Μπαμπη, για το αν μπορεί οποίος θέλει, πολύ αμφιβάλλω.
Η αξία των £15000 είναι φυσικά ονομαστική, απλά κατά την γνωστή συνήθεια των χρυσών Αγγλικών λιρων και πολλαπλάσιων τους δεν αναγράφεται αξία επάνω.
Από κει και ύστερα, 15 κιλά χρυσού , αν υποθέσουμε ότι η παραγγελία δόθηκε στα υψηλότερα του μετάλλου είναι ήδη €900 χιλιάδες. Μαζί με τις 400 ώρες εργασίας των τεχνιτών του Royal Mint, οι οποίοι παρεπιπτόντως
δεν κατασκεύασαν μήτρες, αλλά χάραξαν και τις δυο πλευρές κατ’ευθειαν πάνω στον 15κιλο δίσκο χρυσού με λέιζερ και άλλες υπέρ προηγμένες τεχνολογιες θα ξεπέρασε το ένα εκατομμύριο ευρώ, αν και φυσικά δεν δόθηκε στην δημοσιότητα η τιμή του.
Η μπροστινή όψη παρεπιπτόντως δείχνει την Ελισαβετ να ιππεύει, όπως στο crown του 1953 , αλλά και η εμπρόσθια και η πίσω πλευρά είναι ολοκαίνουρια σχέδια, η δε μπροστινή έλαβε πρώτα πρώτα την έγκριση της βασίλισσας.
Δεν πάει και τόσος καιρός, που οιοσδήποτε ιδιώτης μπορούσε κι αυτός να πάει στο νομισματοκοπείο της οδού Κλαυθμωνος, κι εφόσον τους έδινε το ασημι κι ένα μικρό ποσο για τα έξοδα, έκοβαν κι αυτοί νομίσματα, αν και βέβαια ήταν τα επίσημα αργυρά νομίσματα της δεκαετίας του 1840, του Ελληνικού κράτους.
Άρα εδώ Μπαμπη μου, ο «ιδιώτης» που το παράγγειλε και που μόνον το κόστος του ξεπερνάει το ένα εκατομμύριο ευρώ, χωρια ποσα χρέωσε το Royal Mint, ήταν πιθανότατα κάποιος πολύ ευκατάστατος και σημαντικός ιδιώτης για να καταφέρει να κλείσει τέτοια συμφωνία με το Βασιλικό νομισματοκοπείο της Αγγλίας. Εγώ χειροκροτώ την προσπάθεια, εν αντιθέσει με τα instant rarities που το ίδιο το Royal Mint παράγει πολύ συχνα τελευταία, όπως η καινουρια Una, οι 3 χάριτες κλπ κλπ.
Αν πάντως ενδιαφερεσαι, να γράψουμε το αίτημα σου μαζί αν θες.
Άλλη μια φορα την φωτογραφία γιατί δεν μπήκε ο τίτλος στην αρχή.
