Νομισματικά Άρθρα Περιοδικών

[sam_gr]

Τα χαρτονομίσματα της Κατοχής 1941- 44

Τα Eπισημασμένα Xαρτονομίσματα του Ναυπλίου

Του Αντωνίου Λιναρδάκη


Όσο καιρό βρίσκονταν οι Γερμανοί στο Ναύπλιο κατόρθωνε να φτάσει και καμιά χρηματαποστολή. Μετά την αποχώρησή τους όμως, στις 14.9.1944, η πόλη απόμεινε αποκλεισμένη από την Αθήνα, από την οποία έφυγαν ύστερα από ένα μήνα περίπου, στις 12.10.1944. Και φυσικά δεν υπήρχε ελπίδα επικοινωνίας
 Έτσι με πρωτοβουλία του τότε Διευθυντή του Υποκ/τος Ναυπλίου της Εθνικής Τραπέζης Θ. Πανταζόπουλου αποφασίστηκε η έκδοση τοπικού χαρτονομίσματος με την επισήμανση γραμματίων παλαιοτέρων εκδόσεων της κατοχής της Τραπέζης της Ελλάδος με μεγαλύτερες αξίες.
Εξεδόθησαν δύο αξίες:
 1) 500 εκ. με μαύρη επισήμανση πάνω σε γραμμάτια των 5.000 δρχ. της 2. 6 .1942. Στην πρόσοψη φέρουν μια στρογγυλή σφραγίδα με την Πύλη των Λεόντων των Μυκηνών και στην πίσω όψη την ένδειξη ΙΣΧΥΕΙ ΔΙΑ ΔΡΧ. ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ - 500 -ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ, Ναυπλίου 19 Σεπτεμβρίου 1945 και χειρόγραφες τις υπογραφές τριών μελών της επιτροπής. Επισημάνθηκαν 1.000 γραμμάτιο της σειράς ΑΠ και αρθ. 406001-407.000.
 2)100 εκ. με κόκκινη επισήμανση πάνω σε γραμμάτιο των 5 εκ. της 20.7.1944. Και αυτά στη πρόσοψη φέρουν την στρογγυλή σφραγίδα με την Πύλη των Λεόντων και στην πίσω όψη την ένδειξη ΙΣΧΥΕΙ ΔΙΑ ΔΡΧ. 100 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ, Ναυπλίου 19 Σεπτεμβρίου 1944 και τις υπογραφές τριών μελών της επιτροπής. Επισημάνθηκαν 58.000 γραμμάτια σύμφωνα με τον πίνακα που δημοσιεύουμε. Από αυτά η σειρά Ξ0 φέρει τρεις χειρόγραφες υπογραφές, ενώ η σειρά ΞΠ δύο χειρόγραφες και την υπογραφή του Θ. Πανταζόπουλου  με «κλισέ». Μέλη της επιτροπής που υπόγραψαν τα γραμμάτια, (εκτός τον προέδρου-Νομάρχη Χρ.Παπακωνσταντίνου, που δεν υπόγραψε ) ήσαν  :
Ο Εισαγγελεύς Εφετών : Ε.Μιχόπουλος
Ο Ανώτερος Διοικητής Χωροφυλακής : Δ.Γραφανακης
Ο Διευθυντής του Δημοσίου Ταμείου: Θ. Μπιτσάκος
Ο Διευθυντής της Εθνικής Τραπέζης : Θ . Πανταζόπουλος
Ο Διευθυντής της Αγροτικής Τραπέζης : Κ. Χρονόπουλος και
Ο Διευθυντής της Ιονικής Τραπέζης : Ι. Σωρόπουλος
Τα γραμμάτια αυτά μπήκαν σε κυκλοφορία γύρω στις 25.9.1944 και αποσύρθηκαν 31.12.1944 .Πλην κανένα δεν επεστράφη προς ανταλλαγή με τα νέα χαρτονομίσματα των νέων δραχμών γιατί λόγω του πληθωρισμού δεν είχαν καμία αξία .

- Γραμμάτιο των 5 εκατομμυρίων με κόκκινη επισήμανση για 100 εκατομμύρια. Στην εμπρός όψη φέρει την σφραγίδα με την Πύλη των Λεόντων και στην πίσω την επισήμανση με χειρόγραφες και τις τρείς υπογραφές.

- Γραμμάτιο των 5 εκατομμυρίων με κόκκινη επισήμανση για 100 εκατομμύρια, με την υπογραφή τον διευθυντή της Εθνικής Τραπέζης Θ. Πανταζόπουλου  όχι χειρόγραφη, αλλά τυπωμένη μαζί με την επισήμανση (κλισέ).

- Γραμμάτια των 5.000 δραχμών με μαύρη επισήμανση για 500 εκατομμύρια. Στην εμπρός όψη (πάνω) φέρει τη σφραγίδα με την Πύλη των Λεόντων. Στην πίσω όψη (κάτω) φέρει την επισήμανση, με  τις χειρόγραφες υπογραφές. Σε όλα τα γραμμάτια η επισήμανση έχει γίνει, ανάποδα

 (Άρθρο Του Αντωνίου Λιναρδάκη από το Τεύχος 31, Ιούνιος 1983 ,του Περιοδικού : ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ )

[sam_gr]

Η Σελίδα των Λαθοκυνηγών

του Αντώνη Ιατρού

Στο τεύχος 80 (Ιούλιος 1987) είχαμε πρωτοδημοσιεύσει χιλιάρικα με δυο διαφορετικούς αριθμούς σειράς, 60 Η άνω δεξιά και 06 Η κάτω αριστερά. Η ανεύρεση δεύτερον κομματιού με το ίδιο σφάλμα και με παραπλήσιο αύξοντα αριθμό (το πρώτο είχε 279 879, το σημερινό 277 504) μας παρέχει μία ένδειξη της σπανιότητας τον λάθους. Οι λαθοκυνηγοί - αναγνώστες τον περιοδικού ας μας ενημερώσουν για τυχόν σχετικά αποκτήματά τούς πού θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε πόσα κομμάτια με αυτό το λάθος τυπώθηκαν.

Στο τεύχος 70 (Σεπτέμβριος 1986) είχαμε επίσης πρωτοδημοσιεύσει χιλιάρικο της σειράς 01 Α με διακεκομμένη γραμμή ασφαλείας. Τότε σημειώναμε πως το φαινόμενο παρουσιάζεται στο χαρτί «αυτής και μόνο» της σειράς αλλά ήδη είμαστε σε θέση να παρουσιάσουμε χαρτονόμισμα της σειράς 06 Μ με εμφανέστατα διακεκομμένη τη γραμμή ασφαλείας. ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Οι φωτογραφίες των χιλιοδράχμων που δημοσιεύονται στο σημερινό μας σημείωμα έχουν ληφθεί «ακτινογραφικά» για να φαίνονται τα υδατογραφήματά τους. 'Έτσι όμως εμφανίζονται οι παραστάσεις και των δύο όψεων τους. Είναι μία φωτογραφική ανάγκη, ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΝΟΜΙΣΕΙ ΠΩΣ ΤΑ ΕΙΚΟΝΙΖΟΜΕΝΑ ΕΝΑΙ ΔΙΠΛΟΤΥΠΩΜΕΝΑ. Προσοχή λοιπόν, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων.


(Άρθρο του Αντώνη Ιατρού από το Τεύχος 86, Ιανουάριος 1988 ,του Περιοδικού : ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ )

[sam_gr]

(Άρθρο από το Τεύχος 31, Ιούνιος 1983 ,του Περιοδικού : ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ )

[sam_gr]

Η δημοπρασία νεοελληνικών νομισμάτων και μεταλλίων στη Ζυρίχη


Σε προηγούμενο τεύχος (Μάρτιος 1983) προαναγγείλαμε την δημοπρασία του οίκου Spink στη Ζυρίχη του έγινε στις 21 Απριλίου. 'Έστω κάπως καθυστερημένα αξίζουν δυο λόγια για την επιτυχία αυτής της δημοπρασίας. Το σφυρί στα χέρια, του γνωστού στους Έλληνες συλλέκτες κ. Divo, κτύπησε σχεδόν για όλα τα προσφερόμενα ελληνικά νομίσματα και μετάλλια. Τα αποτελέσματα πρέπει να θεωρηθούν φυσιολογικά.

Μερικά παραδείγματα:

- Μετάλλιο Βενετία-Μωριάς, ασημένιο, Ω, 31,880 Δρχ.
- Μετάλλιο Βενετία-Ελληνικές πόλεις, Ε, 72,600 Δρχ.
- 1 Φοίνικας 1828, Ε. 66.000 Δρχ,
- 10 λεπτά 1831, Ε, 14.080 Δρχ.
- 5 Δρχ, 1851, Ω ,79.200 Δρχ.
- 1 Δρχ.1851, Δοκίμιο, ΠΟ, 118.800 Δρχ.
- Μετάλλιο 1832, Graecia Rediviva, Ε - A , 66.000 Δρχ.
- Μετάλλιο Lange , Μπότσαρης , Ε – Α 37.400 Δρχ. 
- 100 Δρχ, 1935, προυφ , 66.000Δρχ .
- 5 Δρχ 1901 Κρήτης , Ε, 50.600 Δρχ

Το εικονιζόμενο μετάλλιο του χαράκτη
Voigt σε κατάσταση FDC ανήλθε από 750 ελβ Φράγκα
στα 1500 ελβετικά φράγκα (1650 Ελβετικά φράγκα
= 66.000 Δρχ με το 10%) Ο κ. Divo το ονόμασε κατά
τη διάρκεια της δημοπρασίας ως το “πιο αγαπημένο μου
ελληνικό μετάλλιο”

Ο γνώστης της διεθνής αγοράς πρέπει να θεωρήσει κατά τη γνώμη μου τα αποτελέσματα ως «normal».Έχουμε τόσα παραδείγματα (αποτελέσματα ακόμα και Επαρχιακών Οίκων δημοπρασίας του εξωτερικού π.χ. της Γερμανίας ), που άνετα εδραιώνουν αυτή την εντύπωση .Αντίθετες γνώμες, όσο σεβαστές και αν είναι , ή αγνοούν τη πραγματικότητα ή έχουν κάποια άλλη σκοπιμότητα διαφορετικά πρέπει να μας υποδείξουν τις φθηνές τιμές τους . Το γεγονός ότι οι αγοραστές ήταν  έμποροι νομισμάτων αποδεικνύει ακόμη μια φορά την παραπάνω γνώμη μας. Οι αγοραστές των νομισμάτων και μεταλλίων ήταν κυρίως 3 Έλληνες, προφανώς έμποροι του εξωτερικού και ένας αντιπρόσωπος τον αμερικάνικου Οίκου δημοπρασίας Ponterio. Αν λάβουμε υπ' όψην ότι οι έμποροι αυτοί τα προορίζουν όχι για την συλλογή τους αλλά για μεταπώληση τότε μπορούμε να φαντασθούμε σε τι τιμές θα μπούνε τελικά στις ιδιωτικές συλλογές ή σε προσεχή δημοπρασία. Η συμπεριφορά των Ελλήνων εμπόρων υπήρξε συμφωνημένη (άκουσα σχετική συνομιλία τους και γενικά η αρμονική συμπεριφορά τους κατά τη διάρκεια της δημοπρασίας). Εκεί όπου υπήρχαν ψιλές γραπτές, εντολές ή προφορά του Ponteiro, αναγκάσθηκαν να ανέβουν με τις προσφορές τους ψηλά, αντιθέτως όπου έλειπε προσφορά τρίτου τα έπαιρναν ο δημοπρασία σε σχετικά χαμηλές, τιμές, δυσκολευόμενοι μόνον από την προσεχτική επέμβαση του πωλητή!
 Θα πρέπει επίσης να παρατηρήσουμε πως η περιγραφή καταστάσεως όλων των νομισμάτων και μετάλλων υπήρξε πράγματι αυστηρή, εν αντιθέσει με αυτή άλλων Οίκων δημοπρασίας ή εμπόρων, πράγμα που, ως γνωστόν, πρέπει πάντα να λαμβάνουμε υπ’ όψην μας όταν κάνουμε συγκρίσεις και εκτιμήσεις. Α. Ρέσσος


 (Άρθρο του Α. Ρέσσου από το Τεύχος 31, Ιούνιος 1983 ,του Περιοδικού : ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ )

[sam_gr]

Στοιχεία Αρχαίων Πολιτισμών Χωρών Λατινικής Αμερικής σε Σύγχρονα Νομίσματα


Η σπουδή των νομισμάτων συχνά μας λέει πολλά νια τις σύγχρονές τους κοινωνίες. Μπορούμε να δημιουργήσουμε μια αντίληψη γύρω από το καλλιτεχνικό επίπεδο των ανθρώπων που τα εξέδωσαν, την ιστορία, τα ήθη και το βαθμό πολιτισμού τους. Η εύρεση ενός σωρού αρχαίων νομισμάτων μας δίνει σήμερα πολύτιμες πληροφορίες για τις αρχαίες ιδίως κοινωνίες.




Δεν μπορούμε όμως να πούμε ότι το ίδιο συμβαίνει και στις χώρες της κεντρικής και νότιας Αμερικής. Εκεί, αν και η κατεργασία των μετάλλων ήταν γνωστή και πολύ αναπτυγμένη και το εμπόριο πολυτίμων μετάλλων ανθηρό, δεν μνημονεύεται η κατασκευή νομισμάτων από τους αρχαίους και καμμιά φορά μυστηριώδεις πολιτισμούς που δημιουργήθηκαν. Σήμερα όμως σημαντικά στοιχείο των πολιτισμών αυτών μπορούμε να βρούμε σε σύγχρονες εκδόσεις νομισμάτων και χαρτονομισμάτων των χωρών Μεξικού, Γουατεμάλας, Μπελίζ, Ελ Σαλβαντόρ και Ονδούρας. Τα θέματα μάλιστα των νομισμάτων τους έχουν, όταν αναφέρονται στην πολιτιστική τους παράδοση, μια καταφανή ομοιότητα εξαιτίας της πολιτιστικής ενότητας των λαών που κάποτε κατοίκησαν αυτές τις περιοχές
Η αναβίωση τέτοιων θεμάτων εξηγείται τώρα από τον αναθερμαμένο εθνικισμό των χωρών αυτών που ψάχνουν να βρουν τις ρίζες τους στην ιστορία, για να δικαιολογήσουν την παρουσία τους σαν έθνη με ένα έντονο ιστορικό παρελθόν. Έτσι σε τέτοια νομίσματα βλέπουμε συχνά δεμένη την πολιτιστική κληρονομία των Ίνκας, Μάγιας, Τολτέκων ή Αζτέκων με την ισπανική παράδοση, που έδωσε τελικά το λεγόμενο λατινοαμερικανικό στοιχείο. Κύριο χαρακτηριστικό των πολιτισμών αυτών ήταν η θρησκευτική και ιερατική τους οργάνωση που δημιούργησε θεσμούς, ανθρώπους και αντιλήψεις ολοκληρωτικά διάφορους από τον δυτικοευρωπαϊκό κόσμο. Για τούτο και στα περισσότερα νομίσματα των χωρών που αναφέραμε υπάρχουν θέματα με κατά κύριο λόγο θρησκευτικό περιεχόμενο, όπως Θεοί, λατρευτικές στήλες η ιδιόρρυθμες πυραμίδες. Το 1973 η Παραγουάη εξέδωσε μια προυφ σειρά με ασημένια και χρυσά νομίσματα που τα θέματά τους, ήταν αποκλειστικά παρμένα από τις αρχαίες θρησκείες της προκολομβιανής περιόδου, όπως συνήθως  αποκαλείται αυτή η περίοδος της ιστορίας της Αμερικής,  παίρνοντας σαν ορόσημο την άφιξη του Κολόμβου.

- η πυραμίδα του ήλιου σε νόμισμα 20 κεντάβος του Μεξικού.

- Το νόμισμα των 100 δολαρίων του Μπελίζ
που στην πίσω όψη τον φέρει ιερογλυφική γραφή.

- Το χαρτονόμισμα των 100 κολόνες του Ελ Σαλβαντόρ
που απεικονίζει την πυραμίδα - ναό Ταζουμάλ.

- Το χαρτονόμισμα των 50 κετζάλ της Γουατεμάλας
που απεικονίζει την πυραμίδα-ναό του Τικάλ.

- Νομίσματα της σειράς του1973 της Παραγουάης που απεικονίζουν
 αντικείμενα της προκολομβιανής περιόδου.

Η σειρά αυτών των, νομισμάτων είναι μια σπουδαία αναφορά σε πολλούς από τους πολιτισμούς αυτούς.
Στην σειρά των νομισμάτων των, 20 κεντάβος που το Μεξικό κυκλοφόρησε από το 1943 ως το 1974 εικονίζεται με εντυπωσιακό τρόπο η πυραμίδα του ήλιου. Η διπλανή της  πυραμίδα του Κετσαλκοάτλ, του πτερωτού φιδιού των Αζτέκων, εικονίζεται στην πίσω όψη του μεξικανικού χαρτονομίσματος των 20 πέζος.
 Στο χρυσό νόμισμα των 100 δολαρίων του 1976 ,που κυκλοφόρησε  το Μπελίζ, υπάρχει στην πίσω του όψη μια παράσταση από την ανερμήνευτη ακόμη ιερογλυφική  γραφή των Μάγιας. Υπάρχουν τα σήματα του ορίζοντα των πλανητών αριθμοί και γράμματα  του αλφαβήτου τους.
 Μια μεγάλη παράδοση με τέτοιες απεικονίσεις έχει η Γουατεμάλα . Στα διάφορα νομίσματα της των 10 κεντάβος που έχουν εκδοθεί από το 1949 εως σήμερα , εικονίζετε ένας από τους μονόλιθους της αρχαίας πόλης Κουιρικούα . Οι μονόλιθοι ήσαν ιστορικά μνημεία με πάρα πολλές πληροφορίες σχετικά  με το ιδιότυπο και εξαιρετικά ακριβές ημερολόγιο των Μάγια. Επίσης σε πολλά χαρτονομίσματα του ενός κετζάλ από το 1926 ως το 1946, καθώς και στο χαρτονόμισμα των 100 κετζάλ που τώρα κυκλοφορεί εικονίζονται τέτοια μνημεία. Αλλά και άλλα χαρτονομίσματα της Γουατεμάλας παίρνουν τα θέματά τους από την προκολομβιανή εποχή .Το χαρτονόμισμα των 50 κετζάλ δείχνει μια πυραμίδα - ναό του Τικάλ, μιας από της αρχαιότερές πόλεις των Μάγια. Το χαρτονόμισμα των 10 κετζάλ, όπως και εκείνο των πέντε δείχνουν κομμάτια από την τέχνη των Μάγια. Υπάρχουν αρκετά τύποι αυτών των χαρτονομισμάτων. Δείγματα από την αρχαία τέχνη δείχνει πάλι και το νόμισμα των 100 δολαρίων του Μπελίζ. Ενδιαφέρον είναι πάλι και το νόμισμα των 25 πέζος που εκδόθηκε από το Μεξικό για  τους ολυμπιακούς αγώνες στη χώρα του το  1968.Εικονίζεται ένας παίχτης μπάλας των Μάγια ενός παιχνιδιού που έμοιαζε με το σημερινό βολλευ μπωλ .
 Η αναφορά μας στο νομίσματα και χαρτονομίσματα αυτής της περιοχής γίνεται γιατί συγκεντρώνουν ένα ξεχωριστό χαρακτηριστικό, μια ομοιότητα στα θέματά τους παρά την διαφορά της κρατικής τους προέλευσης . Με τη τρόπο αυτό είναι δυνατή η δημιουργία μιας θεματικής συλλογής που γίνεται πολύ ενδιαφέρουσα καθώς συνδυάζει την ιστορική πληροφόρηση με το μυστήριο που κρύβεται πίσω από τις καταβολές αυτών των λαών.



(Άρθρο από το Τεύχος 31, Ιούνιος 1983 ,του Περιοδικού : ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ)

[sam_gr]

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΣΙΓΚΡΗΣ

Του Πάνου Ταζεδάκη


Την αγαπάει τη λατρευει είναι ο μεγάλος έρωτας της ζωής του η Μέλπω του , με την οποία είναι 48 χρόνια παντρεμένος , και είναι τρομερή νοικοκυρά .Σαυτό φαίνεται να  ξεχωρίζει ο Τσίγκρης από τους άλλους χαράκτες που ήταν λίγο πολύ γυναικάδες.
O Γεώργιος Τσίγκρης γεννήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 1910 στην Αθήνα . Ο πατέρας του είχε γεννηθεί στον Πειραιά και ήταν ένας από τους αυτοδίδακτους αρχιτέκτονες της εποχής  που μόνο πολύ αργότερα πήρε άδεια από το πολυτεχνείο για να κτίζει 3όροφα κτίρια.
Ο Γεώργιος Τσίγκρης δεν πήγε σε σχολή χαρακτικής αλλά έμαθε τη τέχνη εμπειρικά . Το 1928 πήγε βοηθός στο εργαστήριο του χαράκτη Αντώνη Ζάκα , έμεινε όμως μόνο εννέα μήνες, γιατί ο Ζάκας ήταν γκρινιάρης  και το 1929 άνοιξε χρυσοχοείο στην οδό Περικλεους 17 με τους Γεώργιο Αυγερινό και Γεώργιο Πλυμένο, που έγιναν γνωστοί σαν οι τρεις Γιώργηδες. Το 1933 άνοιξε μόνος του κατάστημα  στην οδό Φωκίωνος 1 και το 1937 ανέλαβε το κατάστημα του Ζάκα, που είχε μόλις πεθάνει, στην οδό Περικλέους 33, το οποίο κράτησε μέχρι το 1949.
Το 1949 τον προσέλαβαν στο Νομισματοκοπείο της Τραπέζης της Ελλάδος σαν “ρετουσέρ χαράκτη”  για τα χαρτονομίσματα οπότε έκλεισε  το κατάστημα και διατήρησε ένα κλειστό εργαστήριο. Την εποχή εκείνη πήγαινε συχνά για ψάρεμα στην Βουλιαγμένη με τον Κυριάκο Βαρβαρέσσο. Έφυγε από το Νομισματοκοπείο το 1970.
Ο Τσίγκρης είχε έμφυτο ταλέντο στη χαρακτική. Ο Παναγιώτης Κελαϊδής είχε προβλέψει πώς θα γίνει καλός τεχνίτης.

- Μετάλλιο που χαρακτηρίζεται «παράσημον» για την Εκκλησία της Κύπρου,
που έγινε το 1979, διάμετρος 40 Χιλ. επίχρυσο ( Χρυσοθήκη Ζολώτα)

- Βραβείο της πρώτης πτηνοτροφικής εκθέσεως του 1931.
Διάμετρος 50 χιλ.. που είναι το πρώτο μετάλλιο του Τσίγκρη

-Μετάλλιο για το διαγωνισμό Μαρία Κάλλας που οργανώνει ο Σύλλογος Athenaeum
, χρυσό και ασημένιο , διάμετρος 40 χιλ .  ( Χρυσοθήκη Ζολώτα 1979 )

-Πλακέττα που δόθηκε το Δεκέμβριο του 1982 από τον Διοικητή της ΔΕΗ
σε οικογένεια θυμάτων δυστυχήματος 70 x 90 χιλ χάλκινη .
Αργότερα προσφέρθηκε ασημένια τέτοια πλακέττα
στην Ηλεκτρική Αρχή Κύπρου για τα 30 χρόνια της

 Μας διηγείται  πως ο Ζάκας είχε αρρωστήσει και έμενε κλεισμένος στο σπίτι του , ενώ έπρεπε να παραδώσει κάποια χαρακτική δουλειά . Για να σώσει την κατάσταση, ο Τσίγκρης έκανε μόνος του την εργασία, την παρέδωσε στον πελάτη, πήρε τα χρήματα και τα πήγε στον Ζάκα, που φοβήθηκε καταστροφή και έβαλε τις φωνές. Ησύχασε μόνο όταν αργότερα ο πελάτης τον ευχαρίστησε για την ωραία δουλειά. χωρίς όμως να συγχωρέσει τον Τσίγκρη για την πρωτοβουλία του. Μας διηγείται ακόμα ότι το 1938 έκανε ένα χάλκινο ημιανάγλυφο πορτραίτο της Φρειδερίκης, σε διαστάσεις περίπου 60 Χ 60 εκατοστά, που αποφάσισε να της το χαρίσει το 1949. Στάλθηκαν τότε εμπειρογνώμονες από το Μουσείο Μπενάκη, για να εκτιμήσουν το έργο, ενώ η Αστυνομία τον παρακολουθούσε και ζητούσε από τους γείτονες πληροφορίες, τι είδους άνθρωπος είναι. Όταν οι έρευνες απέβησαν θετικές, τον δέχτηκε η βασίλισσα, που παρέλαβε το έργο και του είπε ότι της άρεσε τόσο πολύ, ώστε θα το χάριζε στο σύζυγό της. Τώρα ο Τσίγκρης διερωτάται αν το έργο του βρίσκεται ακόμα στα ανάκτορα.
Ο Τσίγκρης ειδικεύεται σε εικονίσματα. Κάνει χαρακτική σε ασήμι και χαλκό και έχει συνεργασθεί με πολλά μεγάλα κοσμηματοπωλεία. Για τον Ζολώτα έφτιαξε μήτρες κοσμημάτων, μετάλλια και κασετίνες με εγχάρακτη την υπογραφή του Καραμανλή, για τον Λαλαούνη κοσμήματα και εικόνες με θέματα του Ελ Γκρέκο. Το πρώτο μετάλλιο το έκανε το 1931 για την Πρώτη Πανελλήνιο Πτηνοτροφική Έκθεση και παριστάνει έναν ωραίο πετεινό, που σήμερα πια δεν του αρέσει.  Αργότερα χάραξε μετάλλια για την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, για την ΔΕΗ και για τον ΕΟΤ, που όμως δεν είναι πρωτότυπα έργα του. Το πιο γνωστό είναι το μετάλλιο του Τόμπρου για τα 125 χρόνια της Εθνικής Τραπέζης (1966).
Ο Τσίγκρης είναι μανιώδης καπνιστής και του αρέσει να ακούει κλασσική μουσική. Είναι υπερήφανος ότι κρατά πάντοτε τον λόγο του, στον οποίο επιμένει, με σχετικό επακόλουθο να μη σηκώνει παζάρια στις τιμές που χρεώνει. Με ένα μετάλλιο για τη 75 χρόνια της μασονικής στοάς Ησίοδος (1983) συμπλήρωσε 52 χρόνια από το πρώτο του μετάλλιο. Του ευχόμαστε να τα εκατοστίσει.

— Μετάλλιο του 1932 για το Ναό των Αyίων Πάντων, στην Καλλιθέα.
Ασημένιο διάμετρος 28 χιλ

— Μπρελόκ για τα 20 και αργότερα για τα 25 χρόνια της ΔΕΗ,
ασημένιο, διάμετρος 3 χιλ .Ο Τσίγκρης αντέγραψε ελεύθερα,
 από φωτογραφία  νόμισμα του Ακράδαντος
που παριστάνει τον Φαέθωνα

— Μετάλλιο για τον ΕΟΤ (1968). Διάμετρος 60 χιλ .
επίχρυσο. επάργυρο και χάλκινο

— Πλακέτα  που προσφέρθηκε χρυσή στον καθηγητή Ορέστη Λυρίδη
 από τους φίλους συνεργάτες και μαθητές του ,
 60 Χ 74 Χιλιοστά επίχρυσο αντίγραφο.

- Τέσσερα μετάλλια με την ευκαιρία της εκθέσεως Ναυτιλία ' 70,
 του έγιναν από  εμπορική επιχείρηση και πουλήθηκαν
με προεγραφές, ασημένια, διάμετρος 47 χιλ.

- Πίσω όψη των μεταλλίων Ναυτιλία ' 78

(Άρθρο του Πάνου Ταζεδάκη από το Τεύχος 31, Ιούνιος 1983 ,του Περιοδικού:ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ)

[sam_gr]

Απόψεις για ένα παράξενο 30λεπτο των Ιονίων

του Μιχάλη Ρωμανού και Αναστάσιου Τζαμαλή


Μιχάλης Ρωμανός

Πρόσφατα μου δόθηκε η ευκαιρία * να εξετάσω ένα 30λεπτο 1851 των Ιονίων Νήσων Το νόμισμα έχει ένα μικρό ανάγλυφο 2 πάνω από την αξία 30 και κοντά στην άκρη από το αριστερό κλαδί του στεφανιού.
 Η περίπτωση να έχει χτυπηθεί το 30λεπτο πάνω σε κάποιο άλλο νόμισμα του ιδίου μεγέθους ( overstrυck ), πρέπει μάλλον να αποκλειστεί: Αυτό, γιατί τότε το μικρό 2 θα έπρεπε να είχε ισοπεδωθεί από το επίπεδο μέρος της μήτρας του 30λεπτου.
Έτσι, θα πρέπει να υποθέσουμε πως το μικρό 2 υπήρχε στη μήτρα του 30λεπτου.
 Τώρα, για το πώς βρέθηκε το μικρό 2 στη μήτρα, υπάρχουν δύο τουλάχιστον εκδοχές :
 α) Λάθος: κάποιος χαράκτης έκανε ένα μικρό λάθος που βαρέθηκε να το διορθώσει. (Αυτή η εκδοχή είναι κατά τη γνώμη μου η πιο πιθανή).
β) Ειδική μήτρα: για κάποιο λόγο το νομισματοκοπείο θέλησε να σημαδέψει μια μήτρα, για να την ξεχωρίζει απ’ τις άλλες. (Είναι γνωστό ότι γύρω στο 1870 το βασιλικό νομισματοκοπείο πρόσθετε μικρούς αριθμούς σε μήτρες αγγλικών νομισμάτων, για να διαπιστώσει τη διάρκεια ζωής των μητρών). Πάντως, η ανακάλυψη κι άλλων παρόμοιων 30λεπτων θα μας δώσει περισσότερες πληροφορίες.

* Ευχαριστώ και από αυτή τη θέση τον κ. Gary Charman της Peter Ireland (Format) Ltd που μου έκανε γνωστό αυτό το νόμισμα, και τον κ. James Rossdale απ' το Imperial College που το φωτογράφησε

Αναστάσιος Τζαμαλής

Έχω τη γνώμη πως έχουμε να κάνουμε με λανθασμένο νόμισμα και όχι με λανθασμένη μήτρα. Πρόκειται για την περίπτωση που είχα περιγράψει ως: (Γ12, Δύο νομίσματα σε ένα) στο άρθρο μου «Λάθη στα νομίσματα» (βλέπε «Συλλεκτικός Κοσμος» τευχος 25 , σελ 633). Αυτή μου η άποψη στηρίζεται στις εξής παρατηρήσεις:
1 Ποτέ το δεύτερο χτύπημα δεν εξαφανίζει τελείως τις παραστάσεις και τις επιγραφές του πρώτου χτυπήματος ή του νομίσματος πάνω στο οποίο ξαναχτυπιέται ένα δεύτερο νόμισμα. Αν γινόταν κάτι τέτοιο, το λάθος αυτό θα ήταν άγνωστο στη νομισματοκοπία.
2. Στην φωτογραφία, εκτός από το 2 διακρίνονται και ίχνη από κάποια παράσταση δάφνης ή διακοσμητικής κορδέλας μπροστά και κάθετα από την αξία 30.
3. Το υπό συζήτηση 2 είναι αμυδρό (χαρακτηριστικό διπλοχτυπήματος) και εξαφανίζεται στο ανάγλυφο των κλαδιών. Αν το 2 αυτό ήταν πάνω στη μήτρα, θα ήταν το ίδιο ανάγλυφο με τις υπόλοιπες παραστάσεις και, βέβαια, δεν θα χανόταν κάτω από τα φύλλα,
4. Εκτός του ότι η αρίθμηση των μητρών στο Βρετανικό Νομισματοκοπείο άρχισε μια 20ετία μετά την κοπή 7ου Ιονικού 30ηέπτου, όπως αναφέρει ο κ. Ρωμανός, αυτή η αρίθμηση γινόταν με τόσο διακριτικό τρόπο που χρειάζεται ισχυρός φακός και εξασκημένο μάτι για να τη διακρίνει κανείς.
5. Ασφαλώς η ανακάλυψη στο μέλλον κι άλλων, ή έστω και ενός μόνο παρόμοιου 30Λέπτου θα βεβαιώνει την ύπαρξη ελαττωματικής μήτρας. Στην αντίθετη περίπτωση, όμως, θα έχουμε ένα τυχαίο λανθασμένο νόμισμα, μοναδικό αλλά χωρίς ιδιαίτερη σημασία,



(Άρθρο του Αναστάσιου Τζαμαλή  από το Τεύχος 25,Oκτώβριος 1983 ,του Περιοδικού : ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ )

[sam_gr]

ΠΕΡΙ ΨΕΥΔΟΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ Μέρος A'

Του Νίκου Πουλάκου

Είναι γνωστή σ όλους μας η δημοσιογραφική μάχη για τα ψευδονομίσματα που τελείωσε εδώ και λίγους μήνες στις αίθουσες των δικαστηρίων, μ' ένα συμβιβασμό των αντιδίκων . Τώρα που πέρασε λίγος καιρός και η έξαψη και η αντάρα των αλλεπαλλήλων συγκρούσεων έχει κατακαθίσει, θα ταν σκόπιμο πέρα από κάθε προσπάθεια αναμοχλεύσεως των ιδίων παθών, να τοποθετήσουμε το θέμα στη σωστή του βάση και να βγάλουμε μερικά γενικά και χρήσιμα συμπεράσματα. Νόμισμα σύμφωνα με την οικονομική επιστήμη είναι το χρήμα που είναι φτιαγμένο από μέταλλο, επί του οποίου αποτυπώνεται συνήθως μια δηλωτική και αναγνωρίσιμη παράσταση προς προστασία από απάτη ή πλαστογραφία. Κι αφού είναι χρήμα έχει κι όλες τις ιδιότητες του χρήματος.

Επομένως είναι :
1 ) το όργανο ανταλλαγής αγαθών και υπηρεσιών
2 ) το μέτρο των αξιών
3 ) ο κανόνας των αξιών
4 ) το μέσον αποταμιεύσεως
5 ) αντικείμενο με «αξία εν εαυτώ»
6 ) όσο το δυνατόν άφθαρτο
7 ) ευμετακόμιστο
8 ) "διαιρετό εν ομοιογενεία", κ.ο.κ.

Ήδη από τον 4ο αιώνα, εκτός από τα νομίσματα των οποίων η αξία βασιζόταν στην αξία τoυ μετάλλου, χρησιμοποιήθηκαν και τα «κέρματα» που εξυπηρετούν τις μικροσυναλλαγές. Η ονομαστική αξία των κερμάτων ήταν πλήρως αποδεσμευμένη από την αξία του μετάλλου (χαλκού) από το οποίον κατασκευάζονταν, και καθοριζόταν από το νόμο. Η μεγάλη τους πρακτική χρησιμότητα, όμως, τα έκανε αποδεκτά στις συναλλαγές

- Χρυσός Στατήρας του βασιλιά της Λυδίας Κροίσου
(560-546 π.Χ.) και χρυσό 2ΟΔραχμο Γεωργίου Α' (1863-1912).
Επί 2.500 χρόνια η ανθρωπότητα βάσιζε την οικονομία
στην εσωτερική (την αξία του μετάλλου) αξία των νομισμάτων.

Το σύστημα αυτό με μικρές παραλλαγές λειτούργησε μέχρι τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Τότε, εξ αιτίας της μεγάλης αποσταθεροποιήσεως της τιμής του χρυσού, τα διάφορα κράτη κατέφυγαν στη γενίκευση της χρήσεως του Τραπεζογραμματίου, του οποίου η κυκλοφορία εντός των ορίων του κράτους γίνεται αναγκαστική, και γίνεται πλέον υποχρεωτικώς δεκτό μέσον πληρωμής με την έννοια ότι κανείς δεν δικαιούται να αρνηθεί να εξοφληθεί με το επίσημο χαρτονόμισμα. Παράλληλα καταργείται η υποχρέωση εξαργυρώσεως του Τραπεζογραμματίου με ίση ποσότητα χρυσών νομισμάτων. Έτσι, το χαρτονόμισμα βασισμένο στην αναγκαστική κυκλοφορία και την υποχρεωτική αποδοχή του ως μέσον πληρωμής μη έχοντας καμιά εσωτερική αξία αλλά μόνον ονομαστική καθοριζόμενη από το νόμο (δηλαδή βασισμένο περίπου στις ίδιες αρχές όπως και το αρχαίο «κέρμα») αντικατέστησε πλήρως το παλαιό χρυσό νόμισμα σ' όλες τον τις λειτουργίες. Ότι απέμεινε απ' το παλαιό εξαργυρώσιμο σε χρυσά νομίσματα Τραπεζογραμμάτιο είναι η φράση με την οποία δίδεται η, άνευ αντικρίσματος πλέον, υπόσχεση ότι τούτο είναι «πληρωτέων επί τη εμφανίσει». Το γιατί βέβαια εξακολουθεί να τυπώνεται στα χαρτονομίσματα αυτή η φράση με την οποία δίδεται μια υπόσχεση η οποία εξ ορισμού αποκλείεται να τηρηθεί, είναι πραγματικά απορίας άξιο.

«Δραχμαί 1.000, πληρωτέαι επί τη εμφανίσεσει»
από την τράπεζα της Ελλάδος. Σκέφτηκε, ποτέ
κανείς να πάει στην Τράπεζα της Ελλάδος και να απαιτήσει
την «πληρωμή» που υπόσχεται η παραπάνω  φράση;
Και με τί νόμισμα θα πληρωθεί άραγε; Με χρυσές δραχμές
που δεν υπάρχουν πλέον;

Το νόμισμα, με την μορφή που λειτούργησε από την αρχαιότητα μέχρι τους σύγχρονους καιρούς, αφού είχε μεταλλική (εσωτερική) αξία κυκλοφορούσε αυτούσιο όχι μόνο μέσα αλλά και έξω από τα σύνορα της πολιτείας που το εξέδιδε. Ήταν, θα μπορούσε να πει κανείς, το μοναδικό αντικείμενο που προοριζόταν ν' αλλάζει χέρια τόσο συχνά. Η ιδιότητά του αυτή, σε συνδυασμό με την έλλειψη άλλων μέσων μαζικής κυκλοφορίας ή ενημερώσεως το κατέστησε και μοναδικό μέσο διαδόσεως διαφόρων μηνυμάτων .Έτσι το νόμισμα από απλό μέσο συναλλαγής έγινε και μέσο διαδόσεως ιστορικών πολιτικών ή θρησκευτικών γεγονότων, μέσον προπαγάνδας, κ.λπ. Τούτο είναι οφθαλμοφανές στα χρόνια της Αυτοκρατορίας, όπου η πρώτη δουλειά του εκάστοτε ανακηρυσσόμενου αυτοκράτορα ήταν να κόβει νόμισμα με το πορτραίτο του. Και υπάρχουν νομισματικές μαρτυρίες αυτοκρατόρων που η βασιλεία τους τελικώς δεν διήρκεσε περισσότερο από μερικά 24ωρα.

- Η Ιστορία αγνοεί εντελώς τον Μάριο (Marcus - Αurelius Μariuis)
 που γύρω στα 268 μ.Χ. αυτοανακηρύχτηκε «Αυτοκράτορας»
κάπου στη Γερμανία. Σύμφωνα με μερικούς ερευνητές,
η βασιλεία του κράτησε δύο ή τρεις ημέρες. Πρόλαβε όμως
και έκοψε νομίσματα, όπως τον εικονιζόμενο Αντωνινιανό.

Για να επιτελεσθεί όμως η επιδιωκόμενη διάδοση κάποιου μηνύματος, το νόμισμα έπρεπε να κυκλοφορεί από χέρι σε χέρι εξυπηρετώντας τις συναλλαγές. Έτσι, όλα τα αναμνηστικά νομίσματα ήταν νομίσματα κανονικής κυκλοφορίας, διότι άλλως η έκδοσή τους θα ήταν εντελώς άσκοπη. Οι αναμνηστικές κοπές νομισμάτων πέρασαν από τους αρχαίους 'Έλληνες στους Ρωμαίους, τους Βυζαντινούς αυτοκράτορες τους ηγεμόνες των Ευρωπαϊκών Κρατών του Μεσαίωνα και στα σύγχρονα κράτη. Τυπικά αναμνηστικά νομίσματα είναι τα Ελληνικά τριαντάδραχμα του 1963 και 1964.

- Το 30Δραχμο τον 1964. Αν και αναμνηστικό ανταλλασσόταν ,
 κανονικά, για 30 δραχμές. Κανένας δεν σκέφτηκε να το
πουλήσει ή να το αγοράσει έστω  31 δραχμές!

Βασική πάντοτε, όμως ιδιότητα των αναμνηστικών  νομισμάτων ήταν ότι αποτελούσαν νομίσματα κανονικής κυκλοφορίας προορισμένα  να υπηρετήσουν τις συναλλαγές. Η λέξη «αναμνηστικό» δεν είναι παρά επιθετικός προσδιορισμός ο οποίος δηλώνει την αιτία της κοπής τους.
Με την ανάπτυξη βέβαια των μέσων μαζικής ενημερώσεως στην σύγχρονη εποχή, το νόμισμα χάνει πλέον αν όχι εντελώς, τουλάχιστον κατά το μεγαλύτερο μέρος τη δευτερη αυτή ιδιότητα του. Στη διάρκεια του μεσοπολέμου, κι ενώ η κοπή χρυσών νομισμάτων έχει σταματήσει, μερικά κράτη ξανακόβουν χρυσά νομίσματα ομοίας ονομαστικής αξίας, βάρους και τίτλου, με τα πρόπολεμικά προσπαθόντας προφανώς να εδραιώσουν την εμπιστοσύνη του κοινού στο χαρτονόμισμα, καλλιεργώντας την εντύπωση ότι τουτο στηριζόταν πάντοτε στο χρυσό νόμισμα, του οποίου συνέχεια αποτελούσαν τα καινούργια χρυσά νομίσματα. (σημείωση 1) .Στις περισσότερες όμως περιπτώσεις η μεταλλική αξία των νομισμάτων αυτών ήταν μεγαλύτερη υπό την ονομαστική. Έχοντας δύο αξίες, μια ονομαστική και μια μεταλλική, επαψαν να είναι όργανα ανταλλαγής αγαθών και υπηρεσιών και χάνοντας τη βασικότερη ιδιότητα του νομίσματος μεταβλήθηκαν σε εμπορεύματα. Αυτά θα πρέπει να θεωρηθούν ως τα πρώτα ψευδονομίσματα. Άλλα πάλι κράτη, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, έκοψαν χρυσά και ασημένια νομίσματα μόνο σαν «αναμνηστικά», δίνοντας ονομαστικές αξίες, όμοιες με εκείνες των προπολεμικών κανονικών νομισμάτων.

- Χρυσό 100 Δραχμο Γεωργίου Β’.
Κόπηκε για τον εορτασμό της 5ετίας από το δημοψήφισμα
της 25ης Νοεμβρίου 1935 που επανέφερε τη Βασιλεία.
Πρέπει να θεωρείται ως το πρώτο  ελληνικό ψευδονόμισμα
αφού ήταν ονομάστικής αξίας 100 δραχμών αλλά πουλιόταν
από την Τράπεζα της Ελλάδας αντί μερικών χιλιάδων!

Έτσι, η Ελλάδα το 1940 παρήγγειλε χρυσά 100δραχμα και 20δραχμα με τις προδιαγραφές της μακαρία τη λήξει Λατινικής Νομισματικής Ενώσεως (σημείωση 2), και το ασημένιο 100δραχμο με περίπου τις προδιαγραφές του παλαιού 5δραχμου, δηλαδή με βάρος μεν 25 γρ. αλλά τίτλο 835 αντί 900. Αξεδιάλυτο μυστήριο παραμένει γιατί δόθηκε στο ψευδονόμισμα αυτό η ονομαστική αξία των 100 δραχμών, που ήδη έφερε το ένα από τα δυο χρυσά, τη στιγμή που και με την πλεον απίθανη λογική ακροβασία, δεν ήταν δυνατός κανένας συσχετισμός, όχι με το χρυσό 100δραχμο, αλλά ούτε καν με το εικοσάδραχμο. Τα κατά την επίσημη ονομασία τους «αναμνηστικά» αυτά «νομίσματα» ανταλλάσσονταν στην Τράπεζα της Ελλάδος με 20.000 νέες δραχμές.
Τριάντα χρόνια αργότερο η στρατιωτική Δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967 έκοψε τα δικά της αναμνηστικά νομίσματα ακολουθώντας για το χρυσό 100δραχμο και 20δραχμο τις προδιαγραφές της Λατινικής Νομισματικής ενώσεως για δε το ασημένιο 100δραχμο και 50δραχμο το πρότυπο του 100δραχμου του 1940.
Τόσο τα αναμνηστικά της Δικτατορίας όσον της παλινορθώσεως δεν μπορούν να θεωρηθούν παρά μετάλλια μεταμφιεσμένα σε νομίσματα και συνεπώς «ψευδονομίσματα» αφού επιπροσθέτως δεν έχουν καμιά από τις ουσιαστικές ιδιότητες των κανονικών νομισμάτων, παρά μόνον τα τυπικά μορφολογικά στοιχεία του νομίσματος. Δηλαδή, σχήμα, ονομαστική αξία και αναγραφή του κράτους που το εξέδωσε.
Το γεγονός ότι κάποιος νόμος προέβλεψε στην έκδοσή τους δεν έχει καμιά πρακτική σημασία για τον χαρακτηρισμό τους, διότι η έκδοση του νόμου είναι απλή τυπική και όχι ουσιαστική προϋπόθεση, όπως επίσης δεν έχει πρακτική σημασία το γεγονός ότι με το νόμο χαρακτηρίζονται ως νομίσματα τη στιγμή κατά την οποία ταυτόχρονα, με τον ίδιο νόμο, καθορίζονται οι ιδιότητές τους, που δεν έχουν καμιά σχέση με τις ουσιαστικές ιδιότητες των κανονικών νομισμάτων.
Παρ' όλα αυτά ούτε οι συλλέκτες ούτε οι ερευνητές ούτε οι συντάκτες νομισματικών καταλόγων, φάνηκαν να ενοχλούνται με τις ανώμαλες αυτές νομισματικές κοπές. Ίσως δικαιολογημένα, αν λάβει κανείς υπ’ όψη του την ελληνική νομισματική ξηρασία, τον περιορισμένο αριθμό κοπής, και την κρατική διαχείριση. Πιθανότατα να μην ενοχλούντο και για τα επόμενα, αν στις μέρες μας το φαινόμενο δεν έπαιρνε διαστάσεις αληθινής νομισματικής τερατογονίας.




(Άρθρο του Νίκου Πουλάκου από το Τεύχος 25,Oκτώβριος 1983 ,του Περιοδικού : ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ )

[sam_gr]

ΠΕΡΙ ΨΕΥΔΟΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ Μέρος Β'

Του Νίκου Πουλάκου

Πιο συγκεκριμένα διάφορες πρώην αποικίες και ήδη νεοπαγείς δημοκρατίες στην προσπάθεια αυξήσεως του σκέλους των εσόδων των προϋπολογισμών τους, άρχισαν απ' την 10ετία του 60, συστηματικά να κόβουν «νομίσματα» σε χρυσό και ασήμι και να τα προωθούν στη διεθνή συλλεκτική αγορά, με τη συνεργασία ιδιωτικών νομισματοκοπείων ή επιχειρηματιών. Τα κατασκευάσματα αυτά είχαν εξωπραγματικές ονομαστικές αξίες και ούτε καν που κυκλοφορούσαν ποτέ στο κράτος που τα είχε κόψει, αλλά κοβόταν κατόπιν εκδόσεως νόμου.
Επινοήθηκε μάλιστα και ο ειδικός όρος ΝΟΝ CIRCULATING LEGAL TENDER (ΜΗ ΚΟΙΝΗΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ ΚΟΠΕΣ) ώστε τα νομισματικά αυτά εκτρώματα να έχουν τουλάχιστον τυπική νομική υπόσταση. Παρ ότι επιχειρήθηκε να γίνει διάκριση μεταξύ ψευδονομισμάτων και ΝΟΝ CIRCULATING LΕGΑL TENDER δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσει κανείς ιδιαίτερα για να αποδείξει ότι όλα βράζουν μέσ’ στο ίδιο καζάνι.
Οι έννοιες «νόμισμα» και «μη κυκλοφορία» , είναι αντιφατικές και δεν είναι δυνατό να συνυπάρχουν διότι η πρώτη προϋποθέτει αναγκαστικά και τη δεύτερη. Θα λέγε μάλιστα κανείς ότι τα Ελληνικά και Ευρωπαϊκά ψευδυνομίσματα του μεσοπολέμου υπερτερούν έναντι των άλλων διότι τουλάχιστον είχαν μικρό αριθμό κοπής.
Πάντως η προσπάθεια εξευρέσεως οιασδήποτε διαφοράς μεταξύ τους είναι μάλλον αστεία, αν δε προσεχώς δημιουργηθή κάποια τέτοια θεωρητική κατασκευή, φρονούμε ότι θα θυμίζει τη γνωστή Ελληνική παροιμία «όχι Γιάννης, Γιαννάκης»
Παρά όμως τις αντιδράσεις των ειδικών, που τα χαρακτήρισαν περιφρονητικά ως BULLION (χύμα μέταλλο), ιδίως δε της Διεθνούς Ενώσεως Επαγγελματιών Νομισματολόγων, οι κοπές αυτές πολλαπλασιάζονταν και το κοινό τις απορροφούσε και μάλιστα οι αγοραστές τους ήταν κι ευχαριστημένοι, διότι εξ αιτίας της αλματώδους ανόδου της τιμής του χρυσού και αργύρου, τα ψευδονομίσματα αυτά σημείωναν κάθε τόσο και άνοδο της τιμής τους. Το γεγονός τούτο προσείλκυσε τους επενδυτές ή τους λεγόμενους συλλεκτοεμπόρους οι οποίοι προσδοκούσαν τη δημιουργία κέρδους, κι έτσι η ζήτηση παρ' όλες τις επιφυλάξεις και αντιδράσεις έμενε σε ψηλά επίπεδα.
Επειδή δε ενός κακού μύρια άλλα έπονται, από την προοπτική του κέρδους δελεάστηκαν στη συνέχεια και μεγάλες επιχειρήσεις, πολυεθνικές εταιρίες και μεγάλα και πλούσια κράτη, μ' αποτέλεσμα η παραγωγή πλέον αυτών των κατασκευασμάτων να φθάσει στα όρια του delirium, να διογκωθεί σαν τεράστια σαπουνόφουσκα που κάποια στιγμή έσκασε αφήνοντας γύρω της αέρα κοπανιστό και αρκετά εκατομμύρια κέρδη στους επιχειρηματίες που αναμείχθηκαν στη δουλειά. Το σημείο διασταυρώσεως της ιδιωτικής και κρατικής βουλιμίας ήταν οι Ολυμπιακοί αγώνες του Μόντρεαλ του Καναδά. Η Καναδική κυβέρνηση προσπάθησε να καλύψει το 50% των εξόδων διοργανώσεως από το πρόγραμμα των αναμνηστικών νομισμάτων των Ολυμπιακών αγώνων. Το αποτέλεσμα όμως ήταν, οι πολλές σειρές και ο τεράστιος αριθμός κοπής, να αποθαρρύνουν τους υποψήφιους Αμερικανούς αγοραστές. Τη διαπίστωση αυτή ακολούθησαν διάφορες σπασμωδικές ενέργειες, όπως κοπή επί πλέον σειρών, προσθήκη χρυσού 100δόλλαρον με δύο διαφορετικούς τίτλους, λειώσιμο των απούλητων πρώτων σειρών κ.λπ. που μπέρδεψαν ακόμη πιο πολύ την κατάσταση, ώστε τελικά η Καναδική Κυβέρνηση διαπιστώνοντας ότι κινδύνευε το κύρος του νομίσματος της, αναγκάστηκε να φηφίση ειδικό νόμο, με το οποίο αναγνωρίζει το χρυσό 100δόλλαρο σαν κανονικό και υποχρέωνε τις Τράπεζες να το ανταλλάσσουν. Το τελικό του όλου εγχειρήματος συνοψίζεται σε δύο διαπιστώσεις:
α) Παρ' ότι έκτοτε πέρασαν 7 χρόνια κανείς ακόμη δεν ξέρει πόσα ακριβώς κομμάτια από κάθε «νόμισμα» κυκλοφόρησαν.
β) Παρά το γεγονός ότι κατά την διάρκεια της εκρήξεως της τιμής του αργύρου το 1980-81 τεράστιος αριθμός από τα «νομίσματά» αυτά κατέληξε στα χυτήρια, η σημερινή τους αξία σε χρήμα ισούται με την τιμή του μετάλλου τους.
Παρά τις θλιβερές αυτές διαπιστώσεις φαίνεται ότι τα οικονομικά αποτελέσματα ήταν ικανοποιητικά για τους επιχειρηματίες και τις κυβερνήσεις, αφού τα ίδια έγιναν και με τα νομίσματα των Ολυμπιακών Αγώνων της Μόσχας, μ' ένα πρόγραμμα κοπής 45 διαφορετικών νομισμάτων που με τα PROOF ανήλθαν σε 84 (ενώ για τον Καναδά είχαν κοπή 29 διαφορετικοί τύπου που με τα PROOF ανήρχοντο σε 58 κομμάτια). Για τους αγοραστές, όμως, η κατάληξη ήταν ακριβώς η ίδια με του Καναδά. Μόνη διαφορά: τα νομίσματα των Ολυμπιακών της Μόσχας διατέθηκαν στη διεθνή αγορά, ενώ απαγορεύτηκε η κατοχή τους από τους Ρώσους. Απ' το τελευταίο αυτό γεγονός αποδεικνύεται περιτράνως το αν αυτά τα κατασκευάσματα είναι νομίσματα, αφού απαγορεύεται η κυκλοφορία τους στον τόπο εκδόσεώς τους.

«Αναμνηστικό» των Ολυμπιακών Αγώνων του 1976.
Αγοράζεται και πουλιέται με βάση
την τρέχουσα τιμή του αργύρου.

Δεν θα αναφερθώ στα όσα στη συνέχεια ακολούθησαν με τα «αναμνηστικά» στην ουσία επίσης ψευδονομίσματα, των Πανευρωπαϊκών αγώνων, που εξέδωσε το Ελληνικό κράτος.
 Γι' αυτά ειπώθηκαν γράφτηκαν κι έγιναν τόσα πολλά (σημείωση3), και τόσο πρόσφατα που περιττεύει η επανάληψη τους. Θα σταθώ μόνο στα πρακτικά της βουλής κατά τη συζήτηση για την ψήφιση του περιβόητου νόμου 1160/1981 με τον οποίο αποφασίσθηκε η έκδοσή τους. Αν διαβάσει κανείς το πρακτικά, διαπιστώνει, όχι μόνων ότι οι βουλευτές και υπουργοί που συμμετείχαν στη συζήτηση είχαν παντελή άγνοια του θέματος, αλλά ότι ούτε κατά διάνοια θεώρησαν σκόπιμο το να το να ενημερωθούν στοιχειωδώς.
Με τη γνωστή τακτική, η τότε Κυβέρνηση και νυν αντιπολίτευση υποστηρίζει, ενώ η τότε αντιπολίτευση και νυν Κυβέρνηση αντιτίθεται στην κοπή, αλλά τελικά κανείς δεν έχει αντιληφθεί αν πρόκειται να κοπούν νομίσματα, μετάλλια ή κουμπιά!
Άλλος ομιλεί για νομίσματα άλλος δεν έχει ξανακούσει ότι υπάρχουν αναμνηστικά νομίσματα, άλλος προτείνει να τα «πούμε μετάλλια» κοκ, για να επαληθευθεί για μια ακόμη φορά το γνωστό ρητό ότι «τη συνεργασία πολλών λογίων γεννάται τέρας».
Παρ' ότι όμως την έκδοση των Ελληνικών αυτών ψευδονομισμάτων ακολούθησε ισχυροτάτη αντίδραση που όπως προαναφέρθηκε τελείωσε στις αίθουσες των δικαστηρίων, και παρόλο που η αντίδραση συνέπεσε χρονικά με την καθολική αντίδραση στις ΗΠΑ κατά του προγράμματος εκδόσεως ψευδονομισμάτων για τους Ολυμπιακούς του Λος 'Αντζελες, με τελικό αποτέλεσμα την απόρριψή του από το Κονγκρέσσο με μια απροσδόκητη πλειοψηφία 302 έναντι 84 ψήφων, και την υιοθέτηση κρατικής εκδόσεως 3 κομματιών (Δηλαδή δύο ασημένιων δολλαρίων και ενός χρυσού εικοσαδολλάρου -συνολικά 6 τεμάχια μαζί με τα proof τους), οι εν Ελλάδι αρμόδιοι δεν φαίνεται να προβληματίσθηκαν. Αιφνιδίως πληροφορηθήκαμε, στις αρχές του καλοκαιριού, ότι το Ελληνικό κράτος θα εκδόσει κατ' άλλες εφημερίδες μετάλλια, κατ' άλλες νομίσματα για τους Ολυμπιακούς αγώνες του Λος 'Αντζελες. Το γεγονός είναι ενδεικτικό της συνεπείας και της ελλείψεως μνήμης της τότε αντιπολιτεύσεως και νυν κυβερνήσεως που όταν επρόκειτο για την έκδοση των ψευδονομισμάτων των Πανευρωπαϊκών αγώνων, είχε αντιταχθεί έντονα στην κοπή τους.
Απ' όσα ήδη εκθέσαμε αβίαστα προκύπτει ότι όλα τα νομίσματα «νόμιμης εκδόσεως μη κοινής κυκλοφορίας» εμπίπτουν στην κατηγορία των ψευδονομισμάτων και κατά κανόνα πρόκειται περί μεταμφιεσμένων σε νομίσματα μεταλλίων, γιατί οι έννοιες «νόμισμα» και «μη κυκλοφορία» είναι έννοιες αντιφατικές.
Το ότι προτιμάται τα κατασκευάσματα αυτά να μεταμφιέζονται σε νομίσματα συμβαίνει, διότι, αφ' ενός η αγορά του μεταλλίου είναι χτυπημένη και παρουσιάζει μικρό τζίρο, και αφ' ετέρου διότι με τη λέξη «νόμισμα» προσελκύονται οι μικροεπενδυτές και συλλεκτοέμποροι που ελπίζουν σε κάποιο κέρδος και προς τους οποίους κυρίως απευθύνεται η προ πάσης τοιούτου είδους εκδόσεως, δίκην στρατηγικού βομβαρδισμού πραγματοποιουμένη καταιγιστική διαφημιστική εκστρατεία.
Θάταν άσκοπο να πούμε περισσότερα επί του θέματος. Οι αρμόδιοι για τη λήψη αποφάσεων, αλλ' εντελώς αναρμόδιοι στην πραγματικότητα λόγω αγνοίας των νομισματικών θεμάτων φαίνεται ότι δελεάζονται μόνον από την προοπτική κερδών. Κι είναι φανερό ότι το ψευδονόμισμα είναι μέχρι σήμερα το πιο κερδοφόρο και συνεπώς από οικονομικής απόψεως το πιο κατάλληλο για κάλυψη εξόδων διοργανώσεως αγώνων κτλ. εν αντιθέσει με τις φυσιολογικές κοπές.
Όσο, όμως, πιο κερδοφόρο είναι τόσον εκτρωματικώτερο γίνεται από νομισματολογικής απόψεως. Αναφέρω δε σαν χαρακτηριστικό παράδειγμα τα τελευταία ψευδονομίσματα των Πανευρωπαϊκών αγώνων τα οποία η Τράπεζα Ελλάδος καίτοι ηρνήθη να τα εξαργυρώσει σε οποιαδήποτε τιμή στους μηνυθέντες, κι αγνώστους σ' αυτήν, δημοσιογράφους, εξέδοσε κατόπιν έγγραφο, σύμφωνα με το οποίο η Τράπεζα δέχεται να ανταλλάσσει τα «νομίσματα» αυτά στην ονομαστική τους αξία.
Αναπέμπομε ευχαριστίας και λιβανωτό προς το εκδοτικό ίδρυμα της χώρας εμείς οι Χαχόλοι Υπήκοοι, που μας κάνει τη χάρη, επί παραδείγματι, το χρυσό ονομαστικής αξίας 2.500 δρχ. που (δεν αξία μετάλλου (χρυσού) 6.000 ή 7.000 ή 8.000 γνωρίζω ακριβώς) δραχμές, και επωλείτο τότε γύρω στις 12.000 δραχμές και σήμερα πωλείται προς 14.900 δρχ. (ανατιμάται κιόλας) να μας το εξαργυρώσει προς 2.500 δρχ. τιμή σταθερή κι αμετάβλητη.
Αν φρονούν οι αρμόδιοι ότι κάτι τέτοιο δεν εκθέτει το κράτος, τότε είμαστε βέβαιοι πως δεν υπάρχει καμιά πράξη που μπορεί να το εκθέσει.
Τελικά το ψευδονόμισμα, είναι ακατάλληλο σαν συλλεκτικό είδος, διότι η κατασκευή αντικειμένων χωρίς καμιά λειτουργικότητα, με αποκλειστικό προορισμό τις συλλογές, καταστρέφει την έννοια της συλλογής.
Έτσι, η αντίδραση των συλλεκτών σ' όλο τον κόσμο που εκδηλώθηκε πρακτικά μεν με την απροθυμία αγοράς άλλων ψευδονομισμάτων και θεωρητικά με την προσπάθεια διαχωρισμού της εννοίας του νομίσματος απ' το ψευδονόμισμα, ήταν και φυσιολογική και δικαιολογημένη και κατά τη γνώμη του γράφοντος πρέπει να ενίσχυθη αν θέλούμε να διασωθεί ο συλλεκτισμός.


Σημειώσεις:   
(1) Βλέπε σχετικά, Νίκου Βασιλόπουλου «Η τελευταία περίοδος του χρυσού νομίσματος». Συλλεκτικός Κόσμος, τ. 17, 22,23, 26 και 28.
(2) Βλέπε σχετικά, Νίκου Βασιλόπουλου «Λατινική Νομισματική 'Ενωση». Συλλεκτικός Κόσμος, τεύχη 12, 13 και 14.
(3) Βλέπε Συλλεκτικό Κόσμο, τεύχος 10 και επόμενα.



(Άρθρο του Νίκου Πουλάκου από το Τεύχος 25,Oκτώβριος 1983 ,του Περιοδικού : ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ )

[sam_gr]

Τα χαρτονομίσματα της Κατοχής 1941-' 44

Ιταλικές επιταγές και χαρτονομίσματα της Ρόδου

Του Αντωνίου Λιναρδάκη


Μέχρι τον ιταλοτουρκικό πόλεμο του 1911-1912 η Δωδεκάνησος αποτελούσε επαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το 1912 κατελήφθη υπό τους Ιταλούς και παρέμεινε υπό την κατοχή τους μέχρι το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, οπότε και ενώθηκε με την Ελλάδα.
 Μετά την συνθηκολόγηση της Ιταλίας, στις 8.9.1943, ο γερμανικός στρατός και οι μελανοχίτωνες του Μουσολίνι, αφού εξουδετέρωσαν την αντίσταση των άλλων Ιταλών, που είχαν αναγνωρίσει την συνθηκολόγηση, παρέμειναν αποκομμένοι στη Ρόδο και δεν παραδόθηκαν στους συμμάχους παρά μόνο μετά τη συνθηκολόγηση της Γερμανίας, στις 9.5.1945. Κατά την περίοδο αυτή, δηλαδή από 8.9.1943 μέχρι 9.5.1945 κάθε επικοινωνία με την Ρώμη είχε διακοπεί. Η Ιταλική Πολιτική Διοίκηση για να διευκολύνει τις συναλλαγές αποφάσισε κατ' αρχήν θα θέσει σε κυκλοφορία αντί χαρτονομισμάτων τραπεζιτικές επιταγές των υποκαταστημάτων των Ιταλικών Τραπεζών που λειτουργούσαν τότε στη Ρόδο.
 Με το Κυβερνητικό Διάταγμα της 14.10.1943 οι επιταγές των υποκαταστημάτων Ρόδου και Τραπέζης της Ιταλίας, της Τραπέζης της Σικελίας και της Τραπέζης της Ρώμης εξομοιούνται με τα τραπεζικά γραμμάτια.
Οι επιταγές αυτές είναι σε στρογγυλά ποσά των 100, 500, 1000 και 5000 λιρών.
 Όταν όμως εξαντλήθηκε και το απόθεμα των τραπεζικών επιταγών, η Ιταλική Διοίκηση δεν είχε άλλη λύση από το να τυπώσει τοπικό χαρτονόμισμα ανάγκης. 'Έτσι με τα Κυβερνητικά Διατάγματα αρ. 36 και 38 του 1944 αποφάσισε και έθεσε σε κυκλοφορία χαρτονομίσματα των 50 και 100 λιρών με την εγγύηση της Τραπέζης της Ιταλίας.
Συνολικά τυπώθηκαν 60.000 γραμμάτια των 100 λιρών και 80.000 γραμμάτια των 50 λιρών.

100 Λίρες. Επιταγή Τράπεζας Σικελίας

500 Λίρες. Επιταγή Τράπεζας Σικελίας

500 Λίρες. Επιταγή Τράπεζας Ρώμης

50 Λίρες Κύρια όψη

50 Λίρες Πίσω όψη

100 Λίρες. Κύρια όψη

Έχουν τυπωθεί σε χαρτί χαρτοσήμου, και εικονίζουν: το γραμμάτιο των 100 λιρών στην κύρια όψη αριστερά το ελάφι της Ρόδου επάνω σε κιονόκρανο με τον σταυρό των Ιπποτών της Ρόδου και στην πίσω όψη, στο κέντρο, τη λύκαινα του Καπιτωλίου. Το γραμμάτιο των 50 λιρών στην κύρια όψη αριστερά το ρόδο της Ρόδου και στην πίσω όψη στο κέντρα τη λύκαινα του Καπιτωλίου και στο βάθος το φρούριο του Αγίου Νικολάου, στην είσοδο του κόλπου της Ρόδου. Με την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου, στις 9.5.1945, μπήκαν σε κυκλοφορία οι Αγγλικές στρατιωτικές λίρες (Β.Μ.Α.). 0ι ελληνικές δραχμές μπήκαν σε κυκλοφορία στις 4.4.1947 με την προκήρυξη αρ. 6/4.4.1947 του Έλληνα Στρατιωτικού Διοικητή Δωδεκανήσου που όριζε ότι: η αγγλική στρατιωτική λίρα θα ανταλλάσσεται με 20.000 δρχ. και η ιταλική λίρα προς 20 δρχ. Υπάλληλοι της Banca d’Italia και έπειτα της Τραπέζης της Ελλάδας θυμούνται πως παρουσιάσθηκαν για ανταλλαγή, τον Απρίλιο του 1947, αγγλικές λίρες σχετικά λίγες, επιταγές λιγότερες και ελάχιστα τοπικά χαρτονομίσματα, των 50 και 100 λιρών. Τα πιο πολλά ήταν ιταλικά ( μητροπολιτικά ) χαρτονομίσματα που είχαν φέρει οι Γερμανοί πριν από τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας από την Βόρειο Ιταλία μέσω των Αθηνών και τα χρησιμοποιούσαν στην ναυτική τους βάση στη Λέρο και μετά στη Ρόδο.



(Άρθρο του Αντωνίου Λιναρδάκη από το Τεύχος 25,Oκτώβριος 1983 ,του Περιοδικού : ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ )

[sam_gr]

Νομίσματα και χάρτες στον Ελληνικό χώρο 1204 - 1900

Του Αναστασίου Π. Τζαμαλή

Στα πλαίσια του Διεθνούς Συμποσίου που οργάνωσε το Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού ιδρύματος Ερευνών με θέμα «Μεσογειακές οικονομίες, ισορροπίες , και διασυνδέσεις, 13ος - 19ος αιώνας», οργανώθηκε στο Μπενάκειο Μουσείο και έκθεση νομισμάτων και χαρτών του ελληνικού χώρου της ίδιας περιόδου. Για την οργάνωση της εκθέσεως συνεργάσθηκαν το Μουσείο Μπενάκη, η Ελληνική Νομισματική Εταιρία και το Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών .Μετέχουν με εκθέματα το Νομισματικό Μουσείο Αθηνών, το Μουσείο Κύπρου, το Μουσειο Μπενάκη και 'Ελληνες Συλλέκτες με τις ιδιωτικές τους συλλογές.
 Το τελευταίο αυτό σημείο αξίζει ιδιαίτερης προσοχής, γιατί δείχνει το ψηλό επίπεδο στο οποίο μπορεί να φτάσει μια ιδιωτική συλλογή αλλά, κυρίως πως τελικά ο Έλληνας Συλλέκτης γίνεται το μέσο επαναπατρισμού αντικειμένων ελληνικού ενδιαφέροντος .Γιατί, θα είναι τουλάχιστον αφέλεια να πιστέψει κανείς πως αυτές οι τόσο αξιόλογες ιδιωτικές συλλογές σχηματίστηκαν μέσα στην Ελλάδα. Τα περισσότερα από τα κομμάτια που εκτίθενται στο Μουσείο Μπενάκη αποκτήθηκαν ασφαλώς από εμπόρους του εξωτερικού και σήμερα βρίσκονται σε χέρια Ελλήνων Συλλεκτών, που δαπάνησαν χρόνο, χρήμα και κόπο, για να μπορούμε να τα θαυμάζουμε και εμείς.
'Έτσι η έκθεση αυτή αποτελεί την απόδειξη του πόσο λαθεμένη είναι η ταχτική του Ελληνικού Κράτους που επιμένει να διατηρεί σε ισχύ τον αθεράπευτα ξεπερασμένο Νόμο 5351/1932 «Περί αρχαιοτήτων» και να γίνεται τροχοπέδη και φόβητρο των Συλλεκτών. Ας γίνει η έκθεση Νομισμάτων και Χαρτών αφορμή να περιλάβει ο νέος νόμος περί αρχαιοτήτων, που ετοιμάζεται επί μία σχεδόν εικοσαετία και βρίσκεται -σε μορφή σχεδίου ακόμα- άγνωστο σε ποιο συρτάρι ξεχασμένος, να περιλάβει διατάξεις που αντί να αποθαρρύνουν Θα διευκολύνουν τους Έλληνες Συλλέκτες.

Στις 27 Σεπτεμβρίου έγιναν στο Μουσείο Μπενάκη τα εγκαίνια της εκθέσεως «Νομίσματα και Χάρτες στον ελληνικό χώρο, 1204-1900». Όπως κάθε έκθεση Μουσείου και η έκθεση αυτή απευθύνεται στο ευρύτερο κοινό: Και πολύ σωστά. Γιατί, στόχος μιας γενικής εκθέσεως είναι να γνωρίσει ο χωρίς ειδικές γνώσεις, επισκέπτης τα αντικείμενα της εκθέσεως. Στην προκειμένη περίπτωση αντικείμενο της εκθέσεως είναι τα νομίσματα που κυκλοφορούσαν στον ελληνικό χώρο (και όχι στα όρια της σημερινής Ελλάδας) από την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Φράγκους μέχρι τις αρχές του αιώνα μας και οι χάρτες του ίδιου χώρου οι φτιαγμένοι από Ευρωπαίους χαρτογράφους από τα 1500 περίπου μέχρι την περίφημη «Χάρτα του ρήγα».

 Αυτά, βέβαια, δεν σημαίνουν πως η έκθεση δεν παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον ειδικό, τον Συλλέκτη νομισμάτων και τον Συλλέκτη χαρτών. Το αντίθετο: Η έκθεση περιλαμβάνει πάρα πολλά κομμάτια εξαιρετικής σπανιότητας ή και μοναδικά, που οι Συλλέκτες μόνο σε φωτογραφίες αποθαυμάζουν συνήθως. Για να μην επεκταθούμε σε απαρίθμηση τέτοιων κομματιών, αναφέρουμε μόνο το περίφημο δοκίμιο του χρυσού νομίσματος των 40 Δραχμών 1852 από το οποίο κόπηκαν, όπως αναφέρεται, 8 κομμάτια και είναι γνωστά σήμερα μόνο 2.

Η εκτιθέμενη ιδιωτική συλλογή χαρτών αρχίζει με ένα κομμάτι του Benedetto Bardone, υπό την πρώτη έκδοση του έργου του «Librο de tutte Ι'Isole del Mundo» του 1528. Ακολουθούν 25 χάρτες που και μόνα τα ονόματα των χαρακτών τους (αναφέρουμε ενδεικτικά: Bertelli (1558-1584), Camocio (1558 - 1572), Gοοs (1616-1675), De Wίt (1616-1698), Coronelli (1650 -  1718), κ.λ.π.) αποτελούν το όνειρο η μάλλον τον εφιάλτη, κάθε συλλέκτη.

Κορωνίδα, οι τυπωμένες Ονειροπολήσεις του Ρήγα Φεραίου, η Χάρτα της συλλογής του Μπενάκειου Μουσείου.

Πρώτη περίοδο των νομισμάτων αποτελούν τα Βυζαντινά Κράτη που σχηματίστηκαν μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολεως το 1204 . Τα νομίσματα προέρχονται από δύο ιδιωτικές συλλογές που, με κομμάτια εκπληκτικής καταστάσεως, μας δίνουν την εικόνα της νομισματοκοποίας (α) της Αυτοκρατορίας της Νικαίας, (β) της Αυτοκρατορίας της Θεσσαλονίκης ,(γ) του Κράτους της Ηπείρου, (δ) της Ρόδου υπό τους Γαβαλάδες, (ε) του Άρχοντα της Φιλαδέλφειας Θεοδώρου Μαγκαφά (1204-1205), (στ) Λατινικές απομιμήσεις βυζαντινών νομισμάτων, (ζ) Βουλγαρικές απομιμήσεις βυζαντινών νομισμάτων, (η) Σερβικές απομιμήσεις βυζαντινών νομισμάτων, (θ) της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας, (ι) της αναγεννημένης, υπό τους Παλαιολόγους, Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Την περίοδο της φραγκοκρατίας καλύπτει πάλι , μια ιδιωτική συλλογή. Σε αυτήν περιλαμβάνονται νομίσματα (α) του Πριγκηπάτου της Αχαΐας (β) της Βαρωνίας της Καρύταινας , (γ) του Δουκάτου των Αθηνών (δ) τα Ναυπάκτου, (ε) του Δεσποτάτου της Ηπείρου , (στ) του Κράτους της Μεγάλης Βλαχίας (ζ) της Χίου υπό τους Ζακκαρία , (η) της Χίου υπό την Εταιρία των Τζουστινιάνι , (θ) της Λέσβου υπό τους Γκατελούζιο (ι) της Ρόδου υπό τους Ιππότες του Αγίου Ιωάννη , (ια) των αποικιών των Βενετσιάνων στην Ελλάδα.

Το Μουσείο της Κύπρου έστειλε στην έκθεση τη συλλογή του νομισμάτων των Βασιλιάδων της οικογένειας Λουζινιάν (1192-1489).

 Την περίοδο της τουρκοκρατίας, καλύπτει το Νομισματικό Μουσείο Αθηνών, εκθέτοντας όχι συλλογές του αλλά τρία ευρήματα(σημείωση 1). Το εύρημα του Αυλωναρίου Ευβοίας/ 1967 από 23 ασημένια ισπανικά νομίσματα του 17ου αιώνα .Το εύρημα Σταμνιάς Αιτωλοακαρνανίας / 1973 για 189 ασημένια νομίσματα 18ου και 19ου αιώνα Αποτελείται από 189 τάληρα Ελλάδας, Αυστρίας, Γερμανίας. Βενετίας. Γαλλίας, Ισπανίας, Βολιβίας, Μεξικού και Περού. Το εύρημα Κουντουριώτισσας Πιερίας/ 1978 από 38 χρυσά και 210 ασημένια νομίσματα του 18ου και 19ου αιώνα. Αποτελείται από νομίσματα της Βενετίας, Ολλανδίας, Αυστρίας, Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, Βαυαρίας, Ισπανίας, Ραγούζας , Σαξονίας και Σικελίας.

Από ιδιωτική συλλογή προέρχονται και τα νομίσματα ή μάρκες Ορθοδόξων Εκκλησιών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αυτά τα αξιοσημείωτα υποκατάστατα νομίσματος αντιπροσωπεύονται από τις εξής κατηγορίες: (α) «Μπακίρες» (τούρκικα χάλκινα) νομίσματα με επισημάνσεις ελληνικών εκκλησιών, (β) Μάρκες κατασκευασμένες ειδικά από ελληνικές εκκλησίες, και (γ) «Μπιλιέτα», μικρά χάρτινα κέρματα με επιγραφές σε ελληνική ή και τουρκική και αρμενική και γαλλική γλώσσα.

Πάλι από ιδιωτική συλλογή αντιπροσωπεύεται η περίοδος της Βενετοκρατίας και βρετανοκρατίας στην Ελλάδα. 'Έτσι, έχουμε νομίσματα για γενική ή τοπική χρήση των βενετσιάνικων κτήσεων στον ελληνικό χώρο. Υπάρχει, επίσης, νόμισμα (1 γαζέττα) της, υπό Ρωσοτουρκική επικυριαρχία, της Ιονίου Πολιτείας. Και νομίσματα του, κάτω από τα νύχια του βρετανικού λέοντα, Ιονικού Κράτους (1814-1864).

Την έκθεση κλείνει, επάξια, η συλλογή Νεοελληνικών νομισμάτων του Μουσείου Μπενάκη (σπονδυλική στήλη της οποίας αποτελεί η πρώην συλλογή Διομήδη - Πετσάλη). Για να επαληθευτεί σε επίλογο, αυτό που γράψαμε και σε πρόλογο:


Κύριοι και Κυρίες, πολυώνυμοι Αρμόδιοι - Αναρμόδιοι Υπουργοί, Υφυπουργοί, Γενικοί Γραμματείς, Διευθυντές, ' Έφοροι και ό,τι άλλο αυτοαποκαλείστε, ΓΙΑ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, αφού βλέπετε καθημερινά πως, χάρη στην αβελτηρία σας, η ελληνική κληρονομιά διαρρέει στο εξωτερικό, αφήστε τους Συλλέκτες να την ακριβοπληρώσουν και να την φέρουν πίσω.



Σημείωση:

(1)«Εύρημα» ή «Θησαυρό» ονομάζουμε ένα σύνολο νομισμάτων, δύο ή περισσοτέρων, που βρίσκονται όλα μαζί και που κρύφτηκαν από τον κάτοχό τους σε μία χρονική στιγμή. Υπάρχουν ευρήματα από νομίσματα μικρής αξίας που αποτελούν τις αποταμιεύσεις κάποιου φτωχού (αγρότη, τεχνίτη, στρατιώτη, κ.λπ.), ευρήματα από νομίσματα μεγάλης αξίας (χρυσά ή αργυρά) που αποτελούν τις αποταμιεύσεις κάποιου ευπόρου (εμπόρου, πλοιοκτήτη, επισκόπου κ.λ.π ) και ευρήματα, επίσης, νομισμάτων μεγάλης αξίας που αποτελούν το Ταμείο κάποιας κρατικής αρχής (Βασιλιά ή Στρατηγού σε εκστρατεία, Διοικητή Επαρχίας, κ.λπ.). Ανάλογα με κάτω από ποιες συνθήκες «έκλεισαν» τα νομισματικά ευρήματα, τα διακρίνουμε σε αυτά που χάθηκαν από τον κάτοχό τους τυχαία και που αποτελούνται από νομίσματα διαφόρων αξιών (π.χ, το πουγκί κάποιου εμπόρου ή αξιωματικού) και σε αυτά που αποτελούν τις οικονομίες κάποιου προσώπου το οποίο τις παράχωσε σε στιγμή κινδύνου. Τρίτη, ειδική κατηγορία αποτελούν τα ευρήματα που σχηματίστηκαν από τον κάτοχό τους σε μεγάλη χρονική περίοδο. Σε αυτά τα ευρήματα τα νομίσματα συγκεντρώθηκαν μετά από επιλογή. Περιλαμβάνονται, συνήθως, νομίσματα μεγάλης αξίας και καλής διατηρήσεως.



(Άρθρο του Αναστασίου Π. Τζαμαλή από το Τεύχος 35,Oκτώβριος 1983 ,του Περιοδικού : ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ )

[cat]

Μπραβο Κωστα δεν εχω λογια γι αυτη την γνωση που μας προσφερεις. Σ ευχαριστουμε πολυ φιλε μου

[sam_gr]

Μπραβο Κωστα δεν εχω λογια γι αυτη την γνωση που μας προσφερεις. Σ ευχαριστουμε πολυ φιλε μου

Σευχαριστώ Δημήτρη !!!

Χαίρομαι που σου αρέσουν και ελπίζω να αρέσουν και σε άλλα μέλη και να τους φανούν χρήσιμα .

Γι'αυτό τα σκανάρω και προσπαθώ να τα "διασώσω" ώστε να μπορούν όσοι θέλουν να τα διαβάζουν. Αλλά και να ανταποδώσω και γω στο Στέκι με το ελάχιστο αυτά που μου έχει δώσει .

Προσπαθώ να διατηρήσω όσο το δυνατόν την αρχική μορφή των άρθρων . Τον τρόπο γραφής , την πρωτότυπη ορθογραφία των άρθρων . Επίσης προσπαθώ  να είναι όσο το δυνατόν πιο εύκολα στην ανάγνωση . Ωστόσο θα ήθελα τη γνώμη και τις παρατηρήσεις σας σχετικά με το τρόπο που τα επεξεργάζομαι και τα ανεβάζω .

Επίσης θα ήθελα να ζητήσω τη βοήθεια όποιων μελών έχουν τεύχη του Συλλεκτικού Κόσμου και μπορούν να μου τα δανείσουν ( ή να μου στείλουν σκαναρισμενα τα άρθρα ) ώστε να εμπλουτίσουμε έτσι αυτή τη " Βιβλιοθήκη "

[sam_gr]

Μιχαήλ Νέρος .Μια πολύπλευρη ιδιοφυία

Του Πάνου Ταζεδάκη

Όσοι ασχολήθηκαν με τα ελληνικά μετάλλια γνωρίζουν ασφαλώς το όνομα Νέρος, από τα λίγα αλλά καλλιτεχνικά μετάλλια που έφτιαξε από το 1929 ως το 1935, κανένας όμως δεν ξέρει ποιος είναι, ούτε και τι ακριβώς είναι ο καλλιτέχνης. Ίσως δικαιολογημένα γιατί ο κ. Νέρος ζει τώρα και σαράντα-οκτώ χρόνια στο Παρίσι. Ο Μιχαήλ Νερος γεννήθηκε το 1903 στο Νυμφαίο Φλωρίνης, την εποχή που Έλληνες, Τούρκοι, Βούλγαροι, Σέρβοι και Ρουμάνοι προσπαθούσαν να επιβληθούν στην Μακεδονία, με πολλή προπαγάνδα, αλλά και με αιματηρές συγκρούσεις. Η οικογένειά του ήταν βλάχικη και ο κ. Νέρος μας εξηγεί πως οι βλάχοι της Μακεδονίας, που έχουν δική τους λατινική γλώσσα, είναι απόγονοι των Ρωμαίων, από την εποχή που ο αυτοκράτορας Τραϊανός πολεμούσε τους Δάκους στον Δούναβη. Ο παππούς του, Στέργιος Νέρος, είχε εργαστήριο και έφτιαχνε σαπούνια. Ο πατέρας του, Θεόδωρος Νέρος, σπούδασε σε ρουμανο-βλάχικο σχολείο στο Μοναστήρι και ήταν δημοδιδάσκαλος στο ρουμάνικο σχολείο που λειτουργούσε στο Νυμφαίο, με χρήματα της ρουμανικής κυβερνήσεως. Παράλληλα είχε φωτογραφική μηχανή, με την οποία έκανε τον φωτογράφο της περιοχής. · Όλη η υπόλοιπη οικογένεια Νέρο ασχολήθηκε και ασχολείται ακόμα με την χρυσοχοΐα. Ο Θεόδωρος Νέρος είχε τέσσερείς γιούς τον Στέργιο (1901-1960) τον Μιχαήλ (1903) τον Τάσο (1907) και τον Γεώργιο που ασχολήθηκαν βέβαια και αυτοί με την χρυσοχοΐα, και πέντε κόρες, από τους οποίους όμως ο Μιχαήλ σύντομα ξεχώρισε, με την πολύπλευρη ιδιοφυία του και το ανήσυχο πνεύμα του.

- Μετάλλιο για τον Αχμέτ Ζογου βασιλιά της Αλβανίας χάλκινο ( ; ), 23.5 χιλ

Μέχρι το 1913 πήγαινε στο ρουμανικό δημοτικό σχολείο του Νυμφαίου και μετά σπούδασε στην ρουμάνικη σχολή της Θεσσαλονίκης, μέχρι το 1916, οπόταν η σχολή μετατράπηκε σε στρατιωτικό νοσοκομείο. Ο Μιχαήλ που ήταν μόλις δεκατριών ετών, πήγε εθελοντής διερμηνέας, στο γαλλικό στρατιωτικό νοσοκομείο της Φλώρινας, και μετά το 1917, στο γαλλικό διοικητήριο, που ήταν εγκατεστημένο στο Αετόσι . Εκεί υπήρχαν λιγοστοί μαύροι Γάλλοι στρατιώτες, από τη Μαδαγασκάρη, ένα αυτοκίνητο Φορντ Τ και μερικά άλογα. Ο κ. Νέρος μας λέει: « Όλοι οι δήμαρχοι, από τα βουλγαρικά και τουρκικά χωριά, επί πολλά χρόνια δεν με ξέχασαν, για τις φασαρίες που τους έκανα . Δύσκολα να σας πω λεπτομέρειες ». Τον επόμενο χρόνο, δεκαπέντε μόλις ετών, υπηρέτησε στην Γαλλική Στρατιωτική Μυστική Αστυνομία, που θα πρέπει να ήταν αντικατασκοπεία, με έδρα την Μπάνιτσα, την οποία διηύθυναν ένας Γάλλος λοχαγός και ο πατέρας του. Μόλις είχαν αρχίσει οι εχθροπραξίες, ο Θεόδωρος Νέρος είχε παρουσιαστεί στο ρουμανικό προξενείο στην Θεσσαλονίκη, το οποίο τον έστειλε στον γαλλικό στρατό, που βρισκόταν στην Μακεδονία, στον οποίο υπηρέτησε σαν αξιωματικός, επειδή ήξερε πολλές γλώσσες. Όταν έγινε ανακωχή, τον Νοέμβριο 1918, ο Μιχαήλ Νέρος βρισκόταν, βαριά άρρωστος από ισπανική γρίπη, στο γαλλικό στρατιωτικό νοσοκομείο στην Μπάνιτσα.  Ήταν ετοιμοθάνατος αλλά η γιαγιά του πήγε και τον πήρε, τον έφερε πίσω στο Νυμφαίο, και τον έκανε καλά. Πολίτης πάλι, σε ηλικία δεκαέξι ετών, ο Μιχαήλ Νέρος πήγε στην Δράμα, που ο μεγαλύτερος αδελφός του Στέργιος είχε χρυσοχοείο, μαζί με κάτι ξαδέλφια τους, και μετά στην Ξάνθη. Το 1920, δεκαεπτά χρονών, αποφάσισε να πάει να σπουδάσει στο Βουκουρέστι, ξέμεινε όμως για λίγο στην Σόφια, στον μακρινό του Θείο Βασίλη Κουπένκο, που είχε, εργαστήριο και έφτιαχνε φλουριά. Κατάφερε να κερδίσει μερικά χρήματα και πήγε στην Βιέννη για να μάθει χαρακτική σε ατσάλι.

- Φωτογραφία του Μιχαήλ Νερο τραβηγμένη στο Παρίσι
στις 12 Μαίου 1983 που γιόρτασε τα ογδόντα του χρόνια

Το 1923 αναγκάσθηκε να γυρίσει στην Σόφια γιατί ο θείος του είχε συλληφθεί και το εργαστήριο είχε κατασχεθεί, με αφορμή κάποια παρανομία .Κάθισε έξι μήνες στη Σόφια, κάνοντας καινούργιες μήτρες φλουριών, δουκάτων κ.λ.π. για τον θείο του και μετά γύρισε πίσω στην Βιέννη για να βελτιώσει την τέχνη του, την εποχή εκείνη έκανε την πρώτη του εφεύρεση. Το 1927 γύρισε στην Ελλάδα, είκοσι-τεσσάρων ετών, και υπηρέτησε την θητεία του στον ελληνικό στρατό, στο 160 Σύνταγμα Πεζικού με έδρα την Βέροια. Ένα χρόνο μετά έπαθε δαγγειο πυρετό και βρέθηκε στο νοσοκομείο στην Θεσσαλονίκη, όπου γνώρισε τον χρυσοχόο Νικόλαο Αβδελά, με τον οποίον αποφάσισε να συνεργασθεί . Ο Αβδελάς ήταν εξαιρετικός χρυσοχόος και είχε ένα μικρό κατάστημα στην Θεσσαλονίκη. Ο κ. Νέρος μας λέει πως ήταν «λαμπρό παιδί». Τον ίδιο χρόνο ο Νέρος επισκέφθηκε την Διεθνή 'Εκθεση Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ) και είδε τα μετάλλιά της που ήταν κατασκευασμένα από τον ελβετικό οίκο HUGUENIN. Είδε πως μπορούσε να τα φτιάχνει εκείνος πιο φθηνά, και έκανε δείγματα, που εγκρίθηκαν αμέσως. Έτσι έφτιαξε τα μετάλλια της ΔΕΘ 1929, αντιγράφοντας τα ελβετικά, που φαίνεται να είναι η πρώτη εργασία σε μετάλλια της εταιρίας του με τον Αβδελά, που είχε την επωνυμία Μ. ΝΕΡΟΣ & ΣΙΑ. Ο κ. Νέρος μας λέει πως τα πράγματα ήταν δύσκολα: «Δεν ήταν δυνατόν στον άψε-σβήσε να κάνω τα μετάλλια, χωρίς να απαιτούμενα εργαλεία». Τα μετάλλια της ΔΕΘ 1930 και της ΔΕΘ 1931  έγιναν πάλι στην Ελβετία, αλλά από το 1932 και μέχρι τον πόλεμο όλα τα μετάλλιο της ΔΕΘ και τα βραβεία «Μέγα βραβείον» και «Εκτός Συναγωνισμού», με ωραίο σμάλτο σε τέσσερα χρώματα, κατασκευάσθηκαν από την εταιρία Νέρο, που παράλληλα  έφτιαχνε και άλλα μετάλλια, κυρίως αθλητικά, για τα οποία υπήρχε μεγαλύτερη ζήτηση και με τα οποία κάλυπτε τα έξοδά της. Για τα ωραία του μετάλλια υ κ. Νέρος έχει πάρει διάφορα βραβεία. Παράλληλα με την απασχόληση του στην εταιρία, ο Μιχαήλ Νέρος δίδασκε από τη 1929 και επί δύο με τρεις ώρες την ημέρα ιχνογραφία  και μουσική στην Ανωτέρα Ρουμανική Σχολή της Θεσσαλονίκης . Τον Νοέμβριο 1932 παντρεύτηκε στον Ναό της Αγίας Σοφίας την Δέσποινα, το γένος Σωκράτους Γούναρη, από την Κωνσταντινούπολη. Η οικογένεια Γούναρη είχε διάφορες επιχειρήσεις, ανάμεσα στις οποίες παραγωγή μετάξης  , που έκανε εξαγωγή στην Λυών. Τρία χρόνια μετά, τον Νοέμβριο 193, το ζεύγος πήγε στο Παρίσι και γράφτηκαν και οι δύο στην Σχολή του Λούβρου, στην οποία παρακολούθησαν μαθήματα ιστορίας του ανθρώπου, ιστορίας της τέχνης, παλαιοντολογίας κ.α. και μαθήματα - διαλέξεις στα παρισινά μουσεία και βιβλιοθήκες. Είχαν σκοπό να ζήσουν μερικά μόνο χρόνια στο Παρίσι, αλλά τελικά έμειναν μόνιμα εκεί.
Φεύγοντας για το Παρίσι, ο κ. Νέρος άφησε στη θέση του, στην εταιρία με τον Αβδελά, τον αδελφό του Στέργιο. Αργότερο ο Αβδελάς αποχώρησε, η εταιρία συνεχίστηκε από την οικογένεια Νέρο και σήμερα, σαν «Αφοί Νέρο» ανήκει στα παιδιά του Στέργιου, τον Θεόδωρο και τον Παύλο Νέρο, που εξακολουθούν να κάνουν μετάλλια, σήματα, πλακέτες και κάθε είδους παρεμφερή εργασία και να δουλεύουν το σμάλτο σε εξαιρετική ποιότητα.
Ας γυρίσουμε όμως στον Μιχαήλ Νέρο, που, μόλις βρέθηκε στο Παρίσι, ανάπτυξε την πολύπλευρη ιδιοφυία του. Τα πρώτα κιόλας χρόνια στο Παρίσι κατοχύρωσε σε διάφορες χώρες  εφευρέσεις του για παγκόσμιο ρολόι (1937), για κίνηση ρολογιού με κεντρικό παλμό (1938), για μηχανικό σύστημα στιλβώσεως και οξειδώσεως μεταλλικών και άλλων αντικειμένων (1939), γιο αλεξίπτωτο, για yυροπλάνο (ελικόπτερο) και για διάφορες άλλες επινοήσεις  του.

- Μετάλλια της διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης των ετών 1930-1938 σε διάμετρο 50 χιλ.
, επίχρυσα. επάργυρα και χάλκινα: Άγιος Δημήτριος όρθιος
 με φόντο άποψη της Θεσσαλονίκης (1) και πίσω όψη γεωργούς (2)
που είναι αντιγραφή μεταλλίου φτιαγμένου στην Ελβετία
 Άγιος Δημήτριος έφιππος (3) με πίσω όψεις άροτρο (4) σίδερα
(5) η κόκορα (6) ανάλογα με την περίπτωση σε πρωτότυπες
παραστάσεις του Μ Νέρο .Τα μετάλλια με τις παραστάσεις
3/4 και 3/5 υπάρχουν και σε διάμετρο 55 χιλ.

Το παγκόσμιο ρολόι του, που δείχνει ταυτόχρονα την ώρα στις κυριότερες πόλεις του κόσμου, προσφέρθηκε το 1945 από την Ελβετία, σαν «Ρολόι Ειρήνης», στους μεγάλους της εποχής: Τσώρτσιλ, Ρούσβελτ, Στάλιν, Ντέ Γκώλ και Τρούμαν. Με τον πόλεμο άρχισε, μαζί με την γυναίκα του, μαθήματα πιάνου ενώ από το 1941 άρχισε μαθήματα ζωγραφικής , με τον ζωγράφο και καθηγητή του Πολυτεχνείου BOΝΝIΕR, με τον οποίο εργάστηκε δώδεκα χρόνια, στην Ακαδημία του και στα δυο του ατελιέ. Ο κ. Νέρος μας λέει πως τα χρόνια αυτά, με τον BOΝΝIΕR, ήταν τα πιο ευχάριστα στη ζωή του. « Ήταν η εποχή που οι ζωγράφοι πεινούσαν και δεν είχε κανένας όρεξη να απασχοληθεί στη ζωή του. Δεν ήταν η σημερινή τρέλλα, που είναι όλα κερδοσκοπία »

-Τυποποιημένα αθλητικά  μετάλλια, αθλητικό μετάλλιο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης,
 που  παριστάνει τον «διανοούμενο αθλητή» και μετάλλιο του Συλλόγου Ηρακλής
με το σήμα του σε διάμετρο 28 χιλ. και  37/40 χιλιοστά επίχρυσα  επάργυρα
ή χάλκινα με  πίσω όψη κλαδί δάφνης . Τέτοια μετάλλια κόβονται ακόμα από
 τους Αφους Νέρο και συχνά έχουν πίσω όψεις που αναφέρονται
σε συγκεκριμένους ομίλους ή εκδηλώσεις ενώ μερικά τα έχουν
αντιγράψει κακότεχνα κάποιοι άλλοι κατασκευασται .

 
Βελτίωσε τις γλώσσες που μιλούσε, δηλαδή τα ελληνικά γαλλικά, αγγλικά , γερμανικά ιταλικά και ισπανικά, για να μπορεί να  μελετήσει καλύτερα τις , συλλογές και το συγγράμματα αρχαιολογίας γλυπτικής ζωγραφικής, χαρακτικής  κ.λ.π., και ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την τέχνη των αρχαίων , ελληνικών νομισμάτων, τις ημιπολύτιμες πέτρες και την χαρακτική των διαφόρων εποχών. Μας λέει: «Αγαπώ τις πέτρες όλων των ειδών. Όταν έχω μια ωραία πέτρα, με ωραίο χρώμα, και την βάζω σ΄ ένα ωραίο κόσμημα, μου αρέσει, γιατί είμαι άσσος στην χρυσοχοΐα. Ας παινευτώ και κομμάτι να γελάσουμε. Νομίζω ότι απ ' όλες τις τέχνες η χρυσοχοΐα είναι η ωραιότερη. Αν δεν ήμουν καλός χρυσοχόος και καλός χαράκτης, δεν θα τολμούσα να έρθω στο Παρίσι» .  Μετά τον πόλεμο εξακολούθησε να κάνει πολυάριθμες εφευρέσεις, για τις οποίες πήρε διπλώματα ευρεσιτεχνίας, μεταξύ των οποίων ένα σύστημα προσγειώσεως και απογειώσεως αεροπλάνων κάθε τονάζ  (1954), έκανε κοσμήματα, ζωγράφιζε , έπαιζε και μελετούσε μελετούσε μελετούσε .Μας λέει «Αν και φαίνεται πολύπλοκη η ζωή μου, είναι απλούστατη η μια απορία έφερε την άλλη, σαν αλυσίδα .  Το κέντρο ήταν να καταλάβω τί εστί καλλιτεχνία. Όλα γύρω μας είναι καταπληκτικά. Η πρόοδος της αστρονομίας, τα είκοσι τελευταία χρόνια, με αναγκάζει τη νύχτα με το ραντάρ του εγκεφάλου να θαυμάζω τα νόβα και τα κουάζαρς . Ο καλλιτέχνης ωριμάζει  συγκρίνοντας και προσπαθώντας να εμβαθύνει με την σκέψη του. Τα ηλεκτρονικά μικροσκόπιο δεν κατόρθωσαν να δουν το άτομο, που ο Λύσιππος το είδε 500 χρόνια Π.Χ με την σκέψη του. Προσέχω σκαλιστές πέτρες του 18ου , 19ου  και 20ου αιώνος και φαίνονται νεκρές σε σύγκριση με τις ελληνικές. Το ζήτημα  είναι βαθύ για να συζητηθεί με  λέξεις» 
Προσπαθήσαμε μάταια να μάθουμε από τον κ Νέρο περισσότερες λεπτομέρειες για τα μετάλλια του, που χαράχτηκαν  όλα από το 1928 μέχρι το 1935 αν  και πολλές από τις χαράξεις του, ιδίως για πολιτικά μετάλλια, χρησιμοποιούνται ακόμα από την επιχείρησή Αφοί Νέρο και έχουν βάρβαρα αντιγραφεί από άλλους, χαράκτες. Δεν θυμάται λεπτομέρειες ίσως επειδή τα μετάλλια δεν φαίνεται να τον απασχόλησαν ποτέ στα σοβαρά.

- Μέγα βραβείον της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης
με σμάλτο σε τέσσερα χρώματα. 78*128 χιλ.
Υπάρχει και με επιγραφή ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΜΟΥ

- Μετάλλιο με τον Ρήγα Φεραίο, για τα 50 χρόνια
 της απελευθερώσεως της Θεσσαλίας (1934),
χάλκινο, 39 χιλ.

Όταν, μετά  τον πόλεμο, γύρισε για λίγο στην Θεσσαλονίκη, εξήγησε στους ανιψιούς του περισσότερο την φιλοσοφία της καλλιτεχνίας, που τον απασχόλησε σε όλη του τη ζωή. Σήμερά ζει με την γυναίκα του στο Παρίσι στο ΝΕUILLY SUR SΕΙΝΕ . Μας λέει «Για τα έξοδα της ζωής έκανα αμέτρητα και διάφορα έργα. Τώρα ζούμε με την γυναίκα μου σ' ένα μικροσκοπικό σπιτάκι, δίπλα στο δάσος της Βουλώνης, που είναι ο ιατρός μου». Παίζουν πιάνο, βλέπουν τηλεόραση, ακούνε ραδιόφωνο. Μη μπορώντας να τον χαρακτηρίσουμε επαγγελματικά, παρακαλέσαμε τον κ. Νέρο να μας πει, τί θεωρεί τον εαυτό του. Μας λέει μετριόφρονα: «Αν με ρωτούσαν θα λεγα χρυσοχόος, απλός εργάτης».

Πάνος Ταζεδάκης


(Άρθρο του Πάνου Ταζεδάκη από το Τεύχος 35,Oκτώβριος 1983 ,του Περιοδικού : ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ )

[sam_gr]

ΟΙ ΚΟΠΕΣ ΤΩΝ «ΛΙΡΩΝ» ΤΟΥ ΗΝΩΜΕΝΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Του ΓΙΩΡΓΟΥ Κ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Η μεγάλη χρονική περίοδος της κυκλοφορίας των «αγγλικών λιρών» η καλύτερα των Sovereigns του Ηνωμένου Βασιλείου, σε συνδυασμό με την ευρεία κυκλοφορία τους κατέστησε το πιο γνωστό ίσως νόμισμα στον κόσμο αντικείμενο ειδικής συλλογής. Οι πολλές ημερομηνίες, τα πολλά νομισματοκοπεία (συνολικά 7) και οι διάφοροι τύποι δημιούργησαν μια  πληθώρα διαφορετικών νομισμάτων που περιλαμβάνουν στις τάξεις τους από κοινά κομμάτια μέχρι σπανιότητες (1828 7 κομμάτια, γνωστά, 1916 10 κομμάτια γνωστά κ.λ.π. ).
Τα Sovereigns άρχισαν να κόβονται από τον βασιλιά της Αγγλίας Γεώργιο ΙΙΙ το 1817 και σταμάτησαν προ ολίγων μόνον ετών το 1980. Το ακριβές βάρος του νομίσματος είναι 7,9881 γραμμάρια ή δε καθαρότης του μετάλλου είναι 916,67/1000 ή αλλιώς 22 καρατιών. Από το 1817 έως το 1870 εκόπτοντο μόνον στην Αγγλία, το 1871 άρχισαν να κόβουν Sovereigns και τα νομισματοκοπεία του Σίδνεϋ και της Μελβούρνης το 1899 το Πέρθ της Αυστραλίας, το 1908 ο Καναδάς (Οττάβα) το 1918 για πρώτη και μοναδική φορά η Ινδία (Βομβάη) και από το 1923 έως το 1932 η Νότιος Αφρική (Πρετόρια). Ο διαχωρισμός των διαφόρων νομισματακοποίων γίνεται σχετικά εύκολα: Αυτά που έχουν απλώς την ημερομηνία χωρίς κανένα διακριτικό έχουν κοπή στην Αγγλία, για τα υπόλοιπα παραθέτουμε σχετικό πίνακα με τα σύμβολα που υπάρχουν στα νομίσματα και το τί αντιπροσωπεύει το καθ' ένα:

C = Οττάβα  CANADA
I = Bombay ΙΝDΙΑ
Μ = Melhourne AUSTRALIA
Ρ = Perth AUSTRALIΑ
S = Sydney AUSTRALIA
SΑ = Pretorίa SOUTH AFRICA

Τα σύμβολα αυτά των νομισματοκοπείων βρίσκονται επάνω από την ημερομηνία και ΕΠΙ του κορμού όπου πατά το άλογο του Αγίου Γεωργίου, για τα κοπέντα υπό του βασιλέως EDWRD VII (1901 - 10) και GEORGE V (1910 - 36).

Για την βασίλισσα VICTORIA (1837 - 1901) βρίσκονται:
α) κάτω από το κεφάλι της βασίλισσας
β) επάνω από την ημερομηνία και ΕΠΙ του κορμού όπου πατά το άλογο του Αγίου Γεωργίου.
γ) στον τύπο όπου υπάρχει Θυρεός αντί του Αγίου Γεωργίου, στο κάτω μέρος του Θυρεού και ανάμεσα στα διακοσμητικά λουλούδια, επίσης στο ίδιο μέρος βρίσκεται και το «νουμεράκι» στον τύπο που περιγράφεται με «μικρό αριθμό». Τα Sovereigns των GEORGE ΙΙΙ, GEORGE ΙV, WILLIAM ΙV, GEORGE VΙ και ELISABETH ΙΙ εκόπησαν μόνον στην Αγγλία και έτσι δεν υπάρχουν επ' αυτών σύμβολα.

Οι τιμές που αναφέρονται στον πιο κάτων πίνακα αφορούν κομμάτια σε ποιότητα τουλάχιστον εξαιρετική αν όχι ακυκλοφόρητη.

Στον πίνακα δεν συμπεριλαμβάνονται κομμάτια PROOF (ειδικής κοπής) που εκόπηκαν για διάφορες ημερομηνίες και που κατά κανόνα είναι σπάνια.

(Άρθρο του ΓΙΩΡΓΟΥ Κ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ από το Τεύχος 35,Oκτώβριος 1983 ,του Περιοδικού : ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ )