Γιώργο, η εξειδίκευση, σίγουρα σου δίνει τη δυνατότητα να γνωρίσεις άριστα το αντικείμενο που συλλέγεις και να φτιάξεις με τον καιρό, μια αξιόλογη συλλογή.
Αυτό που με προβληματίζει σε αυτό, είναι ο παράγοντας μονοτονία και η απογοήτευση της μη ολοκλήρωσης.
Σκέψου μια συλλογή μόνο με δίευρα, (ή οποιοδήποτε νόμισμα με ίδια την μία πλευρά και πάντα το ίδιο μέγεθος), επίσης σκέψου μιά συλλογή, που της λείπει ένα νόμισμα, το οποίο έχουν μόνο 2 άτομα στον κόσμο ή είναι τόσο ακριβό που δεν γίνεται να το αποκτήσεις και να ολοκληρώσεις τη συλλογή σου.
Τόσος κόπος, χρόνος, χρήμα, διάβασμα και πάντα θα έχεις λειψή συλλογή!
Ναι, αυτό είναι κάτι που μάλλον θα απέφευγα. Στα "δικά μου χωράφια" υπάρχουν συλλέκτες που συλλέγουν ένα συγκεκριμένο μετάλλιο. Ένα μόνο. Και ίσως τους διαφεύγουν πολύ "απλά" πράγματα σε άλλα. Περί ορέξεως...
Ποτέ δε σημαίνει βέβαια αυτό ότι δεν μπορείς να μεταπηδήσεις σε μια άλλη κατηγορία και να κυνηγήσεις αυτήν με κάποια εξειδίκευση πάλι. Ήδη μια συλλογή που της λείπουν 2 κομμάτια για παράδειγμα, δεν παύει να είναι εξαιρετικά αξιόλογη για το είδος της και πηγή γνώσης ταυτόχρονα. Εκεί σε βάζει και σε κάποια όρια, όπως αυτά του να χαίρεσαι αυτά που έχεις κι όχι αυτά που σου λείπουν ή του πότε αλλάζεις κατεύθυνση...
Η δική μου μικρή πείρα είναι ότι όταν ξεκίνησα να συλλέγω militaria 12 περίπου χρόνια πριν, αγόραζα σχεδόν ό,τι έβρισκα και μου άρεσε από τον Β' ΠΠ. Αυτό με ικανοποιούσε απόλυτα. Όταν είδα πιο "σφιχτές" και ομοιογενείς συλλογές παρ' όλα αυτά, η δική μου μου φαινόταν σαν αχταρμάς. Από τότε και για κάποια χρόνια τώρα προσπαθώ να δίνω συγκεκριμένες κατευθύνσεις. Όταν αλλάζει το ενδιαφέρον μου ή δεν μπορώ πλέον να ανταπεξέλθω λόγω των "τάσεων" της αγοράς, τότε αλλάζω και πάλι, προσπαθώντας όμως κάθε φορά να μαθαίνω όσο το δυνατόν περισσότερα, πριν ακόμη αγοράσω το πρώτο κομμάτι.
