Τους εκλέξαμε επειδή μας είπαν ψέματα, δεν πιστεύω να περιμένεις να έχουμε και μαντικές δυνατότητες.
Τους εκλέξαμε γιαυτά που μας είπαν...
και ναι μας κυβερνούν έτσι, επείδη αυτοί έτσι το αποφάσισαν!
Θεωρώ δεδομένο (και σε συμβουλεύω να το θεωρήσεις κι εσύ) ότι μπροστά (στον καθένα μας) εμφανίζονται κατά καιρούς διάφορα καρύδια (κάθε καρυδιάς), πολλά εκ των οποίων λένε και ψέμματα. Φαντάζομαι ότι αυτό το βλέπεις γύρω σου, στον κοινωνικό σου περίγυρο, στη δουλειά σου, ακόμα και στις γκόμενες. Παντού. Δεν μπορείς να το αποκλείσεις ότι κάποιος που θα εμφανιστεί, μπορεί να είναι και ψεύτης.
Επομένως το να έχεις τη μύγα, και να είσαι υποψιασμένος ότι αυτό είναι μια πιθανότητα, πρέπει να το αντιμετωπίσεις. Πως? Μα κάνοντας έναν στοιχειώδη έλεγχο αν αυτά που λέει, στέκουν.
Όταν π.χ. εμφανίζεται κάποιος και δηλώνει
"Έχω 600 δις, και μ' αυτά θα εξαλείψω κάθε δυστυχία σας, ψηφίστε με", πρέπει να κάνεις μια αξιολόγηση: Λέει αλήθεια?
Αν δεν την κάνεις (και τον πιστέψεις, και τον ψηφίσεις), τότε είσαι άξιος της μοίρας σου. Και ναι μεν αυτός είναι ψεύτης και απατεώνας (και σε ξεγέλασε), αλλά κι εσύ έχεις κάποιο μερίδιο ευθύνης που το κατάφερε. Σε καμία περίπτωση όμως δεν ισχύει το ότι σε κυβερνάει επειδή "το αποφάσισε". Κι εγώ αποφασίζω τώρα να έρθω σπίτι σου και να με ταϊζεις κάθε μέρα, μεσημέρι βράδυ. Σημαίνει ότι θα το πετύχω? Και δε σου χρειάζονται "μαντικές ικανότητες" για να μη με αφήσεις.
Αυτόν (τον ψεύτη, τον απατεώνα) γιατί του επιτρέπεις να το πετύχει?
Αλλά ξέρεις κάτι φίλε stin31?
Το πρόβλημα μας δεν είναι ότι μας ξεγελάνε αυτοί οι απατεώνες με αυτά που λένε (τα ψέμματα) και την πατάμε (ως λαός, ως εκλογικό σώμα εννοώ). Αυτό -αν θέλεις- συνέβη μόνο με αυτούς τους τελευταίους, που έλεγαν άσπρο και το έκαναν μαύρο, και που (πια) τόση ξεδιάντροπη κοροϊδία είχαμε χρόνια να δούμε (κι αν την είχαμε ξαναδεί ποτέ).
Το πρόβλημα μας είναι ότι δεν ακούμε τι λένε όλοι αυτοί, ή έστω δεν το καταλαβαίνουμε. Και πάμε και τους ψηφίζουμε (χωρίς να ξέρουμε τίποτα για το τι σκοπεύουν να κάνουν αφού τους ψηφίσουμε, αλλά) κρίνοντας με άλλα κριτήρια που σχέση έχουν με την εμφάνιση, το χειρισμό της γλώσσας, την αναγνωρισιμότητα, και άλλα τέτοια χαρακτηριστικά. Γι' αυτό και βλέπεις να εκλέγονται ηθοποιοί, αθλητές, παρουσιαστές, διασημότητες, δημοσιογράφοι, και άλλες τέτοιες φυσιογνωμίες που "έχουν γίνει γνωστές", αλλά σε σχέση με το τι θα κάνουν αφού εκλεγούν υπάρχει παντελής άγνοια.
Αυτό είναι το πρόβλημα μας, και όχι το ότι δεν είμαστε μάντεις.
Σκέψου ένα διάλογο, μεταξύ δυο "οπαδών" διαφορετικών (και αντιπάλων) πολιτικών παρατάξεων, που συζητάνε μεταξύ τους (οι δύο, στο καφενείο π.χ.), εκθειάζοντας (ο καθένας) τα προτερήματα του "δικού του" και απαξιώνοντας τον αντίπαλο. Τι λένε? Λένε (και οι δύο): "Καλά του τα είπε".
Αν όμως τον ρωτήσεις αυτόν: "Ρε μεγάλε, εν τάξει, καλά τα είπε, αλλά ΤΙ ΕΙΠΕ?" δεν θα έχει να σου απαντήσει τίποτα. Διότι δεν έχει καταλάβει τίποτα από όσα είπε ο "αρχηγός" του.
Πράμα που και ο αρχηγός θέλει να συμβεί.
Και αυτή είναι η τέχνη του. Το να μιλάει, να εντυπωσιάζει, αλλά να μην λέει τίποτα.
Ψηφοφορία
