|
digo
|
 |
« Απάντηση #30 στις: Οκτώβριος 25, 2020, 11:32:18 μμ » |
|
Και για να μην παρεξηγούμαστε και νομίζει κανεις ότι λέω ότι μου κατέβει, θα δώσω μόνον ένα παράδειγμα, αυτό του «μικρού» πρασινου 20000δραχμου του 1947, που δεν μπορώ να θυμηθώ τώρα αν ήταν με η χωρίς ταινία ασφαλείας, καμμία σημασία.
Το 2014 ένας καταθετης έδωσε στο Héritage 2 τέτοια τέλεια χαρτονομίσματα που είχε πιστοποιήσει στην PCGS Currency, που τότε ήταν εξίσου ανταγωνιστική με την PMG και σίγουρα πολύ πιο αυστηρή στις αξιολογήσεις της. Το ένα βαθμολογήθηκε με 67 PPQ και το άλλο, λόγω κάποιας απειροελάχιστης απροσεξίας του καταθέτη όταν τα έδωσε για πιστοποιηση, αξιολογήθηκε με 65 PPQ.
Το 65 PPQ πουλήθηκε στα $850 συν 17.50% που ήταν οι προμήθειες του οίκου το 2014, ενώ το 67 PPQ έφτασε τα $1350 , πάντα hammer τιμές. Το 65 PPQ το αγόρασε γνωστός μου, είδε τι είχε προκαλέσει την πτώση στον βαθμό συγκριτικά με το άλλο, το έκοψε το άνοιξε, διόρθωσε με μεγάλη ευκολία ο,τι είχε προκύψει και το ξανά έστειλε στην ίδια εταιρεία, όπου κέρδισε ένα βαθμό και το έκανε 66 PPQ. Αυτό το χαρτονόμισμα έμεινε στην συλλογή του αγοραστή που πουλήθηκε αυτούσια προ ενός έτους περίπου. Το άλλο θα το ξαναδούμε αρχές 2020 η τέλη 2019, δεν είμαι και σίγουρος γιατί τα λέω εκ μνήμης αλλά μπορώ να τα επιβεβαιώσω.
Στο ανα μεταξύ, το συγκεκριμένο χαρτονόμισμα όταν εμφανιζόταν σε δημοπρασίες του Καραμητσου έφτανε πολύ τακτικά στις €5000 , κι αυτές hammer. Υπήρχε δλδ μια διαμορφωμένη τιμή, που μεταφέρθηκε και στον κατάλογο αυξημένη, που όμως στον ακριβότερο ίσως οίκο του εξωτερικού, επέμενε πεισματικά στο 30-35% της «διαμορφωμένης» τιμής. Γνωστός μου και ο αγοραστής του 67 PPQ το 2014, ένας καθηγητής ψυχολογίας στο Stanford και πολύ μερακλής συλλέκτης, αποφασίζει και πουλάει τη συλλογή του τέλη του 19, όπως είπα και πριν, η αρχές του 20, και το 67 PPQ πουλιεται αυτή τη φορα γύρω στο 20-25% παραπάνω από την τιμή που είχε πιάσει το 14, δλδ κάτω από €2000. Αγοραστής αυτή τη φορα ήταν ο ίδιος ο (Ελληνικός) οίκος, είτε (και πιθανότερα) ενεργώντας ως ατζέντης για λογαριασμό πελάτη του είτε για τον ίδιο τον οίκο.
Βλέποντας λοιπόν το αποτέλεσμα στο 30-35% της «διαμορφωμένης» τιμής, και λίγα λεπτά μετά το τέλος της, γίνονται απανωτά δυο υπερδιπλάσιες «προσφορές» στον νικητή, (τον Ελληνα δημοπρατη) , ανώνυμες και πρωτάκουστες. Κι αυτό, γιατί προσφορές για μεταπώληση κερδισμένων λοτων το Héritage κάνει μόνον κατόπιν της δημοπρασίας, σε συνεννόηση με τον αγοραστή και σε ένα ποσοστό που και τον αγοραστή και εκ νέου πωλητή καλύπτει ως προς το μίνιμουμ, και δεύτερη προμήθεια εισπράττει το Héritage. Είναι στο χέρι του ιδιώτη πωλητή να τη δεχτεί, να την αρνηθεί η να την διαπραγματευτεί, αλλά σε ότι τιμή κι αν συμφωνήσει να το μεταπουλήσει, ο νέος αγοραστής δεν έρχεται ποτε σε επαφή με τον κερδισμένο του λοτου, αφού μεσολαβεί πάλι ο οίκος δημοπρασιών.Αυτό παίρνει κάποιες μέρες η και περισσότερο.
Αυτές δεν ήταν τέτοιες προσφορές. Ήταν πρωτάκουστες και εντελώς απρόβλεπτες και μη δεκτές προσφορές που έγιναν ανώνυμα, «δείχνοντας» έτσι ότι η τιμή του διπλασιάστηκε σε δευτερόλεπτα μετά την δημοπρασία, φτάνοντας έτσι κατά πολύ κοντύτερα στις τιμές που τα 65 epq του Ελληνικού οίκου έπιαναν τα 3 τελευταία χρόνια, αλλά και πάλι υστερώντας κατά 25% η περισσότερο.
Ως εκεί, τα υπολοιπα αυτονόητα συμπεράσματα δικά σας.
|
