Εκτίμηση για (τούρκικο;) σπαθί - χατζάρα.

[Leros1943]

Καλησπέρα σε όλα τα μέλη. Πρόσφατα ήρθε στην κατοχή μου η παραπάνω σπάθα. Βρέθηκε στην Πελοπόννησο, οπότε εκτιμώ ότι είναι τούρκικη. Υπάρχει και μια ημερομηνία χαραγμένη στην λάμα, γύρω από ένα οβάλ πλαίσιο, όπου διακρίνονται καθαρά τα δύο από τα τέσσερα ψηφία (8 και 2). Έχω σκοτεινιάσει την φωτογραφία ώστε να φανεί όσο καθαρά γίνεται. Ευχαριστώ εκ των προτέρων. 

[sac]

Βασικά χατζάρι πρέπει να είναι, αλλά φέρνει περισσότερο σε μαχαίρι, όχι σε σπαθί.

Το χατζάρι γενικά είναι μικρού μεγέθους και δεν ξέρω γιατί έχει επικρατήσει το αντίθετο...

http://en.wikipedia.org/wiki/Khanjar
(Εδώ φαίνονται καλύτερα τα τούρκικα χατζάρια: http://www.greekblades.com/topic-t1871-10.html)

Έχει "αυτάκια" στην άκρη της λαβής (αυτάκια που πετάνε) ή είναι συμπαγής (ή άκρη); http://en.wikipedia.org/wiki/Yatagan

Τα σπαθιά είναι κάπως έτσι:
http://en.wikipedia.org/wiki/Kilij

[KRISTHEGREEK]

Μάλλον για εργασία είναι (κόψιμο χόρτων-κλαδιών), παρά πολεμικό εργαλείο. Γιαυτό η κόψη του μαχαιριού είναι στο εσωτερικό της καμπίλης και όχι απ έξω!

[sac]

Δεν με διαβάζεις: Η ελληνική κοπίδα, η ιβηρική φαλκάτα, το τούρκικο γιαταγάνι και το χούκουρι (κούκρι) του Νεπάλ είναι πολύ γνωστά όπλα με την κόψη στην κοιλη πλευρά.

http://en.wikipedia.org/wiki/Kopis
http://en.wikipedia.org/wiki/Falcata
http://en.wikipedia.org/wiki/Yatagan
http://en.wikipedia.org/wiki/Khukri

Είναι όπλα του πεζικού που βολεύουν στη μάχη "εκ του συστάδην". Τα (μακρυά) σπαθιά θέλουν απόσταση, για αυτό χρησιμοποιούνται από το ιππικό.

Τα μικρότερα ("εγχειρίδια", στιλέτα, χατζάρια, ακόμα και το χούκουρι) χρησιμεύουν και για όπλα και για εργαλεία (και για φιγούρα). Για προσωπική ασφάλεια κουβαλάς κάτι πιο μικρό (αντίστοιχα με το πιστόλι).

Ξαναδές αυτό http://www.greekblades.com/topic-t1871-10.html, έχει ενδιαφέρουσες φωτογραφίες. Τυχαία το βρήκα, αλλά δίνει μια καλή ιδέα για τα (τούρκικα) χατζάρια.

edit: Επίσης, τα μακρυά σπαθιά βολεύουν σε μονομαχίες, αλλά δεν βολεύουν σε μάχη σε παράταξη, για αυτό βλέπουμε συχνά σε ταινίες μακρυά σπαθιά και όχι κοντά...

[KRISTHEGREEK]

Στα χατζάρια ο σύνδεσμος είναι νεκρός (dead link)!

[sac]

http://www.greekblades.com/topic-t1871-10.html

Το γνωστό θέμα των σημείων της στίξης μετά από link...

[KRISTHEGREEK]

Από τη σελίδα με τα μαχαίρια, είδα ότι και οι χασάπηδες εδώ και εκατοντάδες χρόνια, τέτοια μαχαίρια χρησιμοποιούν. Αρα και το παραπάνω, ίσως είναι ελληνικό και όχι τουρκικό.

[sac]

Προφανώς θέλει περισσότερη συζήτηση το θέμα. Π.χ. το μεταλλικό διακοσμητικό/ενίσχυση στη βάση της λάμας (αμέσως μετά τη λαβή) δείχνει όπλο ή εργαλείο; Σε ποια εποχή και σε ποια περιοχή συνηθιζόταν; Η "ανατομία" της λαβής τι χρήση δείχνει; Δεν είμαι τόσο προχωρημένος.

Σίγουρα, όμως, πολλοί λίγοι ξέρουν τι είναι το γιαταγάνι και τι είναι το χατζάρι... Ο περισσότερος κόσμος πιστεύει ότι το γιαταγάνι είναι η πάλα.

Τυχαίο το βρήκα και αυτά:
http://www.konaki.gr/products/pala_spathi.html
http://epanastash1821.blogspot.gr/2010/05/21.html
http://e-tithorea.gr/?p=14927

Η πάλα είναι ουσιαστικά το τούρκικο κιλίτζ, αν και η ονομασία επεκτείνεται σε οποιοδήποτε παρόμοιο όπλο.
http://en.wikipedia.org/wiki/Kilij


Μια άλλη ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια για τα χατζάρια:
http://en.wikipedia.org/wiki/Handschar

Η μεραρχία των μουσουλμάνων Βοσνίων χρησιμοποιησε το χατζάρι ως σύμβολό της (στη γερμανική εκδοχή της λέξης). Προφανώς επειδή το χατζάρι θεωρήθηκε αντιπροσωπευτικό μουσουλμανικό όπλο. Και το σπαθί στο έμβλημα θυμίζει περισσότερο μπαλτά, παρά άλλο είδος σπαθιού. Είναι κοντό, πλατύ και (μάλλον) ίσιο.

[KRISTHEGREEK]

Αυτό είναι φίλε!
Θυμήθηκα, πως όταν είχα πάει στα Γιάννενα, σε ένα μουσείο όπλων (του Φώτη Ραπακούση), μας έλεγαν για τον στολισμό των όπλων και το πόσο προσεγμένες ήταν οι λαβές των μαχαιριών, σπαθιών και όπλων. Πολλές λαβές είχαν πετράδια και άλλες ήταν σωστά έργα τέχνης. Ο πολεμιστής μπορεί να μην είχε φαγητό, τα όπλα του όμως ήταν στολισμένα!
Αρα το μαχαίρι αυτό ή ανήκε σε τακτικό τμήμα στρατού ή ήταν εργαλείο δουλειάς/σπιτιού.

[sac]

Χμμμμ.... μια σημαντική παρατήρηση.... Μέχρι τη Ελληνική Επανάσταση, η Οθωμανικά Αυτοκρατορία είχε μόνο τους γενίτσαρους ως "τακτικό στρατό". Εκείνη την εποχή όμως είχαν "περιπέσει σε αχρηστία" και αμέσως μετά διαλύθηκαν.

Ο στρατός των Οθωμανών, όπως και των επαναστατημένων Ελλήνων αποτελείτο από "οπλοφόρους" και όχι από "στρατιώτες". Που σημαίνει ότι τα όπλα ήταν προσωπικά αντικείμενα του καθενός και δεν τα "χορηγούσε η υπηρεσία". Άρα δεν ήταν ομοιόμορφα και τυποποιημένα, αλλά... προσωπικά.

"Τακτικό στρατό" έφερε ο Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο...

Παράλληλα υπάρχουν και πολλά όπλα που δεν είναι "χρηστικά". Τα κρητικά μαχαίρια, για παράδειγμα μπορεί να είναι περισσότερο διακοσμητικά παρά λειτουργικά. Κι αν πάει κάποιος στον πόλεμο (ή σε απλό καυγά), δεν θα πάρει το "καλό" του μαχαίρι, αλλά κάποιο πιο "χρηστικό". Ούτε θα μπολιάσει τα κλήματα με το "καλό" μαχαίρι, όσο κοφτερό κι αν είναι. :-)

Μου έχουν κάνει δώρο ένα μαχαίρι με κέρατο κατσίκας. Μπορεί να είναι κοφτερό, αλλά η λαβή είναι... δύσχρηστη για ο,τιδήποτε...

Εξαιτίας όλων αυτών δεν είναι εύκολο να βρεις τι είναι τι.

Τέλος, υπάρχουν και τα σημερινά "εγχειρίδια" των άξιωματικών του στρατού που... μόνο όπλα δεν είναι... Τα δε σπαθιά που δίνουν στους αξιωματικούς στην ορκομωσία τους... δεν ξέρω αν θα άντεχαν σε πραγματική χρήση...

[sac]

Θυμήθηκα, πως όταν είχα πάει στα Γιάννενα, σε ένα μουσείο όπλων (του Φώτη Ραπακούση), μας έλεγαν για τον στολισμό των όπλων και το πόσο προσεγμένες ήταν οι λαβές των μαχαιριών, σπαθιών και όπλων. Πολλές λαβές είχαν πετράδια και άλλες ήταν σωστά έργα τέχνης. Ο πολεμιστής μπορεί να μην είχε φαγητό, τα όπλα του όμως ήταν στολισμένα!

Δεν το λέω για σένα, αλλά για τους διάφορους μπλα-μπλάδες που σου λένε ιστορίες για αγρίους, αλλά δεν σου εξηγούν το πώς και το γιατί. Και μάλιστα σε "μουσεία"...

Σε τακτικό στρατό η διακόσμηση του όπλου είναι αδιανόητη. Μόνο ο άτακτος οπλοφόρος μπορεί να διακοσμήσει τα όπλα του.

[KRISTHEGREEK]

Αρα το μαχαίρι αυτό ή ανήκε σε τακτικό τμήμα στρατού ή ήταν εργαλείο δουλειάς/σπιτιού.

Για αυτό λέω παραπάνω για τακτικό τμήμα στρατού, επειδή έκει ισχύει η αρχή της ομοιομορφίας!
Αν τελικά διαβαστούν τα γράμματα που έχει πάνω του, να καταλήξουμε κάπου.