Και μια που μίλησα για τον Ανάργυρο, να απαντήσω και στο τελευταίο ποστ του.
Σε δημοπρασία σε οίκο αν προσπαθήσεις να πουλήσεις ή να αγοράσεις bullion η ημιbullion είσαι χαμένος από χέρι. Ο μόνος κερδισμένος είναι ο δημοπρατης. Παίρνει και από τον αγοραστή και από τον πωλητή προμήθεια.
Αυτό συμβαίνει με όλα ανεξαιρετως τα δημοπρατούμενα νομίσματα και χαρτονομίσματα και εδώ και στο εξωτερικό. Αν επι παραδείγματι κοιτάξετε τους όρους του μεγαλύτερου Ελληνικού οίκου δημοπρασιών, ο δημοπράτης κερδίζει 45% σε κάθε λοτο που δεν είναι δικό του αλλά έχει δοθεί ως consignment.
Είναι εξαιρετικά σημαντικό να το θυμάστε όλοι σας αυτό, γιατί πέρα από τα νομίσματα bullion, χρυσα η ασημένια, τα περισσότερα συλλεκτικά νομίσματα που πουλάει δεν είναι ούτε κατά διάνοια σπάνια η έστω κάπως δύσκολα. Εδώ σε χαρτονομίσματα που οιοσδήποτε μπορεί να προμηθευτεί από Αγγλική τράπεζα, δλδ μια άψογη δεσμίδα από Αγγλικά £10 και Αγγλικά £20, με ημερομηνία 2018, αλλά επι της ουσίας με αληθινη ημερομηνία το 2020 (πιστοποιημένα αναφέρονται ως 2018, ΝD 2020 , όπου ND= New Date ,νέα ημερομηνία), χαρτονομίσματα που όχι απλά κυκλοφορούν στην Αγγλία αλλά που ζήτημα να έχουν κλείσει ένα χρόνο από την πρώτη μέρα κυκλοφορίας τους το κέρδος κυμαίνεται από 20% έως και 30% με τα buyer’s fees, γιατί εδώ είναι ξεκάθαρο ότι τα συγκεκριμένα χαρτονομίσματα αγοράστηκαν σε ένα πρόσφατο (σχετικά με την κατάσταση Covid) ταξίδι στο Λονδίνο. Τα £20 επι 3 η 4 συνεχόμενες δημοπρασίες βγαινουν δυο δυο συνεχόμενα στην τελευταία με έναρξη την ονομαστική τους όμως συν το περίπου 24% με το οποίο επιβαρύνεται ο αγοραστής, σε προηγούμενες ακόμη περισσότερο, με τα £10 δεν ασχολήθηκα, αλλά κι εκεί το κέρδος είναι ανάλογο η και μεγαλύτερο.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι όλα είναι πανάκριβα, από τα κοινότατα μεταπολεμικά κομμάτια και ιδιαίτερα τον σκοτωμό που γίνεται σε μασούρια και σε αναμνηστικά ΤΤΕ, με 5-6 highlights που η τελική τους τιμή αποσπά την προσοχή από όλη την υπόλοιπη δημοπρασία; Η στα πραγματικά σπάνια κομμάτια του Καποδίστρια- Οθωνα-Γεωργίου , είτε σπάνια ως νομίσματα, είτε σπάνια λόγω κατάστασης;
Όχι βέβαια, κάποιος με υπομονή, θα βρει ευκαιρίες εξαιρετικών νομισματων, των οποίων την τελική τιμή δεν θα την έβρισκε ούτε στον πιο ξεχασμένο πάγκο στο Μοναστηράκι, νομίσματα ακυκλοφορητα και πιστοποιημένα τα οποία όπως πολλά αλλα στην ζωή, απαιτούν πολύ προσεκτικό ψάξιμο και τακτική, παρατηρώντας κάποιες τιμές που δημιουργούν pattern, είτε μιλάμε για τα ακριβότερα νομίσματα και χαρτονομίσματα των δημοπρασιών, είτε μιλάμε για τα χαμηλότερα. Κάπου εκεί ανάμεσα και στα νομίσματα και στα χαρτονομίσματα, βρίσκονται αυτές οι υπέροχες ευκαιρίες.
Την τελευταία δημοπρασία του οίκου την ξέχασα εντελώς αλλα μου την θύμισε ο φίλος Διηνεκης σε ΠΜ μετά το τέλος της. Ομως την επόμενη μέρα, Κυριακή, υπήρχαν ακόμη τα ξένα νομίσματα και χαρτονομίσματα από τα οποία εγώ ήθελα μόνον ένα, ανάλογα με την τιμή που θα πήγαινε. Μιλάω συγκεκριμένα για το πολύ δημοφιλές χαρτονόμισμα των Comoros του 1963 των 100 φράγκων με την κόκκινη επισήμανση, που σε PMG 65 epq , η τιμή στην οποία πουλήθηκε ήταν αστεία. Χρειάστηκε να πάω στην τουαλέτα εκείνη την στιγμή και μαζί με ένα άλλο περιστατικό που έγινε συγχρόνως ξέχασα να πάρω το tablet μαζί μου στην τουαλέτα. Όταν είδα ότι πουλήθηκε στην τιμή εκκίνησης κι εγώ ξαναμπήκα στην δημοπρασία μόλις δυο λοτα αργότερα, διαπίστωσα ότι καλά έκανα και δεν έλαβα μέρος, γιατί και λίγο προληπτικός να είσαι, ήταν σημάδι ότι δεν με ήθελε. Συγχαρητήρια στον νέο του κάτοχο (για την τιμή που το πήρε, αλλιώς είναι κοινοτατο) και μην ξεχνάτε ποτε ότι υπάρχουν νομίσματα και χαρτονομίσματα αρκετά για να χορτάσουν όλοι ανεξαιρετως οι συλλεκτες. Κι αυτοί που διατίθενται να πληρώσουν €2000 για ένα μονολεπτακι του 1869 PCGS MS 65 RD κι αυτοί που θέλουν τα αναμνηστικά τους σε σλαμπ με βαθμό PR70 UCAM και τίποτε λιγότερο και όλοι οι άλλοι.
Αν κάτι έχω αποφασίσει ότι δεν θα κάνω πια, είναι ότι νομίσματα από φωτογραφίες του συγκεκριμένου οίκου αρνούμαι να τα αγοράσω, κόβιντ ξεκοβιντ, γιατί αυτή η τακτική είναι παρά πολύ επικίνδυνη. Θα επανέλθω όταν επανέλθουν και τα viewing. Ας βγάλει ένα mandate ότι οι πλήρως εμβολιασμένοι και με την μάσκα της αρεσκείας τους, μπορούν να τα βλέπουν ανα δυο άτομα το πολύ στο Αthens Auctions, αλλά όσο συνεχίζονται αυτά τα τρελλα νούμερα βασισμένα αποκλειστικά στο τι γράφει το ταμπελάκι, λοιπά Μακ αλλά για μένα έχει αποδειχθεί και στην πράξη ότι είναι η πιο σίγουρη συνταγή για κακή αγορά, ακόμη και σε νομίσματα που έχω δει σε συλλογές , χωρίς όμως την γνώση του τι υπέστησαν από την στιγμή που τα είδα στο χέρι έως την στιγμή που δημοπρατούνται.
Εύχομαι ολόψυχα, όλοι οι υπόλοιποι να υπήρξαν τυχερότεροι και λιγότερο καχύποπτοι από εμένα. Θα ήθελα επίσης να δω κάποια ημέρα να δημιουργείται ένα blog από τον ίδιο τον οίκο , αναφερόμενο αρχικά στο συνολικό ποσο που ξοδεύτηκε σε κάθε μια από αυτές τις δημοπρασίες (νομίσματα, χαρτονομίσματα, Ελληνικά, ξένα, αλλά και γραμματόσημα και ότι άλλο πουλάει), όπως ακριβώς κάνει και το Heritage, ο Stack’s και παρα μα παρα πολύ μεγάλοι οίκοι της Αμερικής.
Δημόσιες πληροφορίες είναι αυτά, τα νούμερα δεν είναι κρυφά, κάποιος που θέλει να δει το σύνολο, μπορεί να το προσθέσει, φροντίζοντας να υπολογίσει και τα έξοδα αγοραστή ,αλλά το νόημα τέτοιων blog είναι η άποψη του οίκου για την πραγματική πορεία της αγοράς, ποια θεωρεί υποτιμημένα και ποια hot items καθώς και τις βραχυχρόνιες του προβλέψεις για το μέλλον μια που βρίσκεται στην πολύ προνομιακή θέση να γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα, εμπόρων συμπεριλαμβανομένων, το πως βαδίζει η Ελληνική αγορά, της οποίας είναι όπως και να το κάνουμε από τους μεγαλύτερους ρυθμιστές της με την καλή έννοια, δηλαδή με τις τακτικές του δημοπρασίες, προχωρώντας και σε σχόλια για κάποια highlights που υπάρχουν σε κάθε μια από αυτές και συγχρόνως
την άποψη του για την κατεύθυνση της Ελληνικής αγοράς , γιατί έχω βαρεθεί να διαβάζω τους Αμερικανούς , θαθελα να το δω αυτό και στην Ελλάδα. Ίσως ζητάω πολλά, πολύ γρήγορα, αλλά αυτό θα ήθελα όσο ο οίκος εκσυγχρονίζεται όλο και προς το καλύτερο από τους άξιους γιούς και συνεχιστές του Αργυρη Κ. αλλά και φυσικά τον πανταχού παρόντα και εξαιρετικά συμπαθή, Μανώλη Δ.
