Δεν νομίζω ότι οι σφραγίδες είναι απλά ανάγλυφες.
Το assignat στην περίπτωση του Νίκου λέει,
Domaines nationales
Assignats
de cinquante sols
payables au porteur
.
με καλλιγραφικα γράμματα της εποχής, ενωμένα με παυλίτσα μεταξύ τους κι από πίσω
faux
.
Αν οι σφραγίδες είναι ανάγλυφες ,τότε μια και μόνο θα αρκεί, ενός ελεγκτή, όπου ο Νίκος θα πρέπει μάλλον να ψάξει για τα ανάγλυφα αρχικά L (η LM),D και Μ του κάθε ελεγκτή με τη σειρά που τους ανέφερε, κάτι αρκετά δύσκολο να διατηρηθεί σε χαρτονόμισμα….. 230 ετών, και το σίδερο ατμού δεν είναι και τόσο καινουρια εφεύρεση…
Αν μπαίνανε σε διαδικασία να σφραγίσουν το πλαστό με γνήσια σφραγίδα, τοτε το κάνει εξαιρετικά ενδιαφέρον σαν πλαστό εποχής.
Επίσης το κόψιμο τους είναι λίγο τέλειο για ένα χαρτί 230 ετών, εγώ αυτό καταλαβαίνω χωρίς να έχω αποκτησει ποτε assignat.
Παρατηρώ όμως στα Γαλλικά και Γαλλικών αποικιών τα χαρτονομίσματα με το χαρτί με τον ιδιαίτερο ήχο και τα ωραία σχέδια και χρώματα, την μόνιμη ύπαρξη ενός μικρού ορθογωνίου που προειδοποιεί ακόμη ότι η παραχάραξη είναι αδίκημα και τιμωρείται από τον ποινικό κώδικα.