Θα συμφωνήσω. Όλα είναι συλλεκτικά. Ευτελούς ή μεγάλης αξίας. Εξάλλου για την πλειοψηφία του κόσμου, η συλλογή έχει συναισθηματική αξία, μειοψηφούντες είναι όσοι έχουν κομμάτια που αξίζουν. Πάντως εγώ, σα μοναχοπαίδι που ήμουν, έτρωγα ώρες ατέλειωτες ασχολούμενος με τα νομίσματα και τα γραμματόσημα. Ξεκίνησα με ορισμένα που είχε ο πατέρας μου από ταξίδια, σε Γιουγκοσλαβία, Βουλγαρία, μετά βρήκα κάποια ακόμα στο σπίτι του παππού μου (μεταξύ αυτών και 5 οβολούς του 1878 νομίζω σε άθλια κατάσταση, κατάμαυρό-για μένα όμως πολύτιμο, με έπιανε δέος σκεπτόμενος ότι ήταν τόσο παλιό), στη συνέχεια μου έδωσαν τα ξαδέλφια μου όσα διπλά είχαν (τους είχε δώσει ο πατέρας αρκετά-θα τον καρυδώσω, δεν τα κράταγε για μένα!-) και μετά άρχισα να ανταλλάζω με φίλους, να ζητάω από συγγενείς-φίλους που είχαν ταξιδέψει στο εξωτερικό κτλ.
Η συλλογή μου, αν εξαιρέσουμε διπλά και πολλαπλά νομίσματα, είναι ζήτημα αν αξίζει 600-700 ευρώ. Βέβαια ποιος θα ενδιαφερθεί να την αγοράσει; Αλλά μήπως εγώ την πουλάω; Καλύτερα να τη δωρίσω στα παιδιά μου. Στο μεταξύ τι κέρδισα από τη φτηνή συλλογή μου τόσα χρόνια; Εμπλούτισα τις γνώσεις μου σε γεωγραφία, ιστορία, πολιτική, χημεία (!), μαθηματικά, γέμισα δημιουργικά χρόνο που ίσως να ξόδευα σε χαζομάρες, έμαθα να είναι πιο υπεύθυνος κτλ.
(A! ξέχασα τα ευρώ της συλλογής μου, με αυτά φτάνω το χιλιάρικο
)
