Τώρα που το σκέφτομαι, αυτός ο κ. Ωραιόπουλος πρέπει να κατέβηκε από την Άρη και να προσγειώθηκε στην ΠΝΕ.....
Πιστοποίηση συλλεκτικών υπήρχε "από αιώνων". Τα γραμματόσημα πιστοποιούνται... εδώ και 100 χρόνια;;;;
Με όλα τα παρατράγουδα που μπορεί να έχει η διαδικασία της πιστοποίησης.
Και πωλούνται και σε "φέρετρα" (= στο καρτελάκι της πιστοποίησης).
Αντίστοιχα οι "κατηγορίες ακυκλοφόρητων
νομισμάτων γραμματοσήμων" είχαν εφευρεθεί από τον 19ο αιώνα: κεντράρισμα, περιθώρια, δοντάκια...
Το γεγονός ότι όλα αυτά δεν είχαν επεκταθεί και στα νομίσματα οφείλεται περισσότερο σε τεχνικούς λόγους, παρά σε θεωρητικούς. Όταν οι Αμερικάνοι έλυσαν τα τεχνικά προβλήματα της πιστοποίησης νομισμάτων, τα παρουσίασαν στην αγορά.
Για έναν παλιό συλλέκτη θα έπρεπε να είναι αναμενόμενο...
Αντίστοιχα (θα μπορούσε να πει κανείς) η πιστοποίηση χαρτονομισμάτων δεν "περπατάει" για ουσιαστικούς λόγους και όχι για θεωρητικούς. Γιατί δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από όσα λύνει. Όταν λυθούν τα προβλήματα, θα γενικευτεί και αυτό... (ίσως)
Με το καλό και στις τηλεκάρτες... :-)
Σημειώσεις:
1. Δεν μαζεύω σλαμπαρισμένα.
2. Δεν μαζεύω τηλεκάρτες.
Δεν θα πω τίποτα περισσότερο ή λιγότερο.
Διαβάστε ένα άρθρο του κου Ζαχαρία Ωραιόπουλου... που τα λέει όλα.
Τα νομίσματα που έγιναν ακριβές κοκότεςΗ σχέση του συλλέκτη με τα νομίσματα και την νομισματική είναι σχέση αγάπης. Η αγάπη δεν πηγαίνει με ποταμούς χρημάτων, είναι ολιγαρκής και μόνη της συνδέει τους εραστές.
Η νοοτροπία που επικράτησε και η αγορά των ποικιλώνυμων εφευρεθεισών κατηγοριών ακυκλοφόρητων νομισμάτων καταστρέφει κάθε έννοια συλλεκτισμού και μετατρέπει τη συλλογή σε αποθησαυρισμό, επένδυση, τζόγο, εξευτελισμό, που βάρβαρα και πρωτόγονα ήθη μετέφεραν κάποιοι, στο πάλαι ποτέ κλεινόν άστυ.
Άνθρωποι που δεν είχαν καμία επικοινωνία με την ευαισθησία, που δεν πήγαν ποτέ σε μια έκθεση ζωγραφικής, δεν άκουσαν κανένα άλλο ήχο εκτός από τους ήχους του ζουρνά των πανηγυριών, που δεν πήγαν παρά ως μαθητές του δημοτικού σχολείου στην Ακρόπολη και δεν πέρασαν ούτε απ έξω από το Νομισματικό Μουσείο έγιναν οι επιβήτορες του συλλεκτισμού τον οποίο εξευτέλισαν και καθημερινά εξευτελίζουν. Με δεσμίδες χιλιάδων ευρώ νομίζουν ότι κάνουν τις συλλογές, αυτές οι συλλογές είναι για να τις δείχνουν ο ένας στον άλλο όπως οι κυράτσες επιδεικνύουν τα κοσμήματα ή τα γουναρικά τους για να ζηλέψει η άλλη κυράτσα.
Το τελευταίο απόκτημα είναι τα φέρετρα!!! Στο βωμό του κέρδους και της εκμετάλλευσης φαρμπαλάδες, προφυλακτικά και ότι άλλο επινοήσει ο αδίστακτος εκμεταλλευτής.
Τι είδους συλλέκτες μπορεί να είναι αυτοί που φαντάζονται ότι όποια στιγμή θελήσουν θα πάρουν πίσω το τίμημα της αγοράς ενός νομίσματος. Δεν καταλαβαίνουν ότι η συλλογή από μόνη της είναι ευχαρίστηση που καταναλώνει το κόστος της αγοράς; Όπως τα χρήματα του εισιτηρίου του κινηματογράφου ή του θεάτρου δεν τα αναζητάς γιατί κατανάλωσες την ευχαρίστηση του θεάματος, όπως δεν ζητάς να ανακτήσεις τα χρήματα που δαπάνησες στην ταβέρνα, κατά τον ίδιο τρόπο πρέπει να παραιτηθείς της αξιώσεως ν΄ ανακτήσεις την δαπάνη αγοράς του συλλεκτικού σου ενδιαφέροντος γιατί η δαπάνη καλύφθηκε από την ευχαρίστηση της δυνατότητας να έχεις στη συλλογή σου ένα από τα αντικείμενα του ενδιαφέροντός σου.
Εάν δαπανάς υπέρογκα ποσά θα συμπεριφέρεσαι σαν τους παίκτες του Χρηματιστηρίου, που ελπίζουν ότι κάποτε θα γίνουν πλούσιοι..
Οι ψεύτικοι έρωτες με τις συλλογές καταλήγουν στο κουβάλημα των ακριβοπληρωμένων αντικειμένων στον έμπορο και σε τραγικές απογοητεύσεις.
Ένα μόνο νόμισμα που μελετήθηκε και έδωσε μια πληροφορία είναι καλύτερο από την ποιο ακριβή συλλογή τους.
Ζαχαρίας Ωραιόπουλος
Πηγή :
ΠΝΕ - Άρθρα (
http://www.nomisma.gr/ViewArticle.aspx?ArticleId=1689&PageNo=4)
