πιεση

[giannist]

εχεις δικιο εχω παθει τρεις φορες σοκ,απο κυκλοφοριακη ανεπαρκια,αλλα η πιο ηλιθια!!! συνηθεια,δυστηχως δεν κοβεται ευκολα.σε ευχαριστω,για την γνωμη σου,αλλα πιστευω,οτι αυτα ειναι ημιμετρα.ο πατερας μου το εκοψε μαχαιρι!!! στα τριαντα του,γεννηθηκε το 1929,και ακομα μερικες φορες δουλευει σιδηρουργος,σαν εφηβος?που πραγματικα τον θαυμαζω.σε χαιρετω,γιαννηςτ.

κυριε νικο πραγματικα,ο υπεροχος  καμπ καλλογουεη,με την -μιννυ η αλανιαρα- μου θυμιζει την πολυ ομορφη και διασκεδαστικη ταινια,οι μαγκες με τα μπλε,υπεροχος μουσικος.