Γιώργο, πολύ σωστά περιγράφεις την πραγματικότητα. Οι αιτίες όμως ποιες είναι;
Η βαθμοθηρία έχει "καταστρέψει" την μεσαία κατηγορία των ελληνικών νομισμάτων. Στα αμέρικάνικα νομίσματα της έκδοσης/κοπής των 45-50-200 εκατομμυρίων νομισμάτων, δικαιολογείται η απαξίωση των μη υψηλόβαθμων νομισμάτων. Στα ελληνικά όμως νομίσματα, αυτό το φαινόμενο δεν δικαιολογείται. Εάν παρατηρήσουμε τα αμερικάνικα νομίσματα του τέλους 18ου αρχές 19ου αιώνα που ήταν μικρές οι κοπές (σαν τα ελληνικά), τα μεσαίας ποιότητας νομίσματα διατηρούν μεγάλες τιμές.
Πέρα του ότι τα αμερικανάκια μας δουλεύουν κανονικά στη βαθμολόγηση, είμαστε και εμείς σαν λαός της υπερβολής. Θέλουμε δέκα κινητά ο καθένας, πέντε τηλεοράσεις, τρία αυτοκίνητα, δικό μας σπίτι κλπ κλπ, αντιγράφοντας άλλους και όλα αυτά χωρίς να τα αντέχει η τσέπη μας.
Πλέον είναι γνωστό σε όλους ότι τα νομίσματα βαθμολογούνται ανάλογα το εισπραττόμενο μπαξίσι. Αυτό κανείς δεν το αμφισβητεί όπου δημιουργεί τεράστιο συναίσθημα απογοήτευσης στον έλληνα συλλέκτη.
Τέλος, πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη το γκρέμισμα του εισοδήματός μας ή η ανεργία που μας μαστίζει από το Σεπτέμβρη του 2008.
Όταν επανέλθουν τα οικονομικά μας σε προ της κρίσης επίπεδα και εφόσον συνεχίσουν οι συλλέκτες να απαξιούν την βαθμολόγηση των κουτιών εξετάζοντας το νόμισμα, πιστεύω, ότι θα δούμε σωστές συλλεκτικές μέρες.
Καλησπερα Νίκο
Η βαθμοθηρία όπως την αναφέρεις κατά την γνώμη μου δεν είναι κακό πράγμα αντίθετα καλο είναι εφόσον ο βαθμός ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα είναι δηλαδή σωστός. Και είναι το κυνηγι του (σωστού) υψηλού νομισματος. Αν δεν είναι σωστός ο βαθμος δεν καταστρέφει μόνο την μεσαία κατηγορία αλλά όλες (αν η λάθος βαθμολόγηση έχει εφαρμογή σε όλα τα βαθμολογημένα νομισματα) αλλά έχει; Δεν νομιζω αντίθετα όπως εγραψα στο άρθρο μου πιστεύω ότι η πλειονότητα ανταποκρίνεται στον σωστό βαθμό. Οι λίγες εξαιρέσεις οφείλονται αποκλειστικά στον ανθρώπινο παράγοντα (με όλες τις παραμέτρους του δηλαδή ακούσιο λάθος, εσκεμμένη ενέργεια, marketing, τεχνικές κλπ)..
Η γιγαντιαια αμερικανική αγορά δεν μπορεί να συγκριθεί με την μικροσκοπική ελληνική. Μια αγορά 300 εκατομυρίων έναντι 10, με χιλιαδες νομισματικές λέσχες, επαγγελματικές ενώσεις, έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο, δεκάδες εκθέσεις μεγάλες και μικρές κάθε μήνα, χιλιαδες εμπορους,τουλάχιστον 4 διαφορετικά νομισματοκοπεία, δυο εκ των οποίων εξακολουθούν να είναι ενεργά με προγράμματα για συλλέκτες με διαφορα θέματα και βέβαια τις δημοπρασίες που χάνω τον αριθμό και τελικά τις δυο μεγάλες εταιρείες PCGS και NGC. Aμερικνακια; δεν νομιζω όχι με τον υποτιμητικό όρο. Οι μικρές κοπές του 18 και 19 αιώνα που συγκρίνεις με τα ελληνικά πιστοποιούνται από την 1986 την πρώτη ημέρα που ξεκίνησαν οι εταιρείες σε αντίθεση με τα ξένα και φυσικά τα ελληνικά που ουσιαστικά ξεκίνησαν μετά το 2000. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να σταθεροποιηθούν οι βαθμοί σε μεγάλο ποσοστό έτσι ώστε με ασφάλεια κανεις να ξέρει την σπανιότητα των βαθμών. Όχι όμως με τα ελληνικά που τα πολύ λίγα έδιναν την εντύπωση ότι ουσιαστικά ό,τι βαθμολογείται πάνω από 58 είναι σπάνιο και έχει αξία. Αυτό πλέον αλλάζει και σιγά σιγα με όλο και περισσότερα να πιστοποιούνται (και θα πιστοποιούνται) κάποια στιγμή θα σταθεροποιηθεί το λεγόμενο population και όπως και με τα αντίστοιχα αμερικανικά που είπες έτσι και εδώ κάποια θα κρατήσουν τιμή και αλλα όχι.
Για τις αιτίες ο καθένας έχει την δικη του αποψη. Εγώ κατέγραψα την πραγματικότητα όπως την αντιλαμβάνομαι. Αν και οι αιτιες συμπεριλαμβάνονται μέσα σε αυτά που εγραψα για όποιον το ψάχνει.
Ευχαριστω που το αναδημοσιεύσετε εδώ (και σε αλλα φόρουμ) και ευχαριστω όσους μου έκαναν την τιμή να το διαβάσουν συμφωνούν η όχι!
