Στέκι Συλλεκτών

Εχουμε πολλες φρασεις που εχουν σχεση με την νομισματικη μας ιστορια.
Αληθεια ομως πως βγηκαν αυτες οι φρασεις??
Η φραση πχ < τερμα τα διφραγκα > πως βγηκε? Ξερουμε?
Ειχε να κανει με τους εισπρακτορες (που ειχαν τα λεωφορεια πριν πολλα πολλα χρονια πριν) η διαδρομη μετρωτιαν με την αξια απο την αφετηρια μεχρι το τερμα!!
Αν λοιπον καποιος ειχε κοψει εισητηριο για 1,1 δρχ ή 1,5 ή 2 δρχ κτλ κτλ και καποιος επιχειρουσε να παει μια σταση παραπανω απο οσο ειχε πληρωσει , φωναζε ο εισπρακτορας πριν την εκαστοτε σταση <τερμα το 1,1, τερμα το 1,5 τερμα τα διφραγκα!!>
Στην ιστορια ομως καθιερωθηκε λογω του οτι ακουγωταν ποιο ευοηχα στα αφτια των ανθρωπων!!
Ετσι λοιπον οταν θελουμε να πουμε σε καποιον να σταματηση κατι του λεμε <φιλε τελειωσε , τερμα τα διφραγκα > αρα εδω σταματας οτι και να ειναι αυτο!!

Οταν ενα νομισμα ειναι ψευτικο ακουγετε η φραση < αυτο ειναι Κουλουριωτικο>
σας βαζω και μια φωτογραφια απο τετοιο νομισμα, ξερει μηπως κανεις πως καθιερωθηκε αυτη η φραση??

Υ,Γ οποιοι φιλοι ξερουν νομισματικες φρασεις που εμειναν στην ιστορια ας μας της βαλουν εδω να τις εχουμε ολες συγκεντρωμενες!!

Ωραίο θέμα!!!!
Περιμένω με πολύ ενδιαφέρον να διαβάσω και γι' άλλες εκφράσεις.

Σημερα θα μιλησουμε για μια φραση που την λεει ενα μελος μας συχνα αμα μιλαμε στο τηλεφωνο!!  :D :D
Η φραση που μου λεει ειναι : «το πηρε μπιρ-παρά» !! Φυσικα οποτε το λεει αναφερετε σε αλλα ατομα και δημοπρασιες νομισματων :D :D :D
Τι σημαινει αυτο?
Καταρχην ολοι καταλαβαμε οτι ειναι Τουρκικο και κραταει απο το 1800 !!
Μπιρ στα Τουρκικα σημαινει ΕΝΑ , αρα αυτος το αγορασε με εναν Παρά αρα πολυ φτηνα!!

Με τους Παράδες ομως εχουμε και αλλες εκφρασεις οπως τα παρακατω:
Λέγοντας «τον έκανε πέντε ή δεκα παραδιών (παράδων)» εννούμε οτι τον εξευτέλισε.
 Οταν χάσω ή ξοδέψω τα χρηματά μου λεω οτι «ξεπαραδιάστηκα».
Οταν καποιος κερδίζει σε μετρητά λεμε κερδιζει φρεσκο παραδάκι και συνηθέστερα "φυσάει τον ζεστό παρά, οπως αυτός που πιανει κατι που βγήκε ζεστό απο τον φούρνο.
Επισης λεμε «έχει ή βγάζει παρά με ουρά» δηλαδη πολύ χρήμα.

Η Κουλουρη οπως λεγωνταν παληα η πρωτευουσα της Σαλαμινας, κατα τα Οθωνικα χρονια και μεταγενεστερα ειχε ενα χρυσοχοο, ο οποιος ειχε και πολλες κουμπαριες, ετσι οι κατοικοι του νησιου οταν ηθελαν ενα κοσμημα πηγαιναν με κλειστα ματια στον κουμπαρο, που εκεινος τους το εφτιαχνε αλλο ηταν σε χαμηλα καρατια ισως εν αγνοια τους, εκτος απο αυτο, υπαρχει η εκδοχη οτι κατασκευαζε κιβδηλα νομισματα του Οθωνος, για τα γιορντανια, ετσι οταν ενα κοσμημα ενω περιμενουμε πχ να ειναι 18κ και ειναι 8κ λεμε:<  ειναι Κουλουριωτικο μαλαμα>.

θα ηθελα να πω και εγω,μια παλιωτερη,αλλα ακομα συνανταται.-αυτος εχει γερο, μπαγιοκο!!!-δηλαδη,απο τα νομισματα,χαμηλης αξιας,του 1800, ομως συνηθως χαλκινα,που ηταν ομως, οταν ειχες αρκετες !!!καλο κομποδεμα.γιαννηςτ.

κουλουρη,την ονομαζαν απο το γεωγραφικο της σχημα,το μεγαλυτερο τμημα του πληθυσμου της ηταν αρβανιτες,(τα μιλουν ακομη),οπως και σε αλλα νησια του σαρωνικου,και στην αττικη,και βοηθησαν τα μεγιστα στην επανασταση,μιας και ηταν εμπειροπολεμοι,ναυτικοι,κλπ.

Ευχαριστουμε για τις εξηγησεις περι κουλουριωτικων!!
Ξεχασα χτες μερικα απο αυτα που ειχα σημειωσει για τον παρα
εχουμε και τα παρακατω εκ των οποιων μερικα στο περασμα του χρονου τροποποιηθηκαν αναλογα του νομισματος!!
<η φτηνια τρωει τον παρα >
<να παραδες, δωσμου κρεας>
<ο βηχας κι ο παρας δεν κρυβονται> Αυτο αργοτερα εγινε ο βηχας και τα χρηματα-λεφτα δεν κρυβονται
<με τον παρα μου περιποιουμε και την κυρα μου>
 Και αυτο με το περασμα του χρονου εγινε : μετα λεφτα μου , , , , , , μια λεξη αλλαξε για ευνοητους λογους οπως θα καταλαβατε , ,

Την δραχμη την λεγαμε και φραγκο!! Εξου και το διφραγκο το πεντοφραγκο κτλ κτλ.
Τα φραγκα ηταν νομισματα που τα βρισκαμε στην Ελβετία, στην Γαλλια, στο Βελγιοκαι στο Λουξεμβουργο!!
Οταν καποιος ηθελε να πει οτι θα δωσει ψιλα ελεγε <περιμενε να σου δωσω τα φραγκοδιφραγκα>
Οταν κατι ηταν ευτελες και δεν αξιζε λεγαμε <δεν αξιζει φραγκο>
Οταν ειμαστε ταπι και ψυχραιμοι λεγαμε <ειμαι αφραγκος ή δεν εχω φραγκο>
Οταν ειχαμε να κανουμε με καποιον που δεν χαριζει δεκαρα λεγαμε αυτος ειναι <φραγκοφονιας>
μεγαλος τσιγκουνης δηλαδη!!
Σημερα θα τον λεγαμε ευροφονια :D

Για αυτους που εκαναν αλογιστη ζωη  λεμε¨<τωρα που ηρθε η γνωση, χαθηκε το γροσι>

Πολυ σωστα φιλε Θανασση , το γροσι ειναι τα <χοντρα λεφτα> θα λεγαμε!!
Το γροσι ειχε υποδιαιρεση τον <παρα> τα φτηνα χρηματα δηλαδη!! (40 παραδες ισον ενα γροσσι)
Τα εκατο γροσια ηταν μια χρυση τουρκικη λιρα!!
Οταν λοιπον καποιος εβαζε μυαλο και θα εβαζε στοχους για την ζωη του , ειχε χασει τα χοντρα χρηματα ;)

ενα αλλο με γροσι <εχεις γροσια, εχεις γλωσσα>για αυτους που εχουν σωστο λαθος υπερισχυει η γνωμη του.

Μια αλλη φραση που ακουμε συχνα ειναι το <Δωστε τον οβολον σας υπερ του φιλοπτωχου ταμειου>
Ο οβολος ειναι σαν το σημερινον <λεπτό> αλλα εκεινα τα σκληρα χρονια και ενα λεπτον στα ταμεια καποιου οργανισμου ή εκκλησιας λεπτόν λεπτόν μαζευωταν αξιολογα ποσα!!
Σημερα αν δωσεις  ενα λεπτο σε καποιο φιλοπτωχο ταμειο θα σε βριζουν απο μεσα τους σαν σπαγγοραμενο!! ;D

Τα μυαλά σου και μια λίρα και του Μπογιατζή ο κόπανος

Την εποχή της Τουρκοκρατίας υπήρχε στην Αθήνα ένας Αλβανός φοροεισπράκτορας, που γύριζε στα διάφορα σπίτια των Χριστιανών και μάζευε τον καθιερωμένο κεφαλικό φόρο. Ονομαζόταν Κιουλάκ Βογιατζή. Ήταν δύο μέτρα περίπου ψηλός και το άγριο πρόσωπο του ήταν κατάμαυρο και βλογιοκομμένο. Οι Έλληνες, μόνο που τον έβλεπαν, τους κοβόταν η ανάσα.
Ο λόρδος Βύρωνας που τον γνώρισε από κοντά, γράφει ότι έμοιαζε σαν δαίμονας, που ξεπήδησε από την κόλαση κι ότι τα παιδιά πάθαιναν ίλιγγο τρόμου, όταν τον αντίκριζαν, ξαφνικά μπροστά τους.
Ο Κιουλάκ Βογιατζή κρατούσε πάντοτε στα χέρια του ένα κοντόχοντρο κόπανο και με αυτόν απειλούσε τους χριστιανούς. Έλεγε, δηλαδή ότι θα τους σπάσει το κεφάλι, αν δεν του έδιναν μια χρυσή λίρα ή δύο φλουριά, όπως απαιτούσε ο κεφαλικός φόρος κάθε έξι μήνες.
Ο Αλβανός, όμως αυτός ήταν τόσο κουτός, ώστε δεν μπορούσε να ξεχωρίσει τα διάφορα νομίσματα της εποχής εκείνης. Έτσι, πολλοί Έλληνες που δεν είχαν να πληρώσουν, του έδιναν μερικές μπρούτζινες δεκάρες, που τις γυάλιζαν προηγούμενα, για να φαίνονται χρυσές και τον ξαπόστελναν. Από τότε, λοιπόν, έμεινε η φράση «Τα μυαλά σου και μια λίρα και του μπογιατζή ο κόπανος», που τη λέμε συνήθως για τους ελαφρόμυαλους. Μπογιατζής δεν ήταν άλλος από τον Κιουλάκ Βογιατζή με τον κόπανό του.
... απο το blog meres-peres

ακομα λαικες εκφρασεις ηταν,αντε να πεφτει το μπακιρι,δηλαδη,τα χαλκινα,οθωνικα,η του γεργιου,του πρωτου νομισματα απο χαλκο,και το επτανησιο!!!ωρε, εχεις τα οβολα?απο τα χαλκινα αποικιοκρατικα,και τα μετεπειτα νεοελληνικα παλι χαλκινα.που παρολο,που σε εμας η δεκαρα,η, η πενταρα,φαινομενικα μοιαζει,για ασημαντης αξιας,τοτε αγοραζες,διαφορα χρηστικα αγαθα.μην ξεχναμε, οτι μεχρι και τις πρωτες δεκαετιες του εικοστου αιωνα,στα ορεινα χωρια,η οι ανθρωποι της υπαιθρου,και ψαραδες,λογω,ελλειψης χρηματων,ανταλασαν αγαθα,οπως γεωργικα προιοντα,η κτηνοτροφικα,για ρουχα,καφε που ηταν πολυτελεια,και αρκετοι καφεπωλες,το νοθευαν ,η αλλα βιομηχανικα προιοντα, ρουχα,υποδηματα,κλπ.

χαχα σωστος καφες νοθεια με το ρεβυθι το χρωσταει και της μιχαλους ηταν μια φραση που δεν ειδα
το πηρα απο ενα μλοκ και σας το δειχνω μονο οτι ηταν στο ναυπλιο ξερω Η προέλευση της λαϊκής ιδιωματικής φράσης «χρωστάει της Μιχαλούς», που σημαίνει ότι κάποιος είναι τρελός (και πρόσφατα ότι κάποιος έχει μεγάλα χρέη), έχει βασανίσει πολύ τους μελετητές. Η εκδοχή που έχει βρει ευρεία απήχηση αλλά παραμένει αστήρικτη είναι η εξής: Βρισκόμαστε στα χρόνια του Όθωνα στην πρωτεύουσα της μεταπολεμικής Ελλάδας, το Ναύπλιο. Σε κάποιο σοκάκι του Ναυπλίου υπήρχε η ταβέρνα της Μιχαλούς, της γυναίκας του μακαρίτη του Μιχάλη. Η Μιχαλού ήταν μια γυναίκα παραδόπιστη και εκμεταλλεύτρια. Το μαγαζί της είχε μια περιορισμένη πελατεία στην οποία έκανε πίστωση για ένα ορισμένο διάστημα, όμως αλίμονο σε όποιον δεν ήταν συνεπής! Μετά την παρέλευση της προθεσμίας, η Μιχαλού εξευτέλιζε κυριολεκτικά τους άτυχους οφειλέτες της. Ανάμεσα σ’ αυτούς ήταν και κάποιος ευσυνείδητος, ο οποίος, αδυνατώντας να βρει χρήματα να εξοφλήσει τη Μιχαλού, γύριζε μέρα και νύχτα στους δρόμους παραμιλώντας. Και όταν κανείς ρωτούσε τους περαστικούς τι έχει αυτός ο άνθρωπος, οι άλλοι απαντούσαν: «Αυτός χρωστάει της Μιχαλούς». Λέγεται, επίσης, ότι η συγκεκριμένη γυναίκα συνήθιζε να γράφει τα ονόματα των χρεωστών της στον τοίχο του μαγαζιού της. Επομένως, όποιος περνούσε από εκεί γνώριζε και ποιοι είναι αυτοί που χρωστούν.

Ευχαριστουμε πολυ bruce !!
Με λιγα λογια η Μιχαλου ειχε εφευρει τον δικο της Θηρεσια!  :D :D

χαχαχαχαχαχααχ το γελαμε αλλα εκει θα φτασουμε ξανα φαι με βερεσεδια

παντως μια μικρη διορθωση ειναι τειρεσιας....

Σωστο , , ,

Μια αλλη εκφραση που χρησημοποιουμε οταν κλεινουμε με καποιον μια συμφωνια με καποιον και αφου εχουν ολα τελειωσει ανοιγουμε την παλαμη και του λεμε <κατεβαινε το χρημα- κατεβαινε τα λεφτα> ή μια ποιο συγχρονη εδοχη ειναι το <πεσε τα λεφτα> !!
Και αυτη η εκφραση εχει τις ριζες τις πολυ παλια στο Βυζαντιο!!
Τοτε οι νοικοκυρες δεν εβγαιναν απο το σπιτι καθημερινα οπως σημερα, περνουσαν λοιπον απο τα σοκακια πλανωδιοι μαναβηδες και φωναζαν την πραματεια τους , οι γυναικες λοιπον εβγαιναν στα μπαλκονια και αρχισε το παζαρι : Ποσο κανουν δυο ντοματες? πεντε κρεμυδια ? οχτω πατατες κτλ κτλ
Αφου ειχε τελιωσει το παζαρι (το οποιο το ακουγε ολη η γειτονια) ο πλανωδιος ελεγε στην νοικοκυρα που την κοιτουσε απο κατω <Κατεβαινε το χρημα-παραδακι-λεφτα>
Η γυναικα εβαζε σε ενα καλαθι δεμενο με σχοινι τα χρηματα και ο πλανωδιος της εβαζε μεσα τα ψωνια και τα τραβουσε πανω!!
Οι πλανωδιοι χαθηκαν , το κατεβαινε τα λεφτα παρεμεινε!!

σωστος
 γραφω μερικες σε λιστα χωρις να ξερω την ιστορια της καθε μιας
ζεστο χρημα
χρημα με ουρα
ο τυπος ειναι σκρουτζ=για τσιγκουνηδες
δυστηχως επτωχευσαμεν=κατι παρελθοντικο αλλα και προσφατο
εχεις λιλια-λιλι εχεις λαλια=ελληνικο μπορεις να μιλας με το χρημα η δυναμη του
τα λεφτα πανε στα λεφτα
και κατι που μου αρεσε Το χρήμα είναι σαν την κοπριά σ' ένα χωράφι. Είναι καλή, μόνον όταν απλώνεται παντού
το βρηκα στο νετ

Στο εργο του Αλεξανδρου Ραγγαβη ο Συμβολαιογραφος λεει: για ευπορο <εχει πολλα διστυλα και μπικικινια>
τα διστυλα ηταν τα ισπανικα νομισματα, που ειχαν δεξια και αριστερα του θυρεου ,τις ηρακλειες στυλες,
ενω τα μπικικινια, τα λεφτα γενικα, λεμε: <εχω γκινια δεν εχω μπικικινια> το συνανταμε και στο τραγουδι
του Κραουνακη <τα λεφτα ποιος τα ανακαληψε,τα λεφτα, τα μπερντε, τα μπικικινια>

ενα διστηλο απο Μεξικο με τον Καρολο τον IV.Ηταν νομισμα παγκοσμιας εμβελειας στην εποχη του κατι σαν το δολαριο σημερα.

οι δυο στηλες του  κοσμου (Αμερικη- Ευρωπη) με τον ισπανικο βασιλικο θυρεο στη μεση

οι δυο στηλες, των ισπανικων νομισματων,τονιζε!!!!  τις λεγομενες,και υπαρκτες τοτε,απο την αρχαιοτητα Ηρακλειες στηλες,που πραγματι,σηματοδοτουσαν τα ορια,(γιβραλταρ),του τοτε γνωστου κοσμου,με το αγνωστο,τεραστιο ωκεανο,που τον θεωρουσαν και οριο του τοτε κοσμου.υποτιθεται,για τους πολλους,οπως αναφερουν και οι χαρτες του πτολεμαιου,η γη, ηταν επιπεδη,με τον επανω κοσμο των θεων,και τον κατω,του αδη και των νεκρων,και του ερεβους,(η επιφανεια, ηταν των απλων ανθρωπων).οι πυλες ηταν στην αχερουσια,που σε ταξιδευε,ο ψυχοπομπος θεος αρης,κατοπιν αντιτιμου(λαδωμα και τοτε),για να σε κατεβασει με την βαρκα του στον αδη,γιαυτο στου νεκρους εβαζαν στα ματια νομισματα,κατι σαν εισιτηριο?για ευκολη μεταβαση,η καλη θεση,στην βαρκα?σιγουρα,οι αρχαιοι σοφοι,γνωριζαν για το συμπαν ,την σφαιρικοτητα της γης,και ειχαν τεραστιες αστρονομικες γνωσεις,που το μεγαλυτερο μερος τους, καταστραφηκαν,απο την πυρκαγια της αλεξανδρινης βιβλιοθηκης.ισως ακομα,να μην εχουμε τις απαντησεις,για διαφορα θεματα,που σιγουρα κατειχαν οι αρχαιοι πολιτισμοι.ας μην το επεκτεινω,γιατι θα φτασουμε σε συμπερασματα,των διαφορων μυστων? που κατακλυζουν τις τηλεορασεις,με τις πολυτιμες γνωσεις,που τις χαριζουν?με το κιλο!!!10τομοι βιβλιων?με τεραστιας σημασιας πληροφοριες,σε ομορφο χρωμα,που να ταιριαζει με την βιβλιοθηκη,και τα υπολοιπα επιπλα,προσφορα 40 ευρω!!!!γνωση με το κιλο,αλλα και με ντιζαιν.χαιρετω,γιανηςτ.

Απο ολα αυτο μου αρεσε περισσοτερο και δεν το ειχα ξανακουσει και ποτε μου!!
Πολυ ωραιο :D

Μου θυμησε το αλλο , , : Τα λεφτα και τα μπαρμπουνια τρωγωντε παντα φρεσκα!!  :D :D

Το <χρημα με ουρα> εχει να κανει με το νυφικο φορεμα!!
Οσο ποιο μεγαλη ειναι η ουρα στο νυφικο τοσο ποιο πλουσιο λεμε οτι ειναι!!(Διχως ουρα φανταζει φτωχικο)
Ετσι εμεινε στην ιστορια οτι αυτος εχει χρημα με ουρα ,αρα ειναι πολυ πλουσιος!!

Πολλες φορες τα νομισματα μπηκαν και στα τραγουδια που εκαναν σουξε!!
Π,Χ Τοτε που  το ταληρο 5δρχ  ηταν ενα μηνιατικο:
<Αποψε που υπαρχουνε τα ταλληρα ρε μαγκες θα οργώσουμε τα Φάληρα.>

Και τοτε που το πεντοχιλιαρο αξιζε :
<Ωχ αμαν ,  γιατι τα πεντοχιλιαρα δεν ειναι πετσετακια να παιρνω με την σεσουλα να κανω ραβασακια>

Σε ενα μπαλκονι βρηκαμε ομως τι θα κανουμε τα πεντακοσαρικα!! Πετσετάρααα!!!

 

Στη δεκαετία του 1930 οπότε και κυκλοφορούσε το επισημασμένο χιλιάρικο της Εθνικής τράπεζας ο υπόκοσμος της εποχής του είχε δώσει το παρατσούκλι «λάχανο» ή «λαχανίδα» λόγω του χρώματος του και του μεγάλου μεγέθους του। Επίσης ως λαχανάδες εννοούσαν και τους πορτοφολάδες και παντόφλες τα πορτοφόλια.

Το παρωνύμιο αυτό χρησιμοποίησε και ο Βαγγέλης Παπάζογλου το 1934 όταν έγραψε τους στίχους για το γνωστό τραγούδι «Κάτω στα λεμονάδικα»।


Κάτω στα λεμονάδικα ( Οι λαχανάδες )

Βαγγέλης Παπάζογλου ή Αγγούρης
Μουσική: Βαγγέλης Παπάζογλου ή Αγγούρης
Πρώτη εκτέλεση: Στελλάκης Περπινιάδης
Άλλες ερμηνείες: Κώστας Ρούκουνας, Σαμιωτάκι || Σωτηρία Μπέλλου || Σπύρος Ζαγοραίος


Κάτω στα λε-, βρε κάτω στα λε-, κάτω στα λεμονάδικα
κάτω στα λεμονάδικα γίνηκε φασαρία
δυο λαχανάδες πιάσανε
και κάναν την κυρία

Τα σίδερα, βρε τα σίδερα, τα σίδερα τους φόρεσαν
τα σίδερα τους φόρεσαν και στη στενή τους πάνε
κι αν δε βρεθούν τα λάχανα
το ξύλο που θα φάνε

Κυρ αστυνό-, βρε κυρ αστυνό-, κυρ αστυνόμε μη βαράς
γιατί κι εσύ το ξέρεις
πως η δουλειά μας είναι αυτή
και ρέστα μη γυρεύεις

Εμείς τρώμε, βρε εμείς τρώμε, εμείς τρώμε τα λάχανα
βρε εμείς τρώμε τσιμπούμε τις παντόφλες
για να μας βλέπουν τακτικά
της φυλακής οι πόρτες

Πηγη: http://greeknotes.blogspot.com/2010/06/normal-0-microsoftinternetexplorer4.html (http://greeknotes.blogspot.com/2010/06/normal-0-microsoftinternetexplorer4.html)

Πολυ ενδιαφερον φιλε Μαικο!!
Ευχαριστουμε και εσενα και τον φιλο Βαγγελη που εχει την σελιδα που φιλοξενει αυτο το αρθρο!!

συγνωμη!!! για το τεραστιο λαθος μου ,ο θεος ερμης και οχι ο απολλων ηταν ο ψυχοπομπος,μαζι με τις αλλες του ιδιοτητες!!!θεος του εμποριου,κομιστης νεων(σημα των ελτα),πρωτα ελληνικα γραμματοσημα!!!με σημα το κηρυκειον που κρατουσε στα χερια,και τα φτερα,στα ποδια,οπως και στο καπελο που επισης ειχε φτερα,για να πετα γρηγορα,στις αποστολες των θεων..γιαννηςτ.

υπαρχει και ενα αλλο αδεσποτο,δηλαδη χωρις να γνωριζουμε τους δημιουργους του, παλιο ρεμπετικο,που μιλαει παλι για πορτοφολαδες και λαχανα.το εξης- εγω σου λεω ,για λαχανα- και εσυ μου λες για πρασα- αφου δεν σακουλευεσαι-ρε, αει σιχτιρ μπαγασα.

Γιατι τα Πεντοχιλιαρα δεν ειναι πετσετακια
λαικο ασμα με εμφαση στην αξια π ειχε τοτε η δραχμη σημερα ειναι μηδαμινα λεφτα για την εποχη

πολυ πιθανο ειναι να εμεινε σε εμας να λεμε τις δραχμες φραγκα... απο την ςποχη των πρωτων δραχμικων χαρτονομισματων!!! τοτε... η πισω πλευρα ηταν γραμμενη στην επισημη γλωσσα της εποχης.... και οχι στα ελληνικα... που τα βλεπαμε μονο στην μπροστινη οψη....
η γλωσσα στην πισω οψη δεν ηταν αλλη απο τα γαλλικα.... οποτε... αν ειχες πχ ενα χαρτονομισμα των 10 δραχμων... στην πισω οψη εγραφε... 10 francs!!!
αναφερομαι παντα σε χαρτονομισματα 2 οψεων... και αυτο το βλεπαμε ακομα και σε αρκετα χαρτονομισματα των αρχων του 1900!

τα γκα-φρα= φραγκα απο την σημερινη αργκο των νεων.

Για τους τσιγκουνιδες  λεμε αυτος ειναι¨<να σε χαλασω ταλληρο να με χαλασει ο Θεος>

Παρακατω θα παραθεσω και εγω μερικες φρασεις που εμειναν στην ιστορια και εχουν να κανουν με το χρημα,τον πλουτο, καθως και το πως βγηκαν αυτες οι φρασεις!!μερικες υπαρχουν ηδη και αλλες οχι.. καλη περιηγηση λοιπον!

 

Χρήματ' άνηρ, πένιχρος δ' ούδεις πέλετ' εσλός.

"Τα χρήματα κάνουν τον άνθρωπο, κανείς ταπεινός δεν είναι αγαθός" - Αλκαίος, 49.

 

 

Πυρός τε ανταμοιβή τά πάντα καί πυρ απάντων όκωσπερ χρυσού χρήματα καί χρημάτων χρυσός.

"Όλα τα πράγματα στον κόσμο βρίσκονται σε τέτοια σχέση με το πυρ, όπως τα χρήματα με τον χρυσό " - Ηράκλειτος Β90 D-K.

 

 

Ου γάρ ανθρώποισιν οίον άργυρος κακόν νόμισμ' έβλαστε.

"Τίποτε χειρότερο δεν γεννήθηκε μεταξύ των ανθρώπων από το νόμισμα" - Σοφοκλής, Αντιγόνη, στ.295.

 

 

Καί ταύτ' επ' αργύρω γε τήν ψυχήν προδούς.

"Για το χρήμα πρόδωσε και την ψυχή του" - Σοφοκλής, Αντιγόνη, στ.322.

Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος.

Αξιωματική ρήση του γνωστού σοφιστή του 5ου αιώνα π.χ. πού έθετε την σχετικότητα των πραγμάτων και των αξιών, τόσο στο επίπεδο της γνώσης όσο και στο γενικότερο επίπεδο της θεώρησης μέσα στο κοινωνικό σύνολο του ανθρώπου ως ατόμου. - Πρωταγόρας, Αλήθεια ή καταβάλλοντες.

 

 

Βούς επί γλώσση βέβηκεν.

"Ένα μεγάλο βόδι μου πατάει την γλώσσα", παροιμιώδης έκφραση πού λέγεται όταν κάποιος δεν μιλάει εξ αιτίας των χρημάτων.  ("... εί τις επ' αργυρίω σιωπήσειν"). - Αισχύλος, Αγαμέμνων, στ.36-7.

 

 

Δεί δέ χρημάτων.

"Υπάρχει ανάγκη χρημάτων", τμήμα φράσης η οποία ολόκληρη μεταφράζετε σαν "Υπάρχει λοιπόν ανάγκη χρημάτων και τίποτε από τα απαραίτητα δεν μπορεί να γίνει χωρίς αυτά". - Δημοσθένης, Α' Ολυνθιακός, 20.

 

 

Γλαύκ' Αθήναζ' ήγαγεν.

"Έφερε κουκουβάγια στην Αθήνα", φράση πού χρησιμοποιείται για ανθρώπους πού μιλούν για κοινά πράγματα και τα παρουσιάζουν σαν νέα. Η κουκουβάγια ήταν Αθηναϊκό σύμβολο και εικονιζόταν μεταξύ άλλων και στα αργυρά τετράδραχμα τα οποία ονομάζονταν και γλαύκες. - Αριστοφάνης, Όρνιθες, στ.301.