... Ο συλλεκτισμός -και ιδιαιτέρως ο νομισματικός συλλεκτισμός- είναι ξεκάθαρα μια άκρως υλιστική ενασχόληση και ως τέτοια, ουδόλως συνάδει με λεπτοφυείς ευαισθησίες και αιθερικούς ρομαντισμούς.
Βέβαια, ο καθένας μας έχει το ελεύθερο να δημιουργεί και να ορίζει τρόπον τινά, το προσωπικό του παραμύθι, ώστε να προσδίδει κάποιο νόημα στη ματαιότητα του συλλέγειν..
...
συμφωνω στο πρωτο μερος, εκ του πραγματος ο συλλεκτισμος ειναι υλιστικος (double entendre).
απλα συνεχιζω να πιστευω οτι υπαρχει συλλεκτισμος χωρις την ιδεα της διατηρησης ή αυξησης της αξιας.
παραδειγμα:
μεχρι τα 20κατι μου μαζευα διαφημιστικα στυλο μονο απο εταιρειες που δραστηριοποιουνταν σε συγκεκριμενο κλαδο. όσο πιο... ακυκλοφορητα τοσο καλυτερα. αν ειχαν κουτι/συνοδευτικα επρεπε να βρω και αυτα. δεν πιστευα ούτε πιστευω οτι θα αποκτησουν ποτε οικονομικη αξια. δεν εδωσα ποτε κανενα εκτος απο τα... διπλά. καποια μου τα εδωσαν γιατι... ηταν διαφημιστικα, καποια μου τα εδωσαν γτ στην ουσια δεν ειχαν καποια αξια για κανεναν αλλο, εκτος απο μερικα που ηταν καλα στυλο απο μονα τους. (τα bicοειδη ας πουμε οτι ηταν τα κυκλοφοριας, τα παρκερ τα προυφ και τα "δωρα" στους διευθυντες τα specimen) για καποια απο τα καλα ανταλλαξα αλλα πραγματα ή πληρωσα.
σταματησα να συλλεγω καινουρια γτ συνεβη κατι ασχημο που αυτη η συλλογη μου το θυμιζει αναγκαστικα και γι αυτο δυσκολα την "επισκεπτομαι" πια, αλλα δεν την εχω δωσει ουτε θελω να τη δωσω κιολας.
τελος, τη συμπεριφορα μου δεν την βλεπω ρομαντικη, ισα ισα που νοιωθω μια ενοχη γτ τη βλεπω ως προβληματικη, αλλα ... (συνεχιστε τα λογια μου οπως θελετε
)
ΥΓ: συζητατ(μ)ε για τους συλλεκτες και τους καιροσκοπους, αλλα υπαρχουν και οι
επενδυτες 