Digo πάρε και το Scarface εδώ : (όχι δεν είναι η ταινία με τον Αλ Πατσίνο άνοιξε το λίνκ και δες)
https://www.youtube.com/watch?v=iMk-q4E2QyUΖητά 15000€ του εξηγεί την δυσκολία πώλησης ο NGC Dierector David Vagi . Του το εκτιμά 7000€ . Του προσφέρονται 4500€ . Και τελικά φεύγει με το σλάμπ στα χέρια....Κι αυτός ακόμα απούλητο το χει.
Κοίταξε να δεις, ανέφερα το Scarface ακριβώς γιατί το «χαϊδευτικό» του το έχει κάνει διάσημο. Το Pawn Stars είναι ένα ενεχυροδανειστήριο παρωδία, αν και ο ιδιοκτήτης του είναι συλλέκτης και επισκέπτεται και σόου. Θυμαμαι ένα επεισόδιο που είχε πάει σε ένα Florida United Numismatics , « έψαχνε» να βρει ένα οκτάγωνο χρυσό $50 του 1915 , το Panama Pacific κι αφού είδε 2-3 πολύ μέτρια για αναμνηστικό νόμισμα αυτού του εκτοπίσματος έφυγε με ένα χαμηλό MS γύρω στις $72000 στο οποίο θα έβγαζε ~$1500-$2000 από τον πελάτη που το παράγγειλε. Παραμένει όμως ένα ενεχυροδανειστήριο, και αν όλη η φάση δεν ήταν απλά σκηνοθετημένη, δεν ξέρω ποσο ηλίθιος πρέπει να ήταν ο πελάτης που εμπιστεύτηκε εναν ψιλό άσχετο συλλέκτη για τόσο σημαντική αγορά.
Το μαγαζι τους πάντως κάνει τεράστιο τζίρο με νομίσματα, κυρίως φτηνά Morgan dollars, εντελώς ακυκλοφορητα που δεν ξεπερνούν τα $30-$40 σε κατάσταση τάξης MS64-MS65 απιστοποιητα η πιστοποιημένα, δεν αλλάζει την τιμή του νομίσματος αυτό, καθώς και ψευδό νομίσματα με τις φάτσες τους επάνω, δηλαδή του γέρου με το καπελλο, του παχύσαρκου βοηθού κλπ, που γίνονται ανάρπαστα λόγω της δημοτικότητας του σόου.
Το ζητούμενο εδώ είναι ότι εάν κάποιος θέλει να μαζέψει Morgan dollars, ξεκινάει από πολύ φτηνές ημερομηνίες, όπως το 1881-s και παρά πολλά αλλα που δεν ξεπερνούν τα $30-$35 σε υπεραριστη κατάσταση, και συνεχίζει μαθαίνοντας. Παρά πολλοί συλλεκτες δε, δεν ασχολούνται καθόλου με τις ποικιλίες VAM, παρά μόνον με τις ημερομηνίες και τα νομισματοκοπεία που κόπηκαν με το Carson City πρώτο σε δημοτικότητα ,ακριβώς επειδή με τόσο λίγα χρήματα κρατούν λίγη γνήσια Αμερικανική ιστορία (αυτήν της κατάκτησης της Αγριας Δύσης) στα χέρια τους. Υπήρξαν δεκάδες ανακαλύψεις από παρτίδες με δεκάδες χιλιάδες άψογα νομίσματα Morgan, μερικα εκ των οποίων τα συσκεύασε και πούλησε η ίδια η κυβέρνηση των ΗΠΑ, δλδ τα GSA dollars, που ακόμη και σήμερα, οι εταιρείες πιστοποιούν χωρίς να πειράζουν την πολύ δημοφιλή αυτή συσκευασία που κάποιο φεγγάρι πέρασε κι από τα δικά μου χέρια, ένα 1882 CC νομίζω.
Η αλλα που χρησιμοποιήθηκαν μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του ‘60 ως μάρκες καζίνο και που μετά το 1964 αποσύρθηκαν λόγω της εξαφάνισης του αργυρου από τα Αμερικανικά νομίσματα κυκλοφορίας. Όσον αφορά στις ποικιλίες, αυτές που πραγματικά έχουν πολύ μεγάλη σημασία είναι οι ποικιλίες Overton που όμως αφορούν στα μισοδολλαρα του πρώτου μισού του 19ου αιώνα.
Επίσης αδιαμφισβήτητο παραμένει το γεγονός ότι υπάρχουν τουλάχιστον 20 διαφορετικα Morgans που έχουν ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο δολλαρια εκαστο σε δημοπρασίες ανα τα χρόνια, λόγω σπανιότητας, η σπανιότητας λόγω πολύ υψηλής κατάστασης, γιατί η δημοτικότητα τους είναι σταθερη και ακλόνητη ως τα πλέον δημοφιλή ασημένια νομίσματα στον κόσμο, αν φυσικά λάβουμε υπ’οψιν και τα μεγέθη, δηλαδή τον εξειδικευμένο αριθμό συλλεκτών τους στην Αμερική αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο.
Άρα το νόμισμα του φίλου, σίγουρα δεν εμπίπτει στην κατηγορία των €30-€50, ποσο μάλλον που προέρχεται και από το δεύτερο σε δημοτικότητα νομισματοκοπείο, που δούλεψε για μικρό χρονικό διάστημα, αυτό της Νέας Ορλεάνης. Το ποσο ακριβώς θα έπιανε ουτε εγώ ούτε κανεις νομίζω εδώ δεν το γνωρίζει, αλλά υποθέτω ότι η κατάσταση του είναι αυτή που προανέφερα και λόγω φθοράς αλλά και λόγω των κτυπηματων που έχει σε πολύ κεντρικό σημείο , δηλαδή διπλα στο στομα, κάτι που οι graders «τιμωρούν» διότι πραγματι, διασπάνε πολύ την προσοχή και του στερεί οιοδηποτε eye appeal.
Επίσης εικάζω ότι είναι καθαρισμένο, και γι αυτό ανέφερα au details, λόγω της παντελούς έλλειψης φυσικού λούστρου και της dull εμφάνισης που παρουσιάζει. Πέρα από αυτά, είμαι ο πλέον ακατάλληλος να μιλήσω ακόμη και για την γνησιότητα του.
Ούτως η άλλως ο φίλος το αγόρασε τώρα. Συνηθίζω να μην λέω τίποτε αν δεν έχω κάποιο θετικό σχόλιο για ένα νόμισμα που παρουσιάζει κάποιος, αλλά ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάστηκε καθώς και οι απαντήσεις οι οποίες προηγήθηκαν της δικης μου με έκανε να κάνω μια παρατήρηση που στο 99% των περιπτώσεων θα απέφευγα.
Το ζουμί όμως ήταν, ότι εάν μεν ο φίλος δείχνει ενθουσιασμένος με τα Morgan dollars {υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες συλλεκτων που μαζεύουν αποκλειστικά και μόνον Μorgan dollars -σε πολλές περιπτώσεις για 3,4 η και 5 δεκαετίες (!)- λόγω και του τεράστιου αριθμού τους εάν προσθέσουμε όλες τις ημερομηνίες και τα νομισματοκοπεία, αφήνοντας τις ποικιλίες VAM εντελώς στην άκρη, κάτι που για μένα προσωπικά θα αποτελούσε λόγο αυτοκτονίας από βαρεμάρα}, μπορεί να ξεκινήσει με πολύ φτηνότερα κομμάτια, σε μαγαζιά της πρωτεύουσας , την οποίαν μια στο τόσο θα επισκέπτεται ίσως, η και σε Ευρωπαϊκές δημοπρασίες η καταστήματα με ιστοσελίδες χωρίς Τελωνεία και δασμούς και να μην πέφτει ποτε με τα μούτρα σε κάτι που ο πωλητής του το παρουσιάζει ως «χρυσή ευκαιρία» αλλά στην ουσία του πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
ΟΛΟΙ ΜΑΣ ανεξαιρετως έχουμε πληρώσει τέτοιου είδους «δίδακτρα» , άσχετα αν δεν το βροντοφωνάζουμε από τις στέγες, άλλοι περισσότερα άλλοι λιγότερα ενώ αντίθετα είναι πολύ σπανιότερες οι περιπτώσεις κέρδους. Γενικα τα νομίσματα και τα χαρτονομίσματα αποτελούν από τις χειρότερες δυνατές επενδύσεις, μεταξύ άλλων, γιατί το spread μεταξύ λιανικής και χοντρικής είναι τεράστιο. Tα δίδακτρα αυτά ήταν συχνα κυνηγώντας κάποια ευκαιρία που ήταν παρά πολύ καλή για να ήταν αληθινη, η μια εμμονή σε κάποιο νόμισμα, η μια ανεξέλεγκτη σειρά αγορών χωρίς κανενα προγραμματισμό του ύψους του ποσού που μπορούσαμε να διαθέσουμε, κλπ. Τα συλλεκτικά αποτελούν χομπυ και όχι επένδυση, αν και κάποια κομμάτια τους μπορούν να αποτελέσουν ένα αντίβαρο στον πληθωρισμο, όπως πχ τα χρυσα νομίσματα σε τιμή αγοράς λίγο πιο πάνω από το spot, δηλαδή την τιμή γραμμαρίου του χρυσού κάθε μέρα.
Αυτό δεν ισχύει και για το ασημι, αν και πολλοί θα διαφωνήσουν μαζί μου, όμως οι αριθμοί δεν λένε ποτε ψέματα κι η τιμή της ουγκιας μιλάει από μόνη της τα τελευταία 35 χρόνια, χωρια που ο όγκος του σε σύγκριση με αυτόν του χρυσού για την ίδια αξία χρημάτων, σε μετατρέπει από συλλέκτη σε στοκατζη.
Τα συλλεκτικά είναι χομπυ κι όχι ευκαιρία για μια η περισσοτερες αρπαχτές, αν και τον τελευταίο καιρό έχει εμφανιστεί παρά πολύ μεγάλος αριθμός άσχετων εμπορο συλλεκτών όπως αυτό αποκαλούνται, κι οι οποίοι κι αυτοί στην τελική σούμα, έχουν ζημια, διότι απλούστατα δεν έχουν πρόσβαση στις πηγες και τις τιμές ενός επαγγελματία, ούτε διαθέτουν το απαραίτητο κεφάλαιο κίνησης ώστε να αρπάξουν μια ευκαιρία όταν αυτή παρουσιαστεί, κι ούτε καμία αξιοπιστία εχουν η θα αποκτήσουν.
Μόνον η γνώση δίνει την δύναμη στον συλλέκτη να αποφύγει τον τεράστιο και μονίμως αυξανόμενο αριθμό από απατεώνες που έχουν κάνει την εμφάνιση τους κυρίως την τελευταία δωδεκαετία, όταν δηλαδή άρχισε η οικονομική κρίση στην Ελλάδα.Δικη μου συμβουλή αν ο φίλος σκοπεύει να ασχοληθεί, είναι να διαβάσει ότι μπορεί πρώτα, αποφεύγοντας τις αγορές , η περιορίζοντας τις σε πολύ μικρό ποσο, και κυρίως σε εύκολα ρευστοποιήσιμα νομίσματα ώστε να μπορεί να τα «ξεφορτωθεί» με ασήμαντη ζημια αν βαρεθεί η αν υπάρξει ανάγκη.
Αν όμως αγαπήσεις το χομπυ, αγόραζε πάντα την καλύτερη κατάσταση ενός νομίσματος που θέλεις με την προϋπόθεση βέβαια ότι θα μπορέσεις να το κρατήσεις χωρίς να χρειαστεί να το ρευστοποιήσεις σε τρεις , εξη η δώδεκα μήνες αργότερα. Πριν από αυτό, διάβαζε ο,τι μπορεις, όχι σε φορουμ όπως αυτό, αλλά σε βιβλία, σε καταλόγους, καινουριους και παλιοτερους, σε δημοσιεύσεις έντυπες η ηλεκτρονικές. Και με την ευκαιρία αυτή θυμήθηκα να βάλω μια αγγελία οτι χαρίζω 17 καταλόγους Ευρωπαϊκών και Αμερικανικών δημοπρασιών, παλαιών και μελλοντικών. Αλλά αυτά θα τα δεις στην κατηγορία «πωλήσεις».
