Φίλε μου, κάνεις λάθος! Στην πραγματικότητα, το ΚΟΜΙΞ #1 και γενικά όλα τα τεύχη της πρώτης δεκάδας, κυμαίνονται από 120 μέχρι 150( που είναι νομίζω το "ταβάνι"). Οπότε τα 303 τεύχη 1300 ευρώ είναι -πλέον- πολύ καλή προσφορά!

Ό,τι είπε ο παραπάνω. Γενικά, τα Ποπάυ του Δραγούνη είναι σπάνια από το 800 και κάτω. Πολύτιμα, από το 500 και κάτω. Ανεκτίμητα, από το 200 και κάτω. Αυτό συμβαίνει, επειδή ο Δραγούνης, από νωρίς ξεκίνησε το ξεστοκάρισμα, δημιουργώντας τα λεγόμενα:" Μικρά κλασικά". Δυστυχώς, ελάχιστα κομμάτια διασώθηκαν από την τομοποίηση, ενώ τα πρώτα που θα ούτως ή άλλως είναι σπάνια, εξ' αιτίας της διαδικασίας αυτής, είναι πλέον πιο σπάνια κι από τα πρώτα τεύχη του Μίκυ Μάους μπορώ να πω...

Συγχαρητήρια για το όμορφο αφιέρωμα στο μεγάλο παραμυθά και ιερό τέρας του ευρωπαϊκού χιουμοριστικού κόμικ. Επίτρεψέ μου να προσθέσω κι ένα κείμενο που είχα γράψει το καλοκαίρι, που είχα αρκετό ελεύθερο χρόνο να κάνω έρευνες.


                                                         ΠΡΟΛΟΓΟΣ

 Όπως αρκετοί από εδώ θα έχετε καταλάβει, υπάρχει ένα κόμικ, Αστερίξ ονομάζεται και κάνει ικανοποιητικές πωλήσεις. Έχει βγάλει και μερικές ταινιούλες, τίποτα το ιδιαίτερο μωρέ. Ο δημιουργός, ονομάζεται Rene Goscinny. Εκτός από αυτό, έχει κάνει και κάτι άλλα κομικσάκια. Ένα με ένα κακο Βεζίρη κι ένα με ένα καουμπόη. Όχι τίποτα ιδιαίτερο:P

 

                                                                                ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ: 1926- 1959

 

 Ήταν Πωλονοουκρανικοεβραϊκής καταγωγής. Η μητέρα του Ουκρανή κι ο πατέρας του, μετανάστης Εβραϊος της Πωλονίας, γνωρίστηκαν και παντρεύτηκαν το 1919 στο Παρίσι. Γεννημένος στη Γαλλία, το 1926, μοναχοπαίδι, μοναχογιός. Το 1928, μετοικούν οικογενειακώς στο Μπουένος Αϊρες της Αργεντινής. Εκεί θα λάβει γαλλική παιδεία, καθώς ο πατέρας του θα φροντίσει να φοιτήσει στο γαλλικό σχολείο της πόλης, όπου ο ίδιος δίδασκε( ήταν χημικός μηχανικός). Το 1942, θα αποφοιτήσει από το λύκειο και μόλις  μερικούς μήνες αργότερα, ο πατέρας του θα πεθάνει:rip: . Είναι λοιπόν, επιτακτική ανάγκη, να βρει μια δουλειά. Την ίδια περίοδο, μαίνεται ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, κατά τη διάρκεια του οποίου, ο νεαρός Rene, θα χάσει πολλούς από τους συγγενείς του στην Ευρώπη εξ΄αιτίας των Ναζί.  Αυτή, είναι ίσως η πιο επίπονη περίοδος στη ζωή του:(. Τέλος πάντων, ο μεγάλος δημιουργός θα βρει μια δουλειά, ως σκιτσογράφος σε διαφημιστικό πρακτορείο. Για καλή τύχη αυτού και της μητέρας του( αλλά και όλων εμάς που απολαμβάνουμε σήμερα τα έργα του), ένας θείος του, θα τους προσκαλέσει, το 1945 στην Νέα Υόρκη, όπου διέμενε. Εκεί, περνάει μια πολύ δύσκολη περίοδο. Άνεργος, με ελάχιστα χρήματα, αποφασίζει να γυρίσει το 1949 στη Γαλλία και να εκτίσει, τη στρατιωτική του θητεία( παρά τις αντιρρήσεις της μητέρας του). Γυρνώντας, θα συναντήσει τους ιδρυτές του MAD(Will Elder, Harvey Kurtzman ), που θα τον βοηθήσουν. Θα γνωριστεί επίσης με τους Jjie και Morris. Γνωρίζεται και με τον ιδρυτή του πρακτορείου Τύπου(World Press), Georges Troisfontaines , ο οποίος του εξασφαλίζει δουλειά κι έτσι, ο πολυταξιδεμένος- πλέον- Rene, ετοιμάζει βαλίτσες ακόμη μια φορά, για το Παρίσι. Στη δουλειά του, θα γνωριστεί με τον Albert Uderzo, οι οποίοι, γίνονται αμέσως φίλοι . Αυτοί οι δύο λοιπόν, μαζί με τους Jean Charlier(δημιουργός του Bluberry) και Jean Hebrand, θα δημιουργήσουν ένα ειδησεογραφικό κι ένα διαφημιστικό πρακτορείο(Edipresse και Edifrance αντίσοιχα).  Περνούν πολλά χρόνια, εφτά συγκεκριμένα, σκληρής δουλειάς, σε πάμπολλα περιοδικά. Από ένα βραχύβιο αμερικάνικο περιοδικό τηλεόρασης( που εκεί δούλεψαν χάρη στις γνωριμίες του Rene), μέχρι στήλη σαβουάρ βίβρ σε γαλλικό γυναικείο περιοδικό. Περνούν επίσης εφτά χρόνια συνεχών απορρίψεων. Λόγου χάρη,  όταν ο εκδότης του τεράστιου περιοδικού Spirou, ψάχνει νέους δημιουργούς, βλέπει τη δουλεία τους( συγκεκριμένα το κόμικ Ούμπα Πα) και τους λέει:"Συνεχίστε την καλή δουλειά" πράγμα που αποθαρρύνει τους δύο δημιουργούς, οι οποίοι όμως δεν τα παρατούν. Βέβαια, ο Goscinny, είχε κάνει ορισμένα σενάρια που δημοσιεύθηκαν μέσα στις σελίδες του περιοδικού. Αυτές όμως, είναι μικρές δουλειές για, βιοπορισμό και μόνο. Έτσι, βλέπουμε λόγου χάρη,  ότι στο #6 του Jerry Spring, είναι ένα πολύ μέτριο τεύχος και σε τίποτα δε θυμίζει Gosciny. Επιτέλους, οι δύο δημιουργοί δικαιώνονται, όταν το 1958 η πρώτη τους δουλειά, ο Ούμπα Πα, δημοσιεύεται στο περιοδικό

Tintin . :yeah:Είναι όμως αργά, καθώς το 1959, ξεκινούν την έκδοση του Pilote, μίας εβδομαδιαίας έκδοσης, που φιλοξενεί διάφορα κόμικς, ένα από αυτά ο Asterix. Όταν λοιπόν, το 1962 σε μια δημοσκόπηση του περιοδικού Tin- tin, ο Ούμπα Πα, βρίσκεται στη δέκατη όγδοη θέση, οι δύο δημιουργοί, δράττονται της ευκαιρίας και κάτι από χτύπημα στην περηφάνια τους, κάτι από έλλειψη χρόνου, κάτι από εύρεση εισοδήματος μέσω του δικού τους  περιοδικού,  φεύγουν κι επικεντρώνονται αποκλειστικά στον Asterix και στο Pilote.

 

                                                                      ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ: 1959- 1977

 

Το Pilote, θα υπάρξει, τεράστιος σταθμός στη ζωή του Goscinny. Αυτός, μαζί με τον Underzo, τον Charlier και τον Hebrand, έχουν ιδρύσει όπως είπαμε παραπάνω αυτά τα δύο πρακτορεία. Τα πρώτα χρόνια, εκδίδουν το Le Supplément Illustré, ένα ένθετο, στη Radio-Télé, ένα περιοδικού του εκδοτικού Radio-Luxembourg. Αργότερα, αυτοί οι τέσσερις, αποφασίζουν να φτιάξουν ένα ολόδικό τους περιοδικό, κι έτσι γεννιέται σιγά- σιγά το Pilote. Το 1959 λοιπόν, αυτό το όνειρο, παίρνει υλική υπόσταση, παίρνει σάρκα και οστά, ζωντανεύει, πείτε το όπως θέλετε, το σημαντικό είναι ότι αυτοί οι τέσσερις, μαζί με τον François Clauteaux ως αρχισυντάκτη, το περιοδικό κυκλοφορεί το τεύχος 0. Μέσα,βλέπουμε πολλά πολλά κόμικς, διαφόρων ειδών, αλλά κατά κύριο λόγο χιουμοριστικά. Δυστυχώς, το 1960, το περιοδικό θα αντιμετωπίσει οικονομικά προβλήματα, τα οποία θα ωθήσουν τους ιδρυτές του, να το πουλήσουν στον Dargaud ( δεν θυμάμαι πού, πάντως σίγουρα είχα διαβάσει ότι σ' ένα χιουμοριστικό σκίτσο ο Goscinny και ο Underzo, απεικόνιζαν τον Dargaud, ως έναν βρικόλακα- καταλαβαίνετε λοιπόν, για τι εργοδότη μιλάμε...)  . Τη δεκαετία του '60 το περιοδικό μεσουρανεί. Στις σελίδες του, παρελαύνουν, κορυφαίοι δημιουργοί, όπως ο προαναφερθείς Charlier, με τις σειρές Tanguy et Laverdure( μαζί με τον Underzo), Barbe Rouge( μαζί με τον Victor Hubinon) κι αργότερα το Bluberry, μαζί με τον Jean Giraud( a.k.a. Moebius). Επίσης, βλέπουμε τον Μικρό Νικόλα, έναν ήρωα του Goscinny και Sempe, τον Achille Talon  του Greg, το Mark Trent  του Poivet raymond, το πασίγνωστο sci- fi Valerian, του Jean Claude Mézières, και μια ακόμη σειρά του Goscinny είναι το Jacquot le mousse. Αργότερα, στο παιχνίδι μπαίνει και ο σχετικά άγνωστος στη χώρα μας, Jijé, ο οποίος αναλαμβάνει τις σειρές του Charlier, εκτός του Bluberry. Είναι δημιουργός, με πλούσια εργογραφία, αλλά δεν μας ενδιαφέρει, καθώς σχεδόν όλα του τα κόμικς δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Spirou(με εξαίρεση βέβαια τις προαναφερθείσες σειρές). Επίσης, από το 1968, ο Morris, ξεκινά να δημοσιεύει τις περιπέτειες του Lucky Luke. Από τις αρχές του ' 70, αρκετοί δημιουργοί αποχωρούν όπως ο Druillet, ο Jean Giraud(είπαμε Moebius),ο Gotlib ο Tardi κι πολλοί ακόμα οι οποίοι δεν θεωρούν ότι το περιοδικό, τους αντιπροσωπεύει καλλιτεχνικά πλέον. Πολλοί από αυτούς, θα ιδρύσουν αργότερα, την Humanoids και μέσω αυτής θα δημιουργήσουν τα κόμικς που τους εκφράζουν, ενώ παράλληλα θα δημιουργήσουν μια ολόκληρη σχολή στα κόμικς! Τέλος πάντων, ο Dargaud, μετά από αυτό το Σχίσμα κάνει ριζικές αλλαγές. Το 1974, το περιοδικό γίνεται μηνιαίο και στη θέση του αρχισυντάκτη, επαναφέρει πάλι τον Goscinny( είχε χάσει τη θέση μετά την πώληση του περιοδικού). Αυτός, φέρνει νέους καλλιτέχνες στο περιοδικό, όπως ο Bilal, ο Caza και ο F'Murr, δηλαδή, προσπαθεί να "ενηλικιώσει" το Pilote. Ο αγαπημένος Goscinny, θα αποβιώσει τρία χρόνια αργότερα, το 1977, κατά τη διάρκεια ενός τεστ κοπώσεως. Αφήνει ορφανή, την εννιάχρονη- τότε- Anne και χήρα την Gilberte Pollaro-Millo, την οποία είχε παντρευτεί, δέκα χρόνια πριν, το 1967. Ο θάνατός του, θα έχει ως αποτέλεσμα, της απόσχιση του Λούκυ Λουκ, του Αστερίξ και του Ιζνογκούντ από τον εκδοτικό Dargaud και τη δημιουργία εκδόσεων όπως Albert- Ren, Tabary Editions κτλ, καθώς και την σταδιακή παρακμή του Pilote, το οποίο εν τέλει θα σταματήσει την εκδοτική του πορεία, τον Οκτώβριο του 1989, δώδεκα χρόνια αργότερα.

                                                                      ΕΠΙΛΟΓΟΣ 

Ο Rene Goscinny, άφησε πίσω του πλούσιο έργο, πάρα πολλά κόμικς και προσέφερε στην παγκόσμια σκηνή πάρα πολλά. Τα Αστερίξ, Ιζνογκούντ και Μικρός Νικόλας, είναι από τα πιο αναγνωρίσιμα κόμικς- βιβλία στον κόσμο, με εκατομμύρια πωλήσεις ετησίως. Ήταν κρίμα λοιπόν, που ο Rene πέθανε τόσο νέος. Ήταν ένας δημιουργός, που η πένα του και το χιούμορ του, αδιαμφισβήτητα άφησαν Εποχή!

                                                          ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ- ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ

    https://www.asterix.com/en/the-creators/rene-goscinny/
    https://www.lambiek.net/artists/g/goscinny.htm
    https://www.britannica.com/topic/Asterix-cartoon-character
    https://en.wikipedia.org/wiki/René_Goscinny
    https://www.bedetheque.com/auteur-2220-BD-Goscinny-Rene.html
    Όλοι οι σύνδεσμοι που υπάρχουν στην παρουσίαση
    Ούμπα Πα #1, ΜΑΜΟΥΘΚΟΜΙΞ, 09/ 1997

Ελπίζω να μην σας κούρασα!


 

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για όλα! Τα αφιερώματα θα συνεχιστούν

Ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια! Εννοείται πως θα συνεχίσω τις δημοσιεύσεις! Τα κόμικς αποτελούν το αγαπημένο μου χόμπυ( μετά ακολουθούν το cinema και η ανάγνωση βιβλίων)! Βλέπω ότι υπάρχουν κάποιες ελλείψεις, οπότε με χαρά θα μοιραστώ όσες το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες! Καλή συνέχεια!

Βρε βρε βρε, πώς περνάνε έτσι τα χρόνια; Έχουμε ήδη ξεπεράσει τα 100 τεύχη! Δυστυχώς η ποιότητα μετά το #18, έπεσε και πλέον το περιοδικό έχει γίνει σκιά του εαυτού του, καθώς έχουν σταματήσει όλα τα άρθρα/ γράμματα αναγνωστών/ νέα του χώρου, οι ιστορίες μετριότατες δεκασέλιδες της Egmont και γενικά το καημένο περιοδικό πήρε τον κατήφορο... Για το ιστορικό ιδού το "επετειακό" τεύχος #100:
 

8 "συναρπαστικές" ιστορίες "διάσημων" σχεδιαστών:

ΚΟΛΛΗΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΟ ΧΡΗΜΑ The Case of the Sticky Money
Μια ιστορία που έγραψε και σχεδίασε ο Καρλ Μπαρκς και παρουσιάζεται όπως ακριβώς πρωτοδημοσιεύτηκε το 1963
ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗ Out With the Old
Ένα σενάριο της Τζάνετ Γκίλμπερτ εικονογραφημένο από τον Βίκαρ
ΟΙ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΡΙΕΣ The Substitutes
Μια ιστορία του Περ Χέντμαν σχεδιασμένη από τον Σεζάρ Φεριόλι
Η ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΦΑΡΣΕΡ Day of the Joker
Ένα σενάριο του Στέφαν Πετρούτσα, που σχεδίασε ο Νόελ Βαν Χορν
ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΒΙΟΛΙ The Bewitched Violin
Μια ιστορία σε σενάριο του Πέτερ Σνέιμπεργκ και σχέδιο του Ροντρίγκες
Ο ΛΑΙΜΑΡΓΟΣ ΚΛΕΦΤΗΣ The Case of the Hungry Thief
Μια ιστορία που έγραψε και εικονογράφησε ο Κάρι Κορχόνεν
ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ ΜΟΥΡΓΟΛΥΚΟΣ Undercover Beagle
Ένα σενάριο του Μάικλ Τ. Γκίλμπερτ, που εικονογράφησε ο Φερράρις
ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ A Day in the Desert
Μια ιστορία σε σενάριο και σχέδιο του Ουίλλιαμ Βαν Χορν

Το νέο τεύχος (Νο.100) του "αγαπημένου" "συλλεκτικού" περιοδικού από αυτή την Πέμπτη 27/10 στα περίπτερα.

Τα εισαγωγικά τα έβαλα εγώ...

Ως γνωστόν, ο Popeye είναι πνευματικό παιδί του πρωτοπόρου δημιουργού E.C. Segar, ο οποίος το 1919 δημιούργησε ένα δικό του σύμπαν χαρακτήρων, του οποίου οι ιστορίες "έτρεχαν" καθημερινά στις Αμερικάνικες εφημερίδες της Εποχής ανά στριπ( τρία- πέντε καρέ της ιστορίας κάθε μέρα). Το 1929, εισήγαγε στο σύμπαν αυτό- αρχικά ως δευτεραγωνιστή- έναν μονόφθαλμο ναυτικό που το αγαπημένο του έδεσμα ήταν το σπανάκι και αποκτούσε υπεράνθρωπη δύναμη όποτε έτριβε το  κεφάλι μιας συγκεκριμένης κότας( ναι, το σπανάκι χρησιμοποιήθηκε αρκετό καιρό αργότερα). Ο Segar, παρά την τεράστια επιτυχία που γνώρισε μέσω του Popeye, έφυγε από τη ζωή πρόωρα, το 1938. Τότε, τη δημιουργία νέων ιστοριών του ήρωα, ανέλαβε ένας νεαρός κι ανερχόμενος δημιουργός, ο Bud Sagendorf, ο οποίος είχε δουλέψει στο πλευρό του Segar ως έφηβος, εκτελώντας χρέη μελανωτή. Το 1940, η Gold Key ξεκινάει την έκδοση περιοδικού κόμικ με ήρωα τον Popeye( όχι τόσο ποιοτικά ομολογουμένως. Στην Ελλάδα, δεν είδαμε καμία από αυτές τις ιστορίες μέσω του Δραγούνη απ' όσο ξέρω), ενώ τα ημερίσια στριπ, συνέχισαν κανονικά στις εφημερίδες. Τη δεκαετία του '60, την έκδοση, αναλαμβάνει η εταιρεία Charlton, ενώ το στριπ δεν διακόπτει την κυκλοφορία του. Όταν το 1973, εκδόθηκε το πρώτο τεύχος του περιοδικού Ποπάυ στην Ελλάδα, το επιτελείο του Δραγούνη, θέλοντας να αντιγράψει την επιτυχημένη φόρμουλα του "Μίκυ Μάους", στήνει το εξώφυλλο, αλλά και τη γενικότερη δομή του περιοδικού κατά τον ίδιο τρόπο. Ο Τερζόπουλος, αν παρατηρήσετε, πάνω από τον τίτλο έγραφε το όνομα του δημιουργού του χαρακτήρα, έγραφε δηλαδή:" Walt Disney". Θέλοντας να μιμηθούν και αυτό, το επιτελείο του Δραγούνη, έβαλε το όνομα του δημιουργού του χαρακτήρα, δηλαδή:" E.C. Segar". Αμ δε! Εκείνη την περίοδο, ο Sugendorf είναι που φτιάχνει τόσο τα στριπ, όσο και τα κόμικς του Popeye στην αντιπέρα όχθη του Ατλαντικού, με αποτέλεσμα οι υπεύθυνοι να γνωρίζουν το δικό του όνομα κι όχι του αρχικού δημιουργού, ο οποίος είχε πεθάνει 35 χρόνια πριν. Πιθανολογώ, ότι μετά από κάποια χρόνια κατάλαβαν την γκάφα τους, αλλά ήταν πλέον αργά να τη διορθώσουν!

Λοιπόν παιδιά, ακούστε να δείτε τι γίνετε με το Μίκυ Μάους #!, επειδή είναι πονεμένη ιστορία. Την Παρασκευή 1/07/1966, εμφανίστηκε στα περίπτερα, ένα παιδικό περιοδικό μικρού σχήματος( όμοιο με αυτό του topolino), το οποίο στο εξώφυλλο απεικόνιζε το Μίκυ, μαζί με τον πιστό σκύλο του Πλούτο, να καταφτάνουν στην Ελλάδα, με τον Μίκυ να κρατάει τη βαλίτσα του. Κάτω αριστερά, είχε την σφραγίδα της εκδοτικής του Χρήστου Τερζόπουλου( αν και τότε ήταν ακόμη ο Ευάγγελος στο τιμόνι). Στις 29/04/1994 μαζί με το Μίκυ Μάους #1450( παρεμπιπτόντως, φιλοξενούνταν η ΙΣΤΟΡΙΑΡΑ :" Όσα παίρνει ο άνεμος") δόθηκε η ανατύπωση του Μίκυ Μάους, η οποία ξεχωρίζει από την πρώτη έκδοση, λόγω του ότι δεν έχει τη σφραγίδα του εκδότη, αλλά και χάρη στον χρωματισμό του εξωφύλλου, ο οποίος είναι πολύ πιο μοντέρνος και ζωντανός από αυτόν του αυθεντικού πρώτου τεύχους. Η ανατύπωση( που πολλοί πωλούν από άγνοια ή/και επιτηδευμένα ως αυθεντική έκδοση) θα έλεγα ότι δεν αξίζει πάνω από 5€. Το αυθεντικό πρώτο τεύχος πάλι, πιστεύω πως αξίζει 150-200€ σε κατάσταση Near Mint, ενώ σε Mint κατάσταση, η αξία του αναμφίβολα αγγίζει τα 400€. Αλλά, πρέπει όντως να είναι σε τόσο καλή κατάσταση! Το αναφέρω αυτό, επειδή αρκετοί πωλητές με το Mint εννοούν το Very Fine. Σαφώς και οι δύο ποιότητες είναι πάρα πολύ καλές, αλλά, πώς να το κάνουμε υπάρχει διαβάθμιση!

Βασικά, απ' όσο γνωρίζω η συγκεκριμένη ιστοσελίδα είχε ξεκινήσει ως ενημερωτική για διάφορα ζητήματα γύρω από τα κόμικς κι εντέλει, κατέληξε site αγοραπωλησιών. Μια χαρά κείμενο, που συνοψίζει τα σημαντικότερα κεφάλαιο της ζωής του Θείου Σκρουτζ!

Χαίρεται! Βλέπω ότι γίνεται χαμούλης με τα Disney κόμικς στο φόρουμ( σχεδόν όλα τα θέματα με αυτά έχουν σχέση), αλλά είμαι σίγουρος ότι πολλοί από εσάς βαδίζετε στα τυφλά, δίχως να γνωρίζετε τα περιεχόμενα του κάθε τεύχους, ημερομηνίες κυκλοφορίας, ίσως πολλοί να μην γνωρίζετε καν την ύπαρξη μιας σειράς. Λοιπόν, σας έχω τη λύση. Μπείτε https://inducks.org/country.php?c=gr και θα βρείτε ό,τι αναζητάτε! Έχει και καλυτερο! Το inducks, δεν αναλώνεται μόνο στις ελληνικές εκδόσεις, αλλά στο τι έχει κυκλοφορήσει από Disney comics παγκοσμίως, με αποτέλεσμα εκεί να περιλαμβάνονται όλες οι εκδόσεις που αφορούν έστω και στο ελάχιστο τα κόμικς της Disney. Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα! Αξίζει τρομερά!

 Νοέμβριος 1986. Η Μαμούθ, μετά από τις εκδοτικές της επιτυχίες του Λεονάρντο και του Λούκυ Λουκ, εκδίδει μία ακόμη χιουμοριστική σειρά, αυτή τη φορά του Greg(Michel Régnier), από την ένδοξη δεκαετία του '60, η οποία έχει δημοσιευτεί στο περιοδικό Pilote(πρώτη δημοσίευση Pilote #211 τον Νοέμβριο του 1963), με αρχισυντάκτη τον Goscinny( παίζει ρόλο). Το περιοδικό αυτό,αν και δημοσιεύει εξαιρετικό υλικό, δεν παύει να είναι εβδομαδιαίο(μετέπειτα μηνιαίο) πολυθεματικό(βέβαια ο Αχιλλέας Φτέρνας ( αυτό είναι το πλήρες μεταφρασμένο όνομα του),από το 1966 αρχίζει να  εκδίδεται  σε αυτόνομα άλμπουμ). Στην Ελλάδα, έχουν ωριμάσει οι συνθήκες και η Μαμούθ εκδίδει τη σειρά κατευθείαν σε άλμπουμ. Το πρώτο εκδίδεται Νοέμβριο 1986 και το τελευταίο τό είδαμε, ήταν πριν από 19 χρόνια το 2003. Η εντύπωση που, μού έμεινε από τα πέντε άλμπουμ που κατέχω κι έχω διαβάσει(#3,#4,#5,#10,#14) είναι θετική.  Γενικά τα άλμπουμ πραγματεύονται ενδιαφέρουσες υποθέσεις(αρκετά σουρεάλ), το χιούμορ είναι πολύ καλό(όχι βέβαια πάντα) και καρτουνίστικο κατά κάποιον τρόπο και οι χαρακτήρες, είναι απίθανοι! Από την άλλη, σε πολλά σημεία η πλοκή καθυστερεί με αποτέλεσμα να γίνεται βαρετό, οι διάλογοι γίνονται τεράστιοι, χωρίς όμως να έχουν ουσιαστικό λόγο ύπαρξης και γενικά αρκετές είναι οι  φορές που θα κουραστείς(κυρίως στα #10 και #14). Είναι ένα ωραίο κόμικ, σίγουρα δεν συγκρίνεται με τα κλασικά(Αστερίξ, Λούκυ Λουκ του Goscinny), αλλά σίγουρα έχει ένα ικανοποιητικό επίπεδο. Η έκδοση της Μαμούθ είναι καλή, με γυαλιστερό χαρτί στο εσωτερικό στο οποίο αποτυπώνεται καλύτερα το χρώμα. Τα πρώτα δέκα έχουν επίσης γυαλιστερό εξώφυλλο- οπισθόφυλλο, ενώ στο #14 που έχω το χαρτί γίνεται σαγρέ. Πιθανολογώ η αλλαγή έγινε στο 11.

Ακολουθεί αντιστοίχηση των γαλλικών με τα ελληνικά άλμπουμ:

1Το χέρι του ερπετού(Νοέμβριος 1986)-Achille Talon et la main du serpent(#23-1979)
2) Αποστολή στο Πλατομπάπο(Ιανουάριο 1987) -Achille Talon et le-tresor de Virgule(#16-1977)
3)Η άμμος της τρέλας(Μάρτιος 1987)-Achille Talon et le grain de la folie(#19- 1978)
4)Το διπλό μυστήριο(Μάιος 1987)- Achille Talon et le mystere de l' homme a deux tetes(#14-1976)
5)Παιχνίδια της μοίρας(Ιούλιος 1987)-Achille Talon et le coquin de sort(18-1977)
6)Η στοιχειωμένη αγροικία(Σεπτέμβριος 1987)-Achille Talon-et-l-esprit-d-Eloi(#25-1980)
7)Ο Μυταρόλας-Achille Talon a un gros nez Ah Ah Ah(#30-1982)
8)Βίβα Ζαμπάμπα-Viva Papa(#20-1978)
9)Ο βασιλιάς των Ναλλών-Le roi des Zotres(#17-1977)
10)Κλεπτομανής με το ζόρι-Achille Talon et l' Appeau d' Ephese(#41-1991)
11)Για τις κυρίες- Talon(Ach!lle, pour-les-dames)(#39-1989)
12)Δόκτωρ Τσακάλ και Μίστερ Φιάσκο-Achille-Talon-contre-docteur-Chacal-et-Mister-Bide(#38-1987)
13)Το τέρας της λίμνης-Achille Talon et le monstre de l' Etang-Tacule(#40-1989)
14)Το αρχιπέλαγος του Τζαμπατζόν(Νοέμβριος 2001)-Achille Talon et l' archipel de Sanzunron(#37-1985)
15)Όλα O.K.(Οκτώβριος 2003) -Tout va bien(44-2000)



ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

    Βλέπουμε ότι η Μαμούθ είχε ξεκινήσει τα Αχιλλέας Ταλόν ως δημινιαίο περιοδικό κι έπειτα από το #6 σταμάτησε η τακτική αυτή. 
    Στο άλμπουμ #2, στο οπισθόφυλλο, υπάρχει αναγγελία για την κυκλοφορία του επόμενου τεύχους. Αναφέρει ο τίτλος του:"Οι σπόροι της τρέλας". Αυτό είναι λάθος, καθώς το σωστό είναι:''Η άμμος της τρέλας".
    Στο πρωτότυπο γαλλικό, οι τίτλοι είναι διαφορετικοί από τους ελληνικούς(λογικό, αφού υπάρχουν πολλοί γαλλικοί ιδιωματισμοί ), αλλά πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, ο τίτλος είναι "Ο Αχιλλέας Ταλόν τάδε". Λόγου χάρη, θα έπρεπε να     λέει :''Ο Αχιλλέας Ταλόν και το χέρι του ερπετού", "Ο Αχιλλέας Ταλόν και η αποστολή στο Πλατομπάπο" και ούτω καθεξής.
    Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, η Μαμούθ, έβαλε το εξώφυλλο του άλμπουμ #39(ελληνικό άλμπουμ #11)" Για τις κυρίες" στο άλμπουμ( ελληνικό) #10"Κλεπτομανής με το ζόρι". Στο άλμπουμ #11("Για τις κυρίες"), έβαλαν ένα άσχετο εξώφυλλο, το οποίο μπορεί να είναι και μεγένθυση καρέ, γιατί εξώφυλλο της σειράς, δεν είναι σίγουρα.
    Η σειρά άρχισε με τιμή 220 δραχμών, για να φτάσει στις 950 στο άλμπουμ #13, στις 1300 δραχμές/3,82 ευρώ στο #14 και 4,20 στο #15
    Μιας που μιλήσαμε για το #15, το αυθεντικό δημοσιεύτηκε το 2000, ένα χρόνο αφότου ο Greg πέθανε(βέβαια, είχε ήδη αποσυρθεί από το #43 που είχε εκδοθεί στη Γαλλία το 1998 ). Συνεπώς, είναι το μοναδικό ελληνικό άλμπουμ δημιουργημένο από επίγονο, συγκεκριμένα από τον Brett, ο οποίος κατά κοινή ομολογία θεωρείται υποδεέστερος.
    Από το άλμπουμ #12 κι έπειτα, στα οπισθόφυλλα προστίθεται μία κίτρινη ρίγα, κι έτσι αρχίζουν να μοιάζουν με αυτά των Λούκυ Λουκ κάπως.
    Δεν θυμάμαι σε ποιο σχολικό μου βιβλίο ήταν, αλλά θυμάμαι ότι είχα πετύχει μια σελίδα από Αχιλλέα Ταλόν. Νομίζω σε βιβλίο Νέων ελληνικών ήταν(μόλις το βρω θα τό ανεβάσω)!

Άλλη μία έρευνα που είχα κάνει! Enjoy!

Καλησπέρα σας, μόλις μπήκα στο φόρουμ σας και διαπιστώνω μια έλλειψη όσον αφορά τα κόμικς. Δεν πειράζει, γι' αυτό είμαι εδώ άλλωστε! Παρατηρώ ότι υπάρχει θέμα για την εκδοτική, οπότε ανεβάζω μία παρουσίαση που είχα κάνει για την εκδοτική σε ένα άλλο φόρουμ( το comicstreet). Θα δημοσιεύσω τις επόμενες ημέρες, ήδη υπάρχουσες έρευνες- παρουσιάσεις μου πάνω στα κόμικς, ενώ αναμείνατε και πολλές ολοκαίνουριες! Πάμε λοιπόν:

Αυτή τη στιγμή, αποτελεί τον ιστορικότερο εκδοτικό οίκο της χώρας μας. Αποτελεί συνέχεια του οίκου Ανεμουδουρά, ο οποίος ιδρύθηκε το 1949, κυκλοφορώντας- αρχικά- λαϊκά αναγνώσματα,στα πλαίσια της πολύ δημοφιλούς τότε "Μάσκας". Αρχικά εκδόθηκαν βραχύβια παραλογοτεχνικά περιοδικά, όπως η Μάσκα(1949) κι έπειτα ο Υπεράνθρωπος(1950)  Κυκλοφορεί λοιπόν το 1952 ένα περιοδικό, ο Μικρός Ήρως, ο οποίος αποτελεί έκδοση- φαινόμενο όχι μόνο για τα ελληνικά, αλλά και τα ευρωπαϊκά δεδομένα της εποχής. Κυκλοφορούν 799 τεύχη, επί δεκαέξι συνεχόμενα χρόνια. Η έκδοση θα σταματήσει στα τέλη του '60(1968),εξ' αιτίας της δικτατορίας. Αργότερα(το 1995) θα εκδοθούν τα τεύχη #799 κι #800 ως επετειακά.
 
Το 2009, η εκδοτική δραστηριότητα του οίκου( ο οποίος έχει μετονομαστεί σε Περιοδικό Τύπο), θα τερματιστεί αφήνοντας πολλούς εργαζόμενους απλήρωτους κι ένα τεράστιο κενό στον χώρο των ελληνικών εκδόσεων, όχι μόνο κόμικς, αλλά και περιοδικών με σταυρόλεξα, γρίφους κ.α. Τα δικαιώματα των τίτλων θα περάσουν στην Black and White editions, η οποία μέχρι σήμερα, εκδίδει περιοδικά όπως το Σάββατο, το οποίο είχε κυκλοφορήσει πρώτη φορά υπό την αιγίδα του Περιοδικού Τύπου.

Το 2013, ο εγγονός του Στέλιου Ανεμουδουρά, Λεωκράτης, αρχίζει μια διόλου δυναμική επανέναρξη, με μερικούς πεντάτευχους τόμους του Μικρού Ήρωα, να εκδίδονται δειλά- δειλά. Φτηνή ποιότητα, παραλογοτεχνία με θεματολογία την κατοχή. Πραγματικά από άλλη εποχή! Παρ' όλα αυτά τότε είναι που μπαίνουν τα θεμέλια για όλες τις υπόλοιπες εκδόσεις που θα δούμε από την εταιρία αργότερα. Αρχές του 2014 εκδίδεται ένα περιοδικό αφιερωμένο στους ρετρολάγνους, βγαλμένο από χρονομηχανή. Είναι ο "Νέος Μπλεκ" που ξεκινά , με φτηνό χαρτοπολτό, ποιότητα εκτύπωσης από το 1970 και ιστορίες του Μπλεκ και Ζαγκόρ κυρίως. Σιγά- σιγά, το χρώμα/ η εκτύπωση βελτιώνεται(από τα πρώτα κιόλας τεύχη) , το χαρτί καλυτερεύει(εξακολουθεί βέβαια να είναι φτηνό) και η ύλη εμπλουτίζεται με πιο σύγχρονα κόμικς, πάντα ποιοτικά. Μπαίνουν διαγωνισμοί, ενδιαφέρουσες στήλες με άρθρα και το κυριότερο, ακόμη και να μη σου αρέσει κάποιος ήρωας, το επιτελείο του περιοδικού φροντίζει να δημοσιεύει ιστορίες οι οποίες πρέπει να αναγνωστούν, επειδή έχουν μεγάλη ιστορική σημασία, όπως λόγου χάρη  η πρώτη ιστορία του Ζαγκόρ που είδαμε στα τεύχη 25-26( περισσότερα στην παρουσίαση του περιοδικού).


Έπειτα από εξήντα τεύχη και τέσσερα χρόνια εκδοτικής παρουσίας, ο τίτλος σταματάει και τη θέση του δίνει στο Μπλεκ. Πρόκειται για μία πολυθεματική διμηνιαία έκδοση, που μέσα από τις σελίδες της, έχουμε διαβάσει ιστορίες, πολλών κι αγαπημένων χαρακτήρων. Παράλληλα, εκδίδονται σειρές όπως το Μιστερ Νο και το Ζαγκόρ. Στις σελίδες τους, παρελαύνουν  εντελώς καλτ ήρωες, όπως ο Τζόννυ λόγκαν, ο Κοκομπίλ, ο Τεξ κι άλλοι πολλοί. Αργότερα, θα αρχίσει η έκδοση, πολυτελών graphic novels με τους χαρακτήρες αυτούς. Παράλληλα, βλέπουμε ότι γίνεται προσπάθεια "φυγής" από τους ρετρό τίτλους κι έτσι βλέπουμε την έκδοση όλων των Κόρτο Μαλτέζε, καινούριων  ελληνικών graphic novels( με αυτόν τον τρόπο ενισχύεται κι ενθαρρύνεται η εγχώρια παραγωγή κόμικς), καθώς ακόμη και πολλών ακόμη, από κλασική λογοτεχνία, ως μοντέρνα αμερικάνικα,βιογραφίες και διάφορα σύγχρονα και ποιοτικά BD. Σήμερα, ο εκδοτικός οίκος, κλείνει εννιά χρόνια λειτουργίας κι πλέον είναι ένας από τους κυριότερους εκδοτικούς κόμικς στην Ελλάδα, με πολύ αξιόλογες προσπάθειες και με ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων αναγνωστών να αδημονούν κάθε φορά που ανακοινώνεται νέα έκδοση!

Ελπίζω να σας άρεσε το αφιέρωμα. Δυστυχώς, επειδή είμαι καινούριος δυσκολεύομαι λίγο με τις εικόνες. Ελπίζω σε επόμενα αφιερώματα να μπορέσω να ενσωματώσω μερικές( αν και γενικά προτιμώ όταν γράφω, να μην προσθέτω εικόνες, μιλάμε για κόμικς, τα οποία κάνουν  ακριβώς αυτό, παντρεύουν το κείμενο με το σχέδιο)!